آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۰ 
از مشکلات شبانگاهی کودک این است که شما روز پرکاری داشته اید و به سختی کار کرده اید. زمان آن فرا رسیده است که کوچکترها به شما شب بخیر بگویند، به بستر بروند، چشمانشان را ببندند و به خواب بروند تا روز بعد در ساعت مناسبی، سرحال و شاداب از خواب برخیزند.
ولی در خانه شما اوضاع بدین ترتیب پیش نمی رود. کودک تقاضا میکند قصه دیگری برایش تعریف کنید تا به خواب رود، می خواهد یک بار دیگر به دستشویی برود و یا اینکه نیم ساعت دیگر تلویزیون تماشا کند. کودکی می خواهد مثل دوستش جیمی تا ساعت نه شب بیدار بماند. آخر می خوابد! ولی نیم ساعت بعد از اینکه شما چرتتان برد، مجددا بیدار می شود و به اتاق شما می آید و این بار می خواهد کنار شما بخوابد. کمی بعد دوباره با صدای ناله بلند می شوید: «مامان، بابا».
مشکلات خوابیدن در خانه شما هر چه باشد، شما تنها، دچار آنها نیستید. بسیاری از والدین در فرستادن کودکانشان به رختخواب و نگه داشتن آنها در آنجا مشکل دارند. دکتر دیوید هاسلام در کتاب ارزشمند خود نتایج یک تحقیق روی الگوی خواب ۱۲۴ کودک را شرح می دهد. یک چهارم کودکان در سنین مدرسه، اغلب اوقات در هنگام خواب بیدار می شوند و ۳۵ درصد کودکان از این که قبل از پدر و مادرشان به رختخواب بروند، امتناع می ورزند.
در هر خانه ای حداقل گاهی، مشکلات شبانگاهی کودک در هنگام شب وجود دارد که خوابیدن را برای مادر و احتمالا پدر غیر ممکن می سازد. راه رفتن در خواب وحشت های شبانه، اضطراب از جدا شدن و بی خوابی ایجاد شده در اثر یک بیماری و یا هیجان بیش از حد می تواند در هر زمان و در هر خانواده ای روی دهد.
اگر نیازهای خواب کودکان و والدین یکسان بود، خوابیدن در هنگام شب برای همه خانواده بسیار آسان تر می بود؛ ولی چنین نیست. هر کس نیازمند مراحلی در خواب است که یکی از آنها مرحله «خواب توأم با حرکات سریع چشم» و دیگری مرحله ارتدوکس نامیده می شود.
مرحله ارتدوکس شامل چهار مرحله تدریجا عمیق شونده خواب است که در افراد بالغ و در کودکان بزرگ تر در چرخه های حدودا نود دقیقه ای در هنگام شب تکرار می شود. کودکان کم سن تر نیز همین مراحل را می گذرانند، ولی این چرخه ها در آنها تنها حدود پنج دقیقه طول می کشد. این بدان معناست که نوزادان و کودکان خواب سبک تری دارند. هشتاد درصد خواب افراد بالغ عمیق است، در حالی که تنها پنجاه درصد خواب نوزادان عمیق است.
بسیاری از متخصصان کودک معتقدند که الگوی کلی خواب کودک بدین ترتیب است که یک کودک دو ساله به طور متوسط به دوازده ساعت خواب در شب، به علاوه یک تا دو ساعت چرت بعد از ظهر نیاز دارد. در شش سالگی، کودک هنوز نیازمند دوازده ساعت خواب ولی با چرتهای کوتاه تری است. به خاطر بسپارید که این زمانها، زمانهای متوسط خواب هستند و کودکی که ساعات بیشتر یا کمتری را می خوابد، لزوما غیر طبیعی نیست.
هرکس برای اینکه بتواند در روز به خوبی کار کند، باید شب ها به بهترین وجه ممکن استراحت کند. شب هنگام نباید صحنه یک جنگ دائم بین خواسته های والدین و کودکان بر سر نگاه داشتن کودکان در رختخواب باشد. پیشنهادهای این فصل را اجرا کنید تا شب های آرام تری را در خانه بگذرانید.
مشکلات شبانگاهی کودک: کودکانی که به رختخواب نمی روند.
