روغن گشنیز

روغن پایه گشنیز را برای درمان گرفتگی ماهیچه ها و کاهش دردهای ناشی از روماتیسم و آرتروز به کار می برند. این روغن بی حس کننده است و محل درد و ناراحتی را گرم و آرام می کند. روغن پایه گشنیز بسیاری از مشکلات گوارشی را به ویژه با استفاده در روش ماساژ برطرف می کند.

همچنین دارای خاصیت ضد انقباض است و نفخ، قلنج و سوءهاضمه را بهبود می بخشد. این روغن در افزایش اشتها به ویژه پس از بیماری و درمان اسهال موثر است.

روغن گشنیز در درمان ضعف و افسردگی پس از بیماری مفید است و در روش های ماساژ و استحمام به درمان بی میلی جنسی کمک می کند. این روغن را به خوبی در ترکیب با روغن های ادویه دار در بخور می توان به کار برد.

روغن گشنیز

روغن گشنیز از دانه های رسیده این گیاه و به روش تقطیر تخریبی (عصاره گیری با بخار) استخراج می شود. این روغن بدون رنگ و یا به رنگ زرد بسیار روشن است و رایحه ای خنک، شیرین و ادویه مانند دارد.

در داروسازی و صنایع غذایی روغن گشنیز را به عنوان طعم دهنده مورد استفاده قرار می دهند. همچنین از این روغن برای تهیه عطر و محصولات آرایشی و بهداشتی استفاده می کنند.

روغن گشنیز گرم کننده و محرک است و برای تحریک اعصاب و افزایش گردش خون به کار می رود. همچنین این روغن آرام کننده و احیا کننده است و برای درمان ضعف ناشی از بیماری و افزایش اعتماد به نفس استفاده می شود.

روغن پایه گشنیز را برای درمان گرفتگی ماهیچه ها و کاهش دردهای ناشی از روماتیسم و آرتروز به کار می برند. این روغن بی حس کننده است و محل درد و ناراحتی را گرم و آرام می کند. روغن پایه گشنیز بسیاری از مشکلات گوارشی را به ویژه با استفاده در روش ماساژ برطرف می کند.

همچنین دارای خاصیت ضد انقباض است و نفخ، قلنج و سوءهاضمه را بهبود می بخشد. این روغن در افزایش اشتها به ویژه پس از بیماری و درمان اسهال موثر است.

روغن گشنیز در درمان ضعف و افسردگی پس از بیماری مفید است و در روش های ماساژ و استحمام به درمان بی میلی جنسی کمک می کند. این روغن را به خوبی در ترکیب با روغن های ادویه دار در بخور می توان به کار برد.

گشنیز

گیاه گشنیز (Coriandrum Sativum) را بومی آسیا و جنوب اروپا می دادند و این گیاه امروزه در سراسر اروپا و آمریکای شمالی نیز می روید.

روغن گشنیز در بسیاری از کشورها مانند روسیه و رومانی تهیه می شود. گشنیز عضو خانواده آپیاسه (Apiaceae) یا اومبليفرا (Umbelliferae) و گیاهی یک ساله است. این گیاه تا ارتفاع یک متر رشد می کند و مانند جعفری دارای برگ هایی خوش طعم و خوش رایحه است.

دانه های این گیاه کُروی و دارای رایحه ای بسیار قوی هستند و به فراوانی تولید می شوند. برگ های گشنیز در آشپزی به کار می روند و طعمی تازه و خنک (مانند پرتقال) دارند. دانه ها نیز به صورت تازه و یا خشک شده در تهیه غذا مورد استفاده قرار می گیرند.

استفاده از گشنیز به دوران باستان باز می گردد. دانه های گشنیز در معبد رامسس دوم (یکی از فراعنه مصر) یافت شده اند. این گیاه را از گذشته تا به امروز در پزشکی برای رفع مشکلات دستگاه گوارش در شرق و غرب به کار می بردند.

روش های مناسب استفاده از روغن پایه گشنیز

استحمام، کمپرس، استنشاق، ماساژ و بخور.

مراقبت ها

روغن گشنیز سمی و حساسیت زا نیست و اگر به صورت رقیق استفاده شود سبب بروز التهابات پوستی نمی شود. ولی این روغن در اندازه زیاد گیج کننده است، از این رو باید در مصرف آن دقت کرد.

هشدار: روغن گشنیز را نباید در دوران بارداری مورد استفاده قرار داد.