Laserpitium latifolium

نام علمی: .Laserpitium latifolium L

Laserpitium latifolium، گیاهی علفی، بزرگ و دارای ساقه ای به ارتفاع یک تا یک و نیم متر از تیره جعفری است ولی در نواحی مساعد به ارتفاع بیش از آن و حتی دو متر نیز می رسد. در مناطق کم درخت کوهستان ها و شیب اراضی سنگلاخی غالبا یافت می شود.

مشروط بر آن که نوع زمین محل رویش، آهکی، آفتابگیر و نسبتا گرم باشد. در چنین شرایطی، رشد گیاه بهتر و سریع تر انجام می گیرد. برگ های آن شبیه برگ های آنژلیک یعنی .Archangelica officinalis Hoffm است که بین مردم و در داروخانه ها به آنژلیک (Angelique) موسوم می باشد. گل آذین چتر مرکب دارد ضمنا در پایه های چترهای اصلی و فرعی گیاه، برگه های مشخص (براکته و براکتئول) دیده می شود.

میوه اش دارای ۸ بال برابر یکدیگر است (اختلاف با آنژلیک که در آن، بال های میوه وضع نابرابر دارند). در جنوب فرانسه ندرتا بدان برخورد می شود. دارای پراکندگی گسترده در مناطق کوهستانی نواحی مرکزی و شرقی اروپاست. قسمت مورد استفاده گیاه، میوه و گاهی ریشه های آن است.

ترکیبات شیمیایی Laserpitium latifolium

ریشه گیاه Laserpitium latifolium دارای یک ماده تلخ قابل تبلور به نام لازرپی تین (laserpitine) است که بر اثر صابونی شدن مبدل به اسید آنژلیک (acide angelique) و لازهرول (laserol) می شود. لازرپی تین (Laserpitine)، به فرمول C_۲۵H_۳۸O_۷ و به وزن ملکولی ۴۵۰.۵۵ است.

در ریشه گیاه مذکور یافت می شود و از آن توسط محققین مختلف استخراج شده است. لازرپی تین، به حالت متبلور به دست می آید، در گرمای ۱۱۸ درجه ذوب می شود. عملا در آب غیر محلول است ولی در الكل، كلروفرم، اتر، اتردوپترول و روغن های چرب حل می گردد. مردم یونان، از آن (میوه گیاه)، برای معطر و مطبوع ساختن طعم اغذیه و به عنوان چاشنی، استفاده به عمل می آورده اند.

خواص درمانی Laserpitium latifolium

از قسمت های مورد استفاده گیاه Laserpitium latifolium یعنی میوه آن، در گذشته به علت دارا بودن اثرات درمانی مدر، مقوی، مقوی معده، قاعده آور و ضد التهاب استفاده فراوان می نمودند. ریشه گیاه، شیره شیری رنگ، معطر، تلخ و تند و اثر مسهلی قوی دارد. میوه اش معطر و عضو مهم گیاه برای درمان بیماری های مختلف است.

این گیاه در ایران نمی روید.

.Laserpitium pruthenicum L

گیاهی است علفی که معمولا در دشت ها، نواحی مردابی، مناطق کم درخت جنگل ها و زمین های رستی – سیلیسی می روید. از نظر درمانی اثر مدر، مقوی معده و رفع التهاب دارد و به مصارف درمانی مختلف می رسد.

.Laserpitium Gallicum L

گیاهی است علفی که به خلاف نوع قبلی، غالبا در نواحی بایر، اراضی سنگلاخی و آهکی می روید. در نواحی مختلف اروپا پراکندگی دارد. وسعت انتشار آن بیشتر در بورگونی Bourgogne، آلپ و پیرنه است. از نظر درمانی دارای اثراتی مشابه گیاه قبلی می باشد.

.Athamanta sinensis L.، Selinum monieri L

گیاهی علفی، یک ساله و دارای ساقه ای به ارتفاع ۴۰ – ۸۰ سانتی متر است. برگ هایی با بریدگی های مضاعف، نوک تیز و گل هایی فشرده به هم و به رنگ سبز دارد. در چین، ویتنام، لائوس، سیبری و نواحی شرقی اروپا می روید. میوه ای به رنگ خاکستری دارد. طعم آن تلخ و دارای ۱.۳ درصد اسانس مرکب از پینن، بورنئول، کامفن و ترپینئول است.

از میوه اش به عنوان نیرو دهنده، مقوی باء، ضد رماتیسم و رفع ناراحتی های کلیه استفاده می شود. مقدار مصرف آن، ۵ تا ۱۰ گرم در روز است. در استعمال خارج به عنوان التیام دهنده زخم و جراحات و درمان بواسیر مصرف می شود. در ایران نمی روید.

.Siler divaricatum Benth. et Hook

گیاهی علفی، پایا، به ارتفاع ۲۰ – ۳۰ سانتی متر و دارای برگ های منقسم به بریدگی های باریک، دراز و دندانه دار است. گل های مجتمع به صورت گل آذین چتر مرکب و میوه ای کوچک و باریک دارد. در ژاپن و شمال چین پراکنده است ولی در ایران نمی روید. قسمت مورد استفاده گیاه از نظر درمانی ریشه آن است که رنگ قهوه ای مایل به زرد و طعمی شیرین و معطر دارد. به عنوان تب بر و آرام کننده به مقدار ۲ – ۷ گرم در روز مصرف می شود.

.Nothospermum japonicum Miq

گیاهی علفی، چند ساله و مخصوص نواحی کوهستانی است. ارتفاع ساقه آن به ۳۰ سانتی متر می رسد. برگ های بیضوی دراز با تقسیمات دندانه ای مضاعف در قاعده ساقه ولی به ابعاد کوچک دندانه دار در قسمت های فوقانی ساقه دارد. گل های آن سفید رنگ و مجتمع به صورت گل آذین چتری و میوه آن کوچک و به رنگ قهوه ای تیره است.

ریشه اش دارای طعم تلخ و تند، محتوی نوعی اسانس به مقدار ۱.۳ درصد و دارای مصارف درمانی است. از ریشه گیاه به عنوان آرام کننده درد، رفع تحریکات مغزی و همچنین ضد تشنج، به مقدار ۳ – ۵ گرم در روز استفاده به عمل می آید. در ایران نمی روید.