کودکان به دلایل متعددی در مقابل رفتن به رختخواب مقاومت می کنند. شاید آنها از تاریکی و یا بیدار نشدن به موقع می ترسند و یا اینکه هنگامی که تنها هستند احساس ناامنی می کنند. بدون شک کودکان ترجیح می دهند بازی کنند و یا اینکه تلویزیون تماشا کنند و مطمئنا دوست دارند که شما آنها را همراهی کنید و یا به آنها توجه نشان دهید. هنگامی که کودکان بزرگتر می شوند، زندگی اجتماعی آنها اهمیت پیدا می کند.
به هر ترتیب هر خانه ای باید زمان مشخصی برای خوابیدن داشته باشد و اگر قرار باشد در خانه ای صلح و آرامش برقرار باشد، پدرها و مادرها نباید اجازه انتخاب در مورد آن را بدهند. والدینی که می گویند: «بچه ها، فکر نمی کنین الان وقت خواب باشه ؟»
خودشان این طور انتخاب کرده اند که کاری از پیش نبرند و مطمئنا کودکشان به موقع به بستر نخواهد رفت. والدینی که همیشه کوتاه می آیند و والدینی که گاهی به بچه ها اجازه می دهند که کمی بیشتر بیدار بمانند، محکومند که همیشه هنگام خواب مشکل داشته باشند. حتی اگر یک بار به یکی از این موارد عمل شده باشد، کودکان به آن چنگ می زنند. در نظر بسیاری از والدین، خوابانیدن کودکان یک درگیری دیگر در پایان روز است؛ زمانی که آنها نیاز دارند به خودشان بپردازند.
اگر تازه پدر یا مادر شده اید، از پیشنهادهایی که در زیر خلاصه شده اند، تبعیت کنید تا بتوانید از مشکلات شبانگاهی کودک قبل از اینکه آغاز شوند پیشگیری کنید. اگر جدیدا با مشکلات شبانگاهی و خوابانیدن بچه ها روبرو شده اید، یک برنامه مقدماتی برای خواب کردن آنها طرح کنید. تصمیم بگیرید که چه کاری انجام خواهید داد و کودک را از این امر آگاه کنید که به زودی تغییری صورت می گیرد سپس در اولین روز برنامه را اجرا کنید.
زمان مشخصی برای خوابیدن تعیین کنید.
در مورد یک زمان مشخص برای خوابیدن کودک تصمیم بگیرید و سپس به آن پایبند باشید. این بدان معنا نیست که شما باید مطلقا انعطاف ناپذیر باشید و مثلا هنگامی که ساعت هشت و زمان خواب است ولی پدر تازه از راه رسیده است یا اینکه دایی کودک به منزل آمده است، او را به رختخواب بفرستید.
ولی هر چقدر اقتدار بیشتری در تعیین زمان خوابیدن داشته باشید، آسان تر خواهد بود که کودک را در یک زمان مشخص به رختخواب بفرستید. به خاطر بسپارید که تاریک شدن هوا را به عنوان زمان به خواب فرستادن کودک تعیین نکنید. زیرا با فرارسیدن تابستان یا عقب و جلو کشیدن ساعت، دچار مشکل خواهید شد.
مشکلات شبانگاهی کودک: از چیزهایی که به کودک آرامش میدهند، به نفع خود استفاده کنید.
کودکان خردسال، به ویژه کودکان نوپا، با تکرار بعضی کارها احساس امنیت عاطفی می کنند. آنها احساس امنیتی را که بعضی رسوم می دهند و اشیاء خاصی را که می توانند روی آنها حساب کنند، دوست دارند. برای مثال، در میان کودکانی که ما می شناسیم آلن دوست دارد چکش آبیش را هر شب با خودش به رختخواب ببرد، سارا دوست دارد همه را قبل از خواب ببوسد و همچنین همه قبل از خوابیدن به بالین او بیایند و او را ببوسند در حالی که سی سی عروسک هایش را زیر یک پتوی زرد در کنارش مخفی می کند.
