ترس کودکان از صداهای بلند

ترس کودکان از صداهای بلند مثل رعد، آژیر خطر و حتی صدای زنگ در میان کودکان دو تا سه ساله معمول است؛ اما بیشتر این اطفال تا چهار یا پنج سالگی به این صداها عادت می کنند. تنها برخی از آنها پس از این سنین هم واکنش های شدیدی به این صداها نشان می دهند. در این صورت، باید با کمک به کودکتان به حل و رفع مشکل او بپردازید.

البته، اولین اقدام آن است که پزشک، کودک شما را معاینه کند، زیرا ممکن است فرزندتان به صداهایی با فرکانس خاص، حساسیت داشته باشد. از روش های کسب آرامش استفاده کنید.

کودک را در برابر ترس از صدای بلند مقاوم کنید.

1.در بررسی ترس کودکان از صداهای بلند مشخص کنید چه صداهایی موجب ترس کودک می شوند. درباره این صداها با او صحبت کنید و علت ترسش را جویا شوید. پس از تهیه فهرستی از این صداها آن را برحسب میزان ترس کودک، مرتب کنید.

۲. صداها را بازسازی کنید. صداهایی را که موجب ترس کودک می شوند، بر روی کاست ضبط کنید. بکوشید کیفیت ضبط تا حد امکان بالا باشد.

٣. کودک را آماده کنید. توضیح دهید که می خواهید با استفاده از صدای ضبط شده، به او کمک کنید تا بر ترسش غلبه کند. به او اجازه دهید صدای ضبط صوت را خودش تنظیم کند و هرگاه بخواهد، آن را قطع کند.

۴. ضبط صوت را روشن کنید. درحالی که کودک در آرامش کامل به سر می برد، ضبط را با صدای کم روشن کنید. از او بخواهید میزان اضطراب خود را با یکی از اعداد یک تا ده بیان کند. به تدریج، صدای ضبط صوت را بلندتر کنید و یا بگذارید کودک، این کار را انجام دهد. آنقدر این کار را تکرار کنید تا به راحتی بتواند با صدای بلند به آن گوش دهد. تحسین را فراموش نکنید.

۵. از تجربه های حقیقی استفاده کنید. صداها را به صورت زنده و واقعی ایجاد کنید. از کودک بخواهید اگر می ترسد گوشهایش را با دست بگیرد. بادکنکی را بترکانید، با چکش بر روی میخ بکوبید و یا یک تفنگ ترقه ای را شلیک کنید. کم کم از کودک بخواهید به تنهایی این کارها را انجام دهد.