آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۰ 
افراد بالغ دوران کودکی را به عنوان یک دوره خالی از تشویش به یاد می آورند. دوره ای خالی از مسئولیت، نگرانی یا مشکل، ولی کودکان دنیای امروز از جهات گوناگونی تحت فشارهای سختی قرار دارند. آنها مجبورند چیزهای متفاوتی نظیر خواندن و حساب کردن را حتی قبل از ورود به دبستان بیاموزند.
کودکان می دانند که از آنها انتظار می رود تا دبیرستان را تمام کنند و وارد دانشگاه شوند. آنها اغلب مجبورند تنش های طلاق، اشتغال والدین، نگرانی های روزانه، یا ساعت های تنهایی در خانه را تحمل کنند. خطر جنگ هسته ای، ربوده شدن توسط دزدان بچه و قتل، توسط والدین و اطرافیان به کودکان ابراز می شوند.
تنش های دنیای کودکان ممکن است به صورت نشانه های فیزیکی نظیر بی خوابی، سردرد ناشی از فشار عصبی، خیس کردن رختخواب در شب، یا ناراحتی های گوارشی عصبی خود نمایی کنند. یا ممکن است به صورت تظاهرات احساسی نظیر عصبانیت، پس زدن و ترس مشخص شوند. این تظاهرات را می توان به عنوان یک مشکل تربیتی تفسیر کرد. به عنوان یک پدر یا مادر می توانید روش های کنترل تنش را بیاموزید. این روشها به شما و کودک کمک می کنند تا بر اضطراب چیره شوید.
ما به والدین و کودکان راه های حفظ آرامش را می آموزیم و از طریق تجربه شخصی و حرفه ای می دانیم که آموزش روش های کاهش تنش، در زندگی شما و کودکتان تغییرات مطلوبی ایجاد خواهد کرد. آموختن این روش ها به تمرین نیاز دارد، پس برای آموختن آن ها زمان صرف کنید. مطمئن باشید که به زحمتش می ارزد.
برنامه ما و متن هایی را که در آخر این بخش پیشنهاد شده اند، برای تربیت فرزندان خود امتحان کنید. به دستوراتی که دکتر چارلز استروبل برای والدین و کودکان طراحی کرده است، توجه کنید.
١- واکنش های تنش را تشخیص دهید.
مایکل هر روز پس از مدرسه دچار سردرد می شود. سریع به خاطر چیزهای بی اهمیت عصبانی می شود. جان هر روز صبح باد دل درد از خواب بیدار می شود. امی به سختی به خواب می رود. اگر همه این مشکلات را نشانه های اضطراب و شرایط تنش زا بدانیم، حدس خوبی زده ایم.
فهرست زیر می تواند به شما کمک کند تا برخی از تظاهرات فیزیولوژیک و رفتاری تنش زا را تشخیص دهید. به خاطر داشته باشید که این نشانه ها می توانند ناشی از مشکلات جسمی باشند، بنابراین، قبل از آنکه یک نشانه پایا را به عنوان یک اثر فیزیولوژیک تصور کنید، آن را با پزشکتان در میان بگذارید. گاهی از این نشانه ها برای کسب توجه یا در رفتن از زیر بار تکالیف استفاده می شود. اگر چنین مواردی را حس کردید، بخش هایی از این کتاب را که راجع به چنین مشکلاتی بحث می کنند، بخوانید.
گاهی واکنش ها ترکیبی از همه این عواملند. کودکی ممکن است برای نرفتن به مدرسه خود را به مریضی بزند. او از توجه اضافی اطرافیانش لذت می برد. این کودک در مدرسه مشکلاتی دارد که می خواهد از آنها اجتناب کند. پس این بیماری قلابی را بهترین راه حل می یابد. در این گونه موارد، ترتیبی از آموزش کاهش تنش و سایر مداخله ها بهترین نتایج را به دنبال خواهد داشت.
