بیماری چشم

در این مقاله به بررسی برخی از بیماری چشم و راه های درمان و یا پیشگیری آن میپردازیم از جمله: درمان زردی چشم، ورم حاد چشم، خراش قرنیه و…

بیماری چشم-تورم پلک چشم

هر چیز که باعث تحریک چشم شود می تواند پلک ها را نیز تحریک کند و موجب آماس و تورم آن گردد. این تورم می تواند به صورت ادم یا تجمع غیر طبیعی مایع در فضای بین یاخت های پلک باشد.

شایع ترین علت تحریک، آلرژی یا حساسیت است. واکنش های آلرژی ممکن است در اثر یک ماده آرایشی، گرده گل ها یا سایر اجرام معلق در هوای فلزاتی از قبیل نیکل، یا قطره های دارویی که به چشم می ریزند ایجاد شود.

نیش یا گزش حشرات، عفونت های میکروبی، ویروسی و یا قارچی نیز می توانند موجب این عارضه گردند.

هم چنین آلودگی به انگل تریشن، آنژیومای ارثی (بیماری ژنتیکی و ناشی از تومورهای خونی یا لنفی است) و خشکی چشم از جمله عوامل این بیماری هستند.

اگر چشم در اثر عفونت، قی و چسبندگی پلک ها متورم شده باشد، اکسید ژن دومرکور ۲ سانتی گرم، اسید بوریک ۴ سانتی گرم، وازلین ۵ گرم، همه را مخلوط کرده و شب ها هنگام خوابیدن بر چشم بمالید.

هر صبح، ظهر و شب محلول پنسیلین را بر چشم بمالید.

نرم کردن قرنیه چشم

خشکی و کدر شدن قرنیه در اثر کمبود ویتامین A، ناکافی بودن پروتیین و کالری در رژیم غذایی ایجاد می شود. در این عارضه سطح قرنیه و ملتحمه چشم خشک می شود سپس عفونت های میکروبی و زخم های قرنیه به وجود می آید.

در اثر ابتلا به بیماری غده های اشکی نیز غشا اشک یا میزان رطوبت روی قرنیه کاهش یافته و چشم خشک می گردد. به علت کمبود ویتامین A ممکن است شب کوری یا ضعف بینایی در تاریکی ایجاد شود.

تشخیص این عارضه در افرادی که دچار سو تغذیه هستند براساس وجود خشکی و زخم های قرنیه امکان پذیر است.

برای درمان عفونت ها قطره های چشمی یا پمادهای حاوی آنتی بیوتیک می توانند کمک کنند اما اصلاح رژیم غذایی و رفع کمبود ویتامین A با استفاده از مواد غذایی و یا استفاده از مکمل های غذایی نیز واجد اهمیت هستند.

التهاب نقطه ای در سطح قرنیه

التهاب نقطه ای در سطح قرنیه عبارت است از مرگ تعدادی از سلول ها در سطح قرنیه. علت این نوع اختلال ممکن است عفونت ویروسی، عفونت میکروبی مثل بیماری تراخم، خشکی چشم، پاشیده شدن یک ماده شیمیایی قوی به چشم، در معرض اشعه ماورای بنفش قرار گرفتن (به علت تابش نور آفتاب یا لامپ های خورشیدی با نور متصاعد شده از انجام جوشکاری)، با استفاده طولانی از لنزهای تماسی و یا به علت تحریک یا حساسیت به یک ماده موجود در قطره های چشمی باشد.

این عارضه هم چنین می تواند در اثر عوارض جانبی ناشی از بعضی داروهایی باشد که به صورت خوراکی و یا تزریقی مصرف می شوند.

در این بیماری معمولا چشم ها دردناک، دچار آبریزش، نسبت به نور روشن حساس و قرمز رنگ می گردند و بینایی ممکن است مقداری تار شود. غالبا در چشم ها احساس سوزش می شود و مثل آن است که شن و یا جسم خارجی دیگری در چشم گیر افتاده باشد.

اگر عامل این اختلال، نور ماورای بنفش باشد معمولا علایم و نشانه های عارضه تا چند ساعت بعد از تماس ظاهر خواهد شد و به مدت یک تا دو روز ادامه می یابد. اگر این اختلال به علت تاثیر ویروس باشد ممکن است یک غده لنفی موجود در جلوی گوش در سمت چشمی که مبتلا شده متورم و حساس گردد.

تشخیص این نوع عارضه براساس وجود علایم و نشانه های آن و این که فرد در معرض کدام یک از عوامل شناخته شده قرار داشته است می باشد.

پزشک با استفاده از دستگاه “اسلیت لامپ” به معاینه چشم می پردازد تا از آسیب های احتمالی وارد به آن آگاهی یابد.

( اسلیپ لامپ عبارت است از یک میکروسکوپ نور دهنده که برای بررسی قرنیه و ساختمان درون چشم به کار می رود. از این وسیله برای معاینه و رسیدگی به وضعیت شبکیه نیز استفاده می شود).

اگر این عارضه ناشی از یک عفونت میکروبی و یا تحریک ناشی از مصرف لنزهای تماسی باشد آنتی بیوتیک یا داروی ضدمیکروبی مورد استفاده قرار می گیرد.

موقعی که بروز این عارضه به علت خشکی چشم است استفاده از پمادها و اشک های مصنوعی مفید و موثر هستند. شک های مصنوعی موقعی که بروز این عارضه به علت خشکی چشم است استفاده از پمادها و اشک های مصنوعی مفید و موثر هستند.

(اشک های مصنوعی قطره های چشمی ساخته شده ای هستند که ترکیبات آنها شبیه اشک های واقعی می باشند).

اگر در اثر اشعه ماورای بنفش این نوع سوزش قرنیه ایجاد شده باشد، استفاده از یک پماد آنتی بیوتیک و یک قطره چشمی گشادکننده مردمک چشم و پوشش دادن چشم می تواند باعث تسکین درد شود.

