شربت دادن به زنبور و تامین آب برای زنبور

شربت دادن به زنبور عسل: در اواخر تابستان یا اوایل پاییز که درجه حرارت هوا به تدریج کاهش و مقدار شهد در طبیعت کم و یا متوقف می شود، در صورتی که عسل ذخیره به اندازه کافی در کندو نباشد کندوها را باید با شربت شکر تغذیه کرد تا بتوانند زمستان را به خوبی بگذرانند.

بعضی اوقات کندوهایی که غذایشان را در زمستان مصرف کرده اند باید در اوایل بهار قبل از وجود شهد در طبیعت، تغذیه شوند.

شربت دادن به زنبور

در موارد زیر نیز می توان شربت دادن به زنبور کندو را انجام داد:

۱- تحریک زنبوران عسل جهت تولید مثل و پرورش نوزادان

۲- هر وقت کلنی در معرض خطر گرسنگی قرار دارد.

۳- در مواقعی که مصرف دارو در کندو لازم باشد.

۴- وقتی که کندوی جدیدی با بچه کندو یا زنبور پاکتی احداث می کنیم. در چنین مواقعی شربت جهت تحریک غدد مومی و بافتن شان لازم است.

۵- در موقع پرورش ملکه.

۶- در موقع تعویض ملکه.

بهترین غذا برای یک کندو یک یا چند قاب پر از عسل است. ولی در کشور ما که ارزش پولی عسل بالا است زنبوردار ترجیح میدهد که به جای عسل از آب شکر استفاده کند.

یک کندوی دو طبقه به غیر از زمستان که مقدار زیادی ذخیره عسل باید داشته باشد در تمام فصل باید بین ۱۵ تا ۲۰ کیلو عسل داشته باشد.

در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی در کندو نباشد، زنبوران عسل گرسنه شده و زنبوران، لاروها و شفیره ها را به خارج از کندو منتقل می کنند. آنها همچنین نرها را از کندو خارج می کنند و نرها در خارج کندو خواهند مرد.

وقتی که برای تغذیه بخواهیم از شربت (آب + شکر) استفاده کنیم، مقدار شکر و آب یا به عبارت دیگر غلظت شربت بسته به فصول و هدف ما تغییر می کند.

در بهار باید جهت تغذیه از شربت یک به یک (یک قسمت شکر + یک قسمت آب) و در پاییز از شربت یک به دو استفاده کنیم و اگر هدف تحریک زنبوران در پرورش نوزادان باشد از شربت یک به دو استفاده میشود.

برای تهیه شربت ابتدا آب را جوشانده، سپس شکر لازم را در آن ریخته، به هم میزنیم و می گذاریم سرد شود. برای جلوگیری از کریستالیزه شدن شربت به خصوص در پاییز و زمستان می توان برای هر ۲۵ کیلوگرم شکر یک قاشق غذاخوری اسید تارتاریک به آن اضافه کرد.

شربتها و غذاهای زنبور عسل

شربتها و غذاهای زنبور عسل که در طور سال به زنبورها داده می شود دو نوع هستند:

۱- غذاهای آبکی (شربت ها)

۲- غذاهای غیر آبکی

غذاهای آبکی (شربت ها)

در تهیه آنها از آب استفاده می شود و حالت آبکی دارند.

الف- شربت یک به یک

یک کیلو شکر را در یک لیتر آب مخلوط کرده خوب هم میزنند تا شکر در آب کاملا حل گردد. آنگاه آن را کمی گرم کرده، در اختیار زنبورها میگذارند.

ب- شربت سه به دو

برای تهیه آن ۳ کیلو شکر را در ۲ لیتر آب ریخته هم می زنند تا شکر کاملا در آب حل گردد. هرگاه حل نشد آن را در ظرف فلزی میریزند، روی آتش می گذارند تا فقط آن قدر گرم شود که اگر انگشت داخل آن گذاشته شد گرمای آن کمی حس گردد.

در این حال باید هم زده شود و خوب مخلوط گردد. از جوش آمدن شربت حتما پرهیز گردد، چون در وسط زمستان در داخل شانها سخت و متبلور گشته و برای زنبور غير قابل استفاده میشود و در نتیجه باعث مرگ جمعیت از گرسنگی خواهد شد.

