مدت زندگی زنبورها

مدت زندگی زنبورها طبق فصل

مدت زندگی زنبورعسل این گونه بیان می شود که زنبورهایی که از اوایل اسفند تا اواسط مرداد ماه متولد می شوند (زنبورهای بهاری ) خیلی کوتاه و پس از شروع پرواز حدود ۳ تا ۴ هفته است. تقریبا تمام محصول عسل سالیانه هر کندو را همین زنبورها به کندو حمل کرده و تمام گرده افشانی گیاهان را نیز انجام میدهند.

زنبورهای کارگری که از اواسط مرداد ماه به بعد متولد می گردند (زنبورهای زمستانی) حدود ۶ الى ۸ ماه زنده می مانند و به این طریق به جمعیت امکان میدهند که بقیه تابستان، تمام پاییز، تمام زمستان و حتی یک الی حداکثر دو ماه اول بهار را زنده مانده تا زنبورهای بهاری دوباره تولد یافته و حتی قوی گردند.

زنبورهای نر در حال عادی از اوایل اردیبهشت به بعد متولد شده و معمولا حدود ۲/۵ الی ۳ ماه زنده می مانند. از حدود اواسط مرداد ماه زنبورهای کارگر از تغذیه آنها خودداری کرده و حتی مانع ورودشان به کندوها می گردند به طوری که همه نرها از گرسنگی جلوی سوراخ پرواز کندوها می میرند. زنبوردارها این کار را «نرکشی» می نامند.

ملکه می تواند تا ۵ سال زنده بماند و فعالیت کنند ولی قدرت فعالیت آن در سال های مختلف زندگی اش متفاوت است بدینسان که از تمام فعالیتهایی که در مدت زندگی پنج ساله اش می تواند انجام دهد حدود ۵۰ درصدش را در سال اول و ۳۰ درصدش را در سال دوم و بقیه فعالیتش را که ۲۰ درصد باشد در سه سال بعدی زندگی خود (سالی حدود ۷ درصد) انجام میدهد.

یعنی اگر به طور مثال ملکه ای در تمام مدت زندگی اش بتواند جمعا ۲۰۰۰۰۰ تخم بگذارد، حدود ۵۰ درصدش را که تقریبا ۱۰۰۰۰۰ تخم باشد در سال اول و حدود ۳۰ درصدش را که تقریبا ۶۰۰۰۰ تخم باشد در سال دوم و در سه سال بقیه عمرش هر ساله تنها حدود ۱۳۰۰۰ تخم می گذارد. مقایسه عدد ۱۰۰ هزار با ۱۳ هزار تخم در سال، دلیل تعویض ملکه هرسال و یا لااقل دو سال یک بار می باشد. کندو باید همیشه دارای ملکه ای قوی و جمعیتی پرقدرت باشد.