اما موقعی که بروز این عارضه به علت واکنش آلرژیکی یک دارو یا داشتن حساسیت نسبت به قطره های چشمی است، باید مصرف این نوع دارو و قطره ها قطع شود.

تقریبا همه افرادی که به علت التهاب سطحی قرنیه به سوزش چشم دچار می شوند می توانند به طور کامل بهبود یابند.

مواد شیمیایی و هم چنین اشعه ماورای بنفش می توانند به لایه خارجی قرنیه آسیب وارد سازند. همان طور که قبلا ذکر شد ممکن است این آسیب از نور خورشید و یا این که از منابع مصنوعی از قبیل لامپ های خورشیدی و یا از نور مشعل ها و یا در اثر قلم های جوشکاری ایجاد شود.

در اثر این گونه عوامل لایه سطحی قرنیه دچار آسیب و انهدام میگردد. انتهای اعصاب، بدون پوشش و لخت در معرض تحریک قرار گرفته و به شدت باعث درد می شود.

اسکی بازان و کوهنوردان ممکن است دچار این نوع آسیب چشم ها که معروف به کوری برف است گردند.

آسیب به قرنیه ممکن است با تماس های تحریکی به علت فقدان حمایت های طبیعی غشا اشک روی قرنیه و یا اختلال در واکنش های پلک چشم ایجاد شود.

این وضعیت هم چنین ممکن است به علت شرایط مختلفی که پلک ها نمی توانند به طور کامل قرنیه را بپوشانند، ایجاد شود.

این شرایط شامل برآمدگی غیرطبیعی کره چشم ، فلج عصب صورت و برگشتگی لبه پلک پایین به خارج می باشد.

التهاب روی قرنیه در اثر ویروس تبخال

موقعی که التهاب قرنیه در اثر ویروس تبخال شروع می شود علایم آن ممکن است مشابه با یک عفونت میکروبی ملایم به نظر آید.

به این ترتیب که چشم ها تا حدودی دردناک، اشک آلود، قرمز و نسبت به نور روشن حساس می شوند. در این وضعیت، به ندرت ممکن است بیماری شدید شده و قرنیه متورم گردد و بینایی تار و نامشخص گردد.

این بیماری در بیشتر موارد در مرحله اول تغییرات مختصری در قرنیه به وجود می آورد و بدون درمان رفع می شود.

اما گاهی اوقات بیماری برگشت می کند و نشانه های بیماری با شدت بیشتری بروز می کند. بنابراین اگر این بیماری برگشت کند آسیب زیادتری به قرنیه وارد می شود.

بازگشت این بیماری در چند نوبت باعث می شود که رگ های خونی در قرنیه نشو و نما کنند و گاهی اوقات به طور مشخص باعث تخریب بینایی می گردند.

برای تشخیص بیماری تب خال ویروسی، چشم پزشک به وسیله اسلیت لامپ به معاینه چشم می پردازد.

گاهی اوقات پزشک ممکن است جهت تشخیص ویروس از ناحیه آلوده نمونه گیری کند و جهت کشت ویروسی به آزمایشگاه بفرستد.

برای درمان این نوع عارضه پزشک ممکن است یک داروی ضدویروسی از قبیل قطره های چشمی تجویز کند.

درمان باید حتی الامکان هرچه زودتر شروع شود. گاهی اوقات چشم پزشک ممکن است برای کمک به تسریع بهبودی پس از بی حس کردن چشم با ملایمت به وسیله سوآب یا پنبه های نرم قسمت های عفونی و سلول های آسیب دیده را از قرنیه خارج کند.

تورم و تاول در قرنیه بیماری قرنیه و تشکیل تورم و تاول در آن بیشتر در افراد سالمند شایع می باشد.

گاهی اوقات تورم قرنیه بعد از عمل جراحی چشم از قبیل عمل آب مروارید به وجود می آید. این تورم باعث تشکیل تاول های پر از مایع در سطح قرنیه می شود.

این تاول ها می توانند بترکند و باعث درد شوند. غالبا این طور احساس می شود که یک جسم خارجی در چشم گیر افتاده و بینایی تخریب می شود.

تشخیص این بیماری بر پایه نشانه های واضح آن شامل تورم قرنیه، کدر شدن قرنیه همراه با وجود تاول ها در سطح آن می باشد.

برای تایید تشخیص، استفاده از دستگاه پاچی متری که ضخامت قرنیه را به وسیله امواج ماورای صوت اندازه گیری می کند، مفید می باشد.

این نوع بیماری را که تولید آماس و تاول در قرنیه می کند با کاهش مقدار مایعات در قرنیه درمان میکنند.

برای خارج کردن مایعات از قرنیه می توان از قطره های چشمی نمکی استفاده کرد. گاهی اوقات برای کاهش ناراحتی لنزهای تماسی نرم را مورد استفاده قرار می دهند.

در مواردی که بینایی برای انجام کارهای روزمره ناکافی باشد، احساس ناراحتی زیاد خواهد بود و استفاده از پیوند قرنیه ضروری می باشد.

زخم در قرنیه

زخم در قرنیه می تواند از یک جراحت سطحی و باز در قرنیه شروع شود و بعد به وسیله میکروب ها قارچ های انگلی، موجودات تک یاخته ای که در آب های آلوده زندگی میکنند، عفونی گردد.

زخم های ویروسی می توانند در اثر فشارهای جسمی و یا به خودی خود عود نمایند. زخم قرنیه همچنین می تواند در اثر یک جسم خارجی از جلمه لنزهای تماسی باشد که باعث تحریک چشم می گردد، این وضعیت به خصوص موقعی اتفاق می افتد که هنگام خواب نیز لنزها را از چشم خارج نمی کنند و یا اینکه آن ها را به خوبی و به طور مناسب ضدعفونی نمیکنند.