در محاسبات برای مقدار شربتی که به جمعیتها داده میشود باید زنبورداران این موضوع را دانسته باشند که مخلوط کردن یک کیلو شکر با یک لیتر آب هرگز ۲ لیتر شربت نمیدهد و با حل کردن ۳ کیلو شکر در ۲ لیتر آب به هیچ وجه ۵ لیتر شربت تولید نمی شود. لذا نتيجه ی این مخلوطها را باید در جدول های زیر جستجو کرد.

ج- شربت شکر و عسل

برای تهیه آن یک کیلو شکر، یک کیلو عسل را در یک لیتر آب خوب حل می کنند، اگر خوب حل نشد با کمی گرم کردن و هم زدن حل خواهد شد ولی باز هم محلول نباید هرگز بجوش آید.

د- شربت عسل

در تهیه آن یک کیلو عسل را در یک لیتر آب خوب حل می کنند.

 غذاهای غیر آبکی

آنهایی هستند که سفت و خمیر مانند بوده و در تهیه آنها از آب استفاده نمی شود. و مهم ترین آنها عبارتند از:

الف- قاب عسل

شانی است پر از عسل که در درجه ی اول آن را به جمعیت هایی میدهند که غارت شده اند و یا این که عسل آنها به اتمام رسیده و یا در حال تمام شدن است و به هر حال نیاز فوری به عسل دارند. برای این کار شان پر از عسل را داخل کندو و آن جایی که زنبورها هستند آویزان می کنند. قابهای عسل را به جمعیت هایی که نیاز فوری هم نداشته باشند و همچنین به بچه هایی که تازه گرفته شده و یا مصنوعا تولید شده اند می توان داد.

ب- خمیر شیرین

با مخلوط کردن و قوام آوردن ۴ کیلو پودر شکر و یک کیلو عسل نسبتا داغ تهیه میشود و بیش از همه در بهمن و اسفند به جمعیت ها و برای تحریک ملکه به تخم گذاری بیشتر داده میشود.

ج- خمیر گرده مصنوعی

تمامی مواد غذایی که پیش از این به زنبور عسل داده میشد، فقط از مواد قندی تشکیل شده بود، حال آن که غذایی که در این جا فرمول آن داده می شود بیشترین قسمت آن مواد پروتئینی است.

برای تهیه آن آرد سویا. شیر خشک بدون چربی، پودر شکر و مخمر آبجو را با وزنهای مساوی خوب مخلوط کرده آن گاه روی آن کم کم عسل گرم می ریزند و با دست آنقدر فشار میدهند تا خمیر شده و کاملا قوام بیاید. برای استفاده جمعیتها آن را روی نایلونی که زیر سقف و روی نصف سطح قابها پهن شده می گذارند تا زنبورها از آن استفاده کنند تا کمبود گرده گل در طبیعت برای شان جبران گردد.

در جدول فوق نوع شربتها و غذاهای زنبور عسل در مواردی که باید داده شود معلوم گردیده است. نوع غذایی که در هر مورد می توان به جمعیت داد را با علامت + و مواردی که بهتر است داده نشودبا علامت – نشان داده شده.

تامین آب برای زنبور

بهترین روش تامین آب برای زنبور مستقر کردن کندوها در فاصله نزدیک به آب های جاری تمیز مثل رودخانه، دریاچه، نحر، جوی، چشمه و غیره می باشد.

در صورتی که این گونه منابع در دسترس نباشد می توان از یک تانک آب بدین ترتیب استفاده کرد که در زیر شیر خروجی آن تخته ای را به طور مورب قرار داده و در پایین آن طشتکی را مستقر کرد که آب در آن جمع شده و سرزیر شود. ضمنا بهتر است روی تخته را با گونی پوشانید و در داخل طشتک نیز قطعات چوب یا شاخه درخت را قرار داد تا زنبورها بتوانند روی آنها نشسته و آب بنوشند.

لازم به تذکر است که اغلب زنبورداران ایران در مناطق کوچ که زنبورها به منابع آب جاری دسترسی ندارند در نزدیکی کندوها و روی زمین آبگیر کوچکی به وسعت چند متر مربع ایجاد می کنند و گهگاه در آن آب می ریزند

با توجه به این که در این گونه آبگیر، آب جریان ندارد معمولا آب به انواع میکروبها خصوصا عامل بیماری نوزما آلوده شده و موجب بروز بیماریهای مختلف در زنبور می گردد.

راه دیگر تامین آب کلنی ها استفاده از انواع شربت خوری ها است که در آنها آب ریخته و در اختیار زنبورها قرار داده میشود. گرچه این کار وقت گیر و پرهزینه است ولی برای مواقع بحرانی بسیار مفید واقع می گردد.

[honey]