آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱ 
ویتامین ها ، کو ویتامین ها و کو فاکتورها
مصرف مکمل های غذایی
مصرف مکمل های غذایی توسط خیلی از موسسات مورد بررسی قرار گرفته است. ٪۶۰ آمریکایی ها ۶۵ ساله و بالاتر در درمان های ضد پیری شرکت می کنند. یکی از مهمترین آنها درمان های تغذیه ای است که به آنها مکمل های غذایی نیز می گویند. این ها مواد غذایی طبیعی هستند که به صورت دوزهای دارویی به همراه عناصر پیش گیری کننده از بیماری ها و ارتقا دهنده های سلامتی مصرف می شوند. آمارگیری انجام شده توسط Roper Strach گزارش کرد سالمندان کشور از مکمل های غذایی برای دلایل زیر استفاده می کنند:
- ٪۳۹ برای حفظ خوب بودن عمومی
- ٪۱۷ برای افزایش میزان انرژی
- ٪۱۶ برای حفظ سلامت و قدرت استخوانها
- ٪۱۲ برای بهبود نیروی حیات
- ٪۱۱ برای بهبود دردهای عضلانی و آرتریت
هر چه مطالعات بیشتر به فواید این درمان ها پی می برد به همان اندازه نیز به این واقعیت پی می بریم که طبیعت راه های امن و موثری برای هریک از ما ایجاد کرده است تا بتوانیم سلامت خود را ارتقا دهیم. برای حداکثر استفاده از مکمل های غذایی بایستی رژیم مخصوص و منحصر به فردی را که توسط فرد متخصصی برای شما طراحی شده است را دنبال کنید.
در وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) هرم غذایی پیشنهاد می کند که حداقل سه تا پنج بار در روز از سبزیجات و دو تا چهار با در روز از میوه ها استفاده نمایید. این میزان به ما کمک می کند که میزان لازم روزانه (که قبلا دوز روزانه پیشنهادی RDA نامیده می شد) از ویتامین ها و املاح معدنی مورد نیاز را به بدن خود برسانیم. ولی علم جدید می گوید که دوز روزانه مواد غذایی تنها توسط غذا ممکن است کافی نباشد. برای مثال برای خنثی کردن رادیکال های آزاد برخی از دانشمندان پیشنهاد می کنند که دو یا سه برابر آنچه USDA پیشنهاد کرده است از سبزیجات و میوه جات استفاده کنیم. این کار برای بسیاری از ما انجام پذیر نیست. به علاوه هرم غذایی به تعداد دفعات مصرف غذاها تاکید کرده است ولی در مورد کیفیت و نوع آنها اشاره ای نکرده است.
غذاهایی که ما امروز مصرف می کنیم مانند سبزیجات یخ زده، میوه های کنسرو شده و غیره بسیاری از ارزش های غذایی خود را طی فرایندهای نگهداری و ساخت از دست می دهند. غذاهای خام نیز دارای عناصری است. میزان لازم ویتامین های روزانه امروزه با پیشرفت های سریع علوم تغذیه ای و طب تغذیه ای به موضوع مهمی بدل شده است.
میزان مواد غذایی لازم برای فرد سالم را طوری محاسبه می کند تا وی هیچ گونه کمبودی نداشته باشد سپس میزان هایی را به آن اضافه می کند تا از مشکلات و بیماریهای معمول به دور بماند. برای مثال حداقل میزان ویتامین C برای پیش گیری از بیماری اسکوروی حدود ۱۰ میلی گرم است ولی میزان مصرف روزانه آن را ۶۰ میلی گرم اعلام کرده است تا افراد به مشکلات دیگر مرتبط با کمبود این ویتامین همچون سرطان و بیماری های قلبی عروقی مبتلا نشوند.
میزان لازم روزانه بر اساس نیاز فرد برای بیمار نشدن به علاوه حد خطا می باشد. این حد ممکن است کمتر از میزانی باشد که برای رسیدن به سلامت دلخواه نیاز است. برخی متخصصین تغذیه عقیده دارند که بعضی از این اعداد متعلق به ۳۰ سال پیش هستند. مطالعات علمی نشان داده اند که نیاز بدن به ویتامین A ، ویتامین B و C، بتاکاروتن، اسید لیپولئیک و املاح کمک کننده به آنتی اکسیدان ها مانند سلنیوم و روی بیشتر از میزان لازم روزانه می باشند. بنابراین، برخی متخصصین تغذیه بر این عقیده اند که میزان لازم روزانه کنونی بایستی دو یا سه برابر آن میزانی باشد که در گذشته گفته شده است.
