آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام فارسی: هفت کول ، مخرا ، گرمه شو ، زیندار ، پلاخور (اسامی گیاه در نواحی شمالی ایران)
نام علمی: .Viburnum Lantana L
نام فرانسه: Viorne flexible، Cormancienie ، Manse ve ، Mantiane ، Mancienne
نام انگلیسی: Cottonner ، Lithy tree ، Pliant tree ، Whipcrop ، Wayfaring tree
نام آلمانی: Kandelweide ، Wolliger – Schneeball
نام ایتالیایی: Viburno، Lantana
هفت کول ، درختچه ای از تیره شوند، به ارتفاع ۲ تا ۳ متر و دارای ظاهری کاملا متمایز از گونه قبلی است زیرا برگ های آن دارای کناره صاف، شکل بیضوی نوک تیز، ضخیم و پوشیده از تارهای کرک مانند زیر، نمدی، مخصوصا در سطح تحتانی است. شاخه های جوان آن در زمستان حالت انحنا پذیر دارد و از کرک های نمدی به صورت یک قشر ضخیم پوشیده می باشد.
درختچه هفت کول در اروپا، افریقای شمالی و آسیا پراکندگی دارد. در ایران نیز در منطقه وسیعی از حدود فوقانی جنگل های شمال یافت می گردد. گل های سفید رنگ آن، بوی ملایم دارند و به صورت گل آذین دیهیم، در فاصله اواخر فروردین تا اوایل خرداد در گیاه ظاهر می شوند. میوه آن گوشت دار، بیضوی مسطح، به درازای ۷ تا ۸ میلی متر و در آغاز به رنگ سبز است ولی تدریجا قرمز و خاتمتا سیاه رنگ می شود .
زنبور عسل، منحصرا به سوی دانه های گرده گل های آن جلب می گردد زیرا گل های آن عاری از نوش است. قسمت مورد استفاده این درختچه از نظر درمانی، برگ، میوه و پوست آن است. گل های آن به مصرف نمی رسد.
ترکیبات شیمیایی هفت کول
پوست درختچه هفت کول دارای یک ماده چرب و چسبنده و ماده دیگری با اثر قرمز کننده پوست و تاول آور است. گل های آن دارای ساکارز، انورتین، امولسین، اسید – والرینیک و نوعی گلوکزید است. در میوه اش اسید والرینیک وجود دارد.
خواص درمانی هفت کول
برگ و میوه درختچه هفت کول اثر قابض دارند و از جوشانده آن ها، در رفع دیسانتری و اسهال های ساده استفاده به عمل می آید. در استعمال خارج، از جوشانده آن ها به صورت غرغره در رفع آنژین های ساده و ورم لثه استفاده به عمل می آید. ضمنا پزشکان قدیم عقیده داشته اند که در موارد پایین افتادن لثه و ظاهر شدن قاعده دندان، از جوشانده مذکور می توان استفاده درمانی با اثر رضایت بخش به عمل آورد.
میوه این گیاه موقعی که کاملا رسیده و رنگ سیاه و مختصری تخمیر حاصل نموده باشد، طعمی ملایم دارد و می تواند به مصارف درمانی برسد. مصرف خوراکی ندارد. از پوست خشک شده این درختچه، می توان برای مصارف درمانی مشابه گیاه قبلی، استفاده به عمل آورد.
محل رویش هفت کول
شمال ایران، جنگل های نواحی شمالی تا پل زنگوله (در ارتفاعات ۲۶۰۰ متری). گرگان: کوه شاهوار نزدیک حاجی لنگ در ارتفاعات ۲۴۰۰ – ۲۶۰۰ متری. دره چالوس در ۲۴۰۰ متری، دره هراز. گیلان: کوه های نزدیک تنکابن. آذربایجان: قره داغ، نزدیک حسن بیگلو، کاليبار.
اسامی محلی هفت کول
این درختچه در آمل، مازندران و لاهیجان به هفت کول ، در نور و کجور به مخرا (Makhra)، در زیارت به زیندار، در ارسباران به گرمه شو و در درفک به پلاخور موسوم می باشد.
