کلریدریک اسید

کلریدریک اسید

کلریدریک اسید همان اسید معده است که از یاخته های اصلی معده ترشح می شود و حاوی اسیدهای شیره معده است که برای مراحل ابتدایی هضم غذا لازم است. شیره معده حاوی ۰/۲٪ الی ۰/۵٪ هیدروکلریک اسید است. این اسید، ترکیبی از یون های هیدروژن (که به عنوان اسیدیته در نظر گرفته می شود) و یونهای کلرید است. یون های هیدروژن از تجزیه آن تولید می شوند.

کربنیک اسید در خون از ترکیب کربن دی اکسید و آب به وجود می آید. تولید کربنیک اسید تحت کنترل آنزیمی است به نام کربنیک اسید آنهیدراز؛ این آنزیم حاوی عنصر روی است. فقط یون های هیدروژن حاصل از تجزیه کربنیک اسید از خون وارد یاخته های اصلی می شوند (یونهای بی کربنات نمی توانند وارد یاخته اصلی شوند).

این یاخته ها با یون های کلرید که به راحتی در دسترس قرار می گیرند، ترکیب شده و هیدروکلریک اسید تولید می کنند. تولید بیش از حد هیدروکلریک اسید ایجاد سوزش سر دل و زخم های معده و دوازدهه می کند.

کاهش تولید هیدروکلریک اسید (هیپوکلریدریا) یا فقدان کامل آن (آکلریدریا) منجر به سو جذب بعضی از مواد معدنی می شود که معمولا در هیدروکلریک اسید حل می شوند. التهاب مزمن معده (گاستریت مزمن) منجر به تخریب یاخته های اصلی می شود.

بروز اکلریدریا با کم خونی وخیم (پرنیسوز)، سرطان معده و احتمالا سایر سرطان های دستگاه گوارش مرتبط است چون عدم وجود هیدروکلریک اسید منجر به ایجاد مواد سرطان زای خاص از اجزای سازنده مواد غذایی طبیعی می شود.

انواع تکمیلی هیدروکلریک اسید عبارت اند از:

1. هیدروکلریک اسید رقیق شده. ۲ الی ۵ میلی لیتر از هیدروکلریک اسید ۱۰٪ با ۲۵۰ – ۲۰۰ میلی لیتر آب رقیق می شود و با نی در بین یک وعده غذایی، جرعه جرعه نوشیده می شود. نباید بیش از ۲۰ میلی لیتر از هیدروکلریک اسید ۱۰٪ در طی ۲۴ ساعت خورده شود.
2. هیدروکلرید بتائین، که در هر ۱۰۰ میلی گرم حاوی ۲۳/۸ میلی گرم هیدروکلریک اسید است. مقدار مصرفی معمول ۶۰ تا ۵۰۰ میلی گرم است که در آب حل و بعد از غذا نوشیده می شود. به شکل قرص در دسترس است.
3. گلوتامیک هیدروکلرید اسید. که در هر ۱۰۰ میلی گرم حاوی ۱۹/۹ میلی گرم هیدروکلریک اسید است. مقدار معمول آن ۶۰۰ تا ۱۸۰۰ میلی گرم است که در آب حل و بعد از غذا نوشیده می شود. به شکل قرص و کپسول در دسترس است.