آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر 21 
نام فارسی: عدس
نام علمی: .Lens culinaris Medik
نام فرانسه: Lentille cultivcé، Lentille، Ers aux lentilles، Arousse، Esse
نام انگلیسی: Flat – sccded – tare، Lentil
نام آلمانی: Linse
نام ایتالیایی: Lente، Lenticchia
نام عربی: عدس
عدس گیاهی ست از تیره پروانه واران علفی، یک ساله، به ارتفاع ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر و دارای برگ های مرکب از ۴ تا ۱۴ برگچه منتهی به پیچک است. از اختصاصات آن این است که برگچه های باریک آن به درازای ۱ تا ۲ سانتی متر و به پهنای ۳ تا ۸ میلی متر می رسد.
گل های آن کوچک به رنگ سفید و دارای خطوط ظریفی از رنگ بنفش یا اصولا مایل به بنفش و یا به رنگ مایل به آبی است. و میوه آن به طول ۱۵ میلی متر، به عرض ۶ تا ۷ میلی متر و حاوی ۱ تا ۳ دانه گرد ومسطح است .رنگ دانه عدس بر حسب نژداهای مختلف آن ممکن است به تفاوت مایل به زرد، مایل به قرمز قهوه ای مایل به خاکستری و یا تیره باشد.
ترکیبات شیمیایی عدس
عدس دارای آمیدون، املاح آهن، کلسیم، ویتامین های B و C و منگنز است. مقدار درصد مواد تشکیل دهنده آن، عبارت از آب به مقدار ۱۱.۵، مواد پروتئیدی ۲۳، هیدرات های کربن ۵۹، مواد لیپیدی ۱.۰، املاح معدنی ۲.۵ و سلولز به مقدار یک درصد است.
خواص درمانی عدس
این گیاه از تیره پروانه واران دارای مواد غذایی با ارزش کافی است و برای آن که به صورت یک غذای کامل درآید، احیتاج به افزودن مواد چرب به آن نیست. هضم عدس، به مراتب سهل تر از نخود است. در خاکستر عدس، مواد فسفاته زیاد دیده می شود. و زیاد کننده ترشحات شیر است. آرد عدس، اثر نرم کننده و از بین برنده التهاب های سطحی بدن را دارد و از این جهت به صورت ضماد می توان از آن استفاده به عمل آورد.
محل رویش عدس
کرمانشاه در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی. همدان: آق بلاغ، آق داغ در ۱۰ کیلومتری شمال همدان. لرستان، خرم آباد. کرمان: بم. فارس. بوشهر. میناب. مکران، در ۳۰ کیلومتری جنوب سرباز.
عدس و نژادهای مختلف آن در ایران پرورش می یابند. به حالت نیمه وحشی نیز در نواحی مختلف دیده می شوند.
