آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۰ 
تاریخچه زنبور عسل
با تاریخچه زنبور عسل بیشتر آشنا شوید چرا که این موجود خارق العاده طبق مستندات پیش از انسانها می زیسته است.
زنبور عسل یکی از مفیدترین، مولدترین و شگفت انگیزترین مخلوقات خداوند است که بدون آن زندگی بر روی کره زمین، اگر غیرممکن نشود، بسیار دشوار می شود.
در غیاب زنبور عسل یا در شرایط عدم استفاده موثر از زنبور عسل در گرده افشانی محصولات زراعی و باغی نیازمند به این حشره، به تدریج قابلیت تولید در کشاورزی، منابع طبیعی، دامپروری و … از بین می رود و با نابودی این منابع، فقر، گرسنگی، بیماری و مرگ و میر فراوان جایگزین زندگی می شود؟
صفات متعالی زنبور عسل
زنبور عسل حشره ای است با یک دنیا شگفتی و زیبایی که زندگی اجتماعی را به طرز اعجاز گونه ای به نمایش می گذارد. انسان می تواند پشتکار، کار گروهی، تقسیم کار، اتحاد، نظم اجتماعی، ایثار، آینده نگری و غیره را از زنبور عسل بیاموزد. زنبورهای کارگر در طول عمر حداکثر ۴۰ کیلومتر پرواز می کنند و هریک حدودا تا ۱/۵ گرم شهد از روی گلها جمع آوری می کنند.
ظرفیت کیسه عسل موجود در بدن زنبور عسل ۴۰ میلی گرم است. یعنی هر زنبور با هر بار پرواز، تنها قادر است ۴۰ میلی گرم شهد به کندو حمل کند. ب
نابراین با توجه به غلظت شهد نسبت به عسل و انجام یک محاسبه ساده، در می یابیم که زنبور عسل برای ساختن یک کیلوگرم عسل باید حدود ۵۰ هزار پرواز انجام دهد و در هر پرواز چندین گل را ملاقات کند و عسل دان خود را با شهد آنها پر کند. به عبارت دیگر، حدود ۱۲۵۰ زنبور عسل باید در مدت کوتاه عمر خود جمعا حدود ۵۰ هزار کیلومتر پرواز کنند و جان خود را فدا کنند تا یک کیلوگرم عسل ساخته شود.
در خصوص آینده نگری، رموز زیادی در این حشره نهفته است. یک زنبور کارگر با این که می داند، در فصل بهار حداکثر سه هفته زنده می ماند، ولی با تلاش هرچه بیشتر به ذخیره عسل برای زنبورهایی که بعدا به دنیا خواهند آمد می پردازد، زنبور کارگر هرگز زنبورهای نسل بعد را نخواهد دید و تنها برای آیندگان تلاش می کند.
تاریخ آشنایی و فعالیتهای انسان برای بهره برداری از زنبور عسل
آنچه تاکنون مسجل شده طبق تاریخچه زنبور عسل این است که زنبور عسل خیلی پیش از انسان در روی زمین به وجود آمده و زندگی می کرده است. اولین اثر وجودی انسان در روی زمین که در کاوشهای زمین شناسی تاکنون به دست آمده متعلق به حدود ۶۰۰۰۰۰ سال پیش است.
حال آن که همین کاوشهای علمی در اعماق زمین نشان میدهند که زنبور عسل حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش وجود داشته و مشغول فعالیت و زاد و ولد بوده است منتها با این تفاوت که در آن زمان فاقد یک زندگی اجتماعی بوده و مثل خیلی از زنبورهای غیرعسلی امروزی زندگی انفرادی داشته و هر زنبور لانه مخصوص به خود را ساخته و در آن زندگی می کرده است.
حدود ۵۰ میلیون سال بعد که دوره رشد و تکثیر شدید گیاهان و گل دادن آنها شروع شد. زنبورها از حالت انفرادی خارج و زندگی اجتماعی را ترجیح دادند و جمعیتها را به وجود آوردند.
نزدیک به ۲۵ میلیون سال پیش یعنی زمانی که کوههای پیرنه، آلپ، کارپات، قفقاز، البرز و سرانجام هیمالیا تشکیل شدند زمان ازدیاد شدید همه حشرات از جمله زنبور عسل فرا رسیده بود. از این زمان و حتی از حدود ۴۰ میلیون سال پیش اثراتی از زنبور عسل به صورت سنگواره بدست آمده که اکنون درموزه های مختلف از جمله موزه زنبور عسل شهر وایمارا در آلمان نگهداری میشوند.
