آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
کاربر ۱۸ 
کلپوره گیاهی از تیره ی نعنایان، علفی، پایا، دارای شاخه های زیاد به ارتفاع ۱۰ تا ۳۵ سانتی متر و دارای ظاهر سفید پنبه ای است.
نام فارسی : کلپوره
تیره : نعنایان Labiatae
نام انگلیسی : Felty Germander
نام علمی :Teucrium polium L
نام های دیگر: مریم نخودی، مسک الجن، حشیشه الريح.
خصوصیات گیاه
(این تیره لب گشادگان نیز نامیده می شود و دارای حدود ۷۵۰۰۰ گونه است. بسیاری از گیاهان دارویی و خوراکی و معطر مانند ریحان، نعنا، مریم گلی، مرزه، مرزنگوش، پونه کوهی، زوفا، آویشن و… در این تیره جای دارند. برخی از آنها برای دانه ها و خواصشان و برخی برای زیبایی کاشته می شوند مانند حسن يوسف. بسیاری از آنان به صورت درختچه و درخت (مانند ساج) هستند و به ندرت به شکل بالارونده نیز یافت می شوند.)
شاخه های آن گرد (ساقه اکثر گیاهان تیره نعناع چهارگوش است). کم و بیش کرکدار و اغلب به رنگ قرمز مایل بنفش است.
برگ های آن باریک، دراز، به طول ۲ تا ۴ سانتی متر، روبروی هم، بیضی شکل، با حاشیه کنگره ای و پوشیده از کرک های پنبه ای در هر دو سطح پهنک است.
گل های آن نسبتا بزرگ است که به دسته های ۱ تا ۶ تایی در محور برگ های بالایی قرار دارد. به رنگ های سفید، سفید مایل به زرد و یا زرد و حتی ارغوانی هستند.
این حالت متغیر بودن نه تنها در رنگ گل بلکه در وضع ساقه ی گیاه که به صورت پرپشت و پرشاخه و یا به حالت خوابیده در می آید نیز دیده میشود.
زمان گل دادن متناسب با شرایط محیطی بین اردیبهشت تا مرداد است. تمام قسمت های گیاه خوشبو است.
این گیاه بیشتر در نواحی بایر، سواحل سنگلاخی و ماسه زارهای نواحی مختلف اروپا، منطقه مدیترانه، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا از جمله ایران می روید.
این گیاه پراکندگی وسیع در نواحی مختلف شمال، مغرب، جنوب و مرکز ایران، منطقه البرز، اطراف تهران مخصوصا در غالب نواحی نیمه بایر و کوهستان های نیمه خشک دارد.
این گیاه مورد علاقه زنبور عسل است و زنبور عسل به علت وجود شهد در گل های آن به سمت این گیاه جلب می شود و از آن عسل بسیار معطری به دست می آید.
قسمت های مورد استفاده:
سرشاخه های گلدار گیاه مورد استفاده است و زمان جمع آوری به تناسب شرایط محیط زندگی بین ماه های خرداد و مرداد است.
ترکیبات شیمیایی:
در این گیاه ترکیباتی نظیر بتا-سیتوسترول، کامپسترول، کلسترول، گلوکز، فروکتوز، رافینوز ، رامنوز، لیمونن لینالول ، سدرول و آلفا فلاندرن وجود دارند
نحوه کاشت و تکثیر کلپوره
تکثیر کلپوره یا مریم نخودی اگرچه با بذر ممکن است اما مدت ۳۰ روز زمان می برد ولی در روش باغبانی معمولا از طریق قلمه، زیاد می شود که خیلی سریع تر رشد می کند.
از این گیاه تلخ در بلوچستان، ایران و هندوستان برای رفع درد ناحیه قلب استفاده می شود؛
به علاوه تب بر است و از جوشانده یا خیساندن و یا دم کردهی آن در آب در موارد سرماخوردگی مصرف می شود.
در کرمان نیز برای رفع ناراحتی های گوارشی و دل درد از آن استفاده می کنند.
مصرف این گیاه همراه عسل زخم های مزمن را التیام می بخشد.
جوشاندهی آن برای درمان اختلالات دستگاه گوارش مفید است.
دردهای قاعدگی را تسکین می بخشد.
از ضماد این گیاه به عنوان آنتی بادی برای مقابله با نیش حشرات استفاده می شود.
گیاه کلپوره فعالیت معده را تحریک و اسهال را برطرف می کند.
عوارض جانبی، موارد احتیاط و منع مصرف:
به علت مسمومیت این گیاه برای کلیه ها و کبد باید با احتیاط مصرف شود. مصرف این گیاه تنها برای مدت کوتاه مجاز است.
تجویز طولانی مدت آن با احتمال بروز مسمومیت برای کبد و کلیه ها و نیز افزایش آنزیم های کبدی، اوره و کلسترول خون همراه است.
استفاده از کلپوره در حاملگی و شیردهی و همچنین برای کودکان کمتر از ۴ سال توصیه نمی شود.
از این گیاه در موارد زیر استفاده نشود:
گلوکوم ، بزرگی پروستات، ناراحتی قلبی، نارسایی کلیوی و اختلالات کبدی. به طور کلی مصرف این گیاه باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.
(آب سیاه یا گلوکوما ( glaucoma) اصطلاحی برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی با دلایل متفاوت ولی اثری بالینی و مشترک بر روی چشم و بینایی دارد که ناشی از فشار نوروپاتی (اختلال در اعصاب چشم) است)
تداخلات دارویی:
در این مورد مستندات علمی کافی وجود ندارد. اما انتظار می رود که مصرف همزمان این گیاه با سایر داروهای ضد دیابت مانند انسولین و گلیبن کلامید قند خون را بیش از اندازه کاهش دهد.
سابقه ی تاریخی
آثار شفابخش این گیاه در کتابها و نوشته های طبیعیدانها و حکمای طب سنتی روزگاران کهن نظیر تئوفر (فیلسوف یونانی قرن چهارم قبل از میلاد)، دیور سکوریدس، (طبیب یونانی قرن اول پس از میلاد) و پلینی (طبیعیدان رومی اوایل قرن اول میلاد مسیح) به تفضیل آمده است.
یونانیان این گیاه را بلوط زمینی می گویند؛ زیرا برگهای ریز آن به برگ بلوط شبیه است.
استفاده از این گیاه به طوری که در کتب دارویی قدیمی آمده است به زمان های نسبتا دور نسبت داده میشود. بقراط، دیوسکورید، پلین و جالینوس از آن در آثار خود نام برده اند و چون گیاه ظاهری کاملا مشخص دارد، به نظر می رسد منظور حکما در زمانهای قدیم، همین گیاه فعلی بوده است.
