معرفی گیاهان‌ و گل های‌ آپارتمانی (قسمت ششم)

در این سری از مقالات قصد داریم تا به معرفی گیاهان‌ و گل های‌ آپارتمانی بپردازیم. مطالب جمع آوری شده در قالب چندین مقاله برای شما عزیزان تهیه گردیده است. لطفا با ما همراه باشید…

گیاهان‌ و گل های‌ آپارتمانی: پلاییا ویریدس Pellaea viridis

پلیپدیاسه‌ها

فوژریست قانع می باشد و می تواند در آپارتمان بماند به شرط آنکه در گوشه تاریکی محبوس نشود. طبیعتی خشن دارد و درازی برگ هایش به ۶۰ سانتیمتر بالغ میشود.

دم برگ های قهوه ای رنگ و درخشان آن که غالبا دارای انشعاباتی نیز هست به برگچه های مثلثی شکل و دراز و نوک تیزی آراسته است.

این گیاه در ناحیه وسیعی از آفریقای استوایی و هندوستان دیده می شود و متعلق به گلخانه های معتدل است. باید آن را در جای نسبتا گرم نگه داشت.

احتیاج به آب زیاد اما در عین حال به خشکی هم طاقت نشان نمیدهد و نباید مدت آن طولانی شود. گلدان آن را همه ساله تغییر داد و در خاکی مخلوط از خاک چمن و خاکبرگ همراه با مختصری تورب پوسیده قرار داد.

این گیاه در کنار سایر گیاهان سبز در باغچه های آپارتمانی و حاشیه باریک سرسراها و باغ های زمستانی کاشته می شود.

پلینیا داوآنا Pellionia deveau

اور تیکاسه ها

این گیاه فصلی از «کوشین شین» آورده شده است. ساقه‌ای خزنده دارد و چنان چه گلدان آن بر پایه بلندی قرار گیرد این ساقه آویزان می شود.

برگ های فشرده و به رنگ سبز برنزی یا مایل به قرمز است. شبکه رگبرگ های آن برجسته و نوار میانی به رنگ سبز روشن است.

خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک خوب باغچه ای همراه با قدری خاک برگ می باشد و مرطوب نگه داشتن خاک گلدان آن ضروری می باشد.

این گیاه جای ساقه را به خوبی تحمل می کند و از راه قمله زدن یا تقسیم شاخ و برگ ها تکثیر می گردد.

در باغچه ها ساقه هایی که بر روی زمین مرطوب می روید به طور طبیعی ریشه می دواند.

پیرمیا Peperomia

پیپراسه‌ها (فلفلی‌ها)

«پیر میا» شامل گیاهان بی شمار کوتاه قد با برگ های ابلق و رنگارنگ است:

١-« پ. آرژیرییا» یا «ساندرسی» که زادگاهش برزیل است برگ های سبز پررنگ آن که انبوه فشرده ای به ارتفاع ۲۵ سانتیمتر را تشکیل میدهد دارای نوارهای نقره ای رنگی در بین رگبرگ ها است.

۲- «پ. آبتوسيفليا» یا «مگنولیائفلیا» که متعلق به جزایر آنتی در حوالی کوبا بوده و گونه موسوم به «واریگاتا»ی آن بیشتر متداول است این گیاه دارای برگ های گوشتی و حاشیه پهن به رنگ سفید مایل به کرمی است.

۳- «پ. کاپراتا» که برزیلی است و از آن واریته های کوتاهی با شاخه های متراکم و برگ های نقش دار به رنگ سبز پررنگ بدست آمده است. بر فراز برگ های این گیاه مجموعه گل های بیشمار عصا مانند ریزی می روید.

۴- «پ.سرپانس» یا «پ.اسکاندانس» «فلیس واریکاتیس» که دارای برگ های سبز درخشان با حاشیه سفید کرمی و دمبرگی قرمز است.

به غیر از نوع اخیر، این گیاه قامت کوچکی دارد و در گلخانه های گرم و مرطوب پرورش می یابد و می تواند در کلیه فصل ها زینت بخش آپارتمان ها باشد.

