درمان التهاب حلق با بره موم

در سال ۱۹۷۱، دانشمندان روسی برای درمان التهاب حلق با بره موم از عصاره ۱۵ درصد بره موم بر روی ۲۶۰ بیمار مبتلا به التهاب حلق استفاده کردند در ۶۷ درصد بهبودی کامل دیده شد و در ۲۸ درصد بهبود نسبی و تنها در ۴ درصد بهبود مشاهده نشد.

در سال ۹۷۵ ، دورشنكو، در بیمارستان شهر کیف، ۲۳۸ بیمار مبتلا به التهاب حلق را با مخلوط بره موم درمان کرد. او یک سهم از عصاره ی ۳۰ درصد بره موم را با گلیسیرین و روغن هلو مخلوط می کرد و بر غشای مخاطی در ناحیه عفونی به مدت بیش از ۱۰ تا ۱۵ روز قرار میداد.

۷۵ درصد بیماران به طور کامل بهبود یافتند، در حالی که ۱۴ درصد اثری ندیدند. محققین دریافتند که عصاره بره موم اثر داروهای رایج در بازار برای درمان التهاب حلق را افزایش می دهد.

محققین رومانیایی نیز در درمان التهاب حلق با بره موم ، همان سال بره موم را برای بیش از ۲۰۰ بیمار مبتلا به التهاب حاد حلق، التهاب حاد حنجره و التهاب حاد لوزه مورد استفاده قرار دادند. در هر گروه درمانی ۱۰ درصد از بیماران با روش رایج درمان شدند. بیماران درمان شده با بره موم بسیار سریع تر از گروه کنترل بهبود یافتند.

مجددا در رومانی در سال ۱۹۷۵ متل و همکارانش انواع التهاب های غشای مخاطی شامل زخم و تبخال های ناحیه لب و دهان را درمان کردند. ۳۴ بیمار که مایع بره موم را به شکل مایع و قرص دریافت کرده بودند درمان شدند. مشخص شد که مایع بره موم خاصیت ضد ویروس، ضد باکتری، تاثیرات قارچی (میکوتیک) و اثر بی حس کنندگی دارد.

اصولا درمان زخم های گلو و حنجره به صورت سنتی با استفاده از بره موم صورت می گیرد. درمان التهاب حلق با بره موم را میتوان با شیوه های مختلف انجام داد. غرغره با محلول عصاره بره موم و آب گرم تاثیر مضاعفی بر تورم می گذارد و باعث می شود که پوششی بر روی حنجره یا گلو قرار گیرد. اشکال تجاری بره موم به صورت قرص های مکیدنی در دسترس می باشند. اما اغلب درصد کمی از بره موم را دارند و بهترین راه درمان برای التهاب های خفیف هستند.