مراسم شب هنگام و اشیائی نظیر پتوی قدیمی و یا حیوانات پارچه ای که بعضی کودکان به آنها وابسته هستند، به کودک کمک میکنند تا از افراد مورد علاقه خود جدا شود و نیز مرحله بین بیداری تا به خواب رفتن را بهتر بگذراند. چیزهای مورد علاقه کودک خود را مسخره نکنید و از طرف دیگر نگذارید زیاد دردسرزا شوند. تعداد اسباب بازی هایی را که کودک می تواند با خودش به رختخواب ببرد، محدود کنید: «جو، تو میتونی فقط با خودت یه کتاب و یه اسباب بازی به رختخواب ببری، باید انتخاب کنی!». بعضی از کودکان کاملا قادرند که مساله را کش بدهند و بدین ترتیب پانزده دقیقه دیرتر به بستر فرستاده شوند.
یک برنامه شبانگاهی تعیین کنید.
کودکان دوست دارند بدانند بعدا چه اتفاقی می افتد. یک برنامه منظم شبانگاهی می تواند آنها را از این که هنگام خواب و استراحت فرا رسیده است آگاه کند. برای تعیین برنامه شبانه از راهنمایی های زیر پیروی کنید:
آن را ساده بگیرید. برنامه عادی خانواده و خواسته های کودک را در نظر بگیرید. الگویی را که تصمیم به ادامه آن ندارید، شروع نکنید. برنامه شبانه باید در کل روز یک احساس امنیت و نزدیکی آرام بخشی را ایجاد کند. این برنامه می تواند تنها صحبت در مورد روزی که گذشت و آمادگی برای فردا باشد. آماده کردن لباس های مدرسه و مرتب کردن کتاب های فردا نیز برنامه مناسبی برای کودکان بزرگ تر خواهد بود. قصه گفتن و یا دادن یک خوراکی در ساعت مقرر خوابیدن، به کودک کمک میکند که بفهمد الان زمان خوابیدن است.
با علامت هایی برنامه را مشخص کنید. کودک را از آغاز شدن برنامه شبانه آگاه کنید. می توانید خیلی ساده به کودک بگویید: «وقتی این نمایش تموم بشه وقت خوابه! یا این که روی یک کاغذ رنگی یک دایره بکشید. آن را به قسمت هایی که روی آنها برچسب زمان بازی، زمان خواب و زمان قصه چسبانیده شده اند تقسیم کنید. وسط کاغذ را سوراخ کنید و روی آن یک فلش نصب کنید. هنگامی که زمان خواب رسید، فلش را به سمت زمان خواب بچرخانید یا اینکه یک ساعت روی کاغذ بکشید، طوری که زمان خواب را نشان دهد و آن را نزدیک ساعت واقعی قرار دهید. هنگامی که ساعت واقعی همان ساعتی را نشان داد که ساعت کاغذی نشان می دهد، زمان خواب کودک فرا رسیده است.
پیش از خواب کودکان را آرام کنید. کتک کاری بین کودکان و بازی هایی که نیازمند فعالیت زیاد هستند، برای ساعت قبل از خواب مناسب نیستند. کودک باید نیم ساعت قبل از زمان خواب به فعالیت های آرام بپردازد تا به تدریج برای خواب آماده شود. به جای جنگ متکا و توپ بازی، برنامه پیش از خواب می تواند شامل نظافت، مطالعه کردن، شنیدن قصه و یا موسیقی باشد. برنامه آرام شبانه در مواقعی نیز که کودک بعد از آن باید توسط پرستار یا مادربزرگش خوابانیده شود و یا هنگامی که کارهای روزانه طولانی شده و کودک خسته نیازمند آماده سازی برای خوابیدن است، مفید است.
برنامه شبانگاهی را به طور مناسب برگزار کنید. به طور ایده آل، آماده شدن برای خواب باید شامل نوازش کودک و زمان نزدیکی و محبت بین شما و او باشد. او باید در این هنگام احساس امنیت و آرامش بیشتری کند. بسیاری از کودکان دوست دارند یک کتاب خاص قبل از خواب مرتبا خوانده شود. بعضی از کودکان دوست دارند که پدر و مادرشان برای شان قصه بگویند، یا برای آنها ترانه های کودکانه خوانده شود.