روی دیوار غار بیکورپ در اسپانیا در یک اثر نقاشی، شخصی در حال برداشتن عسل از یک جمعیت زنبورعسل در داخل حفره سنگی، مشاهده میشود. این اثر متعلق به حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش می باشد. اخیرا نیز نقاشی دیگری در یکی از غارهای نزدیک شهر والانس (اسپانیا) کشف شده که به احتمال قوی باید مربوط به همان دوره باشد. این نقاشی یک جمعیت زنبور عسل را نشان میدهد که بالای آن جای پای حیوانی دیده میشود. تصور می رود که جای پای مزبور مربوط به یک خرس باشد.
یک اثر نقاشی به دست آمده در هندوستان از زنبور عسل، معرف اهمیتی است که هندیهای قدیم از لحاظ عقاید دینی برای عسل و زنبور عسل ارزش قایل بودند.
شکل زنبور عسل و کندوهای گلی روی سنگ نوشته زمان فراعنه مصر که ۴۰۰۰ سال پیش حکاکی شده نشان میدهد که مصریها در آن زمان از این موضوع اطلاع داشته اند که برای برداشتن عسل از کند و باید به زنبورها دود داد تا کندو از زنبور خالی گردد.
در مقبره یکی از فراعنه مصر مقداری عسل پیدا شد که بعد از ۴۰۰۰ سال هنوز قابل خورد بود. بابلیها و سومریها و ایلامیها که همه همسایگان ایران زمان مادی ها و قبل از آن می باشند در نوشته هایشان بارها از زنبور عسل نام برده اند.
آثار به دست آمده در سوئد نشان میدهد که در کرانه های جنوبی و غربی این کشور حدود ۲۰۰۰ سال پیش زنبور عسل می زیسته و مردم نیز از عسل آن استفاده می کردند.
حضرت موسی در سال ۱۴۴۰ قبل از میلاد اسرائیلی ها را به سرزمینی که در آن عسل و شیر وجود داشت برد.در روی دسته یک کارد مفرعی که حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد در لرستان ساخته شده بود شکل برجسته ای از زنبور عسل دیده میشود.
این کارد در موزه شهر بروکسل نگهداری می شود. بنابراین باید معتقد شویم که ایرانیها در آن تاریخ زنبور عسل را می شناختند و از عسل آن استفاده می کردند.
هومر شاعر معروف یونانی که حدود ۸۰۰ سال پیش از میلاد میزیسته در شعرهایش از زنبور عسل نام برده است.
سولون در حدود ۶۲۰ سال پیش از میلاد قانونی درباره زنبورداری در یونان نوشت.
طبق تاریخچه زنبور عسل ،حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد مسیح ارسطو دانشمند معروف یونانی و معلم اسکندر کبیر کتابی درباره زنبور و زنبورداری و همچنین از بیماری های زنبور نوشت که اولین کتابی بود که در سال های قبل از میلاد و حتی قرنها بعد از میلاد به رشته تحریر در آمده.
قسمتی از کتاب وارو دانشمند رومی که در سالهای ۱۱۶ تا ۲۷ قبل از میلاد می زیسته راجع به زنبور عسل بود. هموطن دیگر وی پلینیوس که از ۲۳ تا ۷۹ بعد از میلاد زندگی می کرده و از طبیعی دانهای معروف روم بوده، نیز کتابی درباره زنبور عسل نوشته و در آن عده ای از گیاهان عسل خیز را نام برده است.
قسمتی از سوره نحل در قرآن مجید درباره عسل است و میدانیم که جمع آوری آیات قران سلفی عثمان حدود سال ۶۵۰ بعد از میلاد مسیح صورت گرفته است.
شارلمانی امپراطور بزرگ اروپا در سال ۸۰۰ میلادی اولین زنبورستان با کندوهای سبدی را در یکی از مزارع خود ایجاد کرد و دستور داد تا کشاورزان در تمام مزارع اجبارا چند کندو برای تولید عسل نگهدارند.
قرون وسطی سال های پر رونق زنبورداری و تولید عسل در تمام اروپا بود و بیش از همه، کشیشها به کار زنبورداری می پرداختند ولی در سال های ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ میلادی رونق خود را از دست داد. زیرا قیمت شکر به شدت پایین آمد و مردم برای تهیه شیرینی ها بیشتر رو به شکر آوردند.