کمبود ویتامین A و پروتیین در بدن نیز می تواند منجر به زخم قرنیه شود. همچنین اگر پلک های چشم به هر دلیل به طور کامل و مناسب بسته نشوند قرنیه ممکن است دچار خشکی شود.

این قبیل تحریکات می توانند باعث جراحت قرنیه و تولید زخم در آن گردند. این زخم ها معمولا عفونی خواهند شد.

گاهی اوقات نیز ممکن است مژه های نابجا در پلک ها روییده شوند که تماس آنها با قرنیه می تواند باعث خراشیدگی و ایجاد زخم در آن گردد.

هم چنین برگشتگی لبه پلک به داخل چشم در اثر تماس با مژه ها باعث نزدیک بینی به طور پیش رونده ایجاد می شود به طوری که به علت تغییرات سریع در شماره چشم نیاز به مراجعه مکرر به مطب چشم پزشک جهت تعیین شماره های جدید می باشد.

در هر حال این بیماری ممکن است به تدریج اختلالات شدیدی در بینایی به وجود آورد به طوری که حتی به وسیله هیچ نوع عینکی هم نتوان بینایی را اصلاح نمود.

نقطه های تیره در عنبیه و در ملتحمه چشم

گاهی اوقات نقطه های تیره رنگی روی عنبیه و یا روی ملتحمه چشم ظاهر می شوند. در بعضی موارد این نقطه های تیره از زمان تولد وجود دارند و گاهی اوقات نیز ممکن است در اثر بالا رفتن سن و پیری ایجاد شوند.

غالبا وجود این نوع نقطه های تیره اهمیتی ندارند ولی در هر حال اگر رشد کنند و بزرگ شوند باید به وسیله چشم پزشکان متخصص مورد بررسی قرار گیرد تا از عدم ابتلا به سرطان اطمینان حاصل شود.

خراش قرنیه

قرنیه در جلوی چشم قرار دارد و به آسیب جزیی هم حساس است. مثلا اگر توسط لبه روزنامه یا شیی خراشیده شود ممکن است آسیبی به نام خراش قرنیه ایجاد شود.

افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می کنند و چشمشان را بیش از حد میمالند در معرض آسیب هستند زیرا قطعات کوچک می توانند در پشت لنز تجمع یافته و در سطح قرنیه خراشیدگی ایجاد کنند.

علایم خراش قرنیه عبارتند از:

– درد چشم

– قرمزی و آبریزش چشم

– دید مات

-حساسیت به نور درخشان

– پلک زدن مداوم

خراش قرنیه به طور معمول جدی نمی باشد، البته این خطر وجود دارد که خراش عفونی شده و زخم قرنیه ایجاد شود.

ضد دردها ممکن است ناراحتی خراش را کاهش دهند، اما شما باید با چشم پزشک مشاوره کنید یا برای درمان به مرکز فوریت های طبی مراجعه کنید.

زخم قرنیه یک ناحیه خراشیده عمیق

در بخش شفاف بیرونی جلوی چشم زخم قرنیه نامیده می شود. این زخم ها می توانند بسیار دردناک بوده و اگر درمان نشوند از خود اثری به جا گذاشته و موجب اختلال دایمی لایه و یا کوری شوند.

افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می کنند، بیشتر در معرض خطر زخم های قرنیه هستند.

زخم های قرنیه ممکن است در اثر آسیب چشم، عفونت و یا ترکیبی از هر دو ایجاد شوند. یک آسیب نسبتا کوچک مانند خارش قرنیه در صورت عفونی شدن می تواند به صورت یک زخم قرنیه درآید.

یک آسیب شدید تر که مثلا توسط مواد قلیایی ایجاد می شود می تواند در غیاب عفونت موجب ایجاد زخم شود.

یک زخم عفونی شده می تواند بزرگتر شده و در قرنیه بیشتر نفوذ کند. به ندرت در غیاب آسیب قبلی عفونت ها موجب زخم های قرنیه می شوند.

شایع ترین موارد این گونه عفونت ها، هریس زوستر با شینگل و عفونت با هرپس ساده می باشند.

بیماری ها چشم-التهاب يووه

نوار یووه شامل چند ساختار مرتبط با یکدیگر است: عنبیه (بخش رنگی چشم)، جسم مژگانی (حلقه عضلانی در پشت عنبیه)، مشیمیه (لایه بافتی که شبکیه حساس به نور را حمایت میکند).

التهاب هر قسمتی از نوار یووه به نام التهاب یووه (یوواتیس) نامیده می شود. این بیماری ممکن است عنبیه و جسم مژگانی را درگیر کند.

(التهاب عنبیه یا التهاب یووه قوامی) یا اینکه مشیمیه را درگیر کند (که التهاب يووه خلفی نامیده می شود). اگر التهاب یووه درمان نشود بینایی به صورت جدی تهدید می شود.

التهاب يووه بیشتر در اثر بیماری خود ایمنی ایجاد می شود که در این بیماری ها بدن به بافت های خودی حمله می کند که از آن جمله می توان آرتریت مزمن جوانی را نام برد.

ممکن است ارتباطی بین برخی بیماری های التهابی مانند سارکوئیدوز، اسپوندیلیت آنلیکوزان، بیماری کرون و کولیت اولسروز با این بیماری وجود داشته باشد. این بیماری در برخی بیماری های عفونی به خصوص همانند سل نیز رخ می دهد.

التهاب یووه قدامی و خلفی هر دو ممکن است فقط یک چشم را مبتلا کند. در التهاب یووه قدامی علایم ممکن است به تدریج در طی چند ساعت تا چند روز پیشرفت کنند.