فکر نکنید که کودکان بزرگتر نیازمند برنامه شبانگاهی نیستند. حتی کودکانی که حدود دوازده یا سیزده سال دارند، نیازمند این هستند که برای آنها داستانهایی خوانده شود. گاه از این زمان برای صحبت کردن در مورد یک مسأله مهم و یا پرس وجو درباره مسائلی که ممکن است مشکل زا شود، استفاده می شود. زمان خوابیدن یک فرصت بسیار عالی را برای نزدیک شدن به یکدیگر فراهم می کند.
رسوم شبانگاهی که در کودکی آغاز می شوند، می توانند به کودک در سراسر عمرش کمک کنند. بعضی از این کودکان بعدا در جوانی به مطالعه کردن قبل از خواب، عادت پیدا می کنند، بعضی دیگر یادداشت روزانه می نویسند و یا اینکه برای روزهای بعد برنامه ریزی می کنند. بعضی نیز بعد، روش های کسب آرامش را در هنگام خواب به کار می گیرند. انعطاف پذیر باشید ولی بدانید که چطور برنامه را قطع کنید. اگر ندانید که چطور باید در این گونه موارد تصمیم بگیرید که چراغها را خاموش کنید و به خواب روید، برنامه شبانه می تواند خسته کننده و پایان نیافتنی شود. اجازه وقت گذرانی ندهید. قانع نشوید که یک داستان دیگر را برای کودک بخوانید.
به جای آن، تعداد داستانهایی را که شب بعد برای او می خوانید، از قبل تعیین کنید و تنها همان تعداد داستان را بخوانید. اگر قرار دادن محدودیت برای شما مشکل ایجاد کرده است، می توانید از ساعت یا تایمر استفاده کنید. به کودک خود بگویید: «ساعت هفت و نیم زمان خوابه و چراغ ها باید خاموش بشن!» و یا «تا پانزده دقیقه دیگه که تایمر زنگ میزنه چراغها باید خاموش بشن!»
مشکلات شبانگاهی کودک: در مورد ترسها و نگرانی های کودک با او صحبت کنید.
همه، و حتی کودکان ترس ها و تشویش هایی دارند که شبها بیشتر خودشان را نشان می دهند. کودک خود را تشویق کنید که در مورد مسائل و مشکلاتش با شما صحبت کند تا بتوانید آنها را برطرف کنید و به او کمک کنید تا بخوابد، او را کمی نیز نوازش کنید.
چطور با بی قراری کودک کنار بیایید.
شما برنامه شبانه را اجرا کرده اید و جیمی به رختخواب فرستاده شده است، ولی او آنجا نمی ماند و در عرض ده دقیقه به اتاق بر می گردد و از شما نوشابه می خواهد. در این گونه موارد، روش های زیر را به کار بگیرید. بعضی کودکان با روش های ساده به خواب می روند و در مورد بعضی دیگر باید تمام روش های زیر را بکار گیرید تا در رختخواب بمانند و مجددا کودک را به رختخواب بفرستید و تایمر آشپزخانه را روی یک دقیقه تنظیم کنید.
به او بگویید که قبل از اینکه زنگ به صدا درآید، شما به اتاق او بر می گردید. در رختخواب ماندن او را بر حسب زمانی که در رختخواب می ماند پاداش دهید. این پاداش می تواند «نوازش» یا چیز دیگری نظیر شکلات صبحانه باشد. در صورت لزوم تایمر را دوباره تنظیم کنید، سپس در اتاق بنشینید و مطالعه کنید تا کودک به خواب رود.
به کودک یاد دهید که چگونه به خواب رود. بعضی از کودکان نمی دانند که چطور آرام بگیرند تا بتوانند بخوابند. از این رو می توانید روش های کسب آرامش را به آنها آموزش دهید.
به او یک «جعبه شبانگاهی» بدهید و هر چیزی را که فکر می کنید لازم است در آن بگذارید: یک لیوان آب، چراغ قوه و اسباب بازی مورد علاقه کودک و یک رادیو یا ضبط که کودک بتواند قبل از خواب به آن گوش دهد.
