ماده معدنی

ماده معدنی به برخی عناصر موجود در کره زمین شامل فلزی و غیر فلزی اطلاق می شود. یک گروه از عناصر، فلزی هستند که به مقادیر زیاد در بدن و رژیم غذایی وجود دارند و روزانه بیش از ۱۰۰ میلی گرم آن ها همانند کلسیم، منیزیم، پتاسیم وارد بدن می شود.

گروه دیگر عناصر غیر فلزی هستند که در زمین، غذا و بدن به وفور وجود دارد و بیش از ۱۰۰ میلی گرم از آن ها مثل کربن، فسفر و گوگرد وارد بدن می شود.

در این میان گروه دیگری از عناصر فلزی وجود دارد که به میزان بسیار کمی در بدن و غذا وجود دارند و در حفظ سلامتی نقش دارند از میان آن ها می توان کروم، مس، آهن و روی را نام برد.

و بالاخره گروه دیگر آن دسته عناصر غیر فلزی اند که به میزان بسیار کمی در بدن و رژیم غذایی وجود دارند و برای سلامتی ضروری هستند از آن میان می توان به فلوئور، ید و سلنیوم اشاره کرد.

تعدادی از عناصر ضروری نیز وجود دارند که در گروه یک و دو جای نمی گیرند و به عنوان عنصر کمیاب یا ماده معدنی کمیاب طبقه بندی می شوند.

در برخی شرایط نیاز به مواد موی ریز مولکول شامل آهن، روی، و ویتامین آ و ث و نیاز به پروتیین افزایش می یابد. من در ترمیم جراحات ماده کلیدی برای ترمیم زخم، روی است که اعمال آن عبارت اند از:

•   تسريع تقسیم یاخته ای که وابسته به ساخت DNA است و یاخته های جدید سبب بسته شدن دهانه زخم می شوند.
•   ساخت کلاژن که یاخته های جدید را محکم به یاخته های قدیمی می چسباند و در این مرحله وجود ویتامین ث ضروری است.
•   تثبيت غشای یاخته و استحکام آن و ایجاد خاصیت ارتجاعی برای ایجاد حداکثر سرعت ترمیم

مواد تکمیلی تجویزی باید حاوی حداقل ۱۵ میلی گرم و حداکثر دو برابر این مقدار بیشتر از ۳۰ میلی گرم عنصر روی، سرعت ترمیم زخم را بیشتر نمی کند و توصیه نمی شود.