علایم آن عبارتند از:

– قرمزی و آبریزش چشم – حساسیت چشم به نور – مختل شدن دید درد چشم – مردمک کوچک و دارای شکل نامنظم

علایم التهاب یووه خلفی به سرعت پیشرفت میکند و عبارتند از:

– دید مختل شده – لکه ها یا کدورت در میدان بینایی

به محض اینکه چشم شما قرمز یا دردناک شد و یا اختلال بینایی پیدا کردید باید با پزشک تماس بگیرید. خطر اصلی در التهاب یووه قدامی این است که عنبیه ملتهب به عدسی بچسبد.

این کار از تخلیه طبیعی مایع از طریق مردمک جلوگیری کرده و موجب افزایش فشار داخل چشم می شود.

اگر این افزایش فشار سریعا درمان نشود می تواند باعث کوری شود. این بیماری ممکن است خطر ایجاد آب مروارید را افزایش دهد، حملات تکرار شونده می تواند منجر به آسیب دایمی عنبیه و بدتر شدن بینایی شود.

به طور اتفاقی ممکن است قسمت هایی از شبکیه در اثر التهاب یووه خلفی به صورت برگشت ناپذیر آسیب ببیند که در نتیجه در چشم مبتلا فقدان کلی یا نسبی بینایی رخ میدهد.

التهاب کیسه اشکی

چشم کیسه اشکی شامل یک حفره کوچک در گوشه چشم نزدیک بینی است که اشک و ترشحات اضافی برای انتقال به حفره بینی به درون آن ریخته می شود.

التهاب کیسه اشکی، معمولا به علت انسداد مجرای اشکی بینی به وجود می آید. این مجرا اشک را از کیسه اشکی به داخل بینی هدایت می کند.

التهاب کیسه اشکی ممکن است به طور ناگهانی و به صورت حاد و شدید بروز کند.

با این که به حالت نسبتا خفیف و مزمن ظاهر شود. در عفونت حاد، ناحیه کیسه اشکی دردناک، قرمز و متورم می شود.

چشم نیز قرمز و اشک آلود می گردد و عفونت تراوش می کند. در این وضعیت اگر به کیسه اشکی فشار مختصری وارد کنیم ممکن است عفونت از دهانه آن از گوشه داخلی چشم خارج شود. در این نوع عفونت عموما تب نیز وجود دارد.

این عارضه در بیشتر موارد به صورت نسبتا خفيف ظاهر می شود و بیشتر علایم گفته شده وجود ندارد.

گاهی اوقات یک عفونت و یا رشد میکروب ها باعث التهاب مجرای خروج اشک می شوند و مایعات در کیسه اشکی راکد باقی می مانند و در نتیجه کیسه اشکی متسع و گشاد گردیده و مواد بلغی ترشح می کند و یا ممکن است تشکیل یک آبسه یا کیسه چرکی داده که برای خروج مواد فاسد می ترکد و داخل پوست راهی به خارج باز میکند.

در نوزادان انسداد مجرای اشکی بینی شیوع زیادی دارد، زیرا تا سن یک سالگی این مجاری هنوز به اندازه کافی تکامل نیافته و وسیع نیستند.

افراد سالمند نیز ممکن است بدون علت مشخصی دچار انسداد این مجرا گردند. اگرچه، این مشکل می تواند نتیجه ي التهاب و آسیب های قبلی نیز باشد.

معمولا التهاب کیسه اشکی در ابتدا با علایم قرمزی، اشک آلودگی و ریزش آب از چشم تظاهر می یابد.

در اثر این عارضه ناحیه بالای بینی که دقیقا در زیر چشم واقع است حساس، قرمز و متورم می گردد.

ممکن است عفونت به داخل چشم تخلیه شود. التهاب کیسه اشکی معمولا فقط یکی از چشم ها را مبتلا می کند ولی ممکن است در چشم دیگر نیز تکرار شود.

بیرون زدگی چشم

عبارت است از برجسته شدن یک یا هر دو چشم که آنها را به صورت غیر طبیعی بیرون زده نشان می دهد. تورم بافت درون کاسه چشم باعث بیرون زدگی کره چشم شده و حالت خاصی را در ظاهر فرد ایجاد میکند که بیرون زدگی چشم نامیده میشود.

این بیماری معمولا هر دو چشم را مبتلا کرده و در زنان شایع تر است. معمولا با پرکاری تیرویید در ارتباط می باشد.

گاهی اوقات علت خونریزی یا عفونت در پشت چشم، یک تومور یا کیست است. در این موارد معمولا یک چشم گرفتار می شود.

بیرون زدگی شدید چشم به علت فشار بر روی چشم موجب کدر شدن دید می شود. حرکت غیرطبیعی چشم می تواند به تغییر در وضعیت چشم منجر شده و باعث دوبینی شود. بیرون زدگی چشم امکان دارد مانع بسته شدن مناسب پلکها شده و در نتیجه جلوی چشم خشک شود که این موضوع خطر آسیب به قرنیه را افزایش میدهد.

بیرون زدگی چشم را می توان با درمان عامل زمینه ای تصحیح کرد که می توان به درمان عفونت باکتریایی با آنتی بیوتیک اشاره کرد.

اگر بیرون زدگی چشم به علت پرکاری تیرویید باشد حتی بعد از درمان عامل زمینه ای باز هم باقی می ماند لذا باید به درمان پرکاری تیرویید پرداخت و باز هم اگر بیرون زدگی چشم ادامه داشت شما نیاز به جراحی برای بازسازی اتاق چشم دارید که با برداشتن بخشی از کاسه چشم انجام می شود.

بر آمدگی غیرطبیعی چشم از حدقه

برآمدگی یا بیرون زدگی کره چشم از حدقه عارضه ای است که ممکن است در یک و یا در هر دو چشم وجود داشته باشد. شرایط و عوامل مختلفی می توانند باعث برآمدگی غیرطبیعی کره چشم از حدقه شوند. در بعضی از انواع بیماری های تیروئید به خصوص بیماری گریو نسوج داخل کاسه چشم ورم می کند.

