تغذیه گیاهی در زراعت ارگانیک

تغذیه و سلامتی گیاه

تغذیه و سلامتی گیاه با یکدیگر مرتبط هستند. کوددهی شیمیایی نتایج منفی بر روی خاک و سلامت آن دارد.تغذیه گیاهی در زراعت ارگانیک از اهمیت بالایی برخودار است.

– کودهای شیمیایی باعث کاهش همزیستی قارچ های مفید میکوریزا با ریشه گیاهان می شود.

-کود با مقدار نیتروژن بالا تثبیت نیتروژن بوسیله ریزوبیوم را متوقف می کند.

– کاربرد زیاد نیتروژن منجر به نرمی نسوج گیاهان می شود. در نتیجه گیاهان به بیماری ها و آفات حساس تر می شوند.

– استفاده اختصاصی از کودهای N.P.K منجر به کاهش مواد غذایی میکرو در خاک می شود که به وسیله هیج کودی جبران نمی شود. این امر باعث کاهش محصول گیاهان و همچنین کاهش سلامتی حیوانات می شود.

– تجزیه مواد آلی خاک افزایش می یابد که منجر به خراب شدن ساختار خاک و آسیب پذیری بیشتر برای خشکسالی می شود.

نگهداری مواد غذایی با مدیریت مواد آلی خاک

تغذیه گیاه در کشاورزی ارگانیک روی استفاده درست از مواد آلی خاک متمرکز می شود. کشاورزی آلی از سه روش برای تضمین کاربرد مداوم مواد غذایی از مواد آلى خاک استفاده می کنند.

1-استفاده متفاوت از مواد آلی

میزان و کیفیت مادة آلى در محتوای ماده آلی خاک مؤثر است. کاربرد منظم مادة آلی برای توازن تفذبه گیاه بهترین شرایط را فراهم می کند.

تخمین نشان می دهد که در آب و هوای گرمسیری8/5 تن. در آب و هوای کم رطوبت 4 تن و در نواحی نسبتا کم آب ۲ تن از بیومس برای هر هکتار در هر سال نیاز است تا سطح کربن خاک از 2/1 و 0/5 درصد تجاوز نکند.

۲- تناوب محصولی مناسب

در زمان رشد محصولات، میزان ماده غذایی که خاک برای حاصلخیزی احتیاج دارد، مشخص می شود.

کشاورز بر اساس تقاضا و کاربرد ماده غذایی، نوبت کشت را تعیین می کند (مثلا نیتروژن حبوبات، مواد غذایی یک کود سبز).

٣- تاثير مفید ماده غذایی

کشاورز می تواند ماده غذایی آزاد شده از خاکبرگ را به وسیله شخم خاک در زمان، عمق و با شدت مناسب و تکرار تحت تأثیر قرار دهد.

شخم خاک باعث بهبود تهویه خاک می شود و فعالیت میکروارگانیسم های خاک افزایش می یابد.

میکروارگانیسم های خاک شرایط مناسبی برای رشد پیدا می کنند و می توانند در مواد غذایی غیر قابل حل تأثیر به سزایی گذاشته و آنها را برای گیاهان آماده کنند.

بنابراین در کشاورزی ارگانیک از پیشبرد سلامت گیاه به وسیله فعالیت بیولوژیکی خاک حمایت می شود.

مدیریت تلفیقی عناصر غذائی در تغذیه گیاهی

در مدیریت تلفیقی عناصر غذایی برای حفظ مواد آلی و زندگی موجودات زنده از جمله کرم خاکی از روشهای شخم حفاظتی استفاده می شود.

به جای اینکه بقایای محصولات زراعی را سوزانده و یا دور ریخته شوند، آنها را به کمپوست تبدیل می کنند. هر سال حداقل دو تا سه تن کمپوست در هر هکتار به دست می آید.

هر ۲ تا ۳سال یک بار به مزرعه کود سبز می دهند. برای مثال شاخ و برگ نازک گیاه Glirieida و یا سایر درختان خانواده پروانه آسا را هنگام شخم زمین زراعی به خاک اضافه می کنند.

این عمل می تواند نیاز به کودهای شیمیائی را کاهش داده و یا از بین ببرد. از شاخ و برگ گیاهان خانواده پروانه آسا به عنوان کود سبز استفاده می شود.

کمبودهای غذائی خاک را (براساس آزمایش شیمیائی خاک) نیز با اضافه کردن مواد معدنی نظیر سنگهای فسفره، گچ و پیریت تامین می نمایند.

مدیریت تغذیه گیاهی

مدیریت صحیح، شامل گردش صحیح مواد غذایی مورد نیاز گیاه می باشد.

بنابراین بایستی با کاهش مصرف منابع خارجی برای تأمین عناصر غذایی، از هدر رفتن عناصر جلوگیری شود و میکروارگانیزم های خاک بتوانند عمل گردش عناصر غذایی درخاک را به انجام رسانند، به نحوی که در صورت خروج مواد آلی و عناصر غذایی در هنگام برداشت، جایگزین این مواد تأمین شود.

فرآیند هدر رفتن عناصر غذایی بایستی با استفاده از فرآیندهای چرخه طبیعی و تثبیت بیولوژیکی ازت به حداقل کاهش پیدا کند.

فعالیت های میکروارگانیسم های خاک در نظام ارگانیک در مقایسه با نظام متداول بیشتر دیده می شود، که این امر مربوط به ساخته شدن مواد ذخیرهای نیتروژن دار است که در بهبود شرایط فیزیکی خاک و جذب بهتر نقش دارند.

علاوه بر این خاکهای ارگانیک تعداد بیشتر و انواع بزرگتری از اجتماع میکروارگانیزم ها را در خود دارند. پژوهشگران معتقدند که قارچها منجر به ایجاد ثبات بیشتری در ساختار فیزیکی خاکهای ارگانیک می شوند.