آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام فارسی: درخت آلو
نام علمی: .Prunus domestica L
نام فرانسه: Prunier cultive، Prunier
نام انگلیسی: Plun tree, Garden plun، Plum
نام آلمانی: Pflaume
نام ایتالیایی: Susino، Prungo
نام عربی: اجاص (lggass)، برقوق (Barquq)
درخت آلو از تیره گل سرخ به ارتفاع متجاوز از ۵ متر، غالبا عاری از خار ولی دارای برگ های بیضوی و دندانه دار است. گل های آن بزرگ تر از گیاه قبلی و میوه اش درشت و دارای ظاهر بیضوی کشیده و خوراکی است. به حالت طبیعی یا به صورت خشک شده مصرف می شود.
از درخت آلو ، بر اثر کشت های متوالی، نژادهای مختلفی با میوه های متفاوت از نظر شکل، ابعاد و رنگ به دست آمده است. نژادی از آن که میوه تیره رنگ دارد بر سایرین ترجیح داده می شود.
ترکیبات شیمیایی درخت آلو
پوست درخت آلو دارای ترکیب شیمیایی مشابه درخت گوجه وحشی است. جوانه های آن دارای گلوکزید مولد اسیدسیانیدریک است. آلوی تازه دارای اسید مالیک و مقدار کمی از اسیدهای سیتریک، سوکسینیک و سالیسیلیک ، ۳.۵ در صد ساکارز و قندهای تبدیل یافته ۴.۵ درصد هیدرات های کربن و مواد پکتیک می باشد. در میوه خشک شده آن، مقدار نسبی قند به ۴۴ درصد و هیدرات های کربن به ۱۸ درصد می رسد.
مغز هسته دارای ۳۰ – ۵۰ درصد ماده روغنی قابل استخراج است که تحت اثر فشار و درجه حرارت کم از آن به دست می آید. روغن مذکور که از مغز خشک پس از خارج کردن پوسته رویی آن و یا همراه با پوسته، به دست می آید، حالت روان و رنگ زرد طلایی و گاهی کمی تیره دارد. بو و طعم آن ضعیف است. به سهولت تند می شود در دمای ۱۵- درجه انجماد حاصل می کند.
وزن مخصوص آن در گرمای ۱۵ درجه بین ۰.۹۱۵ و ۰.۹۲۲ می باشد. اندیس انكسار آن در گرمای ۲۵ درجه بین ۱.۴۶۴۰ و ۱.۷۷۰۰، اندیس صابونی شدن بین ۱۸۸ و ۱۹۹ و اندیس ید آن بین ۷۵ و ۱۲۱ است. دارای ۵ تا ۶ درصداز اسیدهای چرب اشباع شده و بقیه از اسیدهای اشباع نشده است که قسمت اعظم آن ها را اسید اولئیک همراه با مقداری اسید لینولئیک تشکیل می دهد.
روغن هسته آلو ، مصارف مختلف در داروسازی و در عطرسازی دارد. به ندرت روغن آن به طور غیرمخلوط با مغز هسته های روغن دار تهیه می شود. مرکز تهیه آن، اروپای مرکزی است.
از ساقه درخت آلو و حتی میوه آن، نوعی انگم به خارج ترشح می شود که دارای قند مخصوصی به نام پرونوز (prunosc) و همچنین کالا کتوز و آرابينوز است. انگم درخت آلو ، مصارف درمانی ندارد ولی معمولا با ترشحات مشابه درختان دیگر در معرض استفاده های مختلف قرار می گیرد.
خواص درمانی آلو
آلو تازه ، در تمام مواردی که ادامه یک رژیم غذایی عاری از مواد ازته ولی انرژی دهنده، ضرورت پیدا نماید می تواند به کار رود. از این جهت در غذای مبتلایان به رماتیسم، نقرس و تصلب شرایین وارد می شود مخصوصا که اثر مدر نیز دارا می باشد.
مصرف آلو در صبح ناشتا، به طور خالص یا با نان چاودار، در رفع يبوست های عادی و تقویت اعمال كليه موثر است ولی کسانی که معده حساس دارند نباید به مقادیر زیاد از آن مصرف نمایند. برای اشخاص مسن و کسانی که از یک بیماری برخاسته اند نیز نباید مورد استفاده قرار گیرد.
به جای آلوی تازه اگر پخته شده آن مصرف گردد، نه تنها عوارض آلوی تازه ظاهر نمی شود. بلکه سهل تر نیز هضم می گردد. در مصرف آلو همیشه باید به این نکته توجه داشت که مغز هسته آن به علت دارا بودن اسید سیانیدریک، خطرناک است.
آلوی خشک، در رفع یبوست ها همواره مورد استفاده مردم بوده است به طوری که قرن هاست که بدین منظور از آن استفاده های درمانی به عمل می آید. Dr. H. Leclerc، آلو خشک راغذای مناسب، سهل الهضم وملین برای کسانی که حتی دستگاه هضم حساس دارند، ذکر نموده است. کمپوت آلوی خشک غذای مناسبی برای مبتلایان به بواسير و يبوست است.
تجربه نشان داده است که داروهای ملین و مسهل با آن که همگی عمل لینت یا اثر مسهلی ظاهر می کنند و با مصرف آن ها، دفع مواد سريعا صورت می گیرد اما چون غالبا پس از مدت کوتاهی، یبوست دایمی و یا حالت التهاب در دستگاه هضم ممکن است به وجود آورند قابل مقایسه با آلو خشک نیستند زیرا آلوی خشک نه تنها یک غذای سهل الهضم و ملایم است بلکه مصرف آن موجب می گردد که ضمن ایجاد لينت، عمل دفع، وضع منظم پیدا کند، بدون آن که ضرری همراه داشته باشد.