تجمع بعضی از سلول های خون گویچه های سفید کروی چشم را به جلو می رانند. هم چنین تومور یا غده های غیر طبیعی خواه سرطانی یا غیر سرطانی نیز می توانند در عقب کره چشم تشکیل شوند و آن را به جلو برانند. آماس های غیر سرطانی نسوج، تجمع مواد یا فساد نسوج و تومورهای غیرواقعی ممکن است باعث بیرون زدگی کردی چشم از حدقه همراه با درد و تورم گردند.

تشکیل لخته خون در سینوس یا مجرای غاری نیز باعث تورم می گردد، زیرا که خون از سیاهرگ های موجود در عقب چشم نمی تواند خارج شود.

ساختار و ارتباط غیر طبیعی بین سرخرگ ها و سیاهرگ های موجود در عقب چشم ممکن است تولید برآمدگی چشم تپنده نمایند.

در این حالت چشم به جلو برآمدگی پیدا می کند و همراه با ضربان قلب می تپد.

لکه های شناور در چشم

لکه های شناور لکه هایی هستند که به نظر می رسد در جلوی چشم حرکت می کنند. دیدن لکه های کوچک به نام اجسام شناور که در میدان بینایی شناورند مساله شایعی است.

اگرچه به نظر می رسد که اجسام شناور در جلوی چشم قرار می گیرند ولی در حقیقت قطعاتی از بافت ژله ای مایع زجاجیه هستند که پشت چشم را پر می کنند.

این قطعات سایه هایی را بر روی شبکیه حساس به نور در پشت چشم ایجاد می کنند. آنها به سرعت با هر حرکت چشم تکان می خورند اما وقتی چشم بی حرکت باشد کمتر تکان خواهند خورد به عبارت دیگر این خال های ریز عبارتند از رشته ای میکروسکوپی که تشکیل مایع زلاليه را داده و اطاقک جلویی کره چشم را پر می کنند.

وجود این نوع خال های ریز غوطه ور در بینایی به تدریج در افراد مسن عمومیت می یابد و معمولا طبیعی تلقی می شود.

به ندرت ممکن است باعث اختلال در بینای گردد. اما در صورت افزایش ناگهانی تعداد آنها، به خصوص اگر همراه با درخشش نور و برق زدن در بینایی باشد ممکن است وجود یک اختلال مهم از قبيل جدا شدگی لایه شبکیه را خاطرنشان سازد.

هر فرد با این نوع علایم لازم است توسط یک پزشک متخصص چشم مورد بررسی قرار گیرد.

لازم به ذکر است که علت دیدن این اجسام شناور تاکنون شناخته نشده است. آن ها به ندرت بر بینایی اثر سو دارند ولی در صورتی که ناگهان تعداد زیادی از آنها ایجاد شوند و یا بینایی را تحت تاثیر قرار دهند باید سریعا با چشم پزشک مشورت کنید.

ممکن است افزایش ناگهانی تعداد اجسام شناور نشان دهنده بیماری چشمی خطرناکی باشد که نیاز به درمان فوری دارد که می توان به عنوان مثال از جدا شدن شبکیه از بافت زیرین آن، یا نشست خون به داخل زجاجیه نام برد

فرورفتگی جسم داخل چشم

در صورتی که جسم یا شی ریزی داخل چشم افتاده باشد بدون اینکه دست و پای خود را گم کنید، چشم را در حال بسته نگه دارید که مدام بر هم نخورد و آزاری به چشم نرساند یا آن جسم بیشتر داخل چشم فرو نرود.

به هیچ عنوان دست یا دستمال آلوده و کثیف را بر چشم نمالید. در این حالت دهان را باز نگه دارید تا بلکه اشک بیشتری از چشم خارج شود.

که اگر اشک زیاد از چشم ترشح کند ممکن است کمکی باشد برای خارج شدن شی از چشم.

برای خارج کردن آن جسم نیز پنبه ای سر یک شک کبریت یا میله ای بپیچید (بهتر است از گوش پاک کن استفاده کنید) و به آرامی آن شی که داخل چشم است را به طرف کنار چشم هدایت و از چشم خارج کنید.

اما در صورتی که در خود چشم فرو رفته باشد یا زخم یا خراش ایجاد کرده باشد بدون دستکاری و اتلاف وقت، فورا به چشم پزشک مراجعه کنید.

اگر مایلید همیشه سلامت چشم خود را حفظ کنید به نکات زیر با دقت توجه فرمایید. در زیر راه های پیشگیری از بیماری های چشمی آورده شده است:

١- به هرچه که بسیار سفید یا شفاف است نگاه نکنید.

۲- به نورهای شدید مانند نور خورشید یا نور پراژکتور و لامپ های گازی و نورهای متصاعد شده از جوشکاری ها نگاه نکنید.

۳- به برف هایی که روی آن را نور آفتاب فراگرفته است نگاه نکنید.

۴- از نگاه کردن به خطوط ریز نقشه های خیلی دقیق یا خط های بسیار ریز که احتیاج به نوردهی بیشتری دارد خودداری کنید.

۵- تلویزیون را از فاصله خیلی کم تماشا نکنید.

۶- عینک دیگران را به چشم نزنید.

۷- با دست آلوده یا دستمال و اشیا آلوده چشم را پاک نکنید.

۸- از گرد و غبار پرهیز کنید.

۹- زیاد از حد گریه نکنید.

۱۰- مقابل آتش خیلی شدید و گرم ننشینید.

۱۱- هنگام موتور سواری یا سوار شدن بر اتومبیل های بدون سقف و غیره مواظب باشید که سوز و باد قوی، میکروب ها و گرد و غبار با چشم برخورد نکند.

