درختچه گز

مشخصات

گیاهی است از تیره ی گز و از خانواده ی Tamaricaceae، درختچه ی کوچکی است که بیشتر در کنار رودخانه ها می روید. درختچه ای است خاردار که چوب آن از نظر طعم کمی گزنده و در عین حال خوش بو می باشد. پوست درختچه ضخیم، مانند دارچین به رنگ مایل به سرخی و بعضی از آنها سرخ و خوش بو و طعم آن گس و گزنده است.

برگ های آن ریز و خشن، کشیده و سبز مایل به آبی رنگ می باشد. گل های آن خوشه ای، زرد یا صورتی، خوش بو و تند به طول ده تا پانزده سانتی متر است. میوه ی آن که در محل گره های شاخه ای قرار دارد، تقریبا به اندازه ی نخود است و در میان آن دانه های ریز وجود دارد، میوه ی آن در فصل تابستان می رسد، اعراب دانه های آن را اغذبه گویند.

این درختچه در اروپا و آسیا انتشار دارد، در ایران در آذربایجان، چاه ریگ دیلمان، دره ی کرج، کلاردشت، خراسان، دماوند، قزوین، پلور، دره ی تالار، کرمان و شهداد دیده می شود.

برگ گز

طبیعت

سرد و خشک است.

خواص درمانی

1. گاه گاهی آن را مصرف کنید. از سفید شدن موی سر و صورت جلوگیری میکند.
2. آن را در سرکه بجوشانید و صاف کرده ی آن را بنوشید. ورم کبد را مرتفع خواهد کرد، چنان چه در اتاق یا حمام در بسته ای برهنه شوید و آن را بسوزانید و دود حاصل را به پوست بدن بدهید و یا مقداری از آن را جوشانده و آب جوشانده را صاف کنید و داخل وان حمام ریخته و در آن قرار گیرید، ضمن عمل گندزدایی دارویی رادع بوده و جوش های چرکی بدن را برطرف می سازد، برای تقویت پوست و موها مفید است و از ریزش مو جلوگیری میکند.
3. مزمزه با آب جوشانده ی آن درد دندان را ساکت و دندان ها را تقویت و محکم می کند.
4. آن را به صورت طبخ شده یا تازه ی آن را بکوبید و بر روی محل جذام بگذارید. در کشتن و نابود کردن میکروب جذام و ترمیم عضو اثر قابل توجهی دارد.
5. افرادی که مقعد آنان بیرون می آید، برگ های آن را پخته و بر مقعد خود ضماد گذارند. مقعد را جمع کرده و بالا می کشد و از خروج آن جلوگیری میکند.

مصلح آن: صمغ عربی می باشد.

پوست درخت گز

خواص درمانی

1. آب دمکرده ی آن را بنوشید. قابض و محلل است، خون روی را قطع می کند، اخلاط خونی سینه را بند می آورد، اسهال را نیز بند می آورد، زردی یا یرقان را کنترل می کند، سر درد را رفع می کند، بادها را تحلیل می برد، رطوبت های غلیظ را خشک می نماید، مقوی اعضای بدن است، رافع سستی اعضا و مثانه می باشد، خروج جنین را تسهیل می کند.
2. اگر آن را با دارچین بسایید و بخورید، سرفه های رطوبتی کهنه را تسکین می دهد، بواسیر را درمان می کند، از ترشح زیاد اسپرم جلوگیری می نماید.
3. مقداری از آن را بجوشانید و با آب آن تنقیه کنید و یک فنجان از آن آب را هم با شکر شیرین کرده بنوشید. برای رفع درد معده ی سرد بسیار نافع است.
4. مزمزه با آب دمکرده ی آن برای حفظ سلامت دندان ها مفید است.
5. آب دم کرده ی آن را با سرکه مخلوط کرده و در دهان بگیرید. زخم ها و جراحات بد دهان را برطرف میکند.
6. کمی از آن را نرم بسایید و با سرکه مخلوط کرده و در جای سوراخ دندان بگذارید. درد دندان را تسکین می دهد، هم چنین برای رفع تعفن و چرک لثه مفید است.
7. آن را نرم بسایید، بعد فتیله ای تمیز را به آن آلوده و در بینی بگذارید. برای رفع بد بویی بینی نافع است.
8. شیاف آن در مهبل برای سقط جنین، معالجه ی سخت ادرار کردن و کمک به زایمان زنان مفید است.

مصلح آن: مصطکی می باشد.

ریشه ی درخت گز

خواص درمانی

1. آن را خرد کنید و بجوشانید، بعد آب صاف کرده ی آن را چند روز میل نمایید. ورم طحال را برطرف میکند.
2. آن را نیم کوب کرده و در سرکه بجوشانید، بعد صاف کرده ی آن را بنوشید. ورم کبد را مرتفع خواهد ساخت.
3. آن را بکوبید، بعد بپزید و بر مقعد خود بگذارید. مقعد را جمع کرده و بالا می کشد و از خروج آن جلوگیری می کند.

نام های دیگر

• شیشعان
• دار شیشعان
•  دیش یولقون
• عودالبرق
• عراقا
• قندول