رطوبت بیش از حد و حرارت بسیار کم موجب ظاهر شدن لکه هایی بر روی برگ ها شده و بلافاصله آن ها را ضایع می کند موقع تغییر گلدان آن ها فصل بهار و خاک مناسب برای این کار مخلوطی از خاک چوب همراه با مختصری تورب است. تکثیر آن ها ساده و از طریق قلمه زدن صورت می گیرد.

فیلدندرن ماندایانوم Philodendron Mandaianum

آراسه‌ها

این گیاه به وسیله یک باغبان آمریکایی به نام «ماندا» شناخته شد و نام آن منسوب به اسم اوست. گویا از پیوند دو گیاه به نام های «ف.هاستاتوم» و «اروبسناس» به وجود آمده است.

زیرا شکل برگ ها به یاد آورده اند گیاه یاد شده نخستین و رنگ آن ها به خصوص در جوانی که قهوه ای مایل به قرمز است به خاطر آورنده گیاه دوم است با این تفاوت که نسبت به برگ های دومی که فقط پشت آن ها رنگین است برتری دارد.

مانند سایر «فیلدندرن‌»ها متعلق به گلخانه های گرم و مرطوب است و با جریان هوای سرد سازگاری ندارد.

به آسانی می توان از نهال های بزرگ گیاه جوانی به دست آورد زیرا در محیط مرطوب ریشه های نابجایی از آن منتشر می شود.

این گیاه بیشتر از سایر انواع خود در برابر پوسیدگی برگ ها حساسیت دارد و لذا باید مرتبا بر روی برگ های آن آب نیمه گرم پاشید.

«فیلدندرن بورگوندی» که احتمالا با «ماندایانوم» هم ریشه است از گیاهان مجاور همین گونه می باشد. این گیاه متراکم خاصیت خزندگی کمتر و ساقه هایی به رنگ شراب دارد و برگ هایش ضخیم به رنگ سبز برنزه مایل به قرمز و درخشان است.

فیلدندرن سلوم Philodendron selloum

آراسه‌ها

این گیاه از جمله گیاهان گلخانه های گرم است و از برزیل آورده شده است. ارزش تزیینی آن در درشتی و بریدگی های برگ های آن است.

هر برگ دارای دمبرگ بلند ارغوانی و پوشیده از دانه های ریز سفید است. پهنه برگ ها ابتدا مثلثی شکل و سپس به نوارهای وسیع کنگره داری تقسیم می شود.

رنگ برگ ها سبز پررنگ با لکه های کمرنگ ابر مانند است. هنگامی که هر برگ آن می ریزد زخم سفید رنگ عمیقی از خود باقی می گذارد که بر روی ساقه های پیر آشکارا دیده میشود.

گیاهی است مقاوم و هنگامی که تکیه گاه چوبی پوشیده از خزه به چفته بسته شود زیباتر می نماید. در این صورت خزه اطراف چوب باید همواره مرطوب نگه داشته شود.

با توجه به ریشه های هوای نیرومند که بر روی ساقه آن می روید این گیاه را می توان به آسانی چه از راه خوابانیدن و چه از طریق قلمه زدن تکثیر نمود.

خاک گلدان و مراقبت های لازم برای گیاه همانند سایر «فیلدندرن» ها می باشد.

فیلدندرن آکزیکاردیوم Philodendron Oxycardium

آراسه‌ ها

این گیاه چه از نور و چه حرارت مقاوم ترین «فيلدندرن» هاست. گونه ای بالارونده با رشدی سریع است که برگ های زیبایی به رنگ سبز پررنگ و شبیه به قلب میدهد.

باغبانان آن را به نام «ف. کرداتوم» و گاهی نیز «ف.اسکاندنس» مینماید. زادگاهش آمریکای مرکزی است و از بهترین گیاهان آپارتمانی محسوب میشود.

زیرا مدتی زیاد می تواند با نور کم و درجه حرارت نسبتا پایین آنجا مقاومت کند. این گیاه رشدی سریع دارد و هنگامی که در ظروف آویخته کاشته شود شاخه هایش به نحو دلفریبی سرازیر می شود.

قلمه زدن آن با استفاده از ریشه های هوایی اطراف ساقه اش بسیار آسان است و نحوه آب دادن و مراقبت از آن همانند سایر «فیلدندرن»هاست.

