نگهداری گیاهان آپارتمانی

در این مقاله قصد داریم تا به موضوع نگهداری گیاهان آپارتمانی پرداخته و موارد مهمی را که بایستی رعایت شوند را برشماریم:

درجه حرارت:

برخلاف تصور همگان در این باره توصیه های بسیار لازم نیست. زیرا گرمای غالب آپارتمان ها به اندازه کافی یعنی در حدود ۱۸ درجه تا ۲۰ درجه سانتیگراد است و چنین حرارتی برای بیشتر انواع گیاهان استوایی و حتی آن هایی که با کشت مصنوعی در گلخانه ها پرورش یافته مناسب است.

مطلبی که تا حدودی باعث تاسف است این است که از بالکن های سرپوشیده و راهروهای شیشه شده و حتی پاگرد نور گیر پله ها برای گذاشتن گیاهان گلخانه ای سرد( که شب‌ها به حرارتی بیش از ۸ تا ۱۰ درجه سانتیگراد نیاز ندارد) استفاده نمی شود.

در صورتی که گیاهانی مانند:«کلرفیتوم»، «کلايرا»، «فاتسیا»، «سیر تمیوم» و «آسپیدیسترا» را می توان بدون هیچ گونه مشکلی در این گونه جاها به ثمر رساند و فقط لازم است که به آن ها آب داده شود و گرد و غبار برگ هایشان تمیز گردد.

انواع گیاهان گلخانه های معتدل را باید در اطاق هایی که حرارت متوسط آن ها بین ۱۳ تا ۱۵ درجه سانتیگراد است قرار داد. زیرا چنین حرارتی برای شکوفا ساختن گل های «سیکلامن» و دادوودی های گلخانه ای و نیز «گلکسینیا» ها کاملا مناسب است.

باید یادآوری شود که اصولا رستنی ها تا حدودی سازگاری دارد و حتی می تواند در مختصر حرارتی که کمتر یا بیشتر از حدود تعیین شده باشد زندگی نماید.

مثلا کند شدن حرکت آب گرم در رادیاتورهای شوفاژ آپارتمان ها با پایین آمدن درجه حرارت گلخانه ها در شب مطابقت دارد و به هیچ وجه جای نگرانی یا تلاشی را برای جبران این امر باقی نمی گذارد.

مطلب قابل توجه دیگر تغییرات ناگهانی درجه حرارت در زمستان ها و به‌ویژه به هنگام تعویض هوای اطاق هاست.

در چنین مواقعی باید مطلقا گیاهان را جلو پنجره های باز شده و در معرض هوای سرد و مرطوب قرار ندهیم بلکه آن ها را موقتا به محلی که پنجره هایش بسته است منتقل سازیم.

نگهداری گیاهان آپارتمانی (نور)

نور و روشنایی از جمله بیشترین کمبودهای گیاهان آپارتمانی می باشد و با وجود آن که گلخانه ها روشنایی لازم را برای گیاهان تامین می نماید در عین حال گیاهانی وجود دارد که حتی روشنایی آنجا نیز به‌ویژه در زمستان برای رشدشان کفایت نمی کند.

برای گیاهان گلدار نزدیک پنجره ها بهترین محل است اما مشروط بر آن که گاه به گاه گلدان آن ها چرخانده شود تا نور به تدریج به کلیه جوانب آن ها برسد.

مفهوم این مطلب مسلما این نیست که «سیکلامن» ها یا «بگنیا» ها و یا «گلکسینیا» ها را باید در معرض تابش مستقیم خورشید قرار داد.

زیرا در چنین صورتی گل هایشان به سرعت پژمرده خواهند شد. لذا بهتر است به هنگام تابش شدید خورشید پرده ها را انداخته و یا پوشش پنجره ها را ببندند.

اما در فصل بارندگی گذاشتن گلدان گیاهان در برابر شیشه پنجره ها عیبی ندارد زیرا به آن ها امکان خواهد داد تا حداکثر استفاده را از نور مختصر موجود در آسمان ابری بنماید.

