Emilia sonchifolia

نام علمی: .Emilia sonchifolia DC

Emilia sonchifolia گیاهی از تیره کاسنی، علفی و دارای ساقه منشعب از قاعده، به ارتفاع ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر و برگ هایی به اشکال مختلف است. برگ های واقع در قاعده ساقه آن، عموما پھنکی با بریدگی های نامنظم و منتهی به دمبرگ دراز دارند ولی هر چه به بالاتر نزدیک می شوند، وضع ساقه آغوش و ظاهر مشخص پیدا می کنند ضمنا قاعده پهنک دارای دو زائده قلبی شکل می گردد.

گل های Emilia sonchifolia که در راس انشعابات فرعی ساقه جای دارند، در مجموع ظاهری دیهیم مانند پیدا می کنند. رنگ گل های آن صورتی است و هر یک نیز بر روی دمگلی باریک و دراز قرار دارد. براکته های واقع در زیر کاپیتول ها، عموما طولی برابر گل ها و ظاهر باریک و دراز دارند و مجموعا، انولوکری استوانه ای شکل، بی کرک و یا دارای تارهای کم به وجود می آورند.

میوه اش پس از رسیدن، دارای تارهای ظریف و فراوان می گردد. در ایران نمی روید ولی در نواحی مختلف جنوب آسیا مانند هند، سیلان و به طور کلی غالب نواحی حاره قاره آسیا پراکنده است.

خواص درمانی Emilia sonchifolia

شیره خالص برگ گیاه Emilia sonchifolia را به صورت قطره و جهت رفع شب کوری در بعضی نواحی در چشم می چکانند به علاوه برای آن اثر رفع التهاب چشم قائل هستند. جوشانده کامل گیاه به عنوان تب بر مورد استفاده قرار می گیرد. در هند و چین از برگ گیاه جوشانده ای تهیه می شود که به عنوان تب بر به کار می رود. از کلیه قسمت های گیاه نیز در بعضی نواحی (رئونیون) برای درمان آسم و در استعمال خارج جهت التیام زخم و جراحات استفاده می شود.

این گیاه که در نواحی مختلف کشورهای آسیایی مانند هند و در بنگال و شهرهای آن به فراوانی می روید، به عنوان معرق و تب بر و به مصارف درمانی مختلف، مشابه گل قاصد (Taraxacum officinal) می رسد. پرورش آن به علت آن که مورد توجه مردم هند است در غالب نواحی این کشور معمول می باشد.

گیاه Emilia sonchifolia در ایران نمی روید. در گویان، گونه دیگری را به نام Emilia rigidula که شباهت زیاد به کاهو دارد، پرورش می دهند. از این گیاه، در نواحی مورد کشت، استفاده های درمانی مختلف مانند درمان بیماری وبا و همچنین به عنوان مقوی توسط بومیان به عمل می آید.