معرفی گیاهان‌ و گل های‌آپارتمانی (قسمت چهارم)

در این سری از مقالات قصد داریم تا به معرفی گیاهان‌ و گل های‌آپارتمانی بپردازیم. مطالب جمع آوری شده در قالب چندین مقاله برای شما عزیزان تهیه گردیده است. لطفا با ما همراه باشید…

گل های‌آپارتمانی: هيپسیر تاگلابرا Hypocyrta glabra

ژسنرایاسه ها

در حالت طبیعی به صورت آویزان به شاخه و تنه خزه دار درختان بزرگ جنگل های برزیل زندگی می کند. گیاهی است پر شاخ و برگ که طولش از ۲۵ درجه سانتیمتر تجاوز نمی کند.

ساقه های عمودی گوشت داری دارد که از آن ها برگ های سبز پررنگ و درخشانی می روید و گل هایش که دارای جام متورمی به رنگ قرمز پرتقالی است در آغاز تابستان می شکند.

در آپارتمان ها باید برای آن شرایطی مشابه با سرزمین اصلیش تهیه دید. همانند سایر گیاهان گلخانه های گرم و مرطوب باید بر روی برگ هایش آب نیمه گرم پاشید و در صورت امکان گلدان را در جای سایه روشنی قرار داد.

خاک مورد استفاده برای گلدان باید سبک و الک شده و مخلوطی از خاک خلنگ و خاکبرگ و خزه باشد. تغییر گلدان این گیاه پس از تمام شدن گل هایش انجام می شود.

کالانشئه بلسفلديانا KalanchoeBlossfeldiana

کراسولاسه‌ها

زادگاهش جزیره ماداگاسکار است و بیشتر از سایر «کالانشئه»ها کاشته می شود. از بین هیبریدهای بیشمار آن که گیاهانی کوتاه قد است «ولكان» را می توان نام برد. شاخ و برگ های این گیاه گرد و مدور و سبز رنگ است و مجموعه جالبی از گل های کوچک و بیشمار به رنگ قرمز و روشن آن را زینت می بخشد.

گیاهی است قانع و مقداری خاک شن دار همراه با مختصری خاک برگ برایش کافی می باشد. حرارتی در حد ۱۳ درجه سانتیگراد برای رشد و گل دادن آن مناسب است اما حرارتی معتدل تر سبب پررنگ شدن بیشتر گل هایش می شود.

به آب فراوان نیازی ندارد و خاک آن را مخصوصا در زمستان نباید زیاد خیس نگه داشت. موقع گل دادن آن زمستان می باشد و معمولا آن را برای تزیین باغچه ها، باغ های ژاپنی و در کنار سایر گیاهان زینتی به کار می برند.

مارانتا لكنرا (زنجبیل آمریکایی) Maranta Leuconeura

مارانتاسه ها

زادگاه اصلی آن برزیل و از گیاهان مجاور «مالانتا و ماکیانا» است با این تفاوت که قدش کوتاهتر و برگ هایش کوچکتر است و قسمت پهن برگ ها مانند گیاه مذکور صیقلی و براق است.

بر روی برگ های سبز کمرنگ آن لکه هایی به رنگ سبز تیره مخملی و در پشت آن ها لکه هایی ارغوانی دیده میشود. دو نوع متداول این گیاه به شرح زیر است:

۱- «کرشوآنا» که برگ هایی درشت دارد و رنگ آن ها در جوانی ارغوانی است.

۲- «ماسانژانا» که برگ های ریز آن آراسته به لکه های قرمز مایل به قهوه ای در طول رگبرگ میانی است و رگبرگ های فرعی آن قرمز است. این گیاه نیز همانند «مارانتای ماکیانا» کاشته میشود و در تزیین باغچه ها، جام‌ها و گل آرایی ها مورداستعمال دارد.

مارانتا ماکیانا (زنجبیل آمریکایی) Maranta makoyana

مارانتاسه‌ها

«مارانتا»ها را سال ها دارای خصوصیات مناسب با آپارتمان ها نمی دانستند ولی اکنون مشاهده میشود که «مارنتاماکیانا» به خوبی با محیط آپارتمان ها سازگار می شود. به علاوه آن را هم در گلدان و هم در سبدهای گل و گل آرایی ها به کار می برند.

از ریشه های گوشتی و نسبتا غده‌ای آن برگ هایی انبوه با دمبرگ دراز می روید. پهنه برگ ها محکم و صاف و برافراشته به رنگ زیتون و سفید کرمی است و بر روی آن ها لکه های مستطیل شکل سبز تیره به موازات رگبرگ های فرعی مشاهده می شود.

