آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۸ 
آفت، جوش‌ها و زخم های پوستی
از قدیم درمان زخم های پوستی با عسل و درمان لکه ها و زخمهای متعفن پوستی با عسل را مفید دانسته اند. در برخی برگ‌های (بردی) که به عصر فراعنه مصر بر می گردد، نسخه های درمانی یافته اند که به درمان زخم ها می پردازد.
به طوری که آنها پارچه پشمی را در ترکیبی از عسل و بخور می گذاشتند، سپس روی زخم های پوستی قرار می دادند.
ابن سینا در قانون طب برخی نسخه های درمانی عسل را برای درمان بیماری‌ها و زخم های پوستی عمیق به ویژه عفونی تجویز نموده است. همچنین کتاب پروفسور روسیگاروکوفسکی دربردارنده چند شیوه درمان زخم های پوستی با عسل برای بیماری‌های پوستی است. متخصصین طب سنتی برای درمان زخم های پوستی، ترکیبی از عسل و سرکه (با درصد مساوی) به کار می برند.
همچنین مخلوط عسل مایع و آرد با نسبت 1:1 تهیه کنید.سپس به آن کمی آب اضافه کرده و پس از پاکسازی منطقه مورد نظر، ترکیب را با گاز استریل روی ناحیه مورد نظر قرار دهید.
تحقیقات محققان مرتبط با درمان زخم های پوستی با عسل
اچ. لوکه، H . Lucke’ در سال (۱۹۳۳ م) تحقیقات خود را درباره درمان زخم های پوستی با عسل منتشر کرده است. در این درمان از مرهمی که از عسل و روغن ماهی تهیه شده بود، استفاده می کرد. تحقیقات نشان داده است که این مرهم، زخم های پوستی را زود جوش می داد و عسل برای درمان جوش و تمیز کردن زخم ها نقش قابل توجهی داشته و روغن ماهی در تجدید ساختار پوست بدن نقشی موثر دارد.
در سال ۱۹۳۸ م کرین تسکی جراح مشهور، بیمارانی را که از التهاب غدد تعريق، التهاب استخوان ها و سوختگی های مختلف رنج می بردند، درمان کرد. او از مرهم (عسلی – روغنی) استفاده کرده است. او معتقد است چون عسل سرشار از ماده گلوتاتیون است برای جوش زخمها نقش بسزایی دارد، به دنبال آن، هرچه درصد عسل در مرهم بیشتر باشد، زخم های پوستی زودتر ترمیم و بهبود می یابند.
در مرکز درمانی نظامی فرونزه و بلنیک، ۴۵ بیمار که از زخم های مزمن و لاعلاج رنج می بردند را درمان کردند. این دو پزشک برای دوره درمانی ۲۰ تا ۴۵ روز هر روز عسل را در لایه های زخم می گذاشتند. ۴۰ بیمار بهبود کامل یافتند. به علت دردهای شدید و خراشنده، درمان ۳ بیمار به حالت تعلیق در آمد. اما تاثیر درمان عسل فقط در دو بیمار ملاحظه نشد.
اسمرنوف (Smernov) در سال ۱۹۴۴ م، استاد جراحی در مرکز پزشکی مولونوف در شهر اومسک آزمایش های درمانی با عسل را انجام داده است. او ثابت کرده که در چند روز درمان با عسل، زخم های پوستی از تمام چرک ها پاکسازی می گردند. همچنین گردش خون در موضع را بهبود می بخشد و یک بافت صورتی رنگ ظاهر می شود. این بافت با کمک عسل رشد می کند و تراکم و فرایند تجدید حیات بیولوژیک در ایجاد بافت پوششی پوست (Epithelization) بیشتر می شود. ولی پر کردن جاهای خالی استخوان با عسل بی فایده است و کاری از پیش نمی برد.
پزشک چینی کابل یونگ در سال ۱۹۴۴ م تاکید کرده که عسل داروی بسیار ایده آلی برای درمان چرک های مزمن و خشکی و ترک پا است. در راستای همین درمان، او مرهمی مرکب از عسل وازلین یا Petrolatum Gelly تهیه نموده است.
بودای از اوکراین مرهمی از عسل خالص برای مداوای جوش هایی در بیماری های پوستی مانند (جوش و چرک) تهیه و به کار برده بود که فورا التیام و بهبود حاصل شد.
خاچاتوریان و بابوفا از دومین مرکز پزشکی مسکو برای درمان دمل های بیماران پوستی، تومورهای خوش خیم، عفونت های خوشه ای و چرکین را با عسل با موفقیت به انجام رسانده اند.