نشانه های استرس (فشار روانی)
١- سردردها
۲ – دل دردها، رودل کردن، نفخ، زخم معده
٣- تهوع، استفراغ
۴- نفس نفس زدن (شامل تنفس سریع، تنگی نفس، گیجی)
۵ – تاکیکاردی (ضربان سریع قلب)
۶- دستهای عرق کرده، و مرطوب
۷- عادات عصبی (ناخن جویدن، کشیدن پوست یا مو، فشار دادن دندانها بر روی هم و غیره)
۸- بی خوابی و سایر مشکلات خواب
9- ترس ها و اضطرابها
۱۰- خجالتی بودن و اجتناب از موقعیت های اجتماعی
۱۲- حساس بودن بیش از حد در برابر انتقاد و سرزنش
۱۱ – از کوره در رفتن
۱۳ – کاهش قدرت تحمل در برابر ناتوانی ها
۱۴- آشفتگی و عدم تمرکز فکر به علت تشویش
۲- به کودک کمک کنید تا واکنش های ناشی از تنش را تشخیص دهد.
وقتی به این نتیجه رسیدید که این نشانه ها در اثر فشار روانی (استرس) ایجاد شده، می توانید در مرحله بعد، به او کمک کنید تا بر احساساتش برچسب بزند و علت بروز آنها را دریابد. چندی پیش یکی از متخصصان اطفال، دختر بچه ای را به ما معرفی کرد که در مدرسه دچار دل درد و استفراغ می شد.
این متخصص نتوانسته بود برای این علامتها، علت پزشکی پیدا کند. سرانجام، کودک با کمک والدینش دریافت که نگران است مبادا توسط همکلاسی هایش در کلاس جدید پذیرفته نشود. والدینش آموختند که به مشکلاتش گوش دهند و در مورد ترس هایش با او صحبت کنند. آنها او را تشویق کردند تا همکلاسی هایش را برای بازی به خانه دعوت کند. و همین طور به او یاد دادند که چگونه بدنش را آرام سازد. نشانه های فیزیکی او به زودی همراه با کاهش تنش، فروکش کرد..
گاهی درک چگونگی عملکرد فشار روانی برای والدین مشکل است. در آغاز، سینیتا نگران بود که مبادا هم کلاسی هایش او را نپذیرند و وقتی که دل درد و استفراغش شروع شد، نگران آن بود که بچه ها او را به خاطر این واکنش های بدنی دست بیندازند و با این نگرانی یک حلقه معیوب (یا دور باطل) درست کرد. کنترل تنش برای جلوگیری از این روند مناسب بود.
اگر کودک شما دارای واکنشی است که به نظر شما ناشی از فشار روانی است، اثر آن را برایش شرح دهید. ما در اغلب موارد، برای کمک به کودکان (برای درک واکنش هایشان از داستان زیر استفاده می کنیم: .
در روزگاران قدیم، یکی از خطرناک ترین دشمنان انسان غارنشین، ببر دندان شمشیری (یا ببر گراز دندان) بود. به خاطر چیزهایی که مردم غارنشین از این حیوان شنیده بودند، نادیده از آن می ترسیدند. در نهایت، اولین باری که یک انسان غارنشین صدای یک ببر دندان شمشیری واقعی را شنید، قلبش از جا کنده شد، به نفس نفس زدن افتاد و دندان هایش را به هم فشار داد. دستها و پاهایش را منقبض کرد تا یا فرار کند و یا با بیر بجنگد. ناگهان بدنش لرزید و از ترس زانوهایش سست شد.
