تغذیه در ماه مبارک رمضان

در این مقاله قصد داریم تا شما را با تغذیه در ماه مبارک رمضان در طب سنتی و روایات آشنا کنیم.

• با خرما روزه بگشاید.

• در ماه مبارک رمضان نیازی به مصرف غذای اضافی به هنگام افطار و سحر نمی باشد بلکه یک رژیم متعادل برای حفظ سلامت و فعالیت بدن در طی ماه رمضان کافی است؛ زیرا سیستم بدن خود سوخت و ساز را تنظیم می کند و به طور کلی در طبیعت همه نباتات و حيوانات در تمام سال روزه داری دارند زیرا تا فصل ریزش نباشد رویش بهتری انجام نمیگیرد.

• حيوانات به طور غریزی وقتی بیمار میشوند دست از غذا می کشند و اگر ما اینگونه عمل می کردیم دیگر نیازی به پزشک نداشتیم.

زیرا منشا همه بیماری ها پرخوری میباشد. به طور کلی به تغییر طب سنتی از برآیند ۴ ماده متضاد؛ یعنی آب و هوا و آتش و خاک، تن انسان پدید می آید و چون این مواد در تضاد با هم هستند و مداوم در حال گسستگی می باشند یک عنصر آسمانی و الهی به آن اضافه شده است که انسان را از سایر مخلوقات برتر و بالاتر برده است.

خلاصه آنکه انسان دارای بعد مادی و معنوی است و برآیند ۴ عنصر مادی که در حال گسستگی مداوم هستند و به طور مداوم از تن خود، ماده ای را دست می‌دهند و بعد معنوی هم به همین ترتیب در حال فرار به سوی مرجع الهی است؛ لذا برای تنظیم و تغذیه بدن لازم است هر مقدار از این عناصر که از بدن کاسته می شود باید از طریقی دیگر به نام غذا باز گردد و اما به طور متعارف انسان بیش از حد نیاز این عناصر را از طریق غذا وارد بدن خود می کند که این زمینه ساز بیماریهای گوناگون می شود.

لذا منشا همه بیماری های زیاده خوری و پرخوری است و نامناسب بودن غذا با سن و مزاج و فصل می باشد. میتوان نام آن را اسراف به معنای کامل گذاشت و خداوند ماه مبارک رمضان را به عنوان نعمتی برای حفظ سلامتی جسم وروح ما عطا نموده است.

• وقتی غذا خورده نمیشود در بدن انسان زمینه پذیرش و تناسب غذاهای معنوی و مادی بوجود میاید به این معنی که تناسب غذای مادی به غذای معنوی ۲ به ۶ میشود و در دستورات دینی ذکر شده است که صبح وغروب هنگام غذاخوردن است.

اما در دستور غذای معنوی نماز صبح و ظهر ومغرب ونماز شب برای رسیدن به رتبه بالا ۶ وعده است؛ بنابراین نیاز انسان به غذای معنوی ۳ برابر غذای مادی است و این تعادل مناسب برای تن انسان می باشد.

• اما به طور متعارف غذای مادی انسان بیش از غذای معنوی است لذا ماه رمضان فرصت خوبی است برای ایجاد این تعادل.

• یک چهارم بدن انسان ماده و سه چهارم دیگر آن آب است به همین نسبت نیاز به غذا دارد و در هنگام روزه این تعادل باید رعایت شود؛ البته در اینکه در چه فصلی روزه می گیریم نیز شرایط متفاوت است.

مثلا در فصل تابستان به طور کلی بدن نیاز بیشتری به آب دارد؛ لذا شخص روزه دار باید غذاهای آبدار بیشتر مصرف کند مثل انواع سوپ ها؛ زیرا در صورت مصرف آب زیاد خصوصا اگر سرد باشد آب جذب بدن نمی شود و با سرعت دفع می گردد ولی آب گرم در بدن بیشتر می ماند و ماندگاری آن بیشتر است.

• از دیگر نکات تغذیه در ماه مبارک رمضان این است که برای یک سحری خوب، باید حجم غذا کمتر؛ اما کیفیت آن افزایش یابد. مصرف سوپ های خوراکی و غذاهایی که بدن را گرم می کنند مثل خرما و مواد نشاسته ای، مصرف غذاهای گوشتی به خصوص گوشت گاو و گوساله و سوسیس و کالباس دیر هضم می باشند و طبع آنها سرد است لذا کم انرژی بوده و از کیفیت خوبی برخوردار نیستند.

• افرادی که در مشاغل سخت مشغول به کار هستند مانند کشاورزی، کارگران ساختمانی و نانوایی ها و کسانی که در معرض نور مستقیم آفتاب قرار میگیرند باید از موادی که در بدن کمتر تولید صفرا می کنند مانند لیمو، انگور، آب زرشک، آب انار، رب گوجه فرنگی بیشتر مصرف کنند تا کمتر دچار تشنگی و عطش شوند و از مصرف غذاهای صفرا آور مانند ادویه تند و تیز و فلفل و غذاهای گرم اجتناب کنند.

• در باب تغذیه در ماه مبارک رمضان بایستی در تابستان که فاصله افطار و سحر کوتاه است در افطار باید از غذاهای سبک و کم حجم و مقوی و زود هضم و در سحر از غذاهای سنگین و پرحجم مصرف نمود؛ مثلا در افطار چند عدد خرما با مقداری آب نیم گرم میل کنند و پس از یک فاصله ۲۰ دقیقه ای غذایی سبک مانند سوپ مصرف کنند و در سحر غذایی سنگین تری میل نمایند و در هنگام افطار از خوردن آب سرد اجتناب نمایند و به جای آن مقداری آب جوش و یا ولرم و یا چای کم رنگ مصرف کنند که تشنگی وعطش را به سرعت فرو مینشاند، اما آشامیدن آب سرد تشنگی را فروکش نخواهد کرد.

• خوردن مقداری نان و پنیر و سبزی و خرما یک غذای سبک و کم حجم و زود هضم می باشد و در ابتدای افطار توصیه می شود. البته بعد از شروع با آب گرم شیرین…