غزيل

مشخصات

غزيل گیاهی است از خانواده شمعدانی Geraniaceae، یک ساله، کم و بیش پوشیده از کرک و خیلی کوتاه که بلندی گیاه از نیم متر تجاوز نمی کند. برگ های آن شبیه برگ شوکران، مرکب، دارای ۷-۱۳ برگچه می باشد که هر برگچه بیضی باریک، دندانه دار و نوک تیز است. گل های آن قرمز و صورتی و گاهی سفید می باشند و معمولا در گروه دو تا چهار تایی با یک دم گل ظاهر می شوند.

ریشه آن ضخیم و گوشتی است. میوه آن در قسمت بالای میوه زایده ای باریک، دراز، نوک تیز و سفت به شکل منقار لک لک دارد، میوه ها دارای موهای خرمایی و ساقه ی عملا بر روی زمین گسترده و دارای کرک های چسبناک و بوی متعفن هستند. این گیاه در مزارع و اراضی بایر می روید، در شمال غرب هند و مناطق دیگر نیمکره ی شمالی دیده می شود.

در ایران در اغلب مناطق از جمله اطراف تهران، کرج و در شمال در پاچنار گیلان، بین رشت و قزوین، سواحل شنی رامسر، بندر گز، منجیل، در غرب در سنقر کوه امروله، همدان، بیستون، در آذربایجان نزدیک تبریز، در اصفهان، خراسان، بوشهر، جزیره ی خارک، زیارت بلوچستان، در مسجد سلیمان و آبادان دیده می شود.

ترکیب شیمیایی

• مواد کافئین 
• فروکتوز گلوکوز
• سوفینوز 
• هیستامین
• پورتر سین
• تیرامین
• پیروکاتچول 
• تانیک اسید
• سوکسینیک اسید

خواص درمانی غزيل

1. خوردن مقدار کمی از آن مسکن رحم و بند آورنده ی خون است و برای رفع خیز عمومی بدن مفید است، برای کنترل دیسانتری نافع می باشد.
2. خوردن کمی از شیره ی تازه آن برای قطع خونریزی رحمی مفید است.

تذکر مهم : مصرف آن باید با تجویز و نظر پزشک انجام گیرد.

نام های دیگر

• قیطران شوکرانی
• ابرة العجوز