اولاس ماگنوس که در زمان گوستاو وازا پادشاه قدرتمند و ایجاد کننده کشور سوئد میزیسته در سال ۱۵۵۵ میلادی کتابی درباره وضع زنبورداری در سوئد به رشته تحریر در آورد.
در ۱۵۶۸ نیکل یاکوب اولین کتاب خود آموز پرورش زنبور عسل به زبان آلمانی را منتشر کرد.
باتلر محقق انگلیسی در سال ۱۶۰۹ نشان داد که در داخل کندو حکومت ماده ها (ملکه) برقرار است.
مالپیگی ایتالیایی که در سالهای ۱۶۲۸ تا ۱۶۹۴ زندگی می کرده ساختمان داخلی بدن زنبور عسل را برای اولین بار تشریح کرده و کتابی هم در این باره از خود به یادگار گذاشت.
سوامردام (۱۶۳۷ تا ۱۶۸۵) در هلند وضع تولیدمثل زنبورها و ملکه را کشف کرد.
رنه آنت (۱۶۸۳ تا ۱۷۵۷) در فرانسه کندویی با جدار شیشه ای درست کرده و به مطالعه تاریخچه زنبور عسل در داخل کندو پرداخت. وی کشف کرد که برخلاف عقیده باتلر انگلیسی، ملکه حاکم بر زنبورها نیست، بلکه فقط مادر تمام زنبورهای داخل کندوی خودش است.
در سویس فرانس هوبره (۱۸۲۱ – ۱۷۵۰) که از دو چشم نابینا بود به کمک مستخدمش کندویی با قاب های متحرک ساخت، بدین وسیله زندگی داخلی زنبورها را بهتر و دقیق تر تحت مطالعه قرار داد.
این اولین کندو با قاب متحرک بود که در تاریخ ساخته شد ولی وی از آن فقط برای مطالعه استفاده کرد و حال آن که فقط ۳۰ سال پس از مرگش بهره برداری از این کشف و به منظور تجارت آغاز و اساس زنبورداری مدرن بر روی آن پایه گذاری شد.
هموطن دیگر وی کارل بونت (سویسی) در سال ۱۷۶۲ وضع باکره زایی ملکه را کشف کرد. .
پروکوپوویچ (۱۸۵۰ – ۱۷۷۵) اولین مدرسه زنبورداری در روسیه (اوکراین) را تاسیس و به علاوه قاب های کوچک نیم کیلویی عسل را ساخت و به بازار عرضه کرد.
کشیش آلمانی دکتر یوهان چیرسن (۱۹۰۶ – ۱۸۱۱) که بزرگترین شخصیت در تاریخ زنبورداری آلمان است بعد از یک سلسله آزمایش کشف کرد که تمام نرها از تخم های بارور نشده تولید می گردند.
در سال ۱۸۵۱ لانگستروت در آمریکا پس از تکمیل کردن کشف و اختراعات دیگران در ساخت کندو با قاب های متحرک، اولین زنبورستان با کندوهایی که همگی دارای قابهای متحرک بودند را ایجاد کرد و پس از انجام آزمایشهای لازم و مطمئن شدن از اقتصادی تر بودنش آن را به بازار عرضه و در سطح تجارتی عمومیت داد.
بازماندگان همین خانواده پس از گذشت چند نسل هنوز هم در آمریکا به کار زنبورداری و مخصوصا پرورش زنبور عسل در سطح جهانی و بین المللی ادامه میدهند. اختراع یا کشف قاب های متحرک بدون شک مهمترین کشف در تاریخ زنبورداری است به طوری که با ورودش به این عرصه، تمام اصول زنبورداری قدیم زیر و رو شد و جایش را به زنبورداری مدرن امروزی داد.
در ۱۸۵۷ يوهان مهرینگه (۱۸۷۶ – ۱۸۱۶) در آلمان دیواره مومی را اختراع کرده و به کمکوسایل مصنوعی آن را ساخت.
بارون فرانس فن هروشکا اهل مجارستان در سال ۱۸۶۵ اکستراکتور را برای جدا کردن عسل از موم با استفاده از قوه گزیر از مرکز ساخت.
در ۱۸۸۲ یک ساعت ساز آلمانی به نام وانکلر دستگاه تولید ملکه به طور مصنوعی را درست کرد که امروزه هم اساس تولید ملکه به طور مصنوعی بر همان اصول قرار دارد و برای این کار از همان دستگاه ها با کمی تفاوت و تکمیل شدنش استفاده می کنند.
