بد غذایی کودک

تماشای بد غذایی کودک زمانی ظرف غذایش را کنار می زند، آسان نیست. همه والدین می خواهند کودکان خردسال آنها غذایی مقوی بخورند، و وقتی فکر میکنند که درست تغذیه نشده اند نگران می شوند. ولی به خاطر داشته باشید که تغییرات روز به روز یا ماه به ماه اشتهای کودک کاملا طبیعی است. بسیاری از کودکان خردسال، آن قدر بد غذا هستند که تمایل دارند فقط کمی نوع غذا بخورند، برخی نیز که وضعیت تغذیه ای خوبی داشته اند به یکباره ایراد گیر می شوند.

به نظر متخصص های اطفال تا زمانی که الگوی رشد کودک مناسب است، می توانید در عادت روزانه غذاخوردن او راحت باشید. در مورد نگرانی خود درباره بد غذایی کودک با پزشک کودک صحبت کنید. او اطلاعاتی در مورد قد و وزن کودک از زمان تولد دارد، به طوری که با منحنی رشد کودک روی جدول رشد، طبیعی یا غیر طبیعی بودن رشد او را بررسی می کند.

همانطور که نادیده گرفتن آنچه کودک می خورد یا نمی خورد، عاقلانه نیست؛ یک دنده بودن هم درست نیست؛ زیرا به تدریج به جنگ و جدل تبدیل خواهد شد. بکوشید، میزان غذای مصرفی کودک را برای دو هفته اندازه گیری کنید. این غذا شامل وعده های اصلی و همین طور غذاهای بین وعده هاست. مدت زمان خوردن غذا را نیز در نظر گیرید. بررسی کنید، آیا دستور غذایی متعادلی داشته است. در مورد تغذیه خوب، مطالعه کنید و توصیه های پزشکتان را در این مورد جویا شوید.

ممکن است از دریافت این حقیقت که رژیم غذایی کودکتان کاملا” متعادل است و تنها به یک قرص کوچک ویتامین در روز نیازمند است، متعجب و آسوده خاطر شوید. راه حل های زیر، برای به حداقل رساندن مشکلات بد غذایی کودک در بسیاری از خانه ها در هنگام صرف غذا پیش می آید، طراحی شده اند.

مصرف خوراکی ها را بین وعده های غذا محدود کنید.

اگر در مورد بی اشتهایی کودکتان در هنگام صرف غذا نگران هستید، کمی بیندیشید. احتمالا” بین وعده ها، برای رفع گرسنگی کودک، خوراکی های خاصی به او داده اید. حتی اگر خوراکی های سالمی نظیر گردو، میوه، هویج، کشمش و یا پنیر به او داده باشید، چون این غذاها منبع اصلی کالری اند، اشتهای او را در هنگام صرف وعده های شام از بین می برند.

برای رفع بد غذایی کودک زمان صرف غذا را نشاط آور کنید.

وعده های غذایی یک رخداد خانوادگی خاص هستند نه میدان جنگ. اگر کودک شما صبحانه را کمتر از سایر وعده ها دوست دارد، به بخش مقاله کودکانی که صبحانه نمی خورند مراجعه کنید.

کودک سخت گیر و بد غذای خود را در آماده کردن غذا شرکت دهید. بگذارید، در خرید از فروشگاه، چیدن میز و پختن غذا به شام کند تا غذا برایش جالب تر باشد. جیسون پنج ساله تا زمانی که در خرید و آماده کردن لوبیا به مادرش کمک نکرده بود، به سبزیجات دست نمی زد. اما این بار از نقش داشتن در آماده کردن شام آنقدر هیجان زده بود که می خواست هر کس مقداری لوبیا بردارد تا بخش زیادی از آن، برای خودش باقی بماند.

انتخاب ها را محدود کنید. از کودک نپرسید که آیا سبزی می خواهد، یا نه. به جای آن از او بپرسید، اسفناج می خواهد یا کدو. فرصت های کمتری برای «نه» گفتن به او بدهید.

به غذاها، تنوع و جاذبه بدهید. هم کودکان و هم بزرگسالان غذاهایی را دوست دارند که جذاب و اشتها آور باشند. مادری با درست کردن گل هایی از سبزیجات به بدغذایی او پایان داد چون کودک عاشق خوردن آنها شده بود. مادر دیگری عکس برگردانهای جالبی را زیر بشقاب کودکش چسباند تا فقط پس از خوردن غذایش به طور کامل، بتواند آنها را ببیند.

بشقاب کودک را زیاد پر نکنید و همچنین، غذاها را با تزیین های چشمگیر و به شکل هوس انگیزی در ظرف غذا بکشید. به رنگ، ظاهر و مخلوط طمعها نیز فکر کنید. برای مثال، پس از خوردن پرتقال، شیر مزه خوبی نمی دهد.

به غذا نخوردن کودک توجه نكنيد

در بیشتر اوقات، مقاومت کودک در برابر غذا خوردن، با فشار و توجه والدین نسبت به غذا نخوردن او، تشدید می شود. به طور کلی، می توان چنین وضعیتی را با به کارگیری روش هایی درباره غذا و غذا خوردن دگرگون کرد.

بدین ترتیب که غذای کمی به کودک بدهید و در مورد آنچه می خورد یا نمی خورد نظر ندهید. اگر غذایش را تمام کرد از او نپرسید که آیا باز هم می خواهد یا خیر. اگر بیشتر می خواهد، بدون هرگونه توضیحی به او بدهید. باید مطمئن باشید که بین وعده ها چیز زیادی نمی خورد و او را در این مورد محدود کنید تا گرسنه باشد.

 خوب غذا خوردن را در کودک تقویت کنید و به او پاداش دهید

اگر نادیده گرفتن، اثری نداشت و می خواهید که کودکتان از غذایی خاص بیشتر بخورد، روش های زیر را به کار بندید: و از قانون «نه، متشکرم» استفاده کنید. با وضع این قانون که هر کس سر میز، در پاسخ مادر که غذایی را به او تعارف می کند کلمه «نه، متشکرم» را به زبان آورد، باید مقدار کمی از آن غذا را بچشد، حتی اگر بداند آن غذا را دوست ندارد و یا بخصوص که تا به حال آن را نچشیده باشد.

این مقدار، می تواند به کوچکی یک دانه ذرت باشد. با این روش، کودک غذاهای بیشتری را تجربه میکند و در نتیجه به این موضوع پی ببرد که به برخی از آنها علاقه مند است.

وقتی کودک به این قانون عمل کرد، او با تحسین کنید و پاداشی نظیر اجازه تماشای تلویزیون به مدت بیشتر، یک دسرمورد علاقه پس از شام، یا چیزی شبیه اینها به او بدهید. به تدریج، درخواست ها را افزایش دهید. در صورت همکاری کودک با شما در قانون کلی، پس از یک هفته، مقدار غذایی را که باید بچشد، بیشتر کنید. (مثلا به اندازه دو دانه ذرت.)

همیشه به خاطر پیشرفت تشویقش کنید و هرگز منصرف نشوید. اگر از غذای خاصی متنفر است، به سادگی وضعیت کنونی را حفظ کنید. و فشار نیاورید؛ ولی محکم رفتار کنید. کودکی که غذا را امتحان نکند، پاداش دریافت نخواهد کرد، حتی اگر آن غذا یا دسر، برای دومین بار به او پیشنهاد شده باشد.