فیلندندرن پاندوریفرم Philodendron Panduriforme

آراسه‌ ها

این گیاه عالی آپارتمانی از برزیل آورده شده است. ساقه اش خزنده و بند بند است. رنگ برگ ها سبز کمرنگ و شکل آن ها متغیر است چنانچه به هنگام جوانی گیاه بیضی و کشیده و به تدریج به شکل ویلن در می آید سپس به قسمت هایی تقسیم می شود که نوک آن ها تیز و برگشته است.

این گیاه را به تکیه گاه چوبی پوشانده از خزها می بندند تا گیاه بتواند ساقه خود را به دور آن پیچانده و ریشه های هوایی برویاند.

اما باید این تکیه گاه همواره مرطوب نگه داشته شود. گیاهی متعلق به گلخانه های گرم و مرطوب است و نیازهایش با «ف.ماندایاتوم» و «سلوم» تفاوتی ندارد.

فیلدندرن ساژیتیفلیوم Philodendron Sagittigolium

آراسه ها

گیاهی است مکزیکی که هیکلی برافراشته دارد. فاصله بندهای ساقه اش نسبتا کم است و برگ هایش که پهنه سرنیزه مانند وسیعی دارد به ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر طول و ۲۰ سانتیمتر عرض می رسد و لذا نیاز به فضای کافی برای رشد دارد.

در آپارتمان به ندرت گل میدهد و برای این کار باید آن را در گلخانه نگه داشت طرز کاشتن و مراقبت های لازم برای آن همانند سایر «فيلدندرن»هاست.

فئنیکس کانارینسیس Phoenix Canariensis

نخلي‌ ها

نخل جزایر قناری همه ساله در اواخر زمستان نیاز به تغییر گلدان دارد. زیرا ریشه های ضخیم و نیرومند آن فضای بیشتری لازم دارد. اما در این هنگام چنانچه گیاه پیر شده باشد بهتر است ریشه های اطراف خاک گلدان را کوتاه نمود.

خاک مناسب برای این کار مقداری خاک باغچه ای مقوی با مقاومت متوسط است. ضمنا در تابستان باید تغذیه آن را با کودهای محلول تکمیل نمود.

در فاصله بین ماه های مهر تا فروردین که مدت استراحت زمستانی گیاه است باید آب دادن به آن را بسیار کاهش داد.

گیاهی است که در سرتاسر کرانه های مدیترانه به چشم می خورد و به عبارتی نیرومندترین و روستیک ترین نخل های ناحیه مذکور محسوب می شود.

بدون هیچ مشکلی زندگی در گلدان و یا ظروف چوبی را می پذیرد و در تزیین سرسراها و راهروهای شیشه دار و روشن به کار می رود. در تابستان آن را در هوای آزاد می گذارند.

هیات آن در جوانی خشن به نظر می رسد اما با گذشت زمان برگ هایش انحنای ظریفی پیدا می کند.

یکی از گیاهان تیره مجاور با آن «فنیکس داکتیلیفرا»  است که جنبه تزیینی بیشتری دارد.

پیلئا كادیری Pilea cadierei

اورتیکاسه ها

پیدایش چنین گیاه زینتی در بین خانواده گزنه ها غافلگیر کننده بود و گیاه «پیلئا» در ناحیه آنام بدست آمد. در گلخانه گیاهی ماندنی محسوب میشود و منظره ای انبوه و قدی در حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر دارد.

ارزش تزیینی آن بیشتر به خاطر برگ های بیضی شکل و نوک تیز آن است. رنگ برگ ها سبز پررنگ است ولی در فاصله بین سه رگ برگ اصلی آن ها لکه هایی به رنگ سفید نقره ای دیده میشود.

رویش آن سریع است و با گرفتن قلمه هایی از آن منظره انبوه و متراکم گیاه زیباتر میشود. مخلوطی از خاک چوب و خاک چمن یا خاک باغچه ای مرغوب برای آن مناسب است.

در حرارتی معتدل نزدیکی پنجره‌ها مناسب ترین محل برای آن است و در فصل رویش به آب زیاد نیازمند است.