مردم غارنشین وقت زیادی برای ترسیدن نداشتند. یا بر آنها را می کشت یا آنها ببر را از بین می بردند و یا هر دو فرار می کردند از مشکلات ما در دنیای مدرن کمی متفاوت است. «ببرها»ی ما کوچک ترند، ولی به راحتی میدان را خالی نمی کنند. بچه ای که شما را در مدرسه آزار می دهد، هر روز آنجاست. بدن ما نیز مانند بدن انسانهای غارنشین از خود واکنش نشان میدهد. فقط با فکر کردن درباره یک تهدید، ممکن است دل پیچه بگیرید و در حالی که هنوز از شر ان خلاص نشده اید، می دانید که پس از خروج از خانه مجبورید با آن تهدید روبرو شوید. درست مانند انسان غارنشینی که انتظار ببر را می کشید. اما به رغم همه اینها ما خوش شانس تریم، زیرا هیچ ببری ما را نخواهد خورد. ما می توانیم با روش های معینی آرامش را به بدن خود برگردانیم تا دچار دل درد، سردرد و یا دیگر واکنش های آزار دهنده نشویم.
برای تعیین علت تنش یک کودک به مهارتهای ارتباطی خوبی نیاز داریم. کودک کوچک خود را در نظر بگیرید. ممکن است چندین شب دائما پهلو به پهلو شود و نتواند بخوابد. شما می توانید برایش از مرد غارنشینی که از ترس ببر نمی توانست بخوابد بگویید. آن مرد می ترسید که همین حالا ببر به او حمله کند و یا مثلا فردا در کنار رودخانه با آن حیوان روبرو شود. شما باید برای کودک توضیح دهید که گاهی پاک کردن ذهن از این اضطراب ها بسیار سخت است. چند مثال از نگرانی های خود بزنید و خلاصه کاری کنید که کودک نیز در مورد نگرانی خود شروع به صحبت کند. او ممکن است بگوید که از امتحان ریاضی روز چهارشنبه می ترسد.
کودک با صحبت کردن راجع به مشکل خود کم کم احساس آرامش می کند. شما به او می گویید که فردا با او ریاضی تمرین می کنید، دستی به پشتش می کشید و به او نشان می دهید که چگونه از روش های کسب آرامش استفاده کند.
3 – سعی کنید منشا تنش را حذف کنید.
بهترین راه برای این کار خلاص شدن از علل اضطراب است. شاید کودک شما بیش از حد در برنامه های گوناگون غرق شده است؛ شاید خسته است؛ شاید دیر به رختخواب می رود و یا در مورد وظیفه ای که پشت گوش انداخته، نگران است. با بحث کردن، بازبینی و برنامه ریزی مجدد می توان این فشارهای روانی را کاهش داد. یک کودک که ما با او کار کرده ایم، چندین سال دچار بی خوابی بود. این دختر وقتی «درمان» شد که والدینش علت ترس او را فهمیدند. آنها بر پنجره و در اتاق او قفل گذاشتند تا در شب احساس امنیت کند.
بسیاری از کودکان دچار فشار روانی، مشکلات اصلی را در خانه تجربه می کنند وقتی ما از آنها می پرسیم که دلشان می خواهد والدینشان برای کمک به آنها در دست یافتن به آرامش چه کنند، در بیشتر موارد جواب آنها این است: «این قدر داد نزنند!» اگر شما از روش ها و راه حل هایی که در این کتاب آمده است، به جای «فریاد زدن» استفاده کنید، بهتر می توانید میزان تنش را در منزلتان کاهش دهید.
اند ۴- روش های کسب آرامش را به کودکان آموزش دهید. به خود و کودک خود بیاموزید تا در برابر موقعیت ها و احساسات مملو از فشار روانی، واکنش دیگری نشان دهید. در اینجا روش های اصلی که هم برای افراد بالغ و هم برای کودکان موثرند آورده شده اند. قبل از شروع کردن همه را بخوانید. آرام پیش بروید و مراحل پیشرفته را پس از طی مراحل اولیه بر آن بیفزایید. با صدایی آرام و متین به کودک خود آموزش دهید. داخل گیومه آمده است.
