آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۰ 
نام فارسی: علف هفت بند
نام علمی: .Polygonum aviculare L
نام فرانسه: Trainasse، Tirasse، Corrigole، Renoué edes oiseaux، Renout c
نام انگلیسی: Pig – grass، Centinody، Bird’ s – Knotgrass، Knot – grass، Blood – wort
نام آلمانی: Wegetritt، Vogelkna terich
نام ایتالیایی: Centinodia
نام عربی: طرنه (Turnah)
علف هفت بند که بندواش نیز معروف است گیاهی است یک ساله از تیره علف هفت بند، مقاوم و دارای ساقه خوابیده باریک و منشعب، به طول ۳۰ تا ۶۰ سانتی متر که در غالب نواحی اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکا می روید. مقاومت آن به اندازه ای است که اگر در محل های عبور و مرور، پیوسته لگدمال شود، باز هم به مرحله گل دادن می رسد و از بین نمی رود. در غالب محيط ها نیز مانند چمن زارها، کنار جاده ها، بین تخته سنگ ها، حاشیه گودال ها، اماکن سایه دار، زمین های بایر، مزارع و غیره بدان برخورد می شود.
برگ های آن کوچک، باریک، نوک تیز و استیپول آن دارای ظاهری نازک و سفید رنگ است. گل های ریز و کوچک آن که فاقد بو و نوش است، به رنگ صورتی مایل به سبز جلوه می کند. زنبور عسل به علت کوچک بودن گل و فاقد بودن آن ها از نوش، به سمت این گیاه جلب نمی شود. قسمت مورد استفاده این گیاه کلیه اندام های آن است. اخیرا از این گیاه در صنایع آرایشی و بهداشتی و در صنعت عطر سازی هم استفاده می شود.
ترکیبات شیمیایی علف هفت بند
در اعضای مختلف این گیاه، ترکیباتی نظیر مواد رزینی، موم، مواد قندی، موسیلاژ، اسید اکسالیک، اسانس به مقدار کم، سیلیس، گلوکوتان نوئیدهای اکسی متیل آنتراكينون (Gl. oxymé thylanthraquinone) به حالت آزاد یا ترکیب یافت می شود.
تاریخچه علف هفت بند
دیوسکورید در قرن اول میلادی، این گیاه را تحت نام علف هفت بند نر (Polygonum male) در رفع اخلاط خونی، خونروی ها، اسهال و بی اختیاری دفع ادرار موثر می دانسته است. پلین، در زمان خود اعلام داشت که بالا کشیدن شیره علف هفت بند از راه بینی، موجب بند آمدن خون در موارد خون دماغ می گردد و اگر از مخلوط آن با شراب استفاده شود، از همه خونروی ها جلوگیری خواهد نمود.
مردمان قرون وسطی، برای آن اثر رفع استفراغ های خونی قائل بوده اند. این گونه مداواها تا اوایل قرن هجدهم بین مردم رواج داشت ولی از این زمان به بعد، استفاده از آن تدریجا متروک و مجددا در ۱۸۴۰ مورد توجه عده ای از دانشمندان و اطبا واقع شد. در این زمان، از آن به عنوان یک داروی قابض با اثر قطعی استفاده به عمل می آمده و تدریجا برای رفع بیماری قند نیز طبق تشخیص اطبا، به کار می رفته است.
خواص درمانی علف هفت بند
از نظر طب قدیم ایران طبیعت علف هف بند گرم و خشک است. علف هفت بند اثر قابض قوی، مدر و التیام دهنده دارد. جوشانده آن جهت رفع اسهال و دیسانتری به کار می رود و حتی در اسهال هایی که با مصرف داروهای قابض دیگر، نتیجه گرفته نمی شود، از آن غالبا نتایج مثبت به دست می آید. عده ای از پزشکان قدیم آن را در رفع ورم روده بزرگ، حتی در مواردی که با خونروی نیز همراه باشد و هم چنین در رفع ترشحات مهبلی موثر ذکر نموده اند.
اطبای جدید کم تر از نظر بند آوردن خون، به این گیاه توجه می نمایند در حالی که اثر آن در رفع خون دماغ، لااقل موثر است. در طب عوام هنوز هم، مخلوط شیره این گیاه را در عسل یا شراب، جهت رفع اخلاط خونی و درمان آن موثر می دانند و حتی یکی از دانشمندان به نام Kneipp، جوشانده علف هفت بند را در رفع خونروی های رحمی موثر ذکر نموده است.
علف هفت بند تب را پایین می آورد. برای برطرف کردن اگزما بکار می رود. گیاه هفت بند سنگ کلیه و مثانه را خارج می سازد. برای رفع دردهای معده مفید است. در معالجه میگرن موثر است. درد سیاتیک و درد کمر را برطرف می کند. نفخ را برطرف کرده و هضم غذا را تسهیل می کند. تاول و سوختگی را با کمپرس این گیاه معالجه کنید. برای تسکین دردهای نقرس و روماتیسم از کمپرس این گیاه استفاده کنید. برای درمان زخم های چرکی، پودر این گیاه را روی زخم ها بریزید.
