رفع مشکلات دندانی با بره موم

رفع مشکلات دندانی با بره موم چند صد سال است که به عنوان درمان سنتی در مشکلات دندانی استفاده می شود. استفاده از بره موم به دلیل سهولت ارزیابی نتیجه درمان، یکی از رشته های شایع در تحقیقات کلینیکی در غرب و شرق محسوب می شود.

در سال ۱۹۸۰ دکتر اشمیت محقق آلمانی یک تحقیق بالینی دو سوکور برای بررسی رفع مشکلات دندانی با بره موم انجام داد که کاربرد دهان شویه های بره موم دار را آزمایش می کرد. این مطالعه نشان داد که بیمارانی که مبتلا به التهاب لثه و بیماری های لثه ای بودند، بعد از ۴ هفته درمان، بهبودی قابل ملاحظه ای پیدا کردند.

این بهبودی با تعیین میزان تشکیل پلاک های دندانی و التهاب لثه ارزیابی شد. این دهان شویه از یک حجم محلول مایع بره موم در ۵ حجم آب ساخته شده بود. استفاده از آن، یک بار صبح و یک بار شب صورت می گرفت.

محققین رومانیایی در سال ۱۹۸۳ برای رفع مشکلات دندانی با بره موم از ترکیب بره موم و ژل رویال در درمان عفونت های لثه ای استفاده کردند. در سال ۱۹۸۶ توسط محققین کوبایی محصولی مشابه بر پایه بره موم ساخته شد که در درمان عفونت های لثه ای موثر بود. محققین آلمانی در همان سال، در تحقیقی که روی رشد جرم دندان و عفونت لثه انجام دادند به این نتیجه رسیدند که بره موم وسیله خوبی برای حفظ سلامت دهان محسوب می شود.

در مطالعه ای که روی سگ ها برای تایید رفع مشکلات دندانی با بره موم در سال ۱۹۸۷ در یوگسلاوی انجام گردید معلوم شد که بره موم، جریان خون به ریشه دندان را افزایش می دهد. به علاوه تحقیقات بعدی روی دندان گاوها در سال ۱۹۸۸ در جمهوری چک نشان داد که بره موم باعث کاهش التهاب می شود و فرآیند ترمیم را تحریک می کند.

در سال ۱۹۸۹ دکتر گافارا از رومانی از بره موم برای درمان مشکلات مزمن دهانی استفاده می کرد و آن را با سایر محصولات طبیعی که در بهداشت دهان به کار می رفتند مقایسه کرد. وی به این نتیجه رسید که بره موم در درمان التهاب لثه و مخاط دهان موثر است و عمل ترمیم ضایعات را سرعت می بخشد.

در سال ۱۹۹۰ مطالعه دانشمند روسی نشان داد که استفاده از بره موم با توجه به خاصیت بی حس کنندگی و ترمیم استخوانی در پر کردن حفره ی عصب کشی شده موثر است. در همان سال در مطالعه ی یک دانشمند رومانیایی مشخص شد که استفاده از بره موم و اکسید روی در ترکیب خمیری که برای پوشاندن ریشه دندان به کار می رود باعث افزایش تولید دنتین می شود و بازسازی استخوان را سرعت می بخشد.

در سال ۱۹۹۱ در مطالعه ای دیگر که در دانشگاه ژاپن و با استفاده از حيوانات صورت گرفت مشخص شد که بره موم بر پایه آبی در موش ها باعث کاهش قابل ملاحظه ای در پوسیدگی دندان نسبت به گروهی که آن را دریافت نکرده بودند شد.

استفاده از بره موم در مراکز دندان پزشکی انگلستان در سال های اخیر به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته و این بیشتر به دلیل کار تحقیقاتی آقای قیلیپ واندر می باشد که مطالعات متعددی را در منچستر ترتیب داد. او یک قهرمان همیشگی در رفع مشکلات دندانی با بره موم می باشد. در مطالعه ای که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد وی از تجربیات همکارانش در انگلستان که از بره موم در درمان زخم های دهانی، آسیب های دندانی، ضایعات التهابی و زخم های دردناک غیراختصاصی استفاده کردند، گزارش داده است.

این درمان شامل مالیدن عصاره بره موم ۵۰ درصد به صورت مستقیم در نواحی عفونی می باشد. این درمان را بیمار می تواند چند بار تکرار کند. او دریافت که این زخم ها در عرض دو روز بهبود یافتند. التهاب لثه ای که با رشد دندان عقل ایجاد میشد نیز با این روش بهبود می یافت. بره موم به صورت دهان شویه و خوشبوکننده دهانی نیز پیشنهاد می شد. او توصیه کرد که از بره موم جهت ضد عفونی دست ها قبل از جراحی های دندانی استفاده شود. مشابه این نتایج در سال ۱۹۹۶ توسط دندان پزشکی به نام “پیتر وارلی” در یک مقاله تحقیقی ارایه شد.

راه کار رفع مشکلات دندانی با بره موم

در رفع مشکلات دندانی با بره موم عصاره بره موم به صورت دهان شویه، غرغره یا مصرف مستقیم روی نواحی زخمی توصیه می شود. بره موم خام در صورت تمیز بودن و کیفیت مناسب داشتن می تواند جویده و وقتی حالت آدامسی مانند بخود گرفت دور دندان دردناک قرار داده شود.