زمان سكوت
(قصد شما این است که به کودک آموزش دهید تا چند دقیقه به ازای هر سال سن کودک، یک دقیقه – به آرامی دراز بکشد. از یک کرونومتر استفاده کنید تا کودک بداند چند دقیقه توانسته ساکت باشد )
(می خوام روی تخت خواب یا زمین دراز بکشی. حالا چشماتو ببند. ببینیم چقدر می تونی ساکت بمونی (منتظر شوید.)، آفرین! چند دقیقه است که تو تونستی ساکت بمونی)
(کنار کودک خود بخوابید تا نشان دهید در نظر شما اهمیت روش های حفظ آرامش همین طور ایجاد حس نزدیکی چقدر زیاد است. زمان را با گوش دادن به موسیقی، راه رفتن خیالی یا روش های دیگر طولانی کنید.
روش تنفس
تنفس آرام یکی از مهم ترین عوامل در آموزش آرامش است و می تواند بر رویسطح آرامش اثرات عمیقی به جای گذارد از داستان مرد غارنشین استفاده کنید تا تا اهمیت تنفس را شرح دهید.
«یادت می یاد که مرد غارنشین وقتی ترسیده بود، تندتند نفس میکشید؟ تندتند نفس بکش! درست مثل اینکه از یک ببر ترسیده ای.
برای ده بار تنفس منتظر بمانید، نه بیشتر. سپس بپرسید:
«چه احساسی داری؟ گیجی یا ضعف؟ ترس یا نگرانی گاهی می تونه حالت رو این جور کنه. گاهی ممکنه حالت بدتر هم بشه.»
به پشت بخواب و فکرت رو آرام کن. چشماتو ببند. یک دستتو روی سینه ات بگذار و دست دیگرت رو روی شکمت. حالا نفس بکش! میتونی حس کنی که دستهات حرکت می کنند! حالا با شمارش من نفست رو بکش تو و بده بیرون.»
رفته رفته شمارش را کند کنید. کودک تا عدد ۴ نفس را تو می کشد، تا ۲ شماره صبر می کند و سپس با ۴ شماره نفسش را بیرون می دهد. سپس تا ۲ شماره صبر می کند تا دوره بعدی را آغاز کند.
با شمارش ۱، ۲، ۳، ۴ نفس بکش. با ۱، ۲ اونو نگه دار. با ۱، ۲، ۳، ۴ بعدی نفست رو بیرون بده. وقتی می خواهی نفست رو بیرون بدی، به خودت بگو آروم باش! تصور کن که لغت آرامش رو با حروف سفید درشت روی آسمان نوشته اند.»
« آرام نفس بکش، دستهاتو روی سینه و شکمت حس کن. کدام دست بیشتر حرکت میکنه؟ سعی کن هوا رو داخل شکمت بفرستی تامانند یک بالن پر از هوا بشه. سپس با دست به آرامی روی شکمت فشار بیار و هوارو خالی کن.»
(کودک را تا زمانی که برای این کار مجبور به وارد کردن فشار بر شکمش نباشد، وادار به تمرین کنید. به زودی دستی که روی شکم قرار دارد بیشتر از دست دیگر حرکت خواهد کرد. ممکن است آموختن این روش، به چند جلسه تمرین نیاز داشته باشد. صبور باشید و پیشرفت را تقویت کنید. مدت زمان جلسات باید به اندازه ای باشد که علاقه و انگیزه کودک حفظ شود.)
حالا که می دونی چطوری روی زمین آرام نفس بکشی، بیا روی صندلی هم تمرین کن. یادت باشد وقتی می خواهی نفست رو بیرون بدی، پیش خودت کلمه آروم باش رو تکرار کنی… باشه؟»..
از همان شمارش نیز در این تمرین استفاده کنید. کودک را مجبور کنید روزی چند بار در چندین جای خانه و در حالات مختلف از قبیل خوابیده، نشسته، یا ایستاده تمرین کند. در نتیجه او قادر خواهد بود هر زمان که نیاز داشته باشد، از این مهارت جدید استفاده کند. به خاطر داشته باشید که به خاطر تمرین کردن او را تمجید و تشویق کنید.)