پلاتیسریوم آلسیکرن (شاخ گوزن) Platycerium alcicorn

پلیپدیاسه‌ ها

بیش از بیست سال از ظهور این فوژر استرالیایی در کلکسیون های گیاهی و به ویژه آپارتمان ها نمی گذرد.

گیاهی است اپیفیت که در زادگاهش بر روی تنه درختان زندگی می کند. برگ های عقیم پوست مانند آن به تکیه گاه ها می چسبد و برگ های بار آورش که به ارتفاع ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر می رسد برافراشته شده و به طرف انتهای خود متمایل می شود و همین برگ هاست که کنگره های جالبی پیدا می کند و به صورت چنگال یا حالت شاخ گوزن در می آید.

این گیاه را به آسانی در گلدان و یا سبدهای کم عمق که خاکی نفوذ پذیر و مرطوب داشته باشد می توان کاشت و خاک آن باید مخلوطی از خزه و الیاف پلیپید و قطعاتی از پوست درخت کاج باشد.«پلاتیسریوم» خواهان نور ملایم و محیط نمناک و مرطوب است.

برگ هایش مرتبا نیاز به شستشو دارد و چند هفته ای می توان آن را در آپارتمان نگه داشت.

حرارتی در حدود ۱۸ درجه سانتیگراد برای آن کافی است و لذا در زمستان بایستی از رادیاتورها دور نگه داشته شود.

پریمولاسینانسيس (پامچال چینی) Primula sinensis

پریمولاسه ها (پامچالیان)

پامچال چینی در گذشته از گیاهان بسیار متداول بود. گل های ساده یا مضاعف آن به رنگ های سفید و سرخ و قرمز آن به قدری زیاد است که چیدن تعدادی از آن ها به منظور آشکار ساختن گل ها به هیات کلی گیاه زیانی نمی رساند.

گیاهی متعلق به گلخانه های سرد است و کاشتن بذر آن به آسانی صورت می گیرد. «پریمولاسینانسیس» را باید در خاکی مشابه با آنچه مورد استفاده « پریمولا آکولیس» که روستیک است و گل هایی با طراوت و جذاب دارد کاشت .می توان در فصل گل دادنشان به آپارتمان آورد.

پریمولاسینانسیس Primula malacoides

پریمولاسه ها (پامچالیان)

دانه های بذر این گیاه که از بیشه های یونان جمع آوری شده است در سال ۱۹۱۰ برای نخستین بار به اروپا آورده شد و جنبه تزیینی زیادی بر آن تصور نمیشد.

طی بیست سال با گزینش های مکرری که از بین گونه های مختلف آن به عمل آمد گیاهانی با گل های بسیار زیبا ظاهر شد. گل های ریز و فراوانی به رنگ های سفید و سرخ و بنفش و قرمز و ارغوانی و مسی می دهد که با آرایش منظم بر روی ساقه ها قرار گرفته و دسته گل سبک و ظریف دنباله داری را تشکیل می دهد.

برخی از نژادهای این گیاه دارای گل های مضاعف است. فصل ویژه گل دادن آن بین ماه های آبان و اسفند است و در همین زمان است که آن را جهت تزیین سرسراها و راهروهای شیشه شده و جاهای نه چندان گرم به کار می برند.

باید آن را در نزدیکی پنجره قرار داد و مراقبت نمود تا خاک گلدان آن همواره تازه و مرطوب بماند.

با کاشتن بذر می توان همه ساله گیاهان تازه ای به دست آورد. نهال های باغ را در گلدانی که خاک مشابه با خاک مورد استفاده برای «پریمولا ابکونیا» دارد می کارند اما نسبت خاک برگ آن باید قدری بیشتر باشد.

پریمولا ابکنیکا Primula obconica

پریمولاسه ها (پامچالیان)

علت نامیدن آن به این اسم داشتن جام گل قیفی شکل آن است. نخستین دانه های بذر آن را در اواخر قرن گذشته از چین آورده اند. پس از اصلاح نژادهای اساسی اکنون به صورت یکی از زیباترین گیاهان گلخانه های سرد درآمده است.