در ۱۹۲۳ پروفسور کارل فون فریش اهل اطریش موفق به کشف طرز حرف زدن زنبور عسل گشته و به همین دلیل هم در سال ۱۹۷۳ برنده جایزه نویل شد.
در سال ۱۹۵۶ دانشمند روسی تریاسکو ثابت کرد که ملکه، در پرواز جفت گیری همیشه با چندین نر جفت گیری می کند و بدین طریق بر عقاید قبلی مبنی بر اینکه ملکه در زندگی فقط با یک نر جفت گیری می کند خط بطلان کشید.
تاریخچه زنبور عسل و قاره های جدید
زنبور عسل به طور کلی متعلق به قاره های قدیم (آسیا، اروپا و آفریقا) بوده و همراه انسان به قاره های جدید آمریکا و استرالیا برده شد.
در زمان کشف آمریکا یعنی در سال ۱۴۹۲ نژادهای مختلف زنبور عسل فعلی ما در آنجا زندگی نمی کردند. زنبورهای ریز و بدون نیش از نژادهای متفاوت که نظیرشان هم اکنون در آفریقا وجود دارند در آنجا فعالیت می کرده و سالانه از آن مقدار عسل ناچیزی جمع می کردند. سرخ پوستان آمریکا این زنبورها و عسل آنها را می شناختند و از آنها بهره برداری نیز می کردند.
فقط ۳۸ سال پس از پیاده شدن کریستف کلمب در این قاره یعنی در سال ۱۵۳۰ پرتقالیها اولین جمعیت زنبورعسل را به برزیل (آمریکای جنوبی) بردند.
یک قرن بعد از آن یعنی؛ در ۱۶۲۱ اولین جمعیت زنبور عسل به وسیله ویرجینیا کمپانی به آمریکای شمالی حمل شد. در قرن پس از آن در سال ۱۸۴۸ اولین زنبورها به کشور شیلی و ۲ سال پس از آن در ۱۸۵۰ به کرانه های غربی امریکای شمالی یعنی کالیفرنیا وارد شد.
در استرالیا هم مثل آمریکا هنگام کشف آن قاره، زنبور عسل وجود نداشت. اولین جمعیت در سال ۱۸۲۲ در نزدیکی سیدنی پیاده شد.در سال ۱۸۴۲ چند جمعیت زنبور عسل از انگلستان به نیوزلاند حمل گردید.
وضع امروزی زنبورداری در جهان
امروزه زنبورداری به عنوان یکی از رشته های دامداری در تمام کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده است. رشته ای که بدون وجود آن موفقیت در رشته هایی از کشاورزی غیرممکن میباشد.
تقریبا در تولید بیشتر میوه ها و بذرها وجود زنبور عسل برای گرده افشانی از واجبات کار است. باغ سیبی که زنبور عسل بدان دسترسی نداشته باشد حدود ۵ تن محصول در هکتار میدهد و اگر در فصل شکوفه چند کندو در داخل آن قرار دهند محصولش از ۵۰ تن در هکتار تجاوز می کند.
هر هکتار باغ گلابی بدون زنبور حدود ۶ تن محصول می دهد ولی با گذاشتن ۵ کندو با جمعیتهای قوی در داخل آن مقدار محصول میتواند به ۸۰ تن در هکتار برسد. بیشتر میوه ها نیز چنین تناسبی از خود نشان میدهند.
آزمایش های انجام شده به وسیله یکی از محققان در سال ۱۳۵۰ خورشیدی در دشت گرگان نشان داده که بذر گل آفتابگردان بدون وجود زنبور عسل ۷۰ درصد بی مغز و پوک بوده با گذاشتن ۳ کندوی پر جمعیت در هکتار مقدار پوکی آن تا ۳ درصد تقلیل یافته و ۹۷ درصد دانه های آفتابگران مغزدار بوده اند.
این است شاهکار زنبور عسل در کمک به ازدیاد محصولات کشاورزی، به همین دلیل، در تمام کشورهای جهان همه فعالیت می کنند تا بر تعداد جمعیت مخصوصا جمعیتهای قوی و فعال زنبورعسل خود بیفزایند. فعلا حدود ۵۰ میلیون جمعیت زنبور عسل در جهان وجود دارد که به وسیله ۶/۵ میلیون نفر زنبوردار نگهداری شده و سالانه حدود۲۰۲/۰۰۰/ ۱ تن عسل می دهند (آمار سال ۱۹۹۰).
هرگاه تعداد متوسط زنبورهای هر جمعیت را ۳۵۰۰۰ عدد فرض کنیم. تعداد تک تک زنبورهای عسل جهان ۵۰۰ برابر تعداد انسانها می شوند.
