صدا درآوردن کودک

صدا درآوردن کودک مثل ملچ ملچ کردن لب ها، صاف کردن گلو، زدن دندانها برهم و خرخر کردن تنها از صداهای عجیبی هستند که کودکان به عنوان روش های دفاعی از آنها استفاده می کنند. مانند بسیاری دیگر از عادت های عصبی، صدا درآوردن، اغلب در دوره ای از تنش آغاز می شود؛ اما بعدها به صورت یک عادت همیشگی در هنگام بروز دردسر رخ می دهد.

یک پسر خردسال همیشه در هنگام نگرانی دندانهایش را برهم می زد و دیگری به طور مداوم اطرافش را بو میکشید. هیچ کدام از این دو “کودک” خود آگاه نبودند.

اگر کودک شما صدای خاصی را بیشتر از یک ماه تکرار کرد یا شروع به در آوردن یک صدای عصبی جدید کرد، باید برای غلبه بر این وضعیت به او کمک کنید تا این رفتار در او ماندگار نشود.

توجه: صداهایی که در اثر خروج ناگهانی و کنترل نشده کلمات یا حرکات رخ می دهند، ممکن است نشانه یک مشکل عصبی باشند که در این صورت مداخله پزشک ضروری است.

کودک را از عملش آگاه نمایید.

اگرچه کودک ممکن است با ایرادهای والدین یا اذیت و آزار کودکان دیگر روبه رو شده باشد؛ اما این مساله الزاما به معنای آگاهی کامل از زمان، مکان و چگونگی بروز این صداها نیست.

از کودک بخواهید آن صدا را در جلوی آینه، در حالی که خود را تماشا می کند، در آورد و سپس تمام حرکات درگیر برای ایجاد آن را شرح دهد. برای نمونه، کسی که با زبانش صدا در می آورد، در خواهد یافت که روش او برای انجام این کار عبارت است از: چسباندن زبان به کام، نفس کشیدن و سپس جدا کردن زبان از کام؛ یا فردی که دایما گلویش را صاف می کند، ابتدا لب هایش را باز کرده، سپس هوا را به صورت سرفه هایی ملایم از دهان خارج می کند. شما می توانید این صداها را ضبط کنید و برای کودک پخش کنید.

 روش کسب آرامش تدریجی را به کودک بیاموزید.

روش های عمومی کسب آرامش را که در بخش ۲۰۱۰ شرح داده شدند، به کودک بیاموزید و در تمرکز بر روی ماهیچه های صورت، آرواره و گلو به او کمک کنید. از مهارت او در روش تنفس ملایم مطمئن شوید. روش های کسب آرامش برای این کودکان بسیار مفید هستند و بهتر است تا مدتی پس از ترک عادت نیز تمرین شوند.

 یک عمل مخالف را به کودک بیاموزید.

پس از تجزیه و تحلیل مراحل ایجاد صدا، یک عمل جایگزین برای ایجاد وقفه عادت صدا درآوردن کودک ابداع کنید. برای نمونه، در مورد کودکی که با زبانش صدا در می آورد، دور نگه داشتن زبانش از کام، جلوی بروز صدا را خواهد گرفت. او را مجبور کنید، بلافاصله پس از احساس تمایل برای صدا در آوردن، زبانش را برای سی ثانیه به دندان های فک پایین بفشارد یا در مورد کودکی که به طور ناخودآگاه بو می کشد، با یک دقیقه تنفس اجباری از  دهان، از بروز عادت، جلوگیری کند.

برای رفع عادت صدا درآوردن کودک به او پاداش دهید.

در تحسین کردن و پاداش دادن به کودک دست و دلباز باشید. در ابتدا، در صورت استفاده از روش های کسب آرامش و به کار بستن اعمال جایگزین و یا صدا در نیاوردن در مکان هایی خاص، به طور مداوم و به دفعات زیاد، او را تحسین کنید. کم کم، شرایط دریافت جایزه را مشکل تر کنید. برای مثال، اگر در مراحل اول با داشتن سه امتیاز مثبت یک شکلات جایزه می گرفت، اکنون، به پنج امتیاز نیاز داشته باشد. حتی شرایط دریافت هر امتیاز را نیز سنگین تر کنید. برای نمونه، در اوایل کار یک ساعت بدون صدا در آوردن، یک امتیاز محسوب می شود؛ اما به تدریج این شرط را به یک روز افزایش دهید.