در وسط برگ های مدور پوشیده از کرک آن ابتدا چند تیره عمودی بی برگ به ارتفاع ۳۰ سانتیمتر می روید و سپس نوک آن ها را دسته ای گل درشت به رنگ های سفید یا گلی یا بنفش و یا ارغوانی و یا آبی زینت می بخشد. این گل ها در سردترین ماه های سال زیباترین جلوه ها را دارد.

این پامچال در خاک خوب تازه که مختصری خاک برگ به آن افزوده باشند می روید. تغییر گلدان آن در صورت لزوم پس از تمام این پامچال در خاک و خوب تازه که مختصری خاکبرگ به آن افزوده باشند می روید.

تغییر گلدان آن در صورت لزوم پس از تمام شدن گل هایش که بنا بر تاریخ آن بین ماه های آبان تا خرداد است صورت می گیرد.

این گیاه خواهان روشنایی بسیار است اما از نور مستقیم خورشید گریزان بوده و در صورت حرارت بیشتر در محیط نیاز به تهویه دارد. درجه حرارت مطلوب آن بین ۱۰ تا ۲۰ درجه سانتیگراد است.

تذکر: تماس مستقیم با برگ های این گیاه یا پامچال چینی ممکن است موجب حساسیت و ایجاد کهیر در پوست بدن شود.

پتریس(سرخس معمولی) Pterits

پلیپدپاسه ها

در کنار «آدیانتوم»ها «پتریس»ها را نیز باید از مقاومترین و ارزشمندترین فوژهای آپارتمانی دانست.

«پتریس» های «مولیتیفیدا» یا «اورادی» که زادگاهش چین و ژاپن است گیاهی است محکم و برگ هایی قوی و برافراشته دارد که به صورت دسته گلی دور هم جمع شده است.

این برگ ها به تدریج به اطراف متمایل شده و رشته های دراز و باریکی را تشکیل می دهد. آن را به سبب مزایای تزیینی و سازگاریش با محیط متداول ترین فوژ آپارتمانی دانسته اند.

«پتریس آنفسيفرمیس» و « ویکتوریائه» از گیاه پیش گفته کوچکتر است برگ های آن متمایل به شکل ستون ماهی است.

این برگچه ها که دارای خط های سفیدی است در صورتی که به رنگ ابلق در می آید که در فصل تابستان در جای سایه ای شود. بنابراین بهتر است محل آن طوری انتخاب شود که از تابش مستقیم خورشید در امان باشد.

«پتریس ترمولا» فوژی نیرومند از سرزمین استرالیا است. برگ هایش بریدگی هایی شبیه «فوژعقابی» روستیک دارد. این گیاه در گذشته بیشتر متداول بوده است.

«پتریس» ها را در گلدان های نسبتا تنگ ولی کا ملا زهکشی شده می کارند و خاک آن ها را در مخلوطی از خاک چوب و خاک برگ انتخاب می کنند هنگام تعویض گلدان آن ها اسفند ماه است و کلیه آن ها به جز نوع ابلق را در جای کاملا روشنی قرار می دهند.

حرارت لازم برای آن ها حرارتی ملایم بوده و به آب مرتب نیاز دارد. در تابستان می توان هر هفته تغذیه آن ها را با مقداری کود محلول در آب تکمیل کرد.

این گیاهان برای آپارتمان بسیار مناسب است به طوری که مدت ها می توان آن ها را در آن جا نگه داشت.

رهونئودیسکلر Rhoeo discolor

کملیناسه ها

گیاه فصلی می باشد که زادگاه اصلی آن آمریکای مرکزی و از تیره های مجاور «ترداسکانیتا» هاست. از ساقه کوتاه و متورم آن برگ های ضخیم و سر نیزه مانند می روید که رنگ آن ها سبز پررنگ و پشت برگ ها ارغوانی مایل به بنفش است.

یکی از واریته های آن به نام «ویتاتا» بیشتر متداول است زیرا بر روی برگ هایش نوارهای طولی به رنگ زرد تند دارد و به «نیلاریوم» ابلق شباهت پیدا می کند با این تفاوت که به راحتی می توان از آن قلمه و ساقه اش به سادگی ریشه می کند.

گیاهی است متعلق به گلخانه های گرم که به خوبی در آپارتمان هایی که در حد معمول گرم باشد باقی می ماند اما پی در پی به آب نیازمند است.