مقدار متوسط محصول هر جمعیت در کشورهای مختلف متفاوت بوده و همیشه به سه عامل زیر بستگی دارد. :
۱- آب و هوا
که خوبی یا بدی آن بر وجود یا از بین رفتن گلها و شهد موجود در آنها اثر می گذارد. نقاط خوش آب و هوا می توانند انواع گلها را پرورش دهند و در نتیجه برای زنبورداری آن جا غیرممکن است مساعد باشند ولی نقاط بد آب و هوا مثل اغلب بیابانها، فاقد گل و گیاه بوده و زنبورداری در آن جا غیر ممکن است.
۲- نژاد زنبورها
انتخاب نژاد خوب و پر محصول، مقدار درآمد زنبوردار را بالا می برد. نژادهای بد میتوانند در پرگل ترین منطقه قرار داشته باشند و با وجود این، به دلیل تنبلی و کار نکردن باعث ورشکستگی زنبوردار گردند.
۳- آشنایی با فنون زنبورداری
این اساس و پایه کار است و برای یادگرفتن آن باید به کتابها و نوشته ها مراجعه کرد و مدتی هم نزد متخصصین فن، کارآموزی کرد.
در کشورهای اروپایی هر کندو به طور متوسط متوسط ۱۰ کیلو عسل می دهد. همین کندو در کشورهایی که در ۲ قاره جدید یعنی امریکا و استراليا قرار دارند بین ۲۰ تا ۴۰ کیلو و در نقاط پر گل تا ۹۰ و ۱۴۰ و حتی ۱۸۰ کیلو بالا می رود.
در کشور روسیه و اروپای شرقی وضع طوری ترتیب داده شده که هر کارگر میتواند ۱۰۰ کندو را نگهداری کند. در انگلستان و آلمان یک کارگر ۲۰۰ و در استرالیا ۳۰۰ و در کشورهای متحده آمریکا ۱۰۰۰ کندوی زنبور عسل را سرپرستی می کند. در آمریکا به علت گران بودن مزد کارگر تمام کارها مکانیکی انجام می شوند.
همان طوری که در بالا نیز ذکر شد در قاره های جدید، مقدار محصول هر جمعیت خیلی بیشتر از قاره های قدیمی است، در عوض تعداد جمعیتها به نسبت هر کیلومتر مربع خاک در قاره های قدیمی زیادتر می باشد.
اروپا بدون روسیه
تعداد جمعیت های زنبور عسل اروپا جمعا حدود ۱۲/۵ میلیون است و سالانه حدود ….۱ تن عسل تولید می کنند. مقدار محصول متوسط هر جمعیت نزدیک ۱۰ کیلو می شود. با اینکه مقدار محصول اروپا نسبتا زیاد است معهذا کشورهای این قاره بزرگترین واردکنندگان عسل هستند و بین همه این کشورها واردات عسل آلمان غربی از قاره های جدید بیش از سایرین است.
سال ۱۹۵۵ جمعا ۵۰۰۰۰ تن عسل از قاره های جدید وارد اروپا شد که ۳۰۰۰۰ تن آن واردات المان غربی بود. مقدار واردات آلمان غربی در سال ۱۹۶۰ به ۳۸/۰۰۰ تن و در سال ۱۹۶۸ حتى به ۴۵/۰۰۰ تن رسید.
تاریخچه زنبور عسل در روسیه
به علت وسعت زیاد آن جداگانه درباره اش توضیح خواهم داد. روسیه با ۱۰ میلیون جمعیت زنبور عسل سالانه حدود ۱۰۰۰۰۰ تن عسل تولید می کند که تمام آن در داخل کشور مصرف می شود و به خارج صادر نمی گردد. بنابراین مقدار متوسط تولید برای هر کندو ۱۰ کیلو عسل می شود.
در جنگ جهانی دوم بیش از نصف زنبورهایشان از بین رفته بود که تا این زمان به تدریج جبران شده است. امروزه به طور متوسط هر شرکت تعاونی حدود ۸۰ جمعیت زنبور عسل دارد. تشکیلات دیگری نیز وجود دارد که به وسیله متخصصین اداره می شود و تا ۶۰۰۰ کندو در اختیار دارد.
آسیا بدون روسیه
آمارگیری در کشورهای مختلف آسیا مشکل بوده و آمار صحیحی در این باره وجود ندارد. تعداد جمعیتهای این قاره بزرگ را حدود ۴ میلیون و مقدار متوسط محصول هر جمعیت را معادل ۷ کیلو حدس می زنند.
