ماش

نام های دیگر ماش

• مچ

مشخصات

ماش گیاهی است از خانواده ی Leguminosae، یک ساله و دو ساله و چند ساله به بلندی نیم متر، ساقه ی آن زاویه دار، خزنده و کم و بیش پوشیده از کرک است. برگ های آن مرکب زوج دارای سه تا پنج جفت برگچه ی منتهی به پیچک می باشد. گلها منفرد و ارغوانی یا خوشه ای و میوه ی آن به شکل غلاف، کم و بیش دراز پوشیده از تار است که در آن تعدادی دانه ی ماش کوچک و گرد و قهوه ای یا حنایی قرار دارد. این گیاه در شمال ایران و خرم آباد و همدان به حالت وحشی می روید و در مناطق مختلف ایران به طور پرورشی نیز کاشته می شود.

طبیعت

کمی سرد و خشک است و پوست کنده ی آن معتدل می باشد.

ترکیب شیمیایی

• گلوکوزید ویسیانین
• ویسین
• اسید سیانیدریک در آن وجود دارد.

خواص درمانی ماش

1. پخته ی آن را بخورید. مسکن حرارت و التهاب صفرا و خون است، مقوی اعصاب و نیروی دید چشم است، برای سردردهای گرم، تب های گرم و حاد و تب های دانه دار مانند آبله و سرخک مفید می باشد، برای امراض کلیه خوب است.
2. پوست گرفته ی آن را بپزید و بخورید. برای رفع سرفه و زکام گرم نافع است و اگر آن را با روغن بادام شیرین بخورید، خون ساز می باشد.
3. اگر ماش با پوست را با ترشک بپزید و بخورید و یا آن را بپزید و با ترشیجات بخورید، شکم را بند می آورد.
4. هر شب کوبیده ی آن را ضماد کنید. لکه های سفید بدن یا برص را برطرف می کند.
5. آن را نرم بسایید، بعد با موم آب کرده مخلوط کنید و هر شب تا صبح ضماد نمایید. لکه های قهوه ای صورت را برطرف می کند.
6. ضماد پخته ی آن با آب برای رفع سستی اعضای بدن و تسکین درد دندان مفید است.
7. ضماد پخته ی آن با سرکه برای درمان عوارض پوستی مانند اگزما و جرب جراحت دار مفید است.