از سوی دیگر، در سال (۱۹۴۶ م) ژلفمن (Gelfman) درباره زخم های مزمن که برخی از آنها با شکستگی گسترده ای از استخوان ها همراه بود کتابی نوشت. درمان های او که ترکیبی از فرآورده های عسلی با شوک الکتریکی ( Electrophoresis) بود توانست دانه دانه شدن سلولی یا دانه دانه شدن روی زخم ها ( Granulation) را به خوبی درمان کند. این دارو نیز توانست زخم ها را با سرعت از چرک های عفونی به طور کامل پاکسازی و بهبود بخشد.
دکتر میخائیل پولمان جراح زنان و زایمان در سال (۱۹۵۵ م) مقاله ای نوشت که در این مقاله، شرح مفصلی درباره دشواری های ضدعفونی و تمیز کردن محل زخم ها در جراحی ها را با ضدعفونی کننده های شیمیایی تشریح کرده است.
همچنین به پیامدهای مسمومیت و آلودگی های شیمیایی آن ضد عفونی کننده اشاره نموده است. تجربیات او بیشتر در رابطه با برداشت دستگاه تناسلی(فرج) که به سختی می توان آن را ضدعفونی کرد، بوده است. البته نظافت و ضدعفونی این موضع همیشه رضایت بخش نبوده است، زیرا چند ماه طول می کشد تا زخم های سطحی فرج بهبود یابند.
او بعد از این که عسل را برای ضدعفونی موضع عمل که به جای ضدعفونی کننده های شیمیایی به کار گرفت، شیوه عمل های جراحی را به طور کلی تغییر داده است. نتایج نشان داده است احتمال بهبود زخم ها در ۲۴ ساعت وجود دارد. زیرا در موضع عمل از ضماد خشک استفاده کرده بود در همین رابطه، پولمان به نمونه ای از بیماری سرطان پستان که با اشعه (X Ray)، درمان شده است، اشاره می کند.
پیامد آن چرک های متعفن، عمیق، مزمن و غیر قابل درمان بوده است. پولمان چرک های عفونی را با عسل و از درون ضد عفونی، پاکسازی و درمان کرده است که نتیجه بخش بودن آن دور از انتظار نبود، زیرا به طور سریع و ناگهانی جای زخم ها خوب و چرک‌ها را ضدعفونی و بهبود بخشیده است.
پولمان ضمن اشاره به مرهم و ضماد عسل، مقاله خود را این گونه خاتمه می دهد: جواب های مثبت که در درمان زخم های پوستی با عسل به دست آمد، مرا به فکر فرو برد: که این ماده ساده (عسل) پاسخ تمام پرسش‌ها را در مورد مشکلات زخم های عفونی و چرکین را می دهد و آن پاسخ این است که «عسل ماده غیر سمی، استریلیزه، ضدباکتری، مغذی پوست و سهل الحصول است، همچنین تهیه و مصرف آن آسان و بسیار ساده است.»
سال (۱۹۵۷ م) پروفسور دیموفتیش از دومین مرکز (پزشکی مسکو) مقاله ای منتشر نمود که آن را با گزارش درمان ۳۳۰ بیمار با ضماد یا مرهم کونكوفا عسلی ضمیمه کرده است.
گزارش درمان در مورد سوختگی ها، زخم های پوستی مزمن، چرک های پوستی، التهاب های استخوانی، التهاب های اطراف ناخن ها و التهاب های بیرونی دستگاه تناسلی، دمل ها و عفونت های مقعدی و غیره بود. این درمان ثابت کرده که عسل علاوه بر این که سلول ها را فعال و ترمیم می کند، سلول های جدید را نیز به وجود می آورد. خاصیت ضد باکتریایی دارد و دردها را تسکین می دهد.
به علاوه، اد. راف بیماری‌های سطح بیرونی و جوش‌ها را با گذاشتن ضمادی مرکب از عسل و آرد گندم درمان می کند. ب. ریزگا توصیه می کند که سوختگی های آب داغ، با گذاشتن فقط عسل بر موضع سوختگی قابل درمان است. همچنین، گ. اواخننکو برای درمان سوختگی های پوستی مرهمی از عسل و روغن زیتون را پیشنهاد می کند.
