ترس کودکان از خوابیدن در بیرون از خانه

از کودکان امروزی انتظار می رود که در بیرون از خانه فعالیت داشته باشند، در خانه مادربزرگ بخوابند، به اردوهای تفریحی بروند، و یا شب را در خانه یکی از دوستان بگذرانند؛ ولی بسیاری از کودکان به سبب برخی ترس های بی موردشان( ترس کودکان از خوابیدن در بیرون از خانه ) نمی توانند این قبیل کارها را انجام بدهند.

 فهرستی از منازلی که کودک در آنها راحت است، تهیه کنید.

از کودک بپرسید دوست دارد عصر را در منزل کدام یک از دوستان یا اشنایان بگذراند. سپس این فهرست را براساس میزان علاقه کودک مرتب کنید.

 جلسه های تمرینی ترتیب دهید. 

برنامه را با شخصی که کودک با او احساس راحتی بیشتری می کند، آغاز کنید و هدف خود را برای او توضیح دهید. جلسه ای تمرینی ترتیب دهید. بدین صورت که کودک را در منزل آن شخص بگذارید و به او بگویید که مثلا ساعت ۷ بعداز ظهر به دنبالش می روید. در جلسات بعدی، مدت زمانی را که در منزل آن شخص می ماند، طولانی تر کنید. برای مثال، ساعت ۸، ۹ یا ۱۰ شب دنبالش بروید؛ اما همیشه آماده باشید که اگر کودک می خواهد زودتر از زمان تعیین شده به خانه برگردد، او را بیاورید.

پس از چند جلسه، ممکن است به جایی رسیده باشید که ساعت یک نیمه شب و یا دیرتر دنبالش بروید؛ اما نکته این است که بیشتر کودکان در این ساعت ها خوابیده اند. بنابراین، هدف شما از برگزاری این گونه جلسات تمرینی، این است که کودک، یک شب در منزل آن شخص بخوابد.

 برای رفع ترس کودکان از خوابیدن در بیرون از خانه کودک را آماده کنید. 

بگذارید کودک در مورد آنکه چقدر در منزل دوستش می ماند، تصمیم گیری کند. در مورد راهبردهایی که می تواند موجب احساس راحتی و آرامش در منزل آن دوست شود نیز با او صحبت کنید.

به کودک بگویید که هر وقت بخواهد، می تواند به شما تلفن کند. حتی اگر کار مهمی هم نداشته باشد و فقط هدفش کمی گپ زدن با شما باشد.

به کودک اجازه دهید اگر می خواهد، وسایلی مانند یک اسباب بازی یا کتاب را همراه خود ببرد.

کسب آرامش را به کودک بیاموزید.

به او یادآوری کنید تا هنگام بروز ترس، آرام نفس بکشد و کلمه «آرام» را زمزمه کند.

فهرستی از جمله های مثبت، تهیه کنید. جمله هایی مانند، «اینجا مواظبم هستند»، «بابا و مامان الان حالشون خوبه»، «داره بهم خوش میگذره، خاله سوزان خیلی مهربونه» از او بخواهید هرگاه احساس ترس یا نگرانی می کند، این جمله ها را زیرلب زمزمه کند.

 پاداش را فراموش نکنید.

پاداش با نشان دادن پیشرفت کودک، به او کمک می کند تا به استقلال دست یابد. هر پیشرفتی را با پاداش تقویت کنید. مهم نیست که کودک در اولین جلسه تمرین می خواهد زود به خانه برگردد، ولی مهم این است که حاضر شده چند ساعتی را بیرون از خانه بگذراند، بنابراین؛ شایسته دریافت پاداش است.

دفعات بعد برای دریافت پاداش، باید مدت بیشتری در خانه دوستش بماند. در نهایت، به او بگویید که اگر زمانی تصمیم گرفت شب در آنجا بخوابد، پاداش بسیار بزرگی به دست خواهد آورد.

از پی آمدهای طبیعی استفاده کنید. یک پی آمد منطقی می تواند صرف شام در یک رستوران یا تماشای یک فیلم در سینما باشد. بدین صورت که به کودک بگویید اگر تا ساعت ۸/۵ شب در خانه دوستش بماند، برای دیدن فیلم سینمایی سانس ۹ او را به سینما خواهید برد.

راه دیگر این است که به کودک بگویید در صورتی که عصر را در بیرون از خانه بگذراند، می تواند برای شام یک یا چند نفر از دوستانش را به منزل دعوت کند.

 جلسات تمرین را در منزل دیگران هم تشكيل دهید.

وقتی کودک می تواند شب را در منزل شخصی که در ابتدای فهرست بود، بگذراند، تمرین را در منزل نفر دوم فهرست ادامه دهید و همین طور، به طرف انتهای فهرست پیش بروید.

برای رفع ترس کودکان از خوابیدن در بیرون از خانه برنامه اردو ترتیب دهید.

وقتی مشکل فرزند شما برای خوابیدن در منزل دیگران حل شد، باید کاری کنید تا بتواند در مکانی غیر از منزل شخصی، مانند یک اردوگاه یا هتل نیز راحت باشد. بدین منظور، ابتدا بکوشید چندبار همراه با همه افراد خانواده به مسافرت بروید تا کودک شرایط جدید را ابتدا در کنار کسانی که با آنها راحت است، تجربه کند.

به تدریج، محل پیک نیک را به مکانهایی دورتر انتقال دهید. برای مثال، در ابتدا، پارک محل مناسبی است؛ اما بکوشید برای دفعات بعدی به بیرون از شهر بروید.

کودک را در فعالیت هایی که در طول پیک نیک رخ می دهد، شرکت دهید (برای مثال، تهیه غذا یا جمع آوری چوب برای آتش).

اکنون، وقت آن رسیده است که کودک را با دوستانش به یک اردو بفرستید. اردوهایی بود که از سوی مدارس اداره می شوند، بدین منظور مناسب هستند؛ اما قبلا از این برنامه های اردو اطلاع یابید.