آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۸ 
گیاه گواوا از تیره میرتاسه درختچه ای همیشه سبز است. پوست تنه این درخت سبز یا قهوه ای متمایل به قرمز است و دارای ریشه های سطحی است که به صورت عمقی و پرپشت گسترش می یابد.
اگر در منطقه کشت این درخت رطوبت بالا باشد، ارتفاع درخت به ۶ تا ۹ متر می رسد.
نام فارسی : گواوا
تیره : میرتاسه Myrtaceae
نام انگلیسی :Guava
نام علمی :Psidium guajava
خصوصیات گیاه
(تیره میرتاسه، درختانی با برگ های متقابل، چرمی و بدون گوشوارک و گل هایی منظم شامل پرچم های متعدد و افزایش یافته و تخمدان زیرین عموما چند خانه ای هستند. گل‌ها در گیاهان این تیره نر و ماده ، منظم، چرخه ای، چهار پر یا پنج پر هستند. نهنج گل همیشه لوله ای یا پیاله مانند است)
برگ‌های این گیاه روبروی هم، بیضی شکل و کشیده است. ۱۴ سانتیمتر طول و ۸ سانتیمتر عرض دارد. پشت برخی از آن‌ها کرک دار و برخی بدون کرک است.
گل های آن سفید و بسیار خوشبو هستند. این گیاه در بهمن و اسفند به گل می نشیند.
میوه آن گوشت دار است، چیزی است شبیه به زیتون و یا انار کوچک. میوه ای است گرمسیری، شیرین با رنگ های سفید، کرم، زرد، صورتی و قرمز. در بالای میوه، تاجی از کاسبرگ‌ها وجود دارد.
پوست میوه زمانی که رسیده باشد، به رنگ زرد در می آید. میوه‌ی این درخت معروف به «سیب مناطق گرمسیری» و در چابهار به زیتون محلی نیز شناخته میشود.
گواوا دانه های فراوانی دارد که مانند دانه های انگور در داخل گوشت میوه قرار گرفته اند. میوه آن (خام یا پخته) به شکل مربا و ژله خورده می شود.
برداشت میوه ی گواوا هر سال به طور معمول اوایل اسفند ماه آغاز و به مدت حدود ۲ ماه (تا اواخر فروردین ماه) ادامه می یابد.
این درختچه بومی آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی، پرو، برزیل و مکزیک است ولی در زمان نامعلومی وارد کلمبیا شده است.
اسپانیایی ها گواوا را به فیلیپین و پرتغال برده اند که از پرتغال هم به هندوستان وارد شده و به سرعت گسترش یافته است، زیرا دانه فراوان و رویش بسیار خوبی دارد.
سال‌ها قبل به ایران وارد شده و به گونه پرورشی در شمال و بیشتر جنوب ایران کاشته می شود.
قسمت های مورد استفاده:
میوه های جوان و نارس، پوست خشک درختچه و برگ‌های آن.
ترکیبات شیمیایی:
میوه‌ی گیاه گواوا دارای ترپنوئیدها، پکتین، لیکوپن، روغن فرار و تانن است.
همچنین از نظر ارزش غذایی دارای پروتیین، چربی، هیدرات کربن، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، منگنز، منیزیوم، روی، پتاسیم و ویتامین های A، انواع ویتامین B، اسید فولیک و ویتامین C است.
نحوه کاشت و تکثیر
تکثیر این گیاه از طریق بذر آن صورت می گیرد. بین ۴ تا ۶ هفته زمان لازم است تا جوانه آن از خاک بیرون آید معمولا بیش از ۹۰٪ بذرهای تازه سبز خواهند شد.
بذر رشد کرده در گلدان را می توان پس از ۶ تا ۸ هفته به زمین اصلی منتقل کرد. قبل از کاشت اگر بذرها را در آب سرد خیس کنیم برای جوانه زنی مفید خواهد بود.
