Pongamia glabra

نام علمی: .Pongamia glabra Vent

نام فرانسه: Pongami, Arbre de Pongolote

نام آلمانی: Mondbohne

نام ایتالیایی: Dalbercia

نام انگلیسی: Poonga oil plant, Indian beech

نام عربی: شنف الدیک (Shanaf ed dik)

Pongamia glabra درختی از تیره پروانه واران به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ متر، حتی بیشتر و دارای برگ هایی نسبتا پایاست به طوری که ظاهر درخت در مدت نسبتا زیادی از سال، سبز به نظر می رسد. تنه آن به ندرت ممکن است حالت قائم داشته باشد. شاخه های آن در جهات مختلف، بدون هیچ نظمی گسترش دارد.

برگ های Pongamia glabra متناوب، شانه ای فرد، مرکب از ۵ تا ۷ برگچه بیضوی نوک تیز و گل های آن به رنگ سفید مایل به صورتی و مجتمع بر روی محوری نسبتا دراز و واقع در کناره برگ هاست. میوه نیام، باریک و دراز، ناشکوفا و محتوی یک دانه دارد. در حاشیه جنگل ها و آبگیرهای سواحل جنوبی هند، چین، جاوه، استرالیا و به طور کلی در بعضی دیگر از نواحی گرم آسیا پراکنده است. در ایران نمی روید.

قسمت مورد استفاده این درخت، ریشه، پوست ساقه، دانه، برگ، گل و میوه آن است.

ترکیبات شیمیایی Pongamia glabra

در اعضای گیاه Pongamia glabra، ماده ای به نام کاران ژین (Karanjine)، وجود دارد. کاران ژین، ماده ای به فرمول C_۱۸H_۱۲O_۴ و به وزن ملکولی ۲۹۲.۲۸ است. استخراج آن نخستین بار از گیاه مذکور توسط Beal و Katti صورت گرفت و بعد سنتز شد. این ماده به صورت بلوری های سوزنی شکل در متانول به دست می آید. در گرمای ۱۵۷ – ۱۵۸ درجه ذوب می شود. در متانول، اتانول، کلروفرم، بنزن، اتر، اسید سولفوریک غلیظ، اسید نیتریک و اسید کلریدریک حل می گردد. در اتر دوپترول و اسیدهای معدنی رقیق تقریبا غیر محلول است.

خواص درمانی Pongamia glabr‌a

ریشه و برگ درخت Pongamia glabra، طعم تلخ و ناپسند دارند و از آن ها، به عنوان دفع کرم، درمان بواسیر، خارش و زخم استفاده می شود به علاوه اثر مدر، اشتها آور، مقوی معده و رفع آماس دارد. گل های آن به مصارف درمان بواسیر می رسد.

برگ های گیاه، هضم کننده، ملین، ضد کرم و رفع کننده التهاب است. از روغن دانه گیاه در بیماری های پوستی مختلف مانند جرب و تب خال استفاده می شود و برای این کار آن را در آب لیمو وارد کرده، مخلوط حاصل را به خوبی تکان می دهند و با این عمل لینیمان زرد رنگی به دست می آید که از آن برای درمان بیماری های پوستی مختلف مانند داء الصدف (Psoriaisis) و غیره استفاده می شود. روغن دانه اثر بند آورنده خون و قابض نیز دارد. در لمباگو و حتی جذام اثرات مفید ظاهر می کند.

مصرف گل های آن برای درمان دیابت، بین بومیان محل رویش گیاه معمول است.