وقتی در این کار تبحر پیدا کرد، به او بگویید که از این به بعد هرگاه احساس اضطراب یا نگرانی کرد، می تواند از این روش استفاده کند. دفعاتی را که او از این روش استفاده می کند، در یک جدول ثبت کنید، یا از خودش بخواهید تعداد آنها را یادداشت کند. با تحسین و پاداش ها او را تقویت کنید. علامت خاصی را بین هم قرار دهید تا به وسیله آن کودک از این روش استفاده کند. برای نمونه یک چشمک یا یک عبارت سری نظیر «تینا میتونی بری ساعت رو برام بینی؟» در صورت انجام این مهارتها او را تشویق کنید.
شل کردن تدریجی ماهیچه ها
اکنون کودک شما آماده است تا تنفس صحیح را همراه با شل کردن عمیق ماهیچه ها انجام دهد. نوع کودکانه این روش را از کتاب دکتر ادموند ژاكوبسون، « آرام باشید»، نقل میکنیم.
چند پیشنهاد: کودک را وادار کنید حرکات شما را تقلید کند. در حالی که به یک ک.. نگاه می کنید، ماهیچه های صورتتان را حرکت دهید. هر مرحله از تمرین را جب تمرین کنید و سپس به مرحله بعدی بروید. نهایتا شما و کودکتان هر چهار مرجا فراخواهید گرفت. هر مرحله را که کمتر از ۱۰ دقیقه طول می کشد، دوباره انجام دهد
مرحله ۱- دست های اسپاگتی
دراز بکش و بدنت رو شل کن. چند لحظه همان طور که یاد گرفتی، نفسی یک دستت رو مشت کن. بازوهایت رو خم کن تا بتونم ماهیچه ات رو ببینم.»
به او نشان دهید چگونه مشت خود را در حالی که آرنجش بلند می شود، به طرف بازویش ببرد.
«آرام، ماهیچه هات رو تا اونجا که می تونی سفت کن. تا ۱۰ بشمار – ۱، ۲، ۳، ۴، چی ۷، ۸، ۹، ۱۰. حالا یک نفس عمیق بکش. اونو نگاه دار. بعد در حالی که به آرامی میری آروم باش! نفست رو خارج کن و همزمان با اون ماهیچه هات رو به سرعت شل کن تا بازوت پایین بیفته» (این کار باید با سرعت انجام شود.) «دستهات رو مثل یک رشته اسپاگتی تکان بده، به طوری که از جاشون زیاد حرکت نکنند.» (شل بودن ماهیچه هایش را امتحان کنید.) «خوبه! حالا دستهات باید احساس گزگز و گرمی پیدا کنن. عالیه!»
این تمرین را با هر دو دست برای چند دفعه تکرار کنید تا کودک، شل کردن دستهایش را بیاموزد. در آخر هر جلسه از او بخواهید در حالی که به پشت خوابیده است، چشمانش را ببندد و به آرامی نفس بکشد. سپس یک منظره خیالی برایش ترتیب بدهید؛ مانند زیر.)
تصور کن داریم کنار ساحل قدم می زنیم. تنها چیزی که می تونی ببینی شن و اقیانوس است و دست هایت خیلی سنگین شده اند. هوا گرم است و دست هایت بخش های دیگر بدن را جایگزین کنید) سنگین و سنگین تر می شوند. تو احساس خونسردی و آرامش میکنی…)
اجازه دهید تا وقتی که کودک می خواهد، همانجا دراز بکشد و حتی بخوابد.
مرحله ۲- پاهای فولادی
حالا به کودک یاد دهید پاهایش را شل کند. احتیاط: چنانچه این تمرینات باغ ناراحتی کمر یا هرگونه ناراحتی دیگر شد، دست نگه دارید. قبل از ادامه این تمرینات با پزشک کودک مشورت کنید. و در صورت وجود مشکلی خاص، سراغ بخشهای دیگری از بدن بروید.).