برای اثبات این که عسل خاصیت ضدباکتری دارد، آلبرت شوینز (سال ۱۹۶۵ م) درباره بهبود زخم های پوستی به وسيله عسل توضیحاتی می دهد. علاوه بر این که عسل مواد ضد میکروبی دارد، درصد بالایی از قند را هم دارد که خون را به مواضع مختلف زخم می فرستد. زیرا عسل می تواند در سطح بسیار عالی باکتری ها را از منطقه عفونی و چرک پاکسازی و نابود سازد از این رو، اگر از موضع زخم نمونه برداری شود، حجم بالایی از باکتری ها را در آن منطقه مشاهده خواهیم کرد.
برگمن (Bergman) (۱۹۳۸ م) به سه علت برای بهبود یافتن زخم های پوستی به وسیله عسل اشاره می کند: یک، متضمن آنزیم کاتالاز، دوم، دارای ماده ای است به نام انهيين که از رشد باکتری ها جلوگیری می کند، سوم، عسل منبعی مهم برای انرژی است که برای تغذیه بافت های در حال انهدام ( Catabolic State) که همیشه در حال اضمحلال هستند، بسیار ارزشمند می باشد.
دکتر ویبر (از دانشکده اسبورگ) به نقش عسل در تسکین خارش‌ها، به ویژه خارش هایی که در دستگاه تناسلی ناحیه مقعد یا ناحیه فرج دیده می شوند، اشاره می کند. درمان آن به این صورت است: محل خارش ها را با مرهم های ساخته شده از عسل پوشانده و با نرمی میمالند. خارش‌ها بعد از چند روز به احتمال بسیار زیاد از بین می روند.
در سال (۱۹۷۴م) دانيلوف نتایج تحقیقات خود را درباره درمان بیمارانی که اگزما و التهاب عصبی پوستی داشتند، منتشر کرد.
درمان او با گذاشتن لایه عسلی همراه با شوک الکتریکی بوده است. سپس مرهم عسلی را که با قطران چوبی به نسبت ۲٪ مخلوط است، بر موضع خارش‌ها میگذاشت. در نتیجه خارش ها از بین می رفت. دکتر خطیب نیز موارد سوختگی شدید و موارد جوش های روی صورت را با همین مرهم درمان نمود به گونه ای که سطح انتشار و حیطه جوش های جوانی روی صورت تنگتر می شد.
هولتونه Hulton از بریستول بریتانیا در مورد نتایج مثبت پانسمان روزانه زخم عفونی بستر با عسل خالص و پوشاندن زخم با گاز بانداژ درزدار که مانع نفوذ آب گردد، گزارشی را به طور مشروح نوشته است که قابل توجه و بررسی است.
در حقیقت با وجود پیشرفت علم پزشکی و ظهور داروهای بسیار، اما باز هم در زندگی روزمره خود شاهد نمونه هایی از عفونت های پوستی و زخم های ناسوری که با روش های درمانی موجود درمان نمی شوند با وجودی که از گسترده ترین طیف آنتی بیوتیک ها و قوی ترین آنها استفاده می گردد، می باشیم، لذا تصمیم گرفتیم (۱۹۷۱) عسل را در مورد آن نمونه ها که ظاهرا غیرقابل درمان بوده و مدت ها بدون درمان مانده اند، آزمایش نماییم.
مورد اول (بيمار د. ک ۴۳ ساله) را با زخم پیشرفته ای در پرده گوش راست به همراه چرک و درد در آن ناحیه، مورد بررسی قرار دادیم. این زخم از ۲/۵ ماه پیش به صورت جوش ظهور و بروز نموده و پس از دو هفته به زخم تبدیل شده و توسعه یافته، با آنتی بیوتیک ها و ضدعفونی کننده های موضعی مورد درمان قرار گرفت و نتیجه درمان منفی و بی فایده بود، واکنش تاثیر استعمال سلین نیز منفی بوده و انگل لیشمانیا وجود نداشت.
سپس اقدام به گذاشتن ضماد روزانه (عسل + روغن کبد ماهی) نموده و این عمل را همراه با درمان پیشگیرانه (خونگیری)، به اجرا درآوردیم. پس از 3 روز بهبود زخم را مشاهده کردیم، سپس بافت دانه ای فراگیر ظاهر شده و زخم و درد به تدریج کاهش یافته و پوست جدید از اطراف به سوی مرکز زخم پیشروی نموده و طی ۱۴ روز درمان شد.
