درمان زخم ها با بره موم

درمان زخم ها با بره موم

در اردوی جنگ روسیه با ناپلئون از بره موم برای التیام جراحات استفاده می کردند و پس از آن طی جنگ دوم جهانی محققین در موسسه دامپزشکی کازان در اوایل سال ۱۹۵۰ درمان زخم ها با بره موم را مورد بررسی قرار دادند و از آن استفاده کردند.

شلر از محققین لهستانی در سال ۱۹۸۰ گزارش داد که استعمال بره موم در درمان زخم های جراحی، سوختگیها و جراحات، ۸۰ درصد سریع تر در مقایسه با درمان رایج بهبودی می دهد.

دامیانلیو در اوایل سال ۱۹۸۰ جهت بررسی درمان زخم ها با بره موم آزمایش هایی را بر روی بیماران مبتلا به زخم های عفونی بستری در بیمارستان انجام داد. او مشاهده کرد که درمان موضعی با بره موم جراحات را خیلی سریع التیام می بخشد و عفونت ناشی از جراحت ها را نیز کاهش میدهد و تقریبا نیمی از عفونت میکروبی پس از ۴ روز برطرف می شود. محققين روسی در سال ۱۹۸۵ ثابت کردند که بیماران با زخمهای عفونی با استعمال خارجی بره موم همراه با داروهای متداول بهبود یافتند.

تحقیقات بعدی که توسط شلر در سال ۱۹۸۵ در زمینه بررسی درمان زخم ها با بره موم انجام شد، نشان داد زمانی که بره موم به مفاصل نکروزه لگن در بیماران مبتلا به بیماری Legg – Calve – Perthe تزریق شود به همراه درمان های متداول خیلی به درمان کمک می کند.

نحوه استفاده

عصاره غیرالکلی یا کرم های قوی بره موم را هر روز، در اطراف محل زخم یا جراحت بمالید.

درمان زخم های بستر با بره موم

در سال ۱۹۷۸ سربانسکو، دکتری اهل رومانی در بررسی درمان زخم ها با بره موم در درمان ۱۲ بیمار با زخمهای متعدد و وخیم بستر در ناحیه خاجی را با ۱۰ درصد پودر بره موم و ۹۰ درصد پودر خنثی تحت درمان قرار داد.

این درمان با درمان معمول و رایج گروهی ۱۲ نفره از دیگر بیماران مقایسه شد. گروهی که با بره موم درمان شدند، ۹ نفر از دوازده نفر نتایج بسیار خوبی را نشان دادند و زخمهای مزمن بستر آنها در ۱۶ تا ۵۴ روز درمان شد. در سه مورد که بهبود کامل نیافتند حداقل وضع آنها بدتر هم نشد.

در گروه کنترل تنها سه بیمار در دورهای طولانی تر بالاخره در (۴۳ تا ۷۵ روز) بهبود یافتند. دکترهای دیگری نیز اسپری بره موم را با غظلتهای ۵، ۱۰ و ۲۰ درصد به منظور درمان بیماران، قبل از باز شدن زخم ها با موفقیت قابل ملاحظه ای آزمایش کردند. بعداز توقف درمان، زخمهای بستر دوباره ظاهر شدند.

در سال ۱۹۹۰ استوجو برای تایید درمان زخم ها با بره موم در دانشگاه سیلاسیا ۹۶ مورد از زخم های بستر را با بره موم درمان کرد. بیماران روزی دو بار با بره موم ۳۰ درصد همراه با موم تحت درمان قرار می گرفتند. درمان مذکور در تسریع گرانولاسیون بافتی و بهبود بافت زخم شده نسبت به درمان های معمولی و رایج بسیار موثرتر شناخته شد.

اثر بره موم بر زخم های پوستی، جراحات، سوختگی و سایر بیماری های پوستی 

کاربرد بره موم در این مبحث از دیرباز مورد توجه بوده است. این نوع استفاده از بره موم به دلیل خاصیت ضد میکروبی و ضد التهابی بره موم می باشد. باربوزا این مبحث را مورد بررسی قرار داده است.