برخی از گیاهان رنگین برگ مانند«کدیانم»، «کردیلین»ها و «سانسویریا»، «لرنتی» نیازهای تقریبا مشابهی داشته و به خوبی با نور زیاد سازگاری نشان می دهند ولی باید از نور مستقیم خورشید در امان نگه داشته شوند.

به‌طور کلی کلیه گیاهان دارای برگ سبز خواهان نور ملایم هستند مگر برخی از آن ها مانند «آسپیدیسترا» و «فوژها» و غالب پیچک ها که حتی در زوایای آپارتمان ها و به دور از پنجره ها نیز به خوبی می رویند.

در اینجا مقصود گیاهان مقاوم است و گرنه تعداد بیشماری از گیاهان سبز برگ، روشنایی ملایم ولی نه نیمه تاریک را ترجیح می دهند.

باید دانست که واریته های دارای برگ ابلق در مورد نور توقع بیشتری نشان می دهند و در صورت دور بودن از پنجره های شیشه دار نتایج مطلوب را به بار نمی آورند.

بیشتر گیاهان متعلق به تیره (آراسه‌ها) مانند: «فیلند رن»، «سینداپسوس»، «آنتوریوم» چنین خواصی دارند. به این معنی که تابش مستقیم نور خورشید برای آن ها بسیار نامطلوب و جای نیمه تاریک مسلما برای آن ها مناسب است.

در پایان باید یادآوری شود که «کاکته»ها (البته به استثنا زیگکاکتوى) و سایر گیاهان فربه که زادگاهشان سرزمین‌های بیابانی است و با آفتاب درخشان خو گرفته اند باید در محلی بسیار روشن نگهداری شوند تا فصل زمستان را بدون زحمت سپری سازند.

تا امروز نقش اشعه الکتریکی برای کمک به نگهداری و پرورش گیاهان آپارتمانی بسیار قابل توجه نبوده است. و گیاهان همه روزه دست کم به چند ساعت برخورداری از نور طبیعی نیاز دارند تا ساقه هایشان نخشکد و برگ هایشان زرد و پژمرده نشود و چهره تر و تازه ای پیدا کنند.

اما با تلاشی که صنعت در راه ساختن لامپ هایی با خصوصیات نور خورشید می نماید، می توان امیدوار بود که پیشرفت‌های فنی روز به روز در ایجاد وسایل روشنایی هر چه مناسبتر با نیاز گیاهان تزیینی توفیق بیشتری یابد.

رطوبت هوا

در مبحث نگهداری گیاهان آپارتمانی رطوبت هوا موضوع مهمی است. در گلخانه های گرم و یا گلخانه های خاص کشت مصنوعی، گیاهان در محیطی مرطوب زندگی می کنند و این رطوبت یا از راه افشاندن آب روی برگ ها و یا روی زمین گلخانه حفظ می شود.

اما گیاهان گلخانه های سرد، زمستان را در محیطی به مراتب کم رطوبت تر می گذرانند ولی در عین حال محیط آن ها کاملا خشک هم نیست. زیرا آب دادن به گیاهان و تهویه پناه‌گاهای شیشه ای نیز به نوبه خود تا حدودی رطوبت را حفظ می کند.

باید دانست که به طور کلی نگهداری گیاهان آپارتمانی حتی در محیطی که قدری مرطوب باشد بسیار نامطلوب است و از سوی دیگر استفاده از شوفاژ در ساختمان ها ضمن ایجاد حرارتی دلپذیر هوای اطاق ها را بسیار خشک می سازد.

بنابراین نخستین شرط احتیاط برای حفظ گیاهان گلدار یا دارای برگ زینتی دور نگهداشتن آن ها از رادیاتورها و به‌ویژه دستگاه های دارای جریان هوای گرم است.

اجرای چنین دستوری در مورد گیاهانی که جلو پنجره ها گذاشته شده و غالبا روی رادیاتورهای زمینی واقع می شود بسیار مشکل است.

در این صورت بهتر است که گلدان ها را تا نیمه در ظرفی که از تورب پر شده باشد فرو نمایند و معمولا چنین ظرف هایی را از چوب می سازند.

تورب موجود در ظرف یاد شده باید هفته ای دو یا سه بار خیس شود تا تبخیر رطوبت آن مورد استفاده برگ های گلدان قرار گیرد.

راه دیگر برای تامین نظر یاد شده استفاده از دستگاه های کوچک ایجاد بخار آب است که به‌وسیله آن ها یک یا دوبار در هفته مقداری بخار آب نیمه گرم را بر روی برگ های گیاهان و به نحوی که برگ ها خیس نشود پخش می نمایند.

از آنجایی که کلیه گرد و غبار آپارتمان در اثر جریان هوای گرم شوفاژ برانگیخته شده و مرتبا بر روی برگ های گیاهان می نشیند بسیار به جا خواهد بود که گاه به گاه این گرد و غبار را با احتیاط لازم و به کمک یک آستری نرم که با آب نیمه گرم خیس شده باشد تمیز نمایند.

چون در برخی از روزهای زمستان نیز هوا ملایم می شود و گاه درجه حرارت بالاتر از ۱۲ سانتیگراد می رسد.

می توان با استفاده از فرصت گیاهانی مانند «اسپیدیسترا»ها و «نفرلپیسن» های درشت و حتى «فنیکس» ها و غیره را که در تماس با هوای خنک خطری متوجه‌اشان نمی شود به اطاقی آورده و درها را باز نمایند.

به این ترتیب گیاهان مذکور بدون هیچگونه ضرری برای برگ ها و یا رشد و نمو خود گاه به گاه از هوای آزاد و محيط با رطوبت مناسبت تر از فضای آپارتمان ها استفاده می نمایند.

اما بالعکس تذکر داده می شود که هیچگاه گیاهان آپارتمان در معرض رگبارهای پاییزی یا بهاری قرار داده نشود. زیرا باران این فصول که غالبا بسیار سرد است بدون شک الیاف این گونه گیاهان و حتی مقاوم ترین آن ها را ضایع خواهد ساخت.

چگونگی تعویض گلدان گیاهان

در باب نگهداری گیاهان آپارتمانی بایستی به این موضوع اشاره کرد که بیشتر گیاهان آپارتمانی به ویژه آن هایی که برگ های زینتی دارد می تواند تا یکسال الى ۱۸ ماه در یک گلدان بماند.

اما بسیاری از آن ها مانند پیچک‌ها و «تراسکانتیا»ها و «ساکزیبراگا»های سه رنگ و غیره رشدی سریع داشته و باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

وانگهی این امکان نیز وجود دارد که از راه پذیرایی بیشتر و دادن کودهای محلول که اثرات قابل توجهی دارد در رشد گیاهان دخالت نماییم.

برای آگاهی از لزوم تعویض گلدان باید بدون توجه به قیافه ظاهری گیاه آن را از گلدان خارج ساخته و وضع ریشه های آن را مورد بررسی قرار دهیم.

به این منظور باید گلدان را طوری در دست بگیریم که گیاه وارونه شده و ساقه آن بین دو انگشت محکم نگه داشته شود. آن گاه دایره ته گلدان را پی در پی به کنار میزی بزنیم تا توده ریشه ها کاملا از بدنه گلدان آزاد گردد.

اگر نهال مورد نظر مدت‌های مدیدی در گلدان بوده است برای آسانی کار باید غروب روز قبل از تغییر گلدان آن را آب بدهند تا خاک آن خیس شده و به راحتی از بدنه گلدان آزاد شود.

در این موقع اگر مشاهده شد که ریشه های گیاه در هم فشرده شده و قسمتی از آن ها در حال ضایع شدن است لزوم تغیر گلدان آشکار می گردد.

ولی اگر ساقه و برگ ها خیلی رشد کرده ولی ریشه ها زیاد متراکم نباشند تعویض گلدان را می توان قدری دیرتر انجام داد.

* ترکیب خاک هایی که در بازار فروخته می شود برای بسیاری از گیاهان زینتی قابل استفاده است.

*یکی از نکات مهم آن است که پیش از گذاشتن گیاه در گلدان توده خاک اطراف ریشه ها را خیس نمایند.

*گلدان های پلاستیکی که با اشکال و گنجایش های مختلف ساخته می شود برای غالب گیاهان آپارتمانی مناسب است.

*سفال های ته گلدان، خروج آب اضافی گلدان را تسهیل می کند.

*بیرون آوردن گیاه از گلدان باید به صورتی انجام شود که توده خاک اطراف ریشه ها دست نخورده بماند.

*خاکی که به گلدان جدید اضافه می شود باید به وسیله انگشتان فشرده شود.

*به گلدان باید انقدر خاک اضافه نمود که حد فاصل بین توده خاک اطراف ریشه ها و بدنه گلدان پر شود.

*پیازهای نرگس را باید به طور سطحی کاشت.

*پیازهای «کرکوس» را در مقابل سوراخ های گلدان می کارند.

بهار مناسب ترین فصل برای تعویض گلدان گیاهان است زیرا در ماه های فروردین و اردیبهشت است که رویش مجدد گیاه آغاز شده و سیستم ریشه دوانی گیاه بدون هیچ گونه مشکلی ترمیم می یابد در صورتیکه در اواخر تابستان یا پاییز و بالعکس گرفتن گیاهان مخصوصا گیاهان ظریف بسیار به کندی صورت می گیرد.

اگر چه تغییر گلدان «فوژ»ها و «نخلی»ها و گیاهان دارای برگ زینتی به راحتی صورت می گیرد ولی باید دانست که در مورد گیاهانی که با کشت مصنوعی به عمل آمده است وضع چنین نیست و بهتر است نهال های جوان آن ها را از گل فروشی ها تهیه نمایند.

زیرا این گیاهان را پس از اتمام شدن گل ها به سختی می توان دوباره بارور ساخت.

برای یک باغبان دست کم یکسال طول می کشد تا بتواند یک «آزالیا» را دوباره زنده نماید و چنین کاری از عهده همه کس ساخته نیست یا مثلا پامچال ها، سیکلامن ها، خلنگی ها و بالاخره «بگنيالاتير» پس از اتمام شدن دوره رویش خود نمی توانند به زندگی مجدد برگردند و باید برخی از آن ها را از طریق کاشتن بذر و بعضی دیگر را از راه قلمه زدن آن هم طی دوره ای طولانی و با استفاده از وسایل مهم و تخصص کافی تجدید نمود که چنین کوششی خاص افراد حرفه ای می باشد.

در این مورد «هرتانزیا »ها موقعیتی کاملا استثنایی دارند چنان که می توان آن ها را پس از تمام شدن گل هایشان از گلدان بیرون آورده و در باغچه ها کاشت و بوته های بزرگ و انبوهی به دست آورد.

به طور کلی نخستین قدم برای تغییر گلدان گیاه شامل تهیه خاک مرغوب و مناسب به اندازه کافی است و هم اکنون در غالب گل فروشی ها کیسه هایی محتوی ۱ تا ۵ لیتر خاک گلدانی آماده در اختیار است.

برخی از این خاک‌ها را برای پرورش «سنتپلی»ها و بعضی دیگر را برای گیاهان فربه و بالاخره پاره ای را جهت گیاهان دارای برگ زینتی تدارک دیده اند.

برای «ازالیا»ها و «فوژرها» یا «فیلدندرن»ها باید مقداری خاک برگ را در اختیار داشته باشیم و به آن مقداری تورب و شن درشت اضافه نماییم چنان که نسبت آن ها قبلا یاد شده است.

خاک مرغوب باغچه ای اگر خیلی چرب و یا بسیار شنی نباشد برای بسیاری از گیاهان کم توقع مناسب است ولی باید آن را با افزودن مختصری تورب یا خاک برگ اصلاح نمایند.

برای بیشتر گیاهان تزیینی مخلوط خاک یاد شده در بالا باید مختصری اسیدی بوده و PH آن بین ۵/۵ تا ۶/۵ باشد ولی برای «کاکته»ها و برخی از پروانه داران مخلوط های خنثی با PH تقریبی ۷ مناسبت تر است.

اگر مشاهده می شود که باغبانان به هنگام تغییر گلدان مقداری کود شیمیایی را به خاک مورد نظر می افزایند نباید این کار مورد تقلید افراد غیر حرفه ای قرار گیرد.

باید دانست که غالب گیاهان تزیینی نیازهای معینی دارند و معمولا از زیاد بودن املاح معدنی در اطراف ریشه های خود در زحمت هستند.

به این جهت مخلوط خاک مورد استفاده در تعویض گلدان آن ها می تواند چند هفته ای رویش گیاه را تضمین نماید و برای افزودن کودهای محلول باید مدتی صبر نموده و فاصله و تعداد دفعات آن را نیز به تناسب وضع رشد گیاه انتخاب نمایند.

خاک گلدان با هر ترکیبی که باشد باید مرتبا به هم بخورد تا محیطی همسان و نسبتا نفوذپذیر برای گیاه فراهم آورد.

ضمنا چون گلدان های سفالین نو، آب بسیاری به خود می کشد بهتر است آن ها را پیش از استفاده چندین ساعت در آب خیس نمایند و در مورد گلدان های مستعمل باید ابتدا داخل و خارج آن ها را کاملا شسته و پاک نمایند تا کلیه املاح رسوب شده بر روی بدنه آن ها حذف گردد.

روشن است قطعات سفال یا ریگ های درشتی که به منظور زهکشی در ته گلدان گذاشته می شود نیز باید کاملا شسته و تمیز گردد تا از هر گونه رسوب خاکی پاک شود.

به کار بردن گلدان های پلاستیکی در مورد گیاهان تزیینی نتایج سودمندی در برداشته است ولی باید خاک آن ها از ترکیبات با خلل و فرج فراوان انتخاب شود.

در این گلدان ها که نفوذ ناپذیر است ریشه گیاهان مدت بیشتری مرطوب میماند و آب دادن به آن ها مشکل نیست.

موقع خارج کردن گیاه از گلدان قطعات سفال یا ریگ های ته گلدان نیز همراه با توده ریشه ها خارج می شود در این موقع باید اطراف و روی توده ریشه ها را با انگشتان و یا یک تیغه چوبی خراش داد.

سپس قطعه سفال یا ریگ درشتی را برای زهکشی در ته گلدان جدید گذاشته روی آن را به ضخامت ۲ تا ۳ سانتیمتر خاک بدهند.

آن گاه توده ریشه های گیاه را بر روی آن ها گذاشته و به تدریج خاک را به وسیله انگشتان در فاصله بین توده ریشه ها و بدنه گلدان بریزند.

معمولا به کمک تیغه چوبی مذکور سعی می کنند خاک را در فاصله یاد شده جایگزین سازند و پس از ریختن مقداری خاک بر روی سطح رویین توده ریشه ها، خاک‌های افزوده شده را با انگشتان شست میفشارند.

سپس ته گلدان را چند بار به آرامی به میز می کوبند تا خاک ها کاملا جایگزین شود. فاصله ای که بین لبه گلدان و سطح روی خاک باقی می ماند از اهمیت خاصی برخوردار است.

زیرا امکان خیس شدن توده ریشه ها را به هنگام آب دادن به گیاه فراهم می سازد. حجم فاصله مذکور برای یک گلدان «هرتانزیا» که قطر آن ۱۵ سانتیمتر است در حدود ۲۰۰ سانتیمتر مکعب می باشد.

آب دادن به گیاهان

آب موضوع بسیار مهم و حیاتی در باب نگهداری گیاهان آپارتمانی است. آب یکی از مهمترین عناصر تشکیل دهنده یاخته های گیاهان است چنان که در الیاف گیاهان جوان می تواند تا میزان ۹۰ درصد آب وجود داشته باشد.

لذا موفقیت یا شکست در کاشت و پرورش گیاهان آپارتمانی نیز تا حدود زیادی بسته به آب دادن آن هاست و چه کوتاهی و یا افراط در آب دادن به آن ها هر دو زیان آور است.

اصولا هنگامی باید اقدام به آب دادن گیاهان نمود که به آن نیاز داشته باشد نه آن که بنا بر برنامه های پیش ساخته همه روزه یا هفته ی یک دو بار به آن اقدام شود.

زیرا نیاز گیاهان از این لحاظ بنا بر میزان رشد آن ها یا تعلقشان به خانواده های گیاهی و بالاخره فصول مختلف سال متفاوت است.

بنابراین ابتدا ویژگی‌های گیاه شناخته شود و بدانند که مثلا «سینر رهیبرید» یا «هرتانزیا » ها و یا «فوژر» های درشت و به طور کلی گیاهانی که شاخ و برگ فراوان دارد از مصرف کنندگان بزرگ آب محسوب می شوند و یا «سیکلامن»ها قادر به تحمل خشکی ولو به مدتی کوتاه نمی باشند در صورتی که «سانسویریا»ها و بیشتر «کاکته» ها و گیاهان فربه نیاز کمتری به آب دارند و به خصوص در زمستان بین دفعات آب آن ها باید فاصله زیادی رعایت شود.

برای اطلاع از اینکه توده ریشه های گیاه رطوبت لازم را داراست یا خیر شیوه های مختلفی معمول است نخستین روش تشخیص آن از روی رنگ ظاهری خاک گلدان است به این ترتیب که اگر رنگ آن مایل به خاکستری شده باشد نشانه خشکی نسبی آن است ولی اگر قهوه ای مایل به سیاه باشد دلیل مرطوب بودن ریشه گیاه می دانند.

روش دیگر تشخیص این مطلب از روی وزن گلدان است. زیرا وزن خاک مرطوب به مراتب بیشتر از خاک خشک است به این جهت با بلند کردن گلدان و آگاهی از وزن آن می توان به آسانی درباره نیاز آن به آب قضاوت نمود.

شیوه دیگر ضربه زدن با مداد به بدنه گلدانست زیرا چنان چه صدای خفیف نسبتا گرفته ای از آن ناشی شود دلیل مرطوب بودن خاک گلدان و بلند شدن صدای واضح نشانه خشکی خاک و جدا بودن نسبی ریشه ها از بدنه گلدان است.

باید توجه داشت که طی دوره رویش فعال بهاری و تابستانی گیاهان آپارتمانی نیاز فراوانی به آب دارند و بهتر است همه روزه و گاه روزی دو بار صبح و عصر آن ها را بررسی نموده و در صورت نیاز به آن ها آب داده شود اما در این فصول به بیشتر انواع گیاهان عملا روزانه آب داده می شود.

در روزهای بسیار گرم «هرتانزیا» های گلدانی را باید دوباره آب داد در صورتی که گیاهان فربه و متعلق به سرزمین های بیابانی را که طاقت تشنگی دارند می توان آزادانه آب داد و مثلا هفته ای دو بار بدون هیچ گونه ترسی از خشک شدن آن ها را آبیاری نمود.

با رسیدن فصل پاییز میزان آب گلدان ها به تدریج باید کاسته شود و هنگامی که «کاکته»ها و گیاهان فربه به دوران استراحت خود وارد می شوند جز با فواصل بسیار آن هم تنها به جهت امکان ادامه حیات نباید به آن ها آب داد.

چنان که در فاصله بین دو آبیاری ممکن است ریشه ها تقريبا به حالت خشکی درآید به ویژه اگر جای آن ها در بالکن های سرپوشیده و اطاق های خنک باشد.

در آپارتمان هایی که درجه حرارت آن ها در زمستان هیچ وقت از ۱۸ تا ۲۰ پایینتر نمی رود باید به رطوبت خاک گلدان بیشتر توجه نمود.

زیرا تبخیر سطح خاک گلدان و تنفس گیاه نه تنها به خاطر حرارت موجود بلکه به سبب خشکی هوا در اثر اردیاتوها بیشتر می شود.

آبی که به گیاهان داده میشود باید حرارتی متناسب با محیط داشته باشد و آب سرد جاری در لوله ها برای این مقصود مناسب نیست.

بدین جهت باغبان آب را در تشت زیر پیشخوان گلخانه می خوابانند و سپس مورد استفاده قرار می دهند.

در موقع آب دادن باید توده خاک گلدان کاملا خیس شود و خاک آب را به خود جذب نماید نه آن که آن را روی سطح خود نگهدارد.

زیرا در صورت اخیر آب جلوی رسیدن هوا به ریشه ها را گرفته و سبب فاسد شدن یا خفگی آن ها می شود. اهمیت زهکشی گلدان ها نیز از همین مطلب ناشی می شود.

ضمنا گاهی از اوقات که گلدان ها را در داخل روکش قرار می دهند چه بسا اتفاق می افتد که آب در داخل آن ها جمع شده و انتهای ریشه ها را خفه می کند.

بنابراین گاه به گاه لازم است که از زهکشی بودن خاک گلدان اطمینان حاصل شود و در صورت لزوم گیاه را به آرامی برداشته و ریگ هایی را در ته گلدان قرار دهند و به جز در مورد چند گیاه کاملا استثنایی هرگز اجازه داده نشود که آب در زیر گلدان ها بماند زیرا این آب موجب تجزیه خاک و فساد ریشه ها خواهد شد.

به هنگام مسافرت و یا غیبت چند روزه در بهار یا تابستان ابتدا باید گیاهان آپارتمانی را کاملا آب داده و سپس آن ها را در یک کیسه پلاستیکی کاملا شفاف گذاشته و سرکیسه را محکم ببندند و آن را در محل کاملا روشن ولی خنک بگذارند.

بدین ترتیب آبی که به وسیله برگ ها تبخیر میشود در کیسه محیطی مرطوب فراهم می سازد تا گیاه بتواند به مدت چندین روز خود را در وضعیتی مطلوب نگهدارد. اما گیاهانی مثل «سانسویریا» می تواند تا پانزده روز بدون هیچگونه مشکلی بی آبی را تحمل نمایند.

لاوک‌ها و باغچه های مخزن دار

چند سالی است لاوک ها و باغچه های پلاستیکی مجهز به مخازن آب به بازار آمده است به طوری که وقتی مخزن آن ها پر آب می کنند می توانند به مدت دو یا سه هفته از راه فتیله رابطه بین گیاه و مخزن آب مورد نیاز آن را تامین نماید و این شیوه بسیار عملی و وسیله اطمینان بخشی برای آب دادن ملایم و منظم رستنی ها محسوب شده و علاقمندان به گل و گیاه را از دغدغه و تشویش آب دادن راحت می کند.

اما باید هر چند روز یکبار و پیش از آن که آب مخزن تمام شود آن را پر نمود. برای آسانی این کار قیفی در سطح ریشه گیاه در یک طرف و درجه اطمینانی که نشان دهنده میزان آب موجود است در طرف دیگر مخزن تعبیه کرده اند.

تنها عیبی که بر این گونه ظروف گرفته اند قیمت نسبتا گران آن هاست که البته در این میان هزینه اوقات صرف شده برای آب دادن و طراوت گیاه و از همه بالاتر ارزش فوق العاده پاره ای از این گیاهان که غالبا در اثر توزيع نادرست آب در گلدان ها پژمرده می شود از یاد رفته است.

بنابراین روی‌هم رفته چنین وسایلی برای کلیه گیاهان جالب و برای نهال های ارزشمند بهاری دارای ارزشی فوق العاده است.

قد گیاهان

با گذشت زمان و به‌ویژه در پایان زمستان برخی از گیاهان ساقه هایی افتاده و کمابیش لخت پیدا می کند یکی از راه های دفع این نقیصه «خوابانیدن هوایی» شاخه هاست و راه دیگر هرس نمودن آن ها در آغاز بهار قبل از شروع رویش فعال مجدد گیاهان است .

چنان که شاخه های انبوه  پیچک‌های سبز یا ابلق، مانند اقاقیای پیچ و پیچک جزایر قناری و یا «سیسوس‌ها» «ترادسکانتیا»ها «سینداپسوس»ها و بالاخره «فیلدندرن» را بدین روش اصلاح می نمایند.

ضمنا «منسترادلیسیزا» یا «فیلدندون»ها را به این روش اصلاح مینمایند. «منسترادلیسیزا» یا «فیلدندرن پرتوسم» را که شاخه های بلند و گاه عاری از برگ پیدا می کند از پشت یکی از جوانه های بلند و گاه عاری از برگ پیدا می کند که از پشت یکی از جوانه های جانبی آن هرس می کنند.

چفته بندی گیاهان

در بین گیاهان آپارتمانی انواع بسیاری وجود دارد که ساقه های بسیار دراز و گسترده یا رونده؛ خزنده دارد.

کاشتن این گونه گیاهان در ظروف آویزان یا گلدان های روی چهار پایه مناسبتر است زیرا به این ترتیب شاخه ها آویخته شده ، منظره زیباتری به خود می گیرد.

گیاهانی مانند «آسپار گوس اسپرنگری» و «فیلدندرن اکزیکاردیوم»، «پلینیا» و «کلومنئا» و غیره از این گونه محسوب می شود که گاه نیز بهتر است آن ها را به‌ وسیله تکیه گاه چفته ببندند.

چنین تکیه گاه هایی را معمولا از نوع بامبوس های نازک انتخاب می کنند تا در عین ظرافت، استحکام لازم برای اینکار را داشته باشد.

اما برای «فیلدندرن»های بسیار درشت معمولا این تکیه گاه را از جنس پلاستیک اختیار نموده و آن را به ضخامت ۳ سانتیمتر از خزه می پوشانند.

ضمنا برای نگهداشتن خزه ها دندانه های ظریفی بر روی تیره پلاستیکی تعبیه شده است. بدین ترتیب گیاه خود را به تکیه گاه می چسباند و برگ های زیبایش از رطوبت موجود در خزه اطراف آن که مرتبا آب داده میشود برخوردار می گردد.

چنین وضعی به گیاه نیز فرصت میدهد تا بتواند با هوای خشک آپارتمان های بسیار گرم در زمستان ها مبارزه نماید.

نگهداری از برگ های گیاهان

در داخل ساختمان ها غبار بسیار نرمی وجود دارد که بر روی کلیه اشيا از جمله شاخ و برگ گیاهان می نشیند و رنگ آن ها را تیره و کدر می سازد.

به این جهت بایستی گاه به گاه این غبار بسیار ریز را به‌وسیله یک آستری نرم و یا یک اسفنج مرطوب پاک نمود.

برگ های مخمل مانند یا آن ها که دارای فلس های نقره ای ظریف است نمی‌تواند با آستری مرطوب تمیز شود. به این ترتیب در این گونه موارد از یک برس نرم یا یک قلم مو استفاده می کنند.

برای شفافتر و زیباتر نمودن برگ های درشت و صاف مانند برگ (فیکوس ها) و یا «منسترا»ها به جای آب از آبجو و گاه مخلوطی از آب و شیر به نسبت مساوی و یا محلول روغن سفید تابستانی استفاده می نمایند و روغن سفید مذکور علاوه بر نقش پیشگیری از ابتلا گیاه به شته موجب پیدایش رنگ قرمز خوش حالتی در برگ ها نیز می شود.