مورد دوم (بیمار ع . س ۴۲ ساله) با زخم حادی به وسعت (۶۸۴ سانتیمتر) در کف پا با زوایای نامنظم و همراه با چرک و عفونت عمقی و نمایان بودن بافت عضلانی در میانه آن، مشهود گردید. این داستان از چهار ماه پیش آغاز شد که زخم بیمار شروع به پینه بستن کرد و کلیه آنتی بیوتیک ها و ضدعفونی کننده ها در طول این مدت بی فایده بوده و تاثیری بر جا نگذاشت. در مورد بیمار از ضمادی روزانه با مخلوطی از عسل و روغن کبد ماهی استفاده کردیم، چرک طی ۴ روز ضدعفونی و رو به بهبود گذاشت و در مدت ۲۰ روز زخم به طور کلی التیام پیدا کرد.
مورد سوم (بيمار الف . ع ۴۶ سال) جهت زخمی ناسور (۷۶۵ سانتیمتر) در زانوی چپ با کناره های نامنظم که همه لایه های پوستی را در بر می گرفت، می باشد. این زخم از ۷ ماه پیش در اثر حادثه ای ناشی از تصادف اتومبیل که منجر به ضایعه جسمی و چرکین گردید، پدید آمده بود، که طی این مدت معالجه اثربخش نبوده است. برای بیمار از ضماد عسل و روغن کبد ماهی به مدت ۱۰ روز استفاده نمودیم،
سپس به مرهم فقط عسل خالی اکتفا کردیم. متوجه شدیم که به دلیل بزرگ بودن سطح زخم و پوشش دادن لایه های پوستی، بهبودی کند است، و چون زخم همیشه در معض تحریک و التهاب و حرکت در آن ناحیه بوده (ناحیه زانو) الیا هفته حاصل گردید.
مورد چهارم (بيمار الف . ع ۶۵ ساله) که ناراحتی قلبی، نامبرده را وادار به بستری شدن نموده و در نتیجه، دچار زخم‌هایی در کناره های ران و باسن گردید، که درمان آن بی اثر مانده و میزان قند خون وی نیز به میزان ۱/۴۵ گرم در لیتر بوده است. لذا مرهم فقط عسل تنها را برای وی تجویز نموده که هر روز تعویض میشد و حرکت دادن بیمار و تغییر وضعیت وی را توصیه نمودیم. درمان با فوریت و به نحو احسن طی ۱۲ روز انجام گردید.
در برخی موارد هم مرهم عسل به همراه روغن زیتون و کالامینا را به کار بردیم. تمام مواردی را که از طرف ما مورد مطالعه قرار گرفت ۲۱ مورد می باشد که عبارت بودند از: ۲ مورد زخمهای واریسی، ۳ مورد سوختگی، ۴ مورد زخم های بستر، ۱ مورد زخم ناسور ناشی از آماس وخیم جراحی، ۲ مورد التهابات زخمهای خوش خیم، ۴ مورد زخمهای چرکین عمیق، ۷ مورد زخمهای ناسور ناشی از ضربه یا عمل جراحی به همراه ضایعات بزرگ جسمی و صرف هزینه های زیاد.
اکنون طی مشاهدات و نتایج بسیار عالی و درخشان به دست آمده از طریق درمان با ضمادها یا مرهم های عسلی، می توانیم بگوییم: که عسل دارای تاثیر بسیار عالی در فرایند درمان، التیام و ترمیم کلیه زخم های پوستی و رفع عوامل ایجادکننده عفونت های ناشی از زخم می باشد.
بایسته و ضروری است که این موارد را در عرصه گسترده تری، خواه به عنوان تنها راه درمان و یا به عنوان مکمل درمان با مرهم هایی که در اسیب های التهابی پوستی و زخم های پوستی مزمن به کار می روند، به ویژه در انواع عفونی مورد تجربه و آزمون قرار دهیم. به دیگر سخن عسل را می توان به صورت پا آسیب های التهابی پوستی و عفونت های مزمن چرکی پس از عمل جراحی و به موارد عفونی آن به کار گیریم.
در حال حاضر تحقیقات در سراسر جهان در حال انجام است و نتایج در حال انجام است و نتایج به دست آمده از موارد فوق را تایید می نمایند. آقای محاسن وادی و همکاران وی در سودان، پژوهشی مستند در مورد نتایج درمان با عسل را روی ۱۲ بیمار مبتلا به زخمهای مزمن که با هیچ شیوه و متدی درمان نشده بودند، منتشر کردند، که تاثیر میکروب زدایی عسل و بهبود گردش خون در ناحیه زخم، فعالیت و رشد گلبولها و سرعت عمل در ترمیم پوست جدید و حتی درمان کامل را مورد بررسی و مشاهده قرار داده و در نشریات خود منعکس و گزارش کردند.