کودکانی که هنوز در گهواره هستند ولی به سنی رسیده اند که بتوانند حرف بزنند، معمولا نیازمند برخورد قاطع شما هستند. فرض کنیم که وسائل خواب کودک خود را فراهم کرده اید و برای چهارمین بار او را بوسیده اید و به او شب بخیر گفته اید. در حالی که اتاق را ترک می کنید، به او بگویید: «شب بخیر، من به اتاق خودم میرم، شب بخیر!» در این حال، در را ببندید و مجددا به اتاق برنگردید.
مهم نیست که چقدر جیغ می زند. این کار را برای بیست دقیقه ادامه دهید. به اتاق برنگردید (مگر اینکه دلیلی داشته باشید که کودک واقعأ مشکلی پیدا کرده است.). اگر بعد از بیست دقیقه کودک هنوز گریه می کند، به اتاق او برگردید و به او بگویید که باید همین الان به خواب رود. در صورت لزوم این روش را هر شب تکرار کنید تا این که کودک دریابد شگردهای او دیگر کاری از پیش نمی برند.
احتیاط: اگر کودک گریه کردن را متوقف کرد تا هنگامی که مطمئن نشده اید که کودک خوابیده است، به اتاق برنگردید. در غیر این صورت، باید یکبار دیگر با کودک در اتاق بمانید. و از یک جدول استفاده کنید. جدول شبانگاهی معمولا برای کودکان حدود سه سال مفید است. آنها امتیاز می آورند و با جمع این امتیازها و کسب امتیاز مشخصی جایزه ای را خواهند برد. در ابتدا برای پنج دقیقه در بستر ماندن به کودک نمره بدهید و سپس زمانی را که باید کودک برای گرفتن نمره مشخصی در رختخواب بماند، بلندتر کنید.
با کودک بحث نکنید و درگیر نشوید. اگر کودک شما عادت کرده است که کار خودش را بکند، شما احتمالا مجبور خواهید بود که از او تبعیت کنید. منتهی کودک باید عواقب منفی کار خودش را بیند: روز بعد می توانید او را از یک مزیت خاص محروم کنید یا این که شب بعد او را زودتر به رختخواب بفرستید.
مشکلات شبانگاهی کودک: همکاری کودک را تقویت کنید.
هم با حرف و هم با عمل کودک را برای همکاری اش در شب تشویق کنید. و یا به اصطلاح به او پسخوراند بدهید. برنامه شبانگاهی تنظیم کنید و تمام برنامه را یکباره به اجرا بگذارید. از آنجایی که گاهی مشکل است که یک رفتار تثبیت شده را تغییر دهید، ممکن است نیاز پیدا کنید که ابتدا به کودک جایزه بدهید تا «کمی به راه بیاید». چنانچه زمان خواب، به صورت یک درگیری دائم درآمده است، ممکن است جداول (جهت دادن امتیاز) برای شما مفید باشند. در ابتدا هر شب به وقت شناسی و در رختخواب ماندن کودک جایزه بدهید.
جایزه ها می توانند شامل تماشای یک برنامه اضافه در شب بعد، روتختی های زیبا و دوست داشتنی، شکلات روی بالش و یک خوراکی ویژه قبل از خواب فرداشب باشد. در همان حال نمراتی را که کسب می کند با هم جمع کنید تا جایزه بزرگتری را که زمان بیشتری طول می کشد تا به آن برسد، دریافت کند.
جایزه بزرگ باید از روی لیست اشیا یا فعالیت هایی که کودک تقاضا کرده است، انتخاب شود.
کودکانی که نیمه شب از خواب برمی خیزند
هرگز نشنیده ایم که کودکی وجود داشته باشد که گاهی نیمه های شب از خواب برنخیزد و سعی در جلب توجه نداشته باشد. این رفتاری است که تقریبا مانند تمام رفتارهای دیگری که در این کتاب در مورد آنها بحث شده است نباید تا هنگامی که به صورت عادت درنیامده اند، مشكل تلقی شوند. گاهی، خواب بدون آرامش علامت یک مشکل جسمی یا عاطفی است و اگر به چنین مسأله ای مشکوک شدید، باید آن را بررسی کنید.
