آبشخور زنبورها

آبشخور زنبورها

آبشخور زنبورها زمانی اهمیت پیدا می کند که زنبوردار مهاجرت کرده، به محلی برود که گل در آنجا فراوان است ولی نزدیک ترین منبع آب (چشمه، جوی، رود) مثلا در ۲ کیلومتری کندوها یا دورتر باشد. زنبورعسل برای تهیه آب ناچارند ۲ کیلومتر از کندو دور شده و پس از تهیه آب ۲ کیلومتر دیگر هم برگردند.

آب از مواد بسیار لازم برای زندگی زنبورها است و اهمیت آن از گرده گل و عسل هم خیلی بیشتر است. پرواز به چنین فاصله زیادی برای تهیه آب کلی از وقت زنبورها را گرفته و آنها را از جمع آوری شهد باز می دارد. به خصوص این که زنبورها روزانه باید چندین بار هم آب بخورند تا قدرت فعالیت و زندگی داشته باشند به علاوه به زنبورهای جوانی که داخل کندو فعالیت می کنند و هنوز قدرت پرواز کردن را ندارند به اندازه کافی آب برسانند. اماده کردن یک آبشخور زنبورها در زنبورستان این اشکال را رفع می کند.

یک منبع آب شیردار به ظرفیت ۱۰ الی ۲۰ لیتر و یک طشت کوچک فلزی یا پلاستیکی تهیه و داخل طشت سنگهای کوچک به قطر حدود ۲ سانتی متر یا کمی بزرگتر یا کوچک تر ریخته آن را پر می کنند تا زنبورها بتوانند روی سنگها نشسته و غرق نشوند.

طشت را زیر منبع گذاشته شیر را طوری باز می کنند که آب از آن قطره قطره به داخل سنگها به آرامی در طشت (مثلا هر ۵ ثانیه) یک قطره بچکد. وضع را باید طوری ترتیب داد که آبها روی سنگها را نپوشاند. در صورت لزوم می توان روی جدار خارجی طشت تقریبا همسطح با سنگ ها را سوراخ کرد تا آب اضافی از آن خارج گردد و سنگها غرق در آب نگردند.

زنبورعسل می تواند روی سنگها فرود آید و از لابه لای آنها آب بردارند. چنین آبشخوری کم خرج و کم وزن است و حمل آن در مهاجرتها اشکالی به وجود نمی آورد و بهتر است در کنار زنبورستان درست شود تا آب در نزدیکی زنبورها باشد.

مهمتر از همه این که زنبورها بعد از مدتی به همین آبشخور عادت می کنند و در صورت سم پاشی باغ های میوه مجاور قطرات آب مسمومی که پس از سم پاشی فوری زیر برگها آویزان می شوند را بر نمی دارند و مسموم و تلف نمی گردند. منبع را هر چند روز یک بار با آب پر می کنند. ایجاد یک سایه بان روی منبع آب یا طشت نیز وضع را بهتر خواهد کرد.