در بهار گلدان آن را عوض می کنند و در خاک آن مخلوطی از خاک خوب باغچه ای شن دار همراه با خاک برگ است.

رشئاککسینئا Rochea coccinea

کراسولاسه‌ ها

همانند سایر گیاهانی که بافت کمابیش گوشتی دارد آن را نیز از آفریقای جنوبی آورده اند. قد آن در حدود ۳۰سانتیمتر و برگ هایش از باقی محکم است. برگ ها در وضع تقريبا عمودی می ایستد.

گل های بادوام ارغوانی و لعل رنگ آن در کنار یکدیگر قرار گرفته و حالت چتری را به خود می گیرد و موسم شکوفایی آن ها از آغاز اردیبهشت تا اواخر مرداد ماه است.

گیاهی نسبتا قانع و تابع رژیم گلخانه ای سرد است و خاک مناسب برای آن شامل خاک باغچه ای شن دار همراه با مختصری خاک برگ می باشد.

در زمستان باید آب دادن به آن را به حداقل کاهش داد و گیاه را در جایی خنک و کاملا روشن گذاشت. این استراحت زمستانی برای آماده ساختن گیاه در سال بعد ضروری می باشد.

سنتپلیا اینانتا Saintpaulia ionantha

ژسنریاسه ها

گیاه کوچکی است با برگ های پهن مخملی و سبز پر رنگ. در میان این برگ ها گل های دلفریبی به رنگ بنفش تیره به چشم می خورد که هر کدام پرچم طلایی را در میان گرفته است.

شدت تناقض این دو رنگ موجب آن شده است که «سنتپلی» به صورت یکی از زیباترین مینیاتورهای گیاهی در آید و برگ و گل متقابلا ارزش یکدیگر را نمایان سازد.

از این گیاه واریته هایی به رنگ سفید و سرخ و مایه های مختلف بنفش و آبی نیز به دست آمده است.

«بنفشه اوسامبرا» از آفریقای شرقی یعنی حوالی « کلیمانجارو» آورده شده و برای رشد آن محیطی نسبتا گرم و مطلوب لازم است. معمولا آن را در خاک سیاه یا تورب همراه با مقداری خاک برگ می کارند.

اما چون این ترکیب زود خشک می شود باید همواره خاک گلدان را در رطوبتی نسبی نگه داشت. برگ هایش هرگز نباید خیس شود.

برای آن باید جایی کاملا روشن را در نظر گرفت تا بتوان از بهار تا پاییز از گل هایش استفاده نمود.

سانسویریاتریفاسیاتاهامنی Sansevieria trifasciata Hahnii

ليلياسه ها

این گیاه را از جمله جهش های بذرهای «س. تریفاسیایا» که چهره ای کاملا متفاوت دارد می دانند برگ هایی پهن و درشت دارد که به صورت گل بزرگی دور هم قرار می گیرد و در لابلای یکدیگر فشرده است.

این برگ ها به رنگ سبز روشن است دارای خطوط به رنگ سبز پر رنگ است که بدان ارزشی کاملا تزیینی بخشیده است.

یکی از واریته های آن علاوه بر خطوط یاد شده حاشیه پهن زرد رنگی دارد که شبیه حاشیه برگ های «س. تریفاسیاتالرنتی» می باشد.

جذاب ترین گونه های ابلق است که به نام «سو هاهنی» نامیده شده و زینت بخش جام های گل بزرگ و باغچه های ژاپنی است.

مراقبت های لازم برای این گیاه نیز همانند نوع اصلی است و چون رشد سریعی ندارد غالبا نیاز به تغییر گلدان آن وجود ندارد.

سانسویریانفریفاسیانالرنتی Sanservieria Trifasciata Laurentii

لیلیاسه ها

این گیاه در سال ۱۹۲۰ و در بین گروهی از «س. تریفاسیاتا» در کنگو پیدا شده است. گیاهی است که به قولی حیوان افسانه ای «هم شیر و هم بز» را به یاد می آورد.

زیرا بافت های درونی آن از جنس بافت های «س. تریفاسیاتا» و بافت های سطحی و ظاهری که جنبه تزیینی بسیار دارد خطوط و حاشیه زرد طلایی برگ ها را تشکیل می دهد.