به پشت روی زمین بخواب. تمام حواست رو به پاهایت متمرکز کن. پای راستت رو دراز کن و شست پایت رو به طرف سرت خم کن تا ماهیچه های جلوی ساق پایت سفت شوند. در حالی که پایت در حالت کشیده است، اونو چند سانتی متر از روی زمین بلند کن.» (اگر کودکتان در بالا آوردن پایش مشکل داشت، به او در این کار کمک کنید.) «پایت رو محکم نگه دار به حدی که مانند یک میله فولادی سفت شود… ۱، ۲، ۳، ۵،۴. یک نفس عمیق بکش. هنوز پاتو محکم مانند یک میله فولادی بالا بگیر…۱، ۲، ۳، ۴، ۵. پایت رو آرام پایین بگذار. کلمه آرام روزمزمه کن!»
اگر کودک نمی تواند پایش را به مدت طولانی بالا نگه دارد، زمان را کمتر کنید. مطمئن شوید که پاهایش را در یک لحظه پایین می اندازد. وادارش کنید تا هر پا را دوباره بالا ببرد، منقبض کند و شل کند و در حین انجام این کار بر روی احساس سنگینی و گرمی تمرکز کند. اگر کودک مفهوم پایین انداختن ناگهانی پا را نمی فهمد، یک قطعه چوب را به یک ریسمان گره بزنید و سپس چوب را بالا بیاورید و رها کنید تا با مشاهده این صحنه منظور شما را درک کند.)
مرحله ۳- شکم سفت مثل سنگ
حالا وقت آن است که تمرین شل کردن شکم را نیز به آموزش ها اضافه کنیم. در این هنگام به کودک بگویید نفس کشیدن، دست های اسپاگتی و پاهای فولادی را تمرین کند. سپس به صورت زیر عمل کنید.
دستها و پاهایت بسیار شل هستند. حالا شکمت رو اونقدر سفت کن که انگار می خوان به آن مشت بزنن. خوب حالا سعی کن اونو مثل سنگ سفت کنی و همانطور نگهش داری. به آرامی تا عدد ده بشمار. نفس رو به داخل بکش و در حالی که میگی آ.. ر… و…..م، نفست رو بیرون بده و شکمت رو شل کن.»
یک بار دیگه تمرین کن. حالا تمام بدنت شله. دستها و پاهایت سنگین و گرم هستند. شکمت به کف اتاق چسبیده است. حالا میخوام پشتت رو از روی زمین بلند کنی وسرت رو به زمین فشار بدی. خوبه! همین طور نگه دار! یک نفس عمیق بکش و تا ۵ بشمار. حالا پشتت رو روی زمین بگذار.»
مرحله ۴ – چهره شاد
اکثر ما بیشتر فشار و کشش را در صورت و سر خود نگه می داریم؛ کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. مانند افراد بالغ، آنها هم دندان هایشان را به هم می فشارند پیشانی خود را چین می دهند و گردن و شانه هایشان را سفت می کنند. فشار در سروگردن، موجب سردرد می شود و این سردرد به عنوان یک فشار سنج برای کل بدن عمل می کند.
پیش از شروع این تمرین، ماهیچه های صورت خود را شل کنید. هر کدام از شما باید چهره خود را در آینه مشاهده کند. آیا دهانتان را محکم بسته اید، به پیشانی خود چین داده اید، شانه هایتان را منقبض کرده اید، چشم هایتان را چپ کرده اید؟ در این تمرین ابتدا صورت خود را منقبض می کنید و سپس به طور ناگهانی آن را شل می کنید. چشم ها را تا حد امکان باز کنید سپس به سرعت ببندید و بر هم فشار دهید. دندانها را به هم بفشارید و سپس رها کنید. لبها را مانند دهان ماهی منقبض و سپس شل کنید. بینی خود را مانند یک خرگوش چین بدهید.