در پشت برگ این لکه ها رنگ ارغوانی به خود گرفته است.

این گیاه زیبای برزیلی خواستار محیطی گرم و مرطوب با نور کافی و آب مرتب است اما در زمستان باید بین دفعات آب آن فاصله بیشتری رعایت گردد.

اگر هوای محیط آن خیلی گرم باشد باید برگ هایش همه روزه با آب نیمه گرم شسته شده و گیاه را از رادیاتورها دور نگه دارند.

مارانتا بيكلر (زنجبیل آمریکایی)Maranta bicolor

مارانتاسه ها

این گیاه نیز همانند سایر انواع خود از برزیل آورده شده است. گیاهی است کوتاه که از این لحاظ «مارانتا لكنرا» را به خاطر می آورد.

بر روی برگ های سبز پررنگش لکه هایی به رنگ سبز کمرنگ چه در فاصله بین رگبرگ های فرعی و چه در کناره ها دیده می شود. در صورتی که پشت برگ ها به رنگ ارغوانی است.

این گیاه را همانند سایر «مارانتا»ها در مخلوطی از خاک چمن و خاکبرگ که قدری شن به آن افزوده شده باشد می کارند. آب فراوان لازم دارد اما از اواخر فصل رویش تا بهار آینده که موقع تغییر گلدان آن می باید آب آن را به تدریج کاهش داد.

میلتنيا Miltonia

ارکیداسه ها

«میلتنیا»ی جدید از انواعی به دست آمده که زادگاهشان آمریکای استوایی است. این گیاهان اپیفیت غالبا در جنگل های مرتفع می روید و از بین هیبریدهای آن ها فقط آن هایی که گل های زیبایی شبیه بنفشه دارد پرورش می یابند.

تفاوت آن ها با بنفشه در این است که گلبرگ زیرین آن ها گسترده تر شده و رنگ هایشان یکی از رنگ های خالص یا سرخ یا قرمز و یا ارغوانی می باشد.

دوام گل های این گیاهان که در تابستان ظاهر میشود بر روی گیاه زیاد و در صورت چیده برخلاف ارکیده ها بسیار کم است.

«میلتنيا»ها دست کم تا یکسال نیاز به تغییر گلدان ندارد و در صورت لزوم باید پس از تمام شدن گل ها گلدان را عوض نمود.

برای اطلاع از ترکیب خاک آن ها باید با متخصصان مشورت کرد. گیاهی است متعلق به گلخانه های سرد و هر گاه درجه حرارت محیط آن از ۱۲ درجه سانتیگراد بالاتر رود نیاز به تهویه دارد.

منسترا دلیسیزا Monstra deliciosa

آراسه‌ها

درباره تفاوت های بین «فیلددندرن پرتوسوم» تاکنون توافقی بین کارشناسان به عمل نیامده و گویا گیاه نخست نام دوره جوانی گیاه دومی است.

«منسترا دلیسیزا» به صورت روستیک در اغلب نقاط محفوظ ساحل مدیترانه می روید. گیاهی است بسیار خزنده و ریشه های گسترده پهن کنگره دار و سوراخ سوراخ دارد.

گاهی نیز در اعماق تخته سنگ ها روییده و در همان جا گل و میوه میدهد.

«فیلدریدن پرستوسوم» قدی کوتاه دارد. برگ ها ابتدا صاف و سپس کنگره های نامساوی پیدا کرده و سوراخ سوراخ می شود. آن را برای تزیین آپارتمان در گلدان نیز می کارند. زیرا مقاومتش خوب است تغییرات درجه حرارت را به راحتی تحمل می نماید.

مخلوطی از خاک برگ و خاک چوب برای این گیاه آمریکایی استوایی مناسب است. باید توجه داشت که ریشه های پیر این گیاه به ندرت تغییر گلدان را تحمل می کند و بهتر است فقط ریشه های جوان را اگر چه کاملا رشد نکرده باشد نگهدارند.

نئرژلیا Neoregelia

برملیاسه‌ها

«نئرژلیا» ها بیشتر بنام «نیدولاریوم» می شناسند. در حالت طبیعی این گیاه به صورت متصل به تنه یا شاخه های درختان استوایی زندگی می کند.