جراحی انگلیسی به نام اسپنسر افم (Spenser Efem) در سال ۱۹۹۸ موفقیت خود را در درمان با عسل بر روی ۵۹ بیمار مبتلا به زخم های مختلف اعلام نمود، از جمله: ۳ مورد مواد شیمیایی، ۱۰ مورد سوختگی، ۶ مورد زخمهای استوایی، ۶ مورد زخم های ناسور، ۴ مورد زخم های مبتلایان به دیابت، ۴ مورد زخم های بستر و غیره، همه این موارد درمان شدند جز یک مورد که زخم بورولی تشخیص داده شد و به درمان پاسخ نداد که زخمها طی یک هفته عمیق شدند، چون عسل التیام زخمها را با جایگزین نمودن بافت های مرده به وسیله بافت جدید سرعت می بخشد و نیز عسل، بافت پوششی پوست ( Epithelization) را ایجاد می نماید و چرک اطراف زخم را میمکد.
شایان ذکر است که چهار بیمار مبتلا به دیابت که کنترل قند آنان به دشواری ثبت شده بود، پس از استریل موفقیت آمیز با عسل، بیماری آنها تحت کنترل قرار گرفت. و پس از درمان زخم ناشی از دیابت و بهبود آن با عسل از قطع عضو جلوگیری به عمل آمد.
درمان بیماری‌های پوستی با تزریق عسل
پروفسور آمیچ درباره نتایج جالب درمان ۷۱ نفر از افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن و عفونی و خارش دار پوستی که بیماریشان بیش از ۱۰ سال سابقه داشت و از جمله اگزما، جذام و التهابات جلدی بود، با محلول عسلی M2 WOELM خبر داد. او گفت: «چند بار بعد از تزریق این محلول به ورید آنها بهبود یافتند.
او معتقد است محلول یاد شده نقشی موثر برای از بین بردن خارش‌های پوستی دارد. همچنین تاثیر آن بیشتر از محلول گلوکونات کلسیم یا لومینال بوده است. در نتیجه، آن را یک درمان منحصر به فرد می داند، زیرا در حین استفاده از آن، فرد مبتلا به دیابت هیچ حساسیت منفی از خود نشان نمی دهد.
«شیرم» دانشمند مشهور نتایج بالا را تایید میکند و می گوید: قدرت عسل در از بین بردن خارش است. بنگلاد Binglod تاثیر این محلول عسلی را روی خارش‌های مختلف پوستی و خارش های ناشی از بیماری کبدی ثابت کرده است، به ویژه بیمارانی که خارش‌های آن با منشایی غیر از زردی یرقان بوده است.
اما دی لرد (Deller) ثابت کرده است تزریق مقادیر مساوی از قندها همان تاثیر را نخواهد داشت، وی همچنین ثابت کرده است که عسل ماده ای ناشناخته در خود دارد که تاثیر بسزایی روی خارش های مختلف پوستی دارد.
لکه های قارچی و خارش پوست
١- روی تمام لكه ها و پوست رفتگی های قارچی بدن را با لایه ای ضخیم از عسل بپوشانید و آنها را با پارچه ای تمیز ببندید تا عسل به لباس شما نریزد. روزی ۲ بار پانسمان را عوض کنید. سپس از ۶ تا ۸ نوبت، لکه قارچی از بین می رود و پوست حالت سلامت خود را به دست می آورد.
۲- مقدار کافی سیر رنده شده یا آب سیر را با عسل به مقدار هم وزن آن مخلوط کنید و روی نواحی کهیردار یا خارش دار پوست بمالید و پس از ۲ ساعت آن را شستشو دهید. این عمل را به مدت ۳ روز تکرار کنید تا کهیر یا خارش پوست شما بهبود یابد. مالیدن این مخلوط به نواحی زیر پوست بدن؛ مثل، دستها و پاها به خصوص پاشنه پاها، برای نرم کردن و لطافت پوست آن نواحی بسیار سودمند است.
نكته: درمان التهابات پوستی، زخمهای پوستی، خارش، کھیر، اگزما، گال و غیره با مالیدن عسل روی پوست و پانسمان موضع و تکرار آن به مدت ۷ تا ۱۲ روز ممکن است. از مزایای مصرف عسل برای موارد پوستی، التیام کامل موضع و به جای نماندن اثرات این عوارض روی پوست است. جوش‌ها، جوش های ناشی از جوانی در برخی افراد، دمل ها، تاول ها و غیره نیز به درمان با عسل جواب می‌دهند.