هوای سرد باعث از بین رفتن این گیاه می شود.
تکثیر از طریق خواباندن هوایی:
این روش یکی از مهمترین روش های ازدیاد گواوا است. شاخه هایی که در این روش انتخاب می شوند، باید در حدود ۱ سانتی متر قطر داشته باشند و بهتر است عمر آن ۱ ساله باشد و از شاخه های سال جاری نباشند.
بعد از انتخاب، پوست را به طول ۳ سانتی متر شکاف میدهند، سپس با خزه می پوشانند، به آن آب زده و با یک نوار پلاستیکی محل را می بندند. پس از سپری شدن ۳۰ تا ۴۰ روز ساقه ریشه دار می شود.
خواص درمانی
خواص دارویی گیاه گواوا به طور خلاصه عبارتند از: ضد اسهال، رفع یبوست، برای درمان درد معده، برای درمان بیماری‌های پوست و زخم، آنتی بیوتیک، قطع کننده خونریزی.
مقابله با سرماخوردگی، ضد قند خون، قاعده آور، ضد سرطان، درمان اسهال خونی، جلوگیری از پیری و چروک پوست، مفید برای قلب خون، کنترل کننده فشار خون و کلسترول و ضد استرس و اضطراب.
از میوه های جوان و نارس به عنوان یک داروی ضد اسهال بهره گیری می شود. گواوا منبع عالی فیبر است و به همین علت برای رفع یبوست بسیار مناسب است.
جوشانده پوست خشک این درختچه برای درمان درد معده به کار برده می شود.
برای درمان ناراحتی‌های پوست، مانند جرب و زخم ها به کار می رود.
از برگ‌های گیاه به شکل آنتی بیوتیک در برابر استافیلوکوک ها بهره گیری می شود.
در قدیم در مناطقی که این گیاه میرویید، بومیان برگ‌های جویده شده آن را می جویدند و بر روی زخم قرار می دادند تا خونریزی قطع شود.
در پوست میوه گواوا ۵ برابر یک پرتقال ویتامین C وجود دارد به همین دلیل این میوه برای مقابله با سرماخوردگی و بیماری‌های ویروسی بسیار مفید است.
از برگ این درخت مانند برگ چای بهره گیری می شود و آب فشرده میوه آن برای دیابت مفید است.
جوشانده برگ و پوست آن قاعده آور است. همچنین برای خانم ها پس از زایمان مفید است. لیکوپن موجود در گواوا، خطر بروز سرطان را کاهش می دهد.
میوه رسیده و خشک شده آن برای درمان اسهال خونی مفید است.
میوه آن نرم کننده سینه است و برای عفونت‌های حاد گلو بهره گیری می شود. فیبر موجود در گواوا، فشار خون و کلسترول را کنترل می کند در نتیجه برای قلب مفید است.
این میوه همچنین از غليظ شدن خون جلوگیری می کند.
این میوه دارای خاصیت جلوگیری از پیری و چروک پوست است.
اضطراب و استرس را کاهش می دهد.
دیگر کاربردهای آن عبارت است از:
میوه گواوا اگر رسیده باشد، بسیار خوشمزه و خوش طعم است. مزه میوه ترش و شیرین (ملس) و عطر مطبوعی دارد.
از پوست میوه‌ی گواوا برای تهیه سالاد و دسر استفاده می شود.
میوه گواوا در تهیه ژله، مارمالاد، کنسرو، و پاره ای از نوشیدنی های غیرالکلی هم کاربرد دارد.
از گواوا همچنین می توان کره گیاهی و دوشاب تهیه کرد.
برگ گواوا در صنایع رنگ و تانن سازی کاربرد دارد.
از گواوا برای بالا بردن میزان ویتامین C ژله و مارمالاد و فرآورده های دیگر میوه ها هم استفاده می شود. ارزش اقتصادی این میوه در تهیه ی مواد اولیه ی ژله، مارمالاد، پوره‌ی گواوا است.