چنین ترکیبی در پی یک جهش نژادی در گونه ای از این گیاه ظاهر شده است. برای تکثیر «س. لرنتی» باید آن را از گلدان خارج نموده و به چند بخش تقسیم نماییم زیرا اگر از برگ های آن قلمه بگیریم حاصل این کار «سانسویریا»ی سبز رنگ خواهد بود که از جنس بافت درونی گیاهی است.

این گیاه بسیار مقاوم است و در برابر کم آبی طاقت بسیار دارد ولی افراط در آب به آن بد فرجام تر بوده و موجب پوسیدگی بن برگ ها خواهد شد.

به هنگام تغییر گلدان باید خاک آن را مخلوطی از خاک برگ و خاک باغچه شن دار انتخاب نمایید.

با توجه به مقاومتی که از خود نشان می دهد برای نگه داری در سرسراها و راهروها و همچنین آپارتمان های گرم مناسب است. اما در زمستان به توجه بیشتری نیاز دارد.

ساکزیفراگاسارمانتزاتریکلر Saxifraga samentos Tricolir

ساکزیفراگاسه ها

نوع اصلی این گیاه که متعلق به چین و ژاپن است و دارای برگ های سبز است روستیک بوده و می تواند در هوای آزاد پرورش یابد.

اما گونه «تریکلر» یا سه رنگ آن که قدری ظریفتر است باید در فصول نامساعد در جای محفوظی نگه داری شود و به این منظور بالکن های سرپوشیده و یا زیرزمینی نسبتا روشن که پنجره ای برای تهویه نیز داشته باشد مناسب است.

بر روی برگ های مدور این گیاه تغییر رنگ هایی در مایه های سفید مایل به کرمی و سرخ تند و ارغوانی به شکل لکه هایی محو شده در یکدیگر دیده میشود به نحوی که حتی از نام «ریش آرن» هم که به آن داده اند جالب تر است.

این گیاه سرزمین تخته سنگ ها همانند بوته توت فرنگی شاخه های رونده نازکی می دهد که بر روی آن ها به تناوب برگ هایی با ترکیب یک گل به چشم می خورد و هر جا خاکی مناسب داشته باشد می دواند.

به این جهت بیشتر برای کاشتن در لبه باغچه ها تشکیل آویزه ها مناسب است. این گیاه نیاز به خاکی نفوذ پذیر و آب کم و در زمستان باید در جایی با حرارت کاملا ملایم نگه داری شود.

شفلرا آكتينفيلا Schefflera actinopylla

آرالیاسه ها

درختی چتری شکل از سرزمین استرالیا که در آن جا تا ارتفاع ۳۰ متر رشد می کند. وقتی در گلدان کاشته شود قدش بسیار کوتاه می ماند و به ویژه اگر در حرارتی ملایم قرار گرفته و در آب دادن به آن افراط نشود.

برگ های پنجه مانند آن ابتدا از سه برگچه و سپس پنج برگچه به طول ۳۰ سانتیمتر و به رنگ سبز درخشان تشکیل می یابد.

این گیاه را در گلدان های کاملا زهکشی شده محتوی خاک باغچه ای مرغوب همراه با خاک برگ می کارند و موقع تغییر گلدان آن بهار است و در فصل رویش باید مرتبا آب داده شود.

در مقابل غفلت های اتفاقی در آب دادن به آن مقاومت دارد به شرط آن که مکرر اتفاق نیفتد و مدت آن نیز طولانی نباشد.

برای این گیاه داشتن نور کافی و حرارت ملایم بهترین شرایط می باشد.

استفانتیس فلریبوندا Stephanotis floribunda

اسکله پیاداسه ها

گل های خوشبو عطر این گیاه غالبا در گلفروشی ها به صورت دسته گل های کوچکی عرضه می شود. اما این گیاه رونده را که بومی «ماداگاسکار» است در گلدان نیز می کارند و در این صورت بهتر است ساقه هایش را با مهارت به دور میله آهنی نازک به چفته ببندند.

«استفانتیس» را که در مخلوطی از خاک باغچه و کود حیوانی تجزیه شده می کارند و برای جمع شدن رطوبت در اطراف ریشه های گلدانی زهکشی شده انتخاب می نمایند.