Dr. Dchaut، ضمن بررسی های خود به این نتیجه رسید که اگر آلوی خشک کاملا پخته و با شیره آن به مقدار یک لیوان قبل از خواب مصرف گردد، نتیجه بسیار خوب در موارد مذکور از آن حاصل می شود.
عده ای از پزشکان مانند Dr. P. Carton، آلوی خشکی که مقدار قند آن را کم کرده باشند از آلوی خشک معمولی که در بازارها به فروش می رسد، در مصارف درمانی موثرتر ذکر کرده اند زیرا به این نتیجه رسیده اند که مصرف این نوع آلو ، عمل لینت و دفع صفرا را به نحو بهتر انجام می دهد.
برای این کار باید آلوی خشک را به صورت قطعاتی در داخل ظرف آبی ریخته، حرارت دهند و آب ظرف را نیز چندبار تعویض نمایند منتها در موقع تعویض به جای آب سرد، آب گرم در داخل ظرف بریزید. با این عمل مقدار نسبی قند در قطعات آلو تدریجا کاهش حاصل نموده در موقع لزوم به حالت نیم گرم مخلوط در مقدار کمی آب، قبل از غذا می تواند مصرف گردد.
از آلوی خشک، شربت و مربا تهیه می شود. خیسانده آن در آب نیز عمل صفرا بر دارد به طوری که به این صورت غالبا مورد استفاده قرار می گیرد. پرورش درخت آلو و نژادهای مرغوب مختلف آن در ایران معمول است و سالانه محصول فراوان آن ها، به حالت خشک شده به بازارها عرضه می شود. آلوی خشک، به حالت معمولی یا به صورت خیسانده و یا مخلوط در اغذیه، جهت خوش طعم ساختن طعم مواد غذایی مصرف جاری دارد.
از گونه های مختلف Prunus، ماده ای به نام پرونه تین (prunetine)، پرونوزتین (Prunusetin) نیز استخراج شده است. پرونه تین (Prunetine)، به فرمول C۱۶H۱۲O۵ و به وزن ملکولی ۲۸۴.۲۶ است. سنتز آن توسط Bradbury و White انجام گرفته است. پرونه تین به صورت بلوری های سوزنی شکل در اتانول به دست می آید. نقطه ذوب آن، در گرمای ۲۴۰ درجه است.
.Pygeum (Prunus) africana Hook, f
درختی است به ارتفاع ۳۰ متر که در جنگل های نواحی حاره افریقا، مخصوصا كامرون، ماداگاسکار و حبشه در ارتفاعات ۱۶۰۰ متری می روید. برگ های ساده، بیضوی نوک تیز با کناره ناصاف و کنگره دار، به طول ۵ – ۱۵ و به عرض هر ۲ تا ۶ سانتی متر دارد. گل های آن کوچک، به رنگ سفید – کرم، معطر و مجتمع به صورت خوشه های ساده، واقع در قاعده ساقه های کوچک است.
میوه این نوع آلو به رنگ قرمز، بی کرک، مدور و مسطح در قسمت انتهایی می باشد. برجستگی کوچکی نیز که خامه مادگی است در وسط آن باقی می ماند. پوست تنه این درخت، رنگ قرمز – قهوه ای پیدا می کند و بر اثر مرور زمان، رنگ آن تیره می شود. بوی مخصوص اسانس بادام تلخ نیز از آن استشمام می گردد.
قسمت مورد استفاده این درخت پوست ساقه آن است که به صورت نوارهایی از آن جدا می شود. از پوست ساقه درخت، نوعی ترکیب لیپیدو – استرولیک (Lipido – sterolique) استخراج می شود. برای این کار، قطعات پوست درخت را به صورت گرد در آورده، تحت اثر کلروراتیلن و در دستگاه های مخصوص، ماده موثره را استخراج و پس از صاف کردن و تغلیظ در خلاء به مصارف درمانی می رسانند.
از عصاره مذکور، نوعی فراورده دارویی به نام تا ده نان (tadenan) تهیه می شود که در کاهش حجم حالت توموری غده پروستات (Adénomprostatique) موثر واقع می شود. از پوست ساقه نوعی Prunus به نام P. Yedoensis Matsum، ماده ای به نام ساکورانه تین به دست آمده است. ساکورانه تین (sakuranetin)، به فرمول C۱۶H۱۴O۵ و به وزن ملکولی ۲۸۶.۲۷ است. استخراج آن از گیاه مذکور به وسیله Asahima و از چوب انواع مختلف گیاهان مذکور توسط Hasegawa و Shirato انجام گرفته است.
فرمول گسترده این ماده نیز توسط Asahima و همکارانش مشخص شده است. ساکورانه تین را Zemple n و همکارانش سنتز کرده اند. ساکورانه تین ، به صورت بلوری های سوزنی شکل، به حالت متبلور در می آید. در گرمای ۱۵۲ درجه ذوب می شود. در الكل، اتر، کلروفرم، بنزن، استات اتیل و پیریدین حل می گردد. انحلال آن در آب جوشان، به مقادیر جزئی صورت می گیرد. در آب سرد نیز غیر محلول می باشد.