این طور نشون بده که نور شدیدی به چشمات تابیده. دندان هات رو به هم فشار بده و لبهات رو به شکل یک غنچه منقبض کن. یک نفس عمیق بکش. ماهیچه های صورتت رو سفت کن و همین طور تا وقتی که می شمارم، نگاه دار. در حالی که کلمه آرام رو زمزمه میکنی، نفست رو بیرون بده و تمام صورتت رو با دهان باز شل کن! خوب بود حالا یک بار دیگه.
تمام صورتت در حال استراحته؛ حتی چشمات. سرت رو بالا بیار و تمام بدنت رو تا انگشتان پاهات شل کن. الان، تمام بدنت شل، سنگین و گرمه. به زمین بچسب و آروم باش.
مرحله ۵ – مهار افکار
پس از آنکه کودک با استفاده از مراحل قبل، شل کردن تمام بدنش را آموخت، به او و همینطور به خودتان یاد بدهید تا افکاری را که موجب فشار روحی او شده اند، از ذهن بیرون کند. اول روی خودتان تمرین کنید. اگر کودک شما به راحتی می تواند از ۱۰۰ برعکس بشمارد، با این عدد شروع کنید یا با هر عددی که می خواهد. اگر بر عکس شمردن برایش سخت بود، می تواند به طور عادی بشمارد.
با گفتن هر عدد، نفس بگیر و بیرون بده و بگو آروم! چشمهات رو ببند و سعی کن آرامشه.» و هر عددی رو که میگی در ذهنت مجسم کنی. به هیچ چیز جز اعداد فکر نکن. حالا وقتی کودک این مرحله را چندین بار تمرین کرد، از او بخواهید پس از شل کردن ماهیچه ها، برای وارد شدن به یک مرحله عمیق تراز آرامش، افکار خود را مهار کند.
مرحله ۶- تمرين
روش های زیر را به کار ببندید تا مراحل قبل، جزیی از زندگی شما شود.
۱- برای تمرین روزانه کودک زمان بندی کنید. این زمان بندی باید منظم باشد. برای بیشتر خانواده ها موقع خواب بهترین وقت است؛ زیرا به کودک کمک میکند تا روز را به خوشی به پایان برد. تا هنگامی که خود کودک قادر به تمرین در تنهایی نیست، بر انجام تمرین نظارت کنید. دستورات را تا زمانی که خودش بتواند به یاد آورد، برایش بگویید. هدف این است که کودک هرگاه نیاز دارد از این آموزش ها استفاده کند. بهتر است هنگامی که مشکل خاصی وجود ندارد نیز انجام تمرین را فراموش نکند. به زودی درمی یابید که این روش ها تا چه اندازه می توانند باعث آرامش و خونسردی شما شوند.
۲- برای ایجاد انگیزه از یک جدول استفاده کنید. جدولی نظیر آن چه در بخش ۵-۲ نشان داده شده است می تواند نمونه مناسبی باشد. با تثبیت عادت جدید می توانید از تعداد پاداش ها بکاهید.
٣- از روش کسب آرامش فوری استفاده کنید. پس از آموختن روش های عمومی کسب آرامش، زمزمه واژه آرام می تواند به کاهش تنش کمک کند.
برای افزایش اثر روشهای ذکر شده، از روش های شش ثانیهای دکتر چارلز استرویل استفاده کنید. لبخند بزنید و دندان هایتان را روی هم فشار دهید. یک نفس عمیق بکشید و آن را در سینه حبس کنید. ناگهان آن را بیرون دهید، بگذارید دهانتان به راحتی باز شود و به واژه آرام فکر کنید. خروج اضطراب و تنش را از سر به طرف انگشتان پاها احساس کنید.
به فرزندتان نحوه استفاده سریع از این روش شش ثانیه ای را بیاموزید. یک علامت رمزی بین خود و کودک بگذارید تا در مواقع لازم با علامت شما این روش را بکار بندد. هرگاه حس کردید با وجود تنش و اضطراب، خود را آرام می کند و با خونسردی واکنش نشان می دهد، او را تحسین کنید.