در آلمان، فراورده های مختلفی از آن، تحت نام های متفاوت در اختیار مردم قرار داده می شد مانند آن که برگ آن به عنوان داروی واقعی درمان سل، برونشیت و آسم به مردم عرضه می گردید. در این مورد باید گفت که اگر این تبلیغات دامنه دار به منظور سود جویی و معرفی اغراق آمیز علف هفت بند تصور رود، تاييد اطبا را که علف هفت بند، به علت دارا بودن تانن فعال، یک داروی موثر و کمکی جهت مداوای مسلولین می باشد، نمی توان منکر شد.
Dr. H. Leclerc، چون با مصرف علف هفت بند. نتایج مفيد در مداوای مسلولین به دست می آورد، مصرف آن را در طبابت، عمومیت می داد زیرا با مصرف فراورده های این گیاه، حالت عمومی مسلولین بهبود می یابد، عرق مفرط بیمار کاهش حاصل می کند، عمل دستگاه هضم منظم می گردد و ضمن کم شدن اخلاط، وزن بیمار به میزان قبلی می رسد و بیمار از نظر روحی تقویت می شود. در مورد اثر درمانی علف هفت بند حتی عقیده بعضی اطبا بر این است که نفریت های منشا باسیلی با عصاره این گیاه درمان می پذیرد.
قدما برای آن اثر درمان بیماری قند قائل بودند و حتی در آثار آن ها چنین آمده است که نتایج مطلوب از آن در این مورد به دست می آورده اند. Dr. H. Leclerc با بررسی های خود به این نتیجه رسید که با مصرف آن، مقدار درصد قند در ادرار بیماران مبتلا به مرض قند، کاهش کلی حاصل می کند. ضمن اثر التیام دهنده گیاه نیز توسط این دانشمندان تایید گردید.
علف هفت بند دارای خاصیت مدر است و مقادیر کم آن اثر قطعی در دفع سنگ کلیه، قولنج های نفریتی و ناراحتی های مثانه دارد. دانه اش قی آور و مسهل است. علف هفت بند در استعمال خارج، اثر التیام دهنده قوی دارد و اگر بر روی زخم و جراحات قرار گیرد، سریعا آن ها را بهبود می بخشد. شیره رقیق شده آن، التهاب و ورم را از بین می برد.
علف هفت بند طبق بررسی های آزمایشگاهی که به عمل آمده دارای اثر ضد باسيل دیسانتری است به علاوه ضد قارچ (Microsporon lanosum) می باشد. عصاره آبی و یا الکلی آن اگر در ورید خرگوش و گربه تزریق شود، فشار خون را در آن ها پایین می آورد. برای آن اثر رفع بثورات جلدی ذکر شده است. دارای ماده ای به نام آویكولارين (avicularine)، کوئرسیترن، ایزوکوئرسیترن، reynoutrine، هیپرین، روتین، امودين و قندهای مختلف مانند رامنوز، گزیلوز آرابینوز، گلوکز و گالاکتوز است.
صور دارویی علف هفت بند
جوشانده ۲۰ تا ۳۰ گرم برگ یا گیاه کامل ریشه دار در یک لیتر آب به مقدار ۲ تا ۳ فنجان در روز – جوشانده حاصل از جوشاندن ۶۰ گرم ریشه گیاه در یک لیتر آب و افزودن ۲۵ گرم برگ نعناع سبز تازه به آن (در موقعی که محلول بر اثر جوشیدن به نصف تقليل یافت) به منظور دم کردن مخلوط حاصل به مدت ۲۰ دقیقه – جوشانده ۲۵ تا ۳۰ گرم گیاه مخلوط با هم وزنش پنیرک و بويون بلان یا دانه کتان در یک لیتر آب جهت تنقيه – الكلاتور حاصل از خیساندن یک قسمت گیاه به مدت چند روز در ۵ قسمت عرق ۴۵ تا ۵۰ درجه ( قابل نگهداری است).
نحوه مصرف علف هفت بند
جوشانده
مقدار ۳۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و به مدت ۱۰ دقیقه بگذارید بجوشد، سپس آن را صاف کرده با شکر و یا عسل مخلوط کنید. مقدار مصرف این جوشانده یک فنجان سه بار در روز است.
آب : مقدر ۴۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب ریخته و بگذارید بآرامی بجوشد و سپس آنرا صاف کنید . مقدر مصرف آن نصف فنجان سه بار در روز است.
مضرات علف هفت بند
با توجه به تمامی خواص که از علف هفت بند ذکر شد این گیاه دارای مضراتی نیز می باشد که مهم ترین آن محرک بدنش است بطور کلی این گیاه محرک سلسله اعصاب بوده و ممکن است استفاده زیاد از آن باعث تشنج شود.
محل رویش علف هفت بند
گیاه علف هفت بند در اطراف تهران: محمودیه در ۱۲۵۰ متری، کرج، قلهک، گرگان: بندرگز. گیلان: تنکابن. آذربایجان: تبریز، خوی. همدان: کوه گردو. اصفهان: لالون. بختیاری: دره بازوفت. خوزستان: مسیر کارون. بلوچستان: زاهدان در ۱۳۰۰ متری. خراسان: شوکت آباد در نزدیکی بیرجند در ارتفاعات ۱۴۰۰ متری، بین بیرجند و تربت حیدریه. قزوین، سمنان – دامغان و جندق می روید.