۱۲- به هیچ جسمی به مدت زیاد و به طور قایم نظر نیفکنید.

۱۳- از ورود دود به چشم دوری گزینید.

۱۴- از هوای بسیار گرم یا بسیار سرد دوری کنید.

۱۵- از دیدن اشیا خیلی روشن و درخشان که به چشم آزار می رساند مانند آینه ای که مقابل آفتاب گرفته شده و نور آفتاب را به چشم منتقل می کند پرهیز کنید.

۱۶- از زیاد بر پشت خوابیدن پرهیز شود.

۱۷- مواظب باشید که از خوابیدن با شکم پر یعنی فورا پس از صرف غذا و همچنین پس از خوردن غذاهای غلیظ و دیرهضم و پس از مصرف خوراکی هایی که طبیعت آن خیلی گرم است مانند سیر و پیاز و غیره پرهیز کنید. چون موجب زیان رساندن به چشم می گردد.

۱۸- بیش از اندازه نمک یا غذاهای شور مصرف نکنید.

۱۹- از پرخوری در شب با هنگام بیدار شدن در نیمه شب پرهیز کنید.

۲۰- از بی خوابی های زیاد و بیدار ماندن بیش از حد بپرهیزید.

۲۱- اگر شکم هر روز کار نمیکند یا یبوست و خشکی مزاج دارید آن را برطرف سازید.

۲۲- به اشیایی که به سرعت می چرخند یا به سرعت از جلوی چشم عبور می کنند نگاه نکنید.

حساسیت به نور

حساسیت به نور از انواع بیماری های چشمی است. این بیماری در سنین بالای ۵۰ سال بیشتر شایع است. هنگام انسداد ورید شبکیه (ورید مسدود در شبکیه حساس به نور چشم) به طور معمول یک لخته خونی در ورید ایجاد می شود که از تخلیه خون شبکیه جلوگیری میکند.

این وضعیت ممكن است موجب ترکیدن ورید مسدود شده شود. با افزایش فشار داخل چشم باعث خونریزی در شبکیه گردد.

ممکن است انسداد یک ورید کوچک علایمی ایجاد نکند ولی اگر یک ورید بزرگ گرفتار شود در طی چند ساعت بینایی خراب می شود.

انسداد ورید شبکیه بیشتر افراد سالمند که دارای عروق نازک و آترواسکلروزی هستند را گرفتار می کند. هم چنین در افراد مبتلا به آب سیاه، فشار خون بالا و بیماری های لخته ساز بیشتر دیده می شود.

انسداد یک ورید کوچک در طی معاینات منظم چشم توسط افتالموسکوپی تشخیص داده می شود اما اگر به طور ناگهانی بینایی شما بدتر شد سریعا به پزشک مراجعه کنید.

هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما درمان علت زمینه ای می تواند بروز بیماری را متوقف کند. بینایی شما ممکن است بهبود یابد ولی ندرتا به حالت طبیعی برمی گردد.

استحاله ماکولا

عبارت است از آسیب پیشرونده به ماکولا ناحیه ای در نزدیکی مرکز شبکیه حساس به نور است که مسیول دید دقیق می باشد.

لازم به ذکر است که سیگار کشیدن و بیش از حد در معرض نور آفتاب بودن در این مورد به عنوان عوامل خطر محسوب می شوند.

بدتر شدن تدریجی ماکولا که حساس ترین ناحیه شبکیه حساس به نور در پشت چشم است به عنوان استحاله ماکولا نامیده می شود.

این بیماری منجر به فقدان پیشرونده دید مرکزی و دقیق می شود. افراد مبتلا قادر به خواندن و تشخیص چهره ها نمی باشند.

اما دید حاشیه ای (دید محیطی) آنها به صورت واضح باقی می ماند، به طوری که هنوز می توانند به راحتی حرکت کنند.

معمولا هر دو چشم گرفتار می شود. استحاله ماکولا در زنان شایع تر است و گاهی به صورت خانوادگی رخ میدهد. این بیماری بعد از سن ۷۰ سالگی پیشرفت میکند اگرچه آشکالی نیز وجود دارند که افراد جوان تر را مبتلا می کنند.

انواع آن کدامند:

دو نوع اصلی از استحاله ماکولا وجود دارد ولی علل آن شناخته شده نیست. در استحاله خشک ماکولا سلول های حساس به نور موجود در ماکولا و سلول های حمایت کننده موجود در لایه زیرین، می میرند.

در استحاله مرطوب ماکولا، عروق خونی جدید و شکننده در زیر ماکولا رشد میکنند. اگر مایع یا خون از این عروق خونی نشت کند، سلول های حساس به نور در ماکولا آسیب می بینند.

استحاله ماکولا موجب از دست رفتن پیشرونده بینایی در طی چند ماه میشود.

اشکال در خواندن، تماشای تلویزیون و درست تشخیص ندادن چهره ها

اشکال در بینایی به صورتی که اشیا کوچک تر یا بزرگ تر از حد طبیعی به نظر می رسند، یا خطوط صاف به صورت موج دار دیده می شوند.

به طور اتفاقی استحاله مرطوب ماکولا موجب فقدان ناگهانی دید مرکزی می شود که به علت پارگی یک رگ خونی غیرطبیعی است.

اگرچه مایع یا خون ایجاد شده از رگ پاره شده به تدریج از بین می رود، ولی اثر خود را در ماکولای آسیب دیده به جا می گذارد و موجب اختلال دایمی بینایی می شود.

رتنیتیت پیگنمتوزا

رتنیتیت پیگنمتوزا از انواع بیماری های چشمی است. یک اختلال شایع است که سلول های موجود در شبکیه حساس به نور در چشم، به صورت پیش رونده از دست می روند. لکه های تیره رنگدانه بر روی شبکیه تشکیل شده و بینایی تخریب می شود.