بنابر این مکمل های غذایی، ویتامین ها ، املاح معدنی، اسیدهای آمینه و سایر مواد غذایی به عنوان اساس رژیم غذایی روزانه ما برای سلامتی لازم است برای نتایج بهتر باید تلاش کنیم تا رژیم غذایی روزانه ی ما حاوی میوه ها و سبزیجات تازه باشد. سپس می توانیم مواد غذایی دیگری که موجب بالارفتن سلامتی بدنمان می شود به آن اضافه کنیم. با استفاده از مکمل های غذایی با کیفیت بالا و انتخابی که منحصر به بدن ماست و نیازهای فردی ما را تامین می کند به این حد برسیم.
مکمل های غذایی، اصل سلامت عمومی
مطالعات فراوانی برای حمایت از استفاده مکمل های ویتامینی و املاح معدنی و رژیم غذایی روزانه افراد انجام شده است که در زیر عناوین برخی از آنها را می بینیم.
فوریه ۲۰۰۲، مجله Clinical nutrition:
دکتر بروس ایمز (Bruce Ames) پروفسور علوم مولکولی و بیولوژی سلولی دانشگاه برکلی کالیفرنیا، دریافت که دادن «آمینو اسید استیل ال کارنیتین» و «آنتی اکسیدان آلفا لیپوئیک اسید» به موش ها موجب بهبود حافظه شده و انرژی کلی آنها را بالا می برد و موجب افزایش مکانیسم های تولید انرژی سلولی می شود. دکتر ایمز می گوید با استفاده همزمان این دو مکمل، موش های سالمند آنقدر تقویت شدند که مانند دوران جوانی به جست و خیز پرداختند. همه چیز آنها مانند موش های جوان شد. استفاده از این مواد برای یک ماه میزان آنتی اکسیدان ها از جمله ویتامین C را بالا برد. همکاران دکتر ایمز پیش بینی کردند که اثرات درمانی این ترکیب برای انسان های سالمند نیز کارایی خواهد داشت.
۱۲ آوریل ۲۰۰۲، مجله Clinical Nutrition:
گروهی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا تحلیلی بر تحقيق قبلی انجام دادند که در آن از درمان مگاویتامینی بهره گرفتند یعنی میزان ویتامین ها را ۱۰ برابر آنچه توسط RDA اعلام شده است قرار دادند. محققان دریافتند که بیش از ۵۰ نوع بیماری ژنتیکی با مگاویتامینی قابل درمان است که این درمان بدن را در برابر جهش های ژنی برخی بیماری ها حفظ می کند. نتایج این تحقیق پیشنهاد کرد که بیماری های زیادی قابل درمان با مکمل های غذایی و ویتامین ها با دوز بالا هستند به خصوص ویتامین های گروه B که محقق اصلی دکتر ایمتر درباره آن می گوید: ما بایستی ۱۰۰ برابر آنچه RDA می گوید دارو بخریم زیرا که این مواد حتی در این میزانها نیز بی خطر هستند. مگاویتامین ها می توانند به جمعیت زیادی از سالمندان کمک کنند. محققان نتیجه گیری کرده اند که تجویز ویتامین های زیاد به بدن موجب ایجاد کو آنزیم های لازم برای برخی اعمال متابولیکی می شود که در غیر این صورت با سالمندی از کار می افتد. محققین اعلام کردند که فواید این داروها بسیار بیشتر از ضرر آن است زیرا هزینه کمتر، استفاده راحت تر و خطر کمتری را در پی دارد.
۱۸ ژوئن ۲۰۰۲، مجله Medical association:
محققان دانشگاه هاروارد پیشنهاد می کنند در همه افراد – بدون توجه به سن و یا وضعیت سلامتی – باید به صورت روزانه از مولتی ویتامین استفاده کنند. این گروه تحقیقات ۳۶ ساله ای را که ارتباط بین مصرف ویتامین و بیماری ها را بررسی می کرد بازبینی کردند و دریافتند که خطرات این مصرف، کم و فواید آن بسیار زیاد است. با توجه به این که کمبود ویتامین ها هم در سالمندان و هم در افراد بیمار رخ می دهد که ممکن است نتوانند ویتامین ها را به خوبی جذب کنند و ممکن است رژیم های غذایی محدودی داشته باشند و همچنین در افرادی که رژیم غذایی و عادات غذایی خوبی ندارد رخ می دهد این تیم پیشنهاد می کند که به ندرت می توان ماده ای یافت که چنین فوایدی را بتواند با چنین راه آسان و عوارض کمی به فردی برساند. زمانی که شما چنین ماده ای را در اختیار دارید باید بیشترین بهره را از آن ببرید.
