آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام علمی: .Tinospora cordifolia Miers
نام فرانسه: Culancha
نام هندی: Gulbel, Gulancha, Giloe
نام عربی: جیل (Gilo)
Tinospora cordifolia گیاهی از تیره منیس پرماسه، بالارونده، یک پایه، دارای ساقه ضخیم، پنبه ای و گوشت دار است. از شاخه های آن، ریشه های باریک، دراز و گوشت دار خارج می شود و تا سطح زمین ادامه می یابد. پوست ساقه آن شفاف، یا غبار آلود و دارای خطوط و برجستگی های مشخص است. از مشخصات آن این است که برگ های نازک و غشایی، قلبی شکل، منتهی به نوک باریک، به طول ۷ – ۱۲ و به عرض ۱۰ سانتی متر دارد و در سطح آن ۷ تا ۹ رگبرگ تشخیص داده می شود. دمبرگ باریک و درازی نیز پهنگ برگ را به ساقه متصل می سازد.
دارای دو نوع گل نر و ماده بر روی یک پایه است. گل های آن کاسبرگ زرد رنگ در ۲ ردیف ۳ تایی، ۶ گلبرگ و ۶ پرچم دارند. گل های ماده که معمولا به طور منفرد ظاهر می شوند، ظاهری شبیه گل های نر دارند با این تفاوت که کاسبرگ های آن ها سبز رنگ است. میوه گوشت دار و مرکب از ۱ – ۳ برچه جدا از هم دارد. پراکندگی آن به نحوی است که در نواحی حاره جنوب آسیا مانند هند، برمه، سیلان، استرالیا و فیلیپین به فراوانی یافت می شود. این گیاه در ایران نمی روید.
خواص درمانی Tinospora cordifolia
ریشه Tinospora cordifolia دارای اثر مقوی معده و محرک ترشحات صفر است. به عنوان مقوی و رفع استفراغ از آن استفاده می شود. و چون مدر است به مصارف درمانی مختلف مانند رفع زردی، ناراحتی های پوستی و غیره می رسد. از ساقه گیاه به عنوان مقوی، اشتها آور، خلط آور، رفع سرفه و سرگیجه و موارد مختلف دیگر استفاده به عمل می آورند. در نوشته ها و آثار هند، برای آن اثر مقوی باء ذکر گردیده است.
ماده نشاسته ای حاصل از ریشه و ساقه گیاه، از نظر شکل ظاهر و کیفیت، شباهت به آروروت (Arrow – root) دارد و از آن نه تنها به عنوان یک ماده درمانی در شکم روش ها و اسهال های سخت و مقاوم استفاده به عمل می آورند بلکه آن را به صورت یک غذای بسیار خوب و مناسب جهت تغذیه بیمارانی که به تحریکات روده مبتلا می باشند و قادر به هضم هیچ نوع ماده غذایی نیستند، به کار می برند.
از شیره گیاه تازه، فراوردهای تهیه می شود که اثر مدر قوی دارد و می تواند در رفع بیماری های مجاری ادرار اثر مفید ظاهر کند. از کلیه قسمت های گیاه در بعضی نواحی هند، جهت درمان مسمومیت از حشرات سمی و مار استفاده می گردد.
انواع مفید دیگری از Tinospora ها که هیچ یک از آن ها در ایران نمی رویند
- Tinospora malabarica (Lam.) Miers، در هند: بنگال، مدرس، سیلان و غیره می روید. اثر مقوی دارد. در چین و نواحی دیگر از برگ تازه گیاه جهت درمان روماتیسم مزمن استفاده می شود. بخور آن در بهبود زخم های اولسر مانند و بواسیر توصیه گردیده است.
- .Menispermum verrucosum Roxb., Tinospora crispa Miers، در برمه می روید و در مالایا و سیلان پرورش می یابد. از آن در بعضی نواحی جهت درمان تب نوبه استفاده می شود. در هند و چین برای همه قسمت های گیاه اثر تب بر قوی قائل هستند. مصرف آن به عنوان یک داروی مقوی تلخ، در دوره نقاهت موثر ذکر شده است. در موارد ضعف عمومی در بیماری مالاریا از آن استفاده به عمل می آید.
- .T. Bakis Miers، گیاهی است بالا رونده که در نواحی نیمه بایر و ماسه ای، مخصوصا در مناطق غربی افریقا پراکندگی دارد. ریشه متورم و غیر چوبی آن که در مقطع، رنگ روشن تر از کلمبو نشان می دهد، گاهی به جای آن مصرف می شود و یا مخلوط با آن، به بازارهای دارویی عرضه می گردد. قطعات خشک ریشه آن، ظاهر ناصاف و رنگ مایل به قهوه ای دارند. لایه های چوب پنبه خارجی این قطعات به رنگ قهوه ای تیره است.
ترکیبات شیمیایی Tinospora cordifolia
قطعات ریشه گیاه طبق بررسی های Mlle Beauquence، دارای کلوم بین و سانگولين (sangoline) است که به نظر می رسد ماده اخير اوکسیا کانتین باشد. الكالوئیدهای ریشه این گیاه، اثر پایین آورنده درجه گرمای بدن دارند و آن عملی است که انجام می دهد به علاوه این الکالوئیدها، سیستم اعصاب مرکزی قورباغه را فلج می کنند که آن را نیز می توان مشابه عملی دانست که پالماتين فقط در پستانداران، با تاثیر بر روی مراکز تنفسی آن ها، ظاهر می سازد.
بومیان محل رویش گیاه، از ریشه آن به عنوان تب بر استفاده به عمل می آورند. در سنگال نیز ریشه گیاه مصرف زیاد از لحاظ فوق دارد.