بیشتر جمعیتها در کندوهای ابتدایی و با قاب های غیرمتحرک نگهداری می شوند. جمع محصول سالانه آسیا حدود ۳۰۰۰۰ تن است. مقدار محصول آنها به زودی زیاد خواهد شد زیرا مرتب زنبورهای پر محصول اروپایی جانشین زنبورهای کم محصول محلی می گردند.
جمهوری خلق چنین فعالیت زیادی در این زمینه از خود نشان داده به طوری که در سالهای اخیر تعداد جمعیتهای یک استان کوچک ولی بسیار مستعد خود را از ۸۰۰۰ به ۹۵۰۰۰رسانیده است.
تاریخچه زنبور عسل در افریقا
به عنوان بزرگترین تولید کننده موم در جهان نقش بسیار مهمی در زنبورداری بین المللی بازی می کند. قاره آفریقا جمعا حدود ۸ میلیون جمعیت زنبور عسل دارد که حدود ۶ میلیون در کندوهای محلی و ابتدایی نگهداری میشوند. جمع تولید عسل این قاره حدود ۴۵۰۰۰ تن در سال است، از این گذشته افريقا حدود ۳۵۰۰ تن محصول موم خود را همه ساله به بازارهای بزرگ جهان صادر می کند.
بین نژادهای مختلف موجود در افریقا نژاد آپیس ملیفیکا کاپنسیس از لحاظ ظاهر و بزرگی مثل زنبورهای اروپایی هستند ولی فرقشان با همه زنبورهای جهان در این است که کارگرهای این نژاد می توانند مثل ملکه تخمهایی بگذارند که از آنها ملکه یا کارگر به وجود آید. در صورتی که این خاصیت در هیچ نژاد دیگری از زنبور عسل دیده نمی شود. کارگران سایر نژادها می توانند فقط زنبور نر تولید کنند.
تاریخچه زنبور عسل در آمریکا
امریکا قاره ای قاره قدیم میباشد و این خود نشان دهنده قدرت تطابق زنبورها با این قاره است. تعداد زیادی از گیاهان هم از قاره های قدیم به اینجا آورده شدند. مقدار متوسط محصول هر کندو در قاره جدید خیلی بیشتر از قاره قدیم است. و این خود نشان دهنده قدرت تطابق زنبورها با این قاره است.
امریکای شمالی دارای حدود ۵/۵ میلیون جمعیت زنبور عسل است که همگی در کندوهای مدرن نگهداری میشوند. تعداد جمعیتها در آمریکای مرکزی جمعا ۱/۵ میلیون و در امریکای جنوبی ۱/۵ میلیون است.
مقدار متوسط محصول هر کندو در ایالات متحده ۲۱ و در کانادا ۴۰ کیلوگرم است. کانادا دارای بیشترین مقدار متوسط محصول عسل در آمریکای جنوبی است یعنی؛ جنوبی هم ۱/۵ ۱۸ کیلو برای هر جمعیت و جمع محصول آن ۲۶۰۰۰ تن در سال است که تقریبا همه اش صادر می گردند.
تاریخچه زنبور عسل در اقیانوسیه
استرالیا با بیش از ۴۰۰/۰۰۰ کندو سالانه حدود ۱۵/۰۰۰ تن عسل تولید می کند و با محصولی معادل ۳۶ کیلو عسل به طور متوسط برای هر کندو، بعد از کانادا بالاترین تولید متوسط جهانی را دارد. البته این مقدار مربوط به تمام قاره استرالیا بوده و در بعضی از نقاط آن محصول خیلی بالاتر است.
مثلا در قسمت غربی آن مقدار متوسط محصول به ۹۱ کیلو برای هر جمعیت می رسد مقدار زیادی از عسل استرالیا را زنبورها از گل درختان اوکالیپتوس جمع می کنند. نیوزلاند نیز جمع) ۳۰۰/۰۰۰ کندو دارد که سالانه حدود ۹۰۰۰ تن عسل تولید می کند. – و حدود ۶۰۰۰ تن از این عسل به بازارهای اروپا صادر می گردد.
مقدار متوسط کشور ۳۰ کیلو محصول عسل برای هر کندو است. کمی پس از پایان جنگ دوم بین المللی مقدار تولید عسل جهانی ۴۷۰/۰۰۰ تن بوده که در سال ۱۹۹۰ کلا تا ۱/۲۰۲/۰۰۰ تن افزایش یافت.