این اختلال در مردان بیشتر دیده شده و به صورت ارثی می باشد که بیشتر به صورت اتوزوم مغلوب منتقل می شود.

ممکن است تا اوایل بلوغ علایمی نداشته باشد. هر دو چشم به میزان مساوی گرفتار می شوند. اگر مبتلا به رتیتیت پیگنمتوزا باشید اولین علامتی که امکان دارد توجه شما را به خود جلب کند بینایی ضعیف در نور کم است.

بعدها بینایی حاشیه ای که به نام بینایی محیطی نامیده می شود از دست می رود و بینایی به سمت داخل به صورت پیش رونده تخریب شده تا اینکه فقط ناحیه کوچکی از بینایی مرکزی باقی می ماند.

این حالت به نام دید تونلی نامیده می شود. به ندرت دید تونلی می تواند موجب کوری شود.

رتنیتیت پیگنمتوزا با معاینه شبکیه توسط افتالموسکوپ (ابزاری است که باریکه نور را بر روی چشم می تاباند) تشخیص داده می شود.

اگرچه این بیماری غیرقابل درمان است اما عینک های ویژه ای وجود دارند که می توانند به عريض شدن میدان بینایی کمک کنند.

توجه: اگر شما قصد بچه دار شدن دارید باید مشاوره ژنتیک انجام دهید تا خطر به ارث رسیدن ژن غیر طبیعی ارزیابی شود.

التهاب عصب بینایی

عصب بینایی که از پشت چشم به سوی مغز می رود، سیگنال ها را از شبکیه حساس به نور انتقال میدهد. در این بیماری عصب بینایی ملتهب شده، که باعث ایجاد درد و دید مات می شود. معمولا فقط یک چشم گرفتار می شود.

غالبا التهاب عصب بینایی در نتیجه تخریب غلاف چربی محافظ در اطراف رشته های عصب بینایی ایجاد میشود. این فرآیند که از بین رفتن میلین نامیده می شود در اثر طیف وسیعی از بیماری ها مانند اسکلروز متعدد (M. S )ایجاد می شود.

هم چنین التهاب عصب بینایی در اثر مسمومیت با مواد شیمیایی مانند سرب و متانول و برخی عفونت های ویروسی مانند آبله مرغان نیز ایجاد میشود.

این بیماری می تواند بدون علت مشخصی رخ دهد که بیشتر در زنان در حوالی بیست سالگی رخ میدهد.

علایم آن کدامند:

التهاب عصب بینایی به طور معمول موجب تخریب بینایی در طی چند ساعت تا چند روز می شود. ممکن است متوجه شوید که علایمی به شرح زیر وجود دارند

از دست رفتن دقت بینایی که خواندن و تشخیص چهره ها را مشکل می کند.

فقدان ناحیه مرکزی بینایی

درد در پشت چشم که با حرکت چشم بدتر می شود.

اگر شما بدتر شدن سریع بینایی را تجربه کردید، باید سریعا با پزشک خود مشورت کنید.

ادم پایی

ادم پایی از انواع بیماری های چشمی است. عبارت است از تورم دیسک بینایی، که ناحیه ای است بر روی شبکیه حساس به نور که عصب بینایی در آن قسمت وارد چشم می شود.

وقتی که چشم سیگنالی را به مغز می فرستد سیگنال در طول عصب بینایی طی مسیر می کند. نقطه ای بر روی شبکیه حساس به نور که در آنجا عصب بینایی وارد چشم می شود دیسک بینایی نامیده می شود که اگر فشار درون جمجمه افزایش یابد متورم می شود.

علل متعددی وجود دارد؛ از جمله افزایش فشار خون، آسیب های سر، تومور مغزی یا التهاب غشاهای احاطه کننده مغز را می توان نام برد.

این اختلال به تنهایی نمی تواند موجب درد شود ولی فشار خون افزایش یافته درون سر معمولا موجب سردرد و استفراغ می شود.

آدم پایی با افتالموسکوپ تشخیص داده می شود می توان از CT اسکن و MRI برای جستجوی علت زمینه ای بیماری استفاده کرد.

در میان مدت می توان از کورتون برای کاهش فشار درون جمجمه و جلوگیری از آسیب پایدار به عصب بینایی استفاده کرد.

کور رنگی

کور رنگی از انواع بیماری های چشمی است. کوررنگی معمولا از بدو تولد وجود دارد. اما معمولا در اثر ژن غیر طبیعی به ارث رسیده از مادر ایجاد می شود. کوررنگی به کاهش توانایی افتراق رنگ های ویژه ای اطلاق می شود.

این بیماری در اثر اختلال موجود در سلول های مخروطی که سلول های تخصصی موجود در شبکیه حساس به نور در پشت چشم هستند ایجاد می شود.

سه نوع سلول مخروطی وجود دارد که هرکدام به یکی از نورهای آبی، سبز یا قرمز حساس می باشند.

اگر یک یا چند نوع از این سلول ها مشکل داشته باشند کوررنگی ایجاد می شود. شایع ترین کوررنگی، کوررنگی قرمز و سبز بوده و ممکن است دو نوع باشد.

در یک نوع افراد قادر به افتراق بین سبز، نارنجی و قهوه ای و قرمز کم رنگ نیستند. شکل دیگر به این صورت است که رنگ قرمز را به صورت مبهم و غیرقابل تشخیص در می آورد.

کوررنگی قرمز – سبز توسط یک ژن غیر طبیعی بر روی کروموزوم به ارث می رسد. این بیماری معمولا مردان را متبلا می سازد.

زیرا زنان یک کروموزوم دیگر نیز دارند که اثر ژن معیوب را می پوشاند، اگرچه ممکن است زن ها ژن غیرطبیعی را به کودکان خود انتقال دهند.