ولی در اغلب موارد کودکی که نیمه شب هر شب از خواب بر می خیزد، صرفا عادتی پیدا کرده است که باید تغییر داده شود. اگر راه حل های ما مؤثر واقع نشدند، با متخصص اطفال مشورت کنید . شاید مشکل آن قدر جدی باشد که برای کمک به تغییر الگوی خواب کودک، نیاز به دارو باشد. اگر بیدار شدن از خواب شامل رفتارهای دیگری مانند پافشاری در خوابیدن کنار خواهر و برادرها و یا پدر و مادر نیز باشد بخش هایی را که در مورد این مسائل راه حل هایی فراهم کرده اند، بخوانید.
مشکلات شبانگاهی کودک: رفتار کودک را نادیده بگیرید.
گاهی نوزاد نیمه های شب از خواب بیدار می شود و تقاضای توجه وکمک می کند؛ زیرا بدنش به او پیام می دهد که گرسنه، خیس یا ناراحت است. این مسأله نباید مورد بی توجهی قرار گیرد. با این حال، کودک بزرگتری را که به طور جدی مورد توجه و مراقبت قرار می گیرد و اطرافیانش به او محبت می کنند، می توان با کمی بی توجهی، به وضعیت مطلوب تشویق کرد، به طوری که عادت شبانه خود را ترک کند و شب ها بیشتر بخوابد.
با استفاده از روش های زیر، می توانید، شگرد نادیده گرفتن سنجیده را به کار بگیرید: و الگوی رفتاری او را زیر نظر بگیرید. پاسخ به پرسش های ساده زیر به شما کمک می کند تا تعیین کنید که آیا کودک واقعا به شما احتیاج دارد یا صرفا می خواهد جلب توجه کند: هنگامی که از رختخواب بیرون می آید، چه می کند؟
اگر هیچ کس به او پاسخ نگوید، چه می کند؟ آیا هر شب آب می خواهد؟ یک لیوان آب را در دسترس کودک بگذارید. آیا اگر شما به او پاسخ ندهید، برمی گردد و می خوابد؟
ترتیب یک بازی را بدهید. از روش نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید، به آن پایبند باشید و آن را به طور مداوم تا هنگامی که پیشرفتی در الگوی رفتار کودک پدید بیاید،
ادامه دهید. قاطعانه کودک را در رختخواب بگذارید. ولی با محبت به او شب بخیر بگویید و سپس اتاق را ترک کنید. از قبل تصمیم بگیرید که اگر کودک از خواب بلند شود و شما را صدا بزند، چقدر صبر می کنید. این زمان نباید بیشتر از بیست دقیقه طول بکشد که برای کودک در هنگام نیمه شب زمان زیادی است و همچنین هرگز نباید کمتر از پنج دقیقه باشد. زیرا کودک به زودی یاد می گیرد که می تواند شما را وادار به تسلیم کند. برای اکثر والدین این امر مسأله ساده ای نیست.
زیرا باید به صدای گریه کودکشان که می تواند تمام افراد خانه را بیدار کند گوش کنند، البته اگر باعث اعتراض همسایه ها نشود. اگر کودک شما گریه کردن و صدا کردن شما را تا زمان مشخصی متوقف نکرد، به سراغ او بروید و قاطعانه و با لحنی واقعی به او بگویید که همین الان باید بخوابد او را در آغوش نفشارید و یا از تخت بیرون نیاورید) سپس اتاق را ترک کنید.
نادیده گرفتن سنجیده را ادامه دهید و پنج دقیقه، پنج دقیقه به زمان اولیه خود اضافه کنید تا این که به زمان حداکثر حدود بیست دقیقه برسید. اگر کمی دیرتر بروید، به کودک شما آسیبی نمی رسد. ولی تجربه شخصی ما این بوده است که معمولا زمان بیست دقیقه، در عرض چند روز، مشکل را حل می کند.
اگر نگران این هستید که مبادا کودک شما دچار مشکل شده باشد، ابتدا موضوع را بررسی کنید. با بچه حرف نزنید و سعی نکنید که به او اطمینان بدهید چون شما نمی خواهید این رفتار را با توجه گرم و صمیمانه خود پاداش دهید. صرفا بررسی کنید که او صحیح و سالم است یا نه، سپس شب بخیر بگویید و به او بگویید که دوباره برنمیگردید و سپس اتاق را ترک کنید. بدین ترتیب، نادیده گرفتن را شروع کنید.