برگ هایش که استحکام چرم است به صورت یک گل بزرگ و قیف مانند قرار گرفت و برگ های میانی آن به هنگام پیدایش گل ها به رنگ قرمز درخشانی در می آید.

گل های آن که از سطح جام مانند برگ ها تجاوز نمی کند اهمیت چندانی ندارد. موطن آن آمریکای استوایی و به ویژه برزیل است. اگر چه در گلخانه های گرم پرورش داده میشود در آپارتمان نیز به خوبی مقاومت می کند.

«نیدولاریوم استریاتوم» دارای برگ هایی به رنگ سبز کمرنگ همراه با خطوط سفید است. کاسبرگ ها که کوتاهتر و به رنگ قرمز لعل گون است بر روی برگ ها قرار دارد. این گیاه از مشخص ترین برملیاسه های ابلق محسوب میشود.

جنبه تزیینی این گیاهان به خاطر برگ های زیبا و کاسبرگ های رنگین و بادوام آن ها است.

آن ها را در مخلوطی از خاک چوب و خاک برگ می کارند و در محلی با نور کافی قرار میدهند، نباید نور خورشید مستقیما به آن ها بتابد و حرارت محیط از ۱۵ درجه سانتیگراد بیشتر شود.

در تابستان نیاز به آب فراوان دارد اما در فصل استراحت باید کمتر به آن ها آب داد. شستشوی برگ های آن ها با آب و اسفنج ظریف مجال رشد حشرات گیاهی را بر روی آن ها از بین می برد.

تکثیر این گیاهان از راه جدا کردن و کاشتن جوانه های اطراف ریشه که معمولا پس از تمام شدن گل ها ظاهر می شود انجام می یابد.

نفرلپیس اگزالتاتا (سرخس نر) Nephorlepis exaltata

پلیپدیاسه‌ها

این فوژر آمریکای استوایی را باید یکی از جالب ترین گیاهان دانست. برگ های دراز و هلالی شکل آن از قلب گیاه می روید و با حالت پر مانند و انبوه خود چه در باغچه و یا روی میز کنسول ها و کنار مجسمه ها کاملا تزیینی است.

از ریشه آن شاخه های رونده‌ای منتشر می شود که در محل گره های خود ریشه دوانده و موجب ازدیاد آن می شود.

این گیاه که مستعد برای جهش و دادن گونه های تازه ای است تاکنون نیز واریته های بیشماری را موجب شده که مرغوب ترین آن ها به این شرح است:

۱- «روزولتی پلومزا» که نوک برگچه های آن کنگره دار است.

۲- «تدی جونیر» که برگ هایش نوسان می کند.

برگ های این گیاهان گسترده و تا حدی خم می شود و از این لحاظ برای تزیین داخل آپارتمان ایده آل محسوب می شود.

در زمستان نباید آن ها را در نزدیکی رادیاتورها قرار داد و خاک گلدان آن ها باید شامل خاکبرگ و خاک چوب و در صورت امکان مقداری خاک چمن باشد.

حرارتی برابر ۱۵ درجه سانتیگراد و مختصری رطوبت هوا و آب فراوان از جمله نیازهای آن می باشد.

برای تکثیر این گیاه انبوه برگ های آن را قسمت نموده و یا از شاخه های رونده و ریشه دار آن استفاده می کنند.

نفرلپیس گردیفلیا Nephrolepis cordifolia

پلیپدیاسه‌ها

فوژریست که زادگاه اصلی آن آسیا است و در نواحی استوایی شرق دور فراوان یافت می شود. برگ هایش تا ۵۰ یا ۶۰ سانتیمتر رشد می کند و ابتدا برافراشته و سپس نوک آن ها هلالی می شود اما به هر صورت از برگ های «نفرلپیس اگزالتانا» باریکتر است.

این گیاه نیز دارای شاخه های رونده است که غالبا حاوی پیازهای کوچک بوده و به سادگی در تکثیر گیاه به کار می رود.

با وجود آنکه هیکل کشیده تر و برگ های کمتر از «نفرلپیس اگزالتاتا» دارد اما شرایط محیطی رشد آن و نحوه کاشتنش مشابه همان است.

نرتراگرانادنسیس Nertra granadensis

روبیاسه‌ها (روناسیان)

این گیاه که اصلا متعلق به امریکای جنوبی و استراليا است. نوعی چمن پر پشت است که شاخه های بی شمار آن روی زمین دویده و ریشه می کند.

