آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۳ 
معده، روده کوچک و بزرگ، کبد و کیسه صفرا را طی می کند. این سیستم که گوارش نام دارد فعالیت های شیمیایی، مکانیکی و گرمایی گوناگون را انجام می دهد تا عمل گوارش و هضم غذا انجام شود.
ترکیب شیمیایی غذا، تعیین کننده مدت زمان غذا در معده است. کربوهیدرات ها فقط چند ساعت و پروتئین ها کمی بیش تر و غذاهای چرب زمان طولانی تری در معده می مانند.
اولین مرحله توسط غدد بزاقی که آنزیم پتیالین را ترشح می کنند در دهان انجام می گیرد. کار این آنزیم تجزیه و شکستن مولکول های کربوهیدرات در هنگام جویدن غذاست، سپس شیره گاستریت در معده به هضم غذا کمک می کند و بعد از آن روده کوچک توسط شیره های گوارشی ترشح شده از لوزالمعده و کیسه صفرا هضم غذا را تکمیل می کنند. بالاخره شیره های گوارشی غذا را به مولکول های بسیار کوچکی تجزیه می کنند تا از جداره روده جذب جریان خون شود.
مولکول های جذب شده در جریان خون وارد سیاهرگ باب کبد می شوند. سیاهرگ باب مواد مغذی و خون را به کبد می برد.
وقتی مواد مغذی به کبد می رسند سه قسمت می شوند:
- بعضی جذب خود کبد جهت مصرف داخلی آن می شود.
- مقداری برای استفاده های بعدی ذخیره می شود.
- باقی مانده آن وارد جریان خون می شود تا به سلول های بدن که به آن نیاز دارند برسد.
مثلا وقتی گلوکز وارد کبد می شود مقداری از آن را مصرف می کند و بخشی از آن به صورت گلیکوژن ذخیره و انبار می شود و باقی مانده آن به وسیله جریان خون برای ایجاد گرما یا نیرو به سلول ها منتقل می شود.
هضم غذا
غذای چسبنده دیرتر هضم می شود، خیار پوست نکنده از پوست کنده زودتر هضم می شود، نان سبوس دار زودتر از معده می گذرد.
کسی که به غذای سبک عادت داشته باشد اگر غذای سنگین مصرف کند برایش ناگوار است. همچنان که برای شخص خشمگین غذاهای سنگین و متنوع ممکن است دیرتر هضم شوند؛ زیرا هر کدام زمانی را برای هضم لازم دارند. پس غذای ساده بهتر است.
شخصی که غذای سنگین و متنوع مصرف می کند بایستی چند گونه غذا را هضم کند. در این صورت عملکرد دستگاه های بدن او هم زمان نخواهد بود و این باعث اختلال خواهد شد. سلحشوران قدیم از خوردن چندین غذا با هم امتناع می کردند. مثلا ظهر فقط گوشت، شب نان ساده و صبحانه نیز از یک غذا استفاده می کرده اند.
برای مزاج دموی، تمرهندی، آلوچه خشکه و آلو، سوپ جو، سبزی های خشک، سکنجبین، زرشک و عناب خوب است.
برای مزاج صفراوی، سوپ مرغ، ماش، سوپ جو با سبزی های خشک، آش جو با آب غوره و گشنیز، اسفناج، آب آلو مفید است.
برای مزاج بلغمی سوپ مرغ، نخودآب، شیره تخم کاوشه مطلوب است.
برای مزاج سوداوی سوپ مرغ و سبزی، نخود آب، کاوشه، زرده تخم مرغ، اسفناج، آب گوشت ساده و سوپ گوشت نافع است.
برای هضم کردن غذا از این خوراکی ها بیش تر استفاده کنید، مانند سیب درختی، گلابی، پرتقال، آب پرتقال با عسل، پیاز، فلفل سبز، نعناع سبز، بابونه، والک، گوجه فرنگی، تخم گشنیز، جویدن ترب با غذا، پنیر، ماکارونی پخته با پرتقال و عسل، کمی میخک ساییده با غذا، تخم کرفس، خردل، سرکه، عسل، قهوه، جویدن سقز، مربای هلیله، سکنجبین به لیمو، سکنجبین سفرجای، پوست گنه گنه، پوست سنگدان مرغ.
هم چنین می توانید سیر را در دهان خوب بجوید تا با بزاق مخلوط شود بعد بخورید.
سنبل هندی، گل محمدی و افسنطین از هر کدام ۱۰ گرم نرم بسایید و با شربت قند مخلوط کنید. بعد از هر غذا یک قاشق غذاخوری میل فرمایید.
سی گرم ساقه های گل دار و خشک آویشن را در یک لیتر آب جوش ۱۲ دقیقه دم کنید بعد آب آن را صاف و با عسل شیرین سازید. بعد از هر غذا یک فنجان بنوشید. برای هضم غذا مفید است.
بعد از هر غذا یک قاشق غذاخوری پوست خشک گلابی را در یک لیوان آب جوش دم کنید و آن آب را بنوشید.
پس از هر غذا یک فنجان آب جوشانده ریشه محک را بنوشید.
عود بلیسان و قرنفل از هر کدام ۱۰ گرم، تخم کرفس و مصطکی رومی از هر کدام ۲۰ گرم، تخم زردک و تخم شوید از هر کدام ۳۰ گرم همه را نرم بسایید و با ۵۰۰ گرم عسل مخلوط کنید و هر روز صبح، ظهر و شب هر مرتبه یک قاشق شربت خوری از آن را میل کنید.