نوع دیگر کوررنگی که بسیار نادر تر است شکلی از کوررنگی است که افتراق آبی و زرد را مشکل می کند.

این شکل از بیماری می تواند ارثی باشد ولی وابسته به کروموزوم نیست و مردان و زنان را به نسبت مساوی مبتلا می کند.

استحاله ماکولا و اختلالات چشمی دیگر ممکن است موجب کوررنگی شوند. هم چنین اثراث سمی برخی داروها مثل کلروکین ممکن است موجب کوررنگی شود.

چه باید کرد:

کوررنگی، در طی آزمون های بینایی معمول در دوران کودکی، خود را نشان میدهد. هم چنین ممکن است در طی آزمون های طبی جهت اشتغال، مثل خلبانی هواپیما که نیاز به دید رنگی طبیعی دارد کشف شود.

آزمون کوررنگی توانایی شما را برای دیدن اعداد در طرحی از نقاط رنگی، بررسی می کند. کوررنگی به ندرت یک عارضه جدی است.

انواع ارثی آن غیر قابل درمانند. اما اگر توسط اختلالات چشمی یا داروها ایجاد شده باشد، گاهی می توان علت زمینه ای را درمان کرد.

بیماری های چشمی-پیرچشمی

پیرچشمی عبارت است از کاهش تدریجی تمرکز بر روی اشیا نزدیک.

پیر چشمی معمولا در بالای چهل سال ایجاد می شود. بدین گونه که بعد از چهل سالگی بیشتر افراد متوجه اشکال در خواندن خطوط ریز می شوند که آغاز پیرچشمی است.

فرد دارای بینایی طبیعی قادر است اشیا نزدیک را به وضوح ببیند. زیرا عدسی انعطاف پذیر چشم، شکل خود را تغییر داده و هنگام تمرکز بر روی اشیا نزدیک منحنی تر و کلفت تر می شود.

عدسی ضخیم شده شعاع های نور حاصل از اشیا نزدیک را به شکل دقیقی بر روی شبکیه حساس به نور در پشت چشم متمرکز می کند که این فرآیند تطابق نام دارد.

با افزایش سن، عدسی خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست داده، قدرت تطابق کاهش یافته و در نهایت شعاع های نور اشیا نزدیک را به خوبی بر روی شبکیه متمرکز نمی کند. بنابراین اشیا در چشم ما تار به نظر می رسند.

علایم آن کدامند؟:

علایم معمول پیرچشمی عبارتند از:

نیاز به نگه داشتن روزنامه و کتاب ها به فاصله یک بازو، جهت مطالعه اشکال در تمرکز بر اشیا نزدیک در نور کم.

نیاز به در آوردن عینک برای دیدن اشیا نزدیک در افراد نزدیک بین

اگر هر یک از علایم فوق را دارید حتما با پزشک مشاوره کنید.

درمان چیست؟:

پیر چشمی را می توان با تجویز عینک های محدب که شعاع های نور اشیا نزدیک را بر روی شبکیه متمرکز می کنند اصلاح کرد.

اگر شما دوربین، نزدیک بین یا آستیگمات باشید ممکن است عینک های ویژه ای برایتان تجویز شود که در قسمت های مختلف، عدسی دارای قدرت متفاوتی

باشند. به عنوان مثال عینک های دارای دو عدسی، دارای یک عدسی فوقانی برای تصحیح دید دور و یک عدسی پایینی برای تصحیح پیرچشمی می باشند.

عدسی های پیشرفته ای که قدرت متمرکز کننده آنها از بالا به پایین به تدریج تغییر میکند نیز در دسترس است. پیر چشمی را گاه می توان با لنزهای تماسی درمان کرد ولی برای خواندن، عینک مورد نیاز است.

پیر چشمی با افزایش سن بدتر شده و ممکن است هر چند سال نیاز به تعویض عینک با شیشه جدید تری داشته باشید. برای انجام آزمون های بینایی پزشک خود را به طور منظم ملاقات کنید.

این وضعیت در نهایت در حدود سن شصت سالگی که در آن زمان قدرت تمرکز طبیعی چشم به حداقل خود می رسد، تثبیت می شود.

در این مرحله بیشترین کار تمرکز توسط عینک انجام می شود نه توسط خود چشم.

قرمز شدن تخم چشم

شایع ترین تغییر در وضعیت ظاهری چشم ها قرمز شدن آنها است. شرایط متعدد و مختلفی رگ های خونی در بافت ملتحمه چشم را گشاد میکنند و باعث می شوند که سفیدی چشم قرمز به نظر آید.

این قبيل حالات و شرایط شامل خستگی، آلرژی ها، عفونت ها، خراشیدگی یا زخم های قرنیه، هم چنین وارد شدن اجسام خارجی به چشم است.

گاهی اوقات یک سرفه یا عطسه شدید و یا وزش مستقیم باد باعث پاره شده یک رگ در ملتحمه چشم می شود و تشکیل یک لکه قرمز شفاف در سفیدی چشم می دهد.

هم چنین در اثر گل مژه و یا در اثر بیماری های میکروبی در پلک ها یا سینوس ها ممکن است پلک ها و نسوج اطراف چشم قرمز رنگ گردند.

اگر تخم چشم قرمز شده باشد، سولفات دو زنگ ۱۰ سانتی، نئوکائین ۱۰ سانتی و ۴۰ گرم آب مقطر را مخلوط کرده و هر صبح، ظهر و شب هر مرتبه ۲ قطره از آن را در چشم بچکانید قرمزی چشم به کلی مرتفع خواهد شد.

سولفات دو زنگ ۱۰ سانتی با ۵۰ گرم عرق بید مخلوط و روزی ۵ مرتبه در چشم بچکانید.

محلول آرژيرل ۱۰۰۰ را داخل چشم بریزید.

محلول پنیسیلین دوهزار واحدی را در چشم بچکانید.