گیاهان تیره پنیرک از نظر شکل ظاهری، تفاوت کلی با یک دیگر دارند مانند آن که در بین آن ها به تفاوت، نمونه های علفی (مانند انواع پنیرک)، درختچه (انواع Hibiscus ها) و درختان عظیم مانند بائوباب (Adansonia) یافت می شود. درخت اخیر دارای تنه ای است که محیط آن به ۴۰ متر بالغ می گردد. این گیاهان مجموعا شامل ۸۰ جنس و ۱۵۰۰ گونه هستند. در غالب نواحی کره زمین نیز به استثناء مناطق قطبی، پراکندگی دارند.
عموما برگ هایی متناوب، ساده، منقسم به لوب های مشخص، غالبا پوشیده از کرک و گل هایی نر – ماده و منظم دارند. از مشخصات گیاهان تیره پنیرک این است که در خارج کاسه گل آن ها، کاسبرگ های کوچک و فرعی به نام کالیکول (Calicule)، مرکب از ۳ تا ۱۲ تقسیم آزاد و یا متصل به هم در قاعده قرار دارد که در واقع بیرونی ترین پوشش گل آن ها به حساب می آید. هر گل آن ها ۵ کاسبرگ ۵ گلبرگ و تعداد زیادی پرچم دارد. مادگی آن ها از اتحاد ۳ یا تعداد زیادتری برچه تشکیل می یابد که مجموعا تخمدانی چند خانه با تمكن محوری به وجود می آورند.
پرچم های آن ها مركب از ۲ ردیف حلقوی ۵ تایی است با این تفاوت که حلقه خارجی پرچم ها غالبا رشد پیدا نمی کند در حالی که پرچم های حلقه داخلی، بر اثر انشعاب، تکثیر می یابند و از اتصال میله آن ها به یک دیگر، لوله ای به وجود می آید که تخمدان و خامه مادگی را کاملا فرا می گیرد. در راس لوله مذکور و یا در قسمت های فوقانی طول آن، بساک پرچم ها به وضع مجتمع دیده می شود.
میوه گیاهان تیره پنیرک ، خشک، مرکب از چند فندقه یا پوشینه و محتوی دانه هایی است که گاهی پوشیده از کرک های پنبه ای می گردد. پوست ساقه تعدادی از گیاهان این تیره دارای الیاف فيبر قابل استفاده در نساجی است. دانه بعضی از آن ها مانند دانه پنبه، روغن فراوان دارد و از آن در تغذیه و صنعت استفاده به عمل می آید. اعضای برخی از این گیاهان نیز به مصارف تغذیه می رسد. نمونه های زینتی فراوان، متعلق به جنس های مختلف مانند Hibiscus، Althaea و هم چنین برخی انواع درختی در بین آن ها یافت می گردد.
گیاهان تیره پنیرک از نظر دارویی، اهمیت فوق العاده ندارند ولی در بین آن ها انواعی وجود دارد که در صنعت به مصارف بسیار ارزنده می رسند. نمونه های دارویی و مهم آن ها به شرح زیر است: