برگ نو ، مندارچه (Ligustrum vulgare)

Miss.fazlikhani

16 اردیبهشت 1399

1,642 بازدید

نام فارسی : برگ نو ، مندارچه

نام علمی: .Ligustrum vulgare L

نام فرانسه :Bois noir، Fré sillon، Torgne، Trot nevulgaire، Trot ne

نام انگلیسی : Prim, Privet

نام آلمانی: Hartrigel، Rainweide، Liguster

نام ایتالیایی : Mimolo Rovistico Ligustro، Olivella، Ardivela، Baciare

نام عربی : فغو، نوار ابيض، سوسن ابیض

برگ نو از تیره زیتون درختچه ای است به ارتفاع ۲ تا ۵ متر که به ندرت در مناطق مساعد ممکن است ارتفاع زیاد تر پیدا کند. پراکندگی آن به نحوی است که در منطقه وسیعی از مدیترانه مانند ایتالیا، یونان و نواحی غربی آسیا، از جمله ایران یافت می شود.

از اختصاصات درختچه برگ نو این است که شاخه های متعدد به وضع قائم برگ های بیضوی و منتهی به نوک باریک دارد به علاوه در همه فصول، سبز به نظر می رسد زیرا همیشه قسمتی از برگ های آن در موقع زمستان، بر روی شاخه ها باقی می ماند و چون در این فصل، رنگ مایل به قرمز نیز پیدا می کند از این جهت منظره زیبا به گیاه می بخشد. گل های آن سفید، معطر و مجتمع به صورت خوشه های متعدد و پرگل و میوه اش سته، تقریبا کروی، به بزرگی ۵ تا ۸ میلی متر و به رنگ سیاه (پس از رسیدن) است.

این گیاه، در ردیف گیاهان مفید مولد عسل جای دارد. بررسی های جدید نشان داده است که اگر پایه های متعددی از آن در باغ موجود باشد و یا شاخه های گل دار آن پیوسته در معرض تماس قرار گیرد، ممکن است ایجاد آلرژی نماید. قسمت مورد استفاده این درختچه، گل و میوه آن است.

ترکیبات شیمیایی برگ نو

از پوست درختچه برگ نو ، ماده تلخ مخصوصی به نام سیرنژین syringine (لیگوسترین ligustrine) در سال ۱۸۳۹ توسط دانشمندی به نام Polex به دست آمد. بعدا در سال ۱۸۶۳ توسط Kromayer محقق گردید که لیگوسترین، همان ماده ای است که دانشمند دیگری به نام Bernays آن را از نمونه های مختلف یاس بنفش، به دست آورد و سیرنژین Syringine نامید. مواد دیگری نظیر مانیت، قندهای مختلف و غیره نیز در اعضای این گیاه یافت می شود.

Nickes از میوه گیاه برگ نو ، ماده ملون غير ازته ای به رنگ قرمز و محلول در آب و الكل به دست آورد و آن را ليگولين (liguline) نامید. از این ماده می توان نظیر معرف رنگی تورنسل استفاده به عمل آورد زیرا در محیط های قلیایی، ایجاد رنگ سبز ولی در محیط های اسیدی، ایجاد رنگ قرمز می کند. دانه این گیاه، دارای ۱۶ درصد ماده چرب و مواد مختلف دیگر است ولی تاکنون برای هیچ گونه مصرفی، استفاده از آن به عمل نیامده است.

سیرنژین (Syringine) [لیگوسترین (ligustrin)، سیرنگوزید (syringoside)، ليلاسين (lilacin)، متوکسی کونی فرین (methoxyconyferine)]، به فرمول C_۱۷H_۲۴O_۹ و به وزن ملکولی ۳۷۲.۳۶ است. نخستین بار توسط Meillet در سال ۱۸۴۱ و بعدا توسط محققین دیگر از یاس بنفش (.Syringa vulgaris L) استخراج شده از گیاهان مختلف دیگر نیز به دست آمد.

سیرنژین با یک ملکول آب (منوهیدرات) به حالت متبلور به دست می آید. در گرمای ۱۹۲ درجه ذوب می شود. در آب سرد به مقدار کم ولی در آب داغ و الكل به مقادیر زیاد حل می گردد. در اتر عملا غیر محلول است.

خواص درمانی برگ نو

برگ و گل های درختچه برگ نو دارای اثر قابض ملایم است و جوشانده آن به صورت غرغره در رفع درد گلو، ورم لثه ها و لوزتین، ورم مخاط دهان، آفت (Aphtes)، اولسرهای اسکوربوتیک دهان، سستی و افتادگی زبان کوچک، اثر مفید ظاهر می کند. و پوست آن اثر تب بر دارد. از میوه اش نیز سابقا به عنوان مسهل استفاده به عمل می آمده است.