دستگاه عصبی

دستگاه عصبی

سلامت دستگاه عصبی به مقدار کافی ویتامین ب کمپلکس و ویتامین ایی بستگی دارد. با ورود تیامین به بدن به میزان ۵۰ الی ۶۰۰ میلی گرم، دردهای سیاتیکی، نورالژی (درد) عصب زوج پنجم، فلج عصب صورتی، التهاب عصب چشمی و التهاب اعصاب محیطی تسکین می‌یابد.

نژندی و اختلالات ذهنی با درمان با ویتامین ب ۱۲، ترجیحا از راه تزریقی بهبود یافته است. استفاده از کولین در درمان بعضی از بیماران آلزیمر و زوال عقل پیری مفید بوده است. ترکیب ویتامین ایی و اینوزیتول در بعضی از بیماری های عصبی که با تحلیل عضلانی همراه هستند، مفیدند.

بیماری کره هانتینگتون با تمام انواع ویتامین ب، درمان می شود و اختلالات ذهنی این بیماری بهبود می یابد. افسردگی خفیف، اغلب با درمان با ویتامین ب ۶ بهبود خواهد یافت. نیکوتینیک اسید در مقادیر زیاد (۱ الی ۳ گرم روزانه در درمان) اسکیزوفرنی به شکل موفقیت آمیزی به کار گرفته شده است.

پارستزی (گزگز و مورمور شدن) نیز با تجویز پیریدوکسین به مقدار ۵۰ میلی گرم روزانه تسکین می یابد.

کمبود تیامین، ریبوفلاوین، نیکوتین آمید، پیریدوکسین و درمان اختلال های ویتامین ب ۱۲ موجب صدمه دستگاه عصبی می شود. بنابراین، در درمانهای اختلالات عصبی یا ذهنی خفیف، ترجیح می توان ویتامین های گروه ب را تجویز کرد.