مشکلات شبانگاهی کودک: زمان گریه کردن کودک را اندازه بگیرید.
جدولی درست کنید تا مدت زمانی را که کودک شما گریه می کند و یا شما را صدا می زند، اندازه بگیرید و بدین ترتیب بتوانید پیشرفت کودک را ثبت کنید. ما قول می دهیم زمانی که کودک فهمید شما به درخواست او جواب نمی دهید و به سراغش نمی روید، شاهد بیشتر شدن صدای گریه کودک ولی کم شدن مدت زمان آن خواهید بود.
سام، هنگامی که پدر و مادر عاصی اش با ما مشورت کردند، پسر کوچک بیست و دوماهه ای بود که عادت کرده بود هر شب سه بار از خواب برخیزد. در شب اول استفاده از نادیده گرفتن سنجیده، مادرش با نگرانی پشت در ایستاده بود و به ساعت نگاه می کرد که کی بیست دقیقه تمام می شود و می تواند برود و به او بگوید که بگیرد بخوابد. بار دومی که کودک در همان شب از خواب برخاست، مادرش مجددا بیست دقیقه صبر کرد.
ولی بار سوم کودک بعد از هفده دقیقه به خواب رفت. شب دوم مجددا گذاشتند که سام گریه کند. سام بیست دقیقه گریه کرد ولی فقط یک بار از خواب بیدار شد. شب سوم دوبار از خواب برخاست و برای مدت زمان کوتاه تری گریه کرد. ولی شب چهارم اصلا پدر و مادرش را صدا نکرد.
مشکلات شبانگاهی کودک: چگونه به کودک کمک کنیم تا مجددا به خواب رود.
برای کودکان بزرگتر نیز می توان از نادیده گرفتن سنجیده استفاده کرد ولی ممکن است برای به خواب رفتن مجدد، به کمک نیاز داشته باشند. و از روشهای کسب آرامش تدریجی استفاده کنید.
از تمرین مثبت استفاده کنید. در طول روز با او کار کنید و راه هایی را به کودک نشان دهید که در هنگام شب می تواند با به کارگیری آنها به خواب برود.
صحنه آرام، زیبا و یکنواختی را به او پیشنهاد کنید تا در موردش فکرکند؛ مانند صحنه ای که امواج اقیانوس به یک ساحل برخورد می کنند و یا گوسفندی که از روی یک نرده در حال پریدن است. او را وادارید که با تکرار حروف الفبا یا یک ترانه کودکانه این کار را تمرین کند.
از موسیقی آرام بخش استفاده کنید. نزدیک تخت کودک یک ضبط صوت با یک نوار موسیقی ملایم بگذارید. به کودک نشان دهید که چطور در صورتی که شب از خواب بلند شد و نتوانست مجددا به خواب برود، آن را روشن کند.
راهی برای گذراندن زمان ارائه دهید.
برای او چندین فعالیت آرام که می تواند در رختخواب انجام دهد، مانند کتاب، نوار قصه، حیوانات پارچه ای یا عروسک تدارک ببینید، تا هنگامی که از خواب برمی خیزد، به شما نیازی نداشته باشد.
مشکلات شبانگاهی کودک: رفتار کودک را تقویت کنید و به او پاداش دهید.
در این مورد نیز به کودک برای کمتر برخاستن در هنگام شب، نمره و جایزه بدهید. اگر به عنوان مثال، کودک هر شب سه بار از خواب برمی خاسته است، اگر دوبار از خواب برخاست، به او جایزه دهید و سپس اگر یکبار از خواب برخاست به او جایزه دهید و نهایتا اگر اصلا از خواب بلند نشد به او جایزه دهید. برای مطالعه بیشتر در مورد جایزه ها به پاداش دادن و برای مطالعه بیشتر در مورد جدول ها به جداول مراجعه کنید. جایزه ها را با بیشتر کردن نمره هایی که به ازای آن داده می شوند، کمتر کنید. در ابتدا کودک با یک شب بدون برخاستن، جایزه خاصی را می برد، ولی به تدریج با دو شب بدون برخاستن، جایزه خاصی را می برد و بعد با سه شب بدون برخاستن و…