۳ آوریل ۲۰۰۳، مجله طب داخلی:
محققان آمریکایی مطالعه ای یک ساله را بر روی گروهی شامل ۱۳۰ فرد بالغ بالای ۴۵ سال انجام دادند، تعدادی از آنها از مولتی ویتامین و مکمل های املاح معدنی به صورت روزانه استفاده می کردند و گروه دیگر از پلاسبو استفاده کردند. مولتی ویتامین شامل ویتامین ها و املاح معدنی شبیه به آنهایی بود که در مولتی ویتامین و املاح معدنی موجود در بازار یافت می شود. محققان دریافتند که گروهی که از مولتی ویتامین و املاح استفاده می کردند کمتر دچار عفونت شدند (حدود ۴۳٪ در مقابل ۷۳% مصرف کننده پلاسبو) که در نتیجه غیبت از کار به علت بیماری کمتر شد. (۲۱٪ در برابر ۵۷٪) تفاوت بیمار شدن در افراد دیابتی بیشتر به چشم می آمد. از ۵۱ دیابتی ۱۷٪ افرادی که از این مواد استفاده کردند دچار عفونت شدند در حالی که ۹۳٪ از افرادی که از پلاسبو استفاده می کردند مبتلا شدند.
در حالی که موضوع ویتامین و مکمل های معدنی موضوع جدیدی است شواهد قوی مبنی بر این که مولتی ویتامین و استفاده روزانه مواد معدنی تنها راه پیش گیری از بیماری و ارتقا دهنده سلامت است وجود دارد. آنهایی که آگاهند خود از این مواد استفاده می کنند. تعدادی از دانشمندان خود از بین آنتی اکسیدان ها برای سال ها استفاده می کنند. در سازمان ملی سلامت آمریکا، دکتر تری ساندرلند (Trey Sunderland) پنجاه ساله، ویتامین E و داروهای ضد التهابی همچون بروفن را در حین کار خود به عنوان رئیس روان پزشکی سالمندی استفاده می کند. دکتر کریگ آتورد (Craig Atwood) از دانشگاه Reserve Western نیز از ویتامین E استفاده کرده و در حین تحقیقات خود بر روی آنتی اکسیدان های ضد پلاک در بافت مغز استفاده می کرد. چنین مواردی این سوال را ایجاد می کند که اگر مکمل های غذایی هیچ اثر درمانی نداشتند چرا باید متخصصین خود از آنها استفاده کنند.
دکتر دین هامر (Dean Hamer)، رئيس قسمت مطالعات ساختار و عملکرد ژن آزمایشگاه بیوشیمی در مرکز سرطان آمریکا، در گردهمایی فوریه ۲۰۰۳ اعلام کرد که: « یک اونس داروی پیش گیری کننده تنها ۲۰۰۰۰ دلار هزینه دارد. این نکته طی تحقیقات انجام شده توسط دکتر رانجیت چاندرا (Ranjit Chandra)و همکارانش از دانشگاه memorial ثابت شده است. ماده مکملی شامل ۱۸ ویتامین، املاح معدنی و مواد قابل ردیابی به زنان و مردان ۶۵ سال و بالاتر داده شد و طبق گزارشات گروه، آنهایی که از این ماده استفاده کردند در حافظه کوتاه مدت، توانایی حل مشکل، تفکر انتزاعی و توجه خود بهبودی هایی را حاصل نمودند. دکتر چاندرا پیشنهاد کرد که مکمل های غذایی در حفظ آناتومی و عملکرد نورونها مفیدند. در نتیجه این مردان و زنان توانایی زندگی مستقل و بدون ناتوانی را بدست آوردند. به علاوه این مولتی ویتامین، مکمل های غذایی و املاح معدنی ایمنی آنها را بهبود بخشید. تعداد سلول های NK و کمک کننده T بیشتر شده و تولید اینترلوکین‌دو بالا رفت به علاوه، بیماری های عفونی در افرادی که از این مکمل استفاده می کردند نیز کمتر شد و به نصف رسید (۲۳ روز در سال) که در مقایسه با افرادی که پلاسبو مصرف می کردند کاهش بیشتری داشت. (۴۸ روز در سال) جالب ترین نکته این بود که این درمان کم هزینه و ساده بود و موجب پیش گیری و به تاخیر افتادن بیماری و یا کاهش سرعت پیری می شد. دکتر چاندرا محاسبه کرد که برای هر نفر در آمریکا تنها یک دلار برای این دارو مصرف می شود و ۲۸ دلار در هزینه بهداشتی درمانی صرفه جویی می شود.