در این بررسی چهار نوع نشانه ی پوستی شامل، زخم های ایشمتیک، زخم های فشاری، زخم های وریدی و زخم های ناشی از جراحی و اقدامات پزشکی، ارزیابی شد. به این منظور از عصاره آبی ۳۰٪ بره موم استفاده گردید. بعد از یک هفته استعمال عصاره بره موم، بهبودی زخم و درد حاصل از آن به دلیل کاهش میکروارگانیسم های آلوده کننده زخم، قابل مشاهده بود.

در این بررسی تاکید شده است که غلظت بره موم موجود در محلول آبی باید به دقت تهیه شود تا کارایی درمان افزایش یابد. در پژوهشی دیگر که اثر پماد بره موم روی ۲۲ نوع زخم و جراحت مزمن شامل ۱۱ نوع زخم سیاهرگی، ۷ نوع جراحت فشاری، دو نوع زخم دیابتیک و دو نوع خون مردگی بعد از جراحت که منجر به نکروزه شدن (کبود شدگی) بافت شده بود، مورد بررسی قرار گرفت.

پس از معالجه با این پماد، بافت نکروزه شده ای دیده نشد. میانگین مدت درمان با این روش حدود ۱۳ هفته است، هرچند حدود ۷۴ درصد از تمامی زخم های مزمن پس از ۲۰ هفته بهبود یافتند. درد ناشی از جراحات تمامی افراد مورد آزمایش پس از شروع معالجه، بهبود یافت.

عمده کاربرد بره موم در انسان برای درمان جراحات زخم ها و سوختگی ها می باشد. در کوبا با ترکیب بره موم، عسل و عصاره آویشن، نتایج بهتری در درمان بیماری های مذکور پوستی، مشاهده شد. پماد بره موم خاصیت بی حس کنندگی موضعی، آنتی باکتریال و جراحات را دارد، که سیستم خون رسانی و لنفی را نیز بهبود می بخشد.

اخیرا در روسیه از ترکیب بره موم و روغن آفتابگردان و مقداری موم سیاه طی محصولی تولید شده است که برای درمان زخم ها، جراحات پوستی و سوختگی ها و همچنین برای مصارف آرایشی مورد استفاده قرار می گیرد.

در لهستان از عصاره الکلی بره موم برای درمان زخم های حاصل از فشار (کبودی)، سوختگی، التهاب موضعی مغز استخوان عفونت استخوان ، عفونت های حاصل از زخم ها و اعمال جراحی، استفاده می شود. 

هارتیویچ و همکاران، از بره موم برای بیمارانی که مبتلا به گواتر، زخم های سخت درمان و التهاب مقعد بودند استفاده کرد. او همچنین اثر بره موم را بر ریشه کنی باکتری عامل زخم معده (Helicobacter pylori) بررسی کرد. هارتیوچ مشاهده کرد بره موم اثر بخشی زیادی در درمان این بیماری ها دارد و همچنین اثرات جانبی برای بیمار ندارد.

در پژوهشی که روی بره موم گیاه باکارایس انجام شد، مشخص گردید که عصاره ۳/۶ درصد پلی فنول گلیکول بره موم، بیشترین اثر درمان زخم ها را دارد. تمام غلظت های این عصاره می تواند مانع از رشد باکتری ها شود.

امروزه ژل های بره موم جهت درمان سوختگی ها و زخم ها، به این منظور تولید و در بازار گسترش یافته اند. به طور کلی فرم مورد استفاده بره موم برای درمان زخم ها و سوختگی ها: کرم یا پماد ۱۰-۲۰٪ بره موم، عصاره آبی ۱۰-۲۰٪ بره موم، برای این مورد معمولا از عصاره الکلی بره موم استفاده نمی شود.