گل های تقریبا سبز آن در بهار ظاهر می شود چندان حسنی ندارد لیکن میوه هایش که به شکل گلوله های کوچک و به رنگ قرمز پرتقالی می باشد هم جالب و هم زینتی است.

ارتفاع این گیاه از ۳ الی ۴ سانتیمتر تجاوز نمی کند و میوه هایش سرتاسر تابستان باقی می ماند.

گیاهی است متعلق به گلخانه های سرد و خواهان حرارت معتدل ولی نور بسیار است. به آسانی می توان آن را چه از راه کاشتن بذر و چه قلمه زدن شاخه های نورسته بهاری تکثیر نمود. خاک مناسب برای پرورش آن مخلوطی از خاک باغچه شن دار و خاکبرگ است.

باید به خاطر داشت که تهویه «نرترا» در هوای خوب فروردین بار آوری گل های آن را آسان می نماید و در هوای آزاد قرار داد. خاک آن به جز در زمستان همواره باید مرطوب نگه داشته شود.

پاندانوس Pandanus

پانداناسه‌ها

ساقه ضخیم و کوتاه این گیاه که بر روی انبوهی از ریشه های به هم پیچیده نسبتا هوایی می روید دارای مجموعه برگ هایی غلافی و نوار مانند است که به صورت مارپیچ ساقه را در بر گرفته است.

برگ های درشت و قایقی شکل آن در کناره ها و روی رگبرگ میانی خود دندانه های ظریف و خارداری دارد. این برگ ها که گاه طول آن ها به ۱ متر می رسد به نحو جالبی به طرف پایین متمایل می گردد.

نوع «پاندانوس ساندری» که از جزایر «سند» آورده شده است برگ هایی آراسته به خطوط زرد درخشان و نوع «پ.وییتشی» که متعلق به جزایر پلینزی است برگ هایی به رنگ سبز پررنگ و درخشان یا حاشیه ای سفید دارد.

این گیاهان پر استقامت که ارتفاعشان گاه به یک متر و بیشتر می رسد در خاکی حاصلخیز از جنس خاک چمن که کاملا زهکشی شده باشد کاشته می شود.

گیاهی است متعلق به گلخانه های گرم است و در محل اتصال برگ با ساقه جوان های با ریشه کوچک می روید که می توان آن را جدا نموده و با کاشتن آن نهال جوانی بدست آورد.

آپارتمان های روشن و کاملا گرم مناسب برای نگهداری این گیاه می باشد.

پلارگنیم pelargonim

ژرانياسه‌ا (شمعدانیان)

چنانکه می دانیم گیاهان معروف به «ژرانیوم» باغچه ای و «ژرانیوم» پیج واریته هایی از «پلارگنیم گراندیفلروم» است که باغبانان برای آسانی آن را با نام خالصه «پلار گنیم» می نامند.

این گیاهان زیبا شاخ و برگ های انبوه کروی شکل و کرکداری دارند و گل های آن ها درشت و به رنگ های سفید و قرمز یا بنفش است که معمولا در قسمت زیرین گلبرگ ها لکه های تیره رنگی دیده می شود.

این گیاهان بر حسب تاریخ تهیه قلمه آن ها از آغاز فروردین تا پایان مرداد ماه به گل می نشینند و از جمله گیاهان گلخانه های سرد است.

سازگاری آن ها بسیار خوب می باشد و در زمستان باید در کنار پنجره و در حرارتی حداکثر ۱۲ درجه سانتیگراد قرار گیرد. خاک مناسب برای آن ها مخلوطی از خاک باغچه ای شن دار همراه با مختصری خاک برگ و تورب پوسیده است.

در فصل بهار و اوایل تابستان به آب زیاد نیاز دارد و در همین هنگام است که دادن چند بار کود محلول به آن نیز بسیار مناسب خواهد بود.

پلاییا رتوندیفلیا Pellaea rotundifolia

پلیپدیاسه‌ها

این فوژر کوچک که انبوهی از برگ های کوتاه مدور به رنگ سبز پر رنگ دارد. غالبا در تزیین جام ها و تغارهای خاص گل آرایی به کار می رود.

زادگاهش زلاند جدید و از جمله گیاهان گلخانه های سرد محسوب می شود و از نظر نور و حرارت نیاز به مراقبت های زیاد ندارد.

این فرژر را غالبا همراه با سایر گیاهان کوتاه برگ در بطری های دهانه باریک زینتی می کارند و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و خاک برگ است.

آن را در کلیه فصل ها می توان با تقسیم برگ ها به آسانی تکثیر نمود.