این گیاه باید در معرض نور بسیار باشد و به خوبی حرارت های بیش از ۸ درجه سانتیگراد را تحمل می کند. گل های آن را از آغاز بهمن ماه تا اردیبهشت و خرداد مورد استفاده می گیرد.

استرپتکارپوس دورگه Streptocarpus hybrides

ژسنریاسه ها

این دسته از گیاهان از پیوندهای مرکب بین انواعی که زادگاهشان آفریقای جنوبی است به دست آمده برگ هایی گسترده و نامتقارن دارند و از وسط برگ ها تیرهایی سر برآورده است که بر فراز هر کدام پنج یا شش گل نامنظم دولبه می روید.

منظره این گیاهان تا حدی گل های «سیننژیا» یا «گلیسنیا» را به خاطر می آورد. این گل های زنده و با طروات به رنگ های سفید، سرخ، قرمز، بنفش و یا آبی به چشم می خورد.

عیبی که در گذشته به آن ها می گرفتند بی دوام بودن گل ها بود اما امروز این نقیصه نیز در گونه های جدید تا حد زیادی مرتفع گردیده است.

«استرپتکارپوس» را به سادگی می توان در گلخانه های معتدل و از راه کشتن بذر آن ها را پرورش داد.

چنین نهال هایی را در حوالی اردیبهشت به گلخانه های سرد می برند و گل آن ها را از آغاز ماه شروع به شکفتن می کند و از این پس می توان گلدان ها را در کنار پنجره ولی در پناه از نور مستقیم خورشید قرار داد.

خاک مناسب برای گیاهان مخلوطی از خاک خلنگ خاک برگ است ولی همواره باید آن ها را از نظر حمله انگل های گیاهی مراقبت نمود.

سیاگروس ودلیانا( نارگیلودلیانا) Syagrus Weddelianaa

پالیمه ها(نخلیان)

این گیاه را احتمالا می توان ظریف ترین نخل آپارتمانی دانست. در آغاز ساقه ندارد اما با گذشت زمان نازکی به هم می رساند که پیرامون آن را شبکه ای از لیف های سیه فام در هم فرورفته فرا گرفته است.

برگ های ظریف و سبک آن که انحنای زیبایی نیز دارد به ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر می رسد و مجموعه با شکوهی را تشکیل می دهد.

این نخل که زادگاه اصلی آن برزیل است به خوبی با آپارتمان هایی که گرمای معمولی دارد سازگار می شود و نور ملایم و آب دادن مرتب ولی با اعتدال برایش مساعدتر است.

اما کمبود آب حتی به مدتی کوتاه موجب خشک شدن نور برگ هایش می شود.

هنگامی که تغییر گلدان لازم آید بهتر است در بهار و در گلدانی حاوی خاک خلنگ و تورب انجام شود و توجه گردد که توده خاک اطراف ریشه ها صدمه نبیند.

مراقبت های آن شامل آب دادن مرتب و از بین بردن انگل ها می باشد. این گیاه هوای آزاد را نمی تواند تحمل کند و بایستی در تابستان نیز داخل ساختمان نگه داری شود.

سینگنیوم پدفبلوم Syngonium Podophyllum

آراسه ها

غالب «سینگنیوم پدفیلوم» برگ هایش را به رنگ سبز روشن زیبا و شبیه به سر نیزه است به طوری که شباهت زیادی به کماندار یا «ساژیتر» پیدا می کند.

واریته ای از آن وجود دارد که برگ هایش مرکب از سه تا هفت بخش است واريته دیگری نیز به دست آمده است که برگ هایی به رنگ سبز زمردین و رگبرگ هایی به رنگ سبز کمرنگ دارد.

این «آراسه» که متعلق به آمریکای مرکزی است خواهان آپارتمان های بسیار گرم و با نور ملایم است اما در زمستان می توان آن را در جای کاملا روشنی قرار داد.

برای آن باید خاکی رطوبت پذیر و خنک تهیه نمود و آن کوچک فشرده ای بدست آورد. آب فراوان نیاز دارد اما از آغاز پاییز تا بهمن ماه که مدت استراحت آن می باشد باید آن دادن به آن کاهش یابد.