خودداری کودک از عینک زدن

در رابطه با خودداری کودک از عینک زدن باید گفت که بسیاری از کودکان عینک زدن را دوست دارند اما سایرین آن را خسته کننده می دانند و از آن متنفرند. وظیفه شما به عنوان پدر یا مادر این است که به کودکانتان بفهمانید، «عینک وسیله ای برای مشاهده بهتر پیرامونشان است.»

از تقویت کننده های طبیعی استفاده کنید. با استفاده از یک تقویم به کودک امکان دهید، در صورت همکاری با شما در مصرف دارو یک علامت بگیرد. سپس، با جمع آوری چند علامت، شرایط دریافت یک جایزه را پیدا کند..

براساس آمارهای موجود، یک نفر از هر چهار کودک دانش آموز و یک نفر از هر بیست کودک کوچکتر از سن مدرسه، دارای نوعی مشکل بینایی است. چشمان کودک باید پس از تولد، سپس در چهار سالگی و پس از آن به طور دورهای معاینه شوند. در طول سالهای رشد، نیازهای بینایی یک کودک، در هر ۶ ماه تغییر می کنند.

اگر کودکی که به عینک نیاز دارد، از کاربرد آن خودداری کند، مشکلات زیادی پیش می آیند. ممکن است بخواهد عینک را بشکند یا برای همیشه آن را کنار بگذارد؛ ولی در اصل نباید انتخابی برای کودک باقی بماند. هر جا می رود و هر کاری که انجام می دهد، عینک باید همراهش باشد. .

این یک مسئولیت پر اهمیت برای یک کودکخردسال است، در نتیجه، شما باید اهمیت عینک زدن را به او بیاموزید و او را به استفاده از آن، تشویق کنید.

آموزش بدون آگاهی

اولین قدم، تشویق کودکی است که به عینک نیازمند است؛ زیرا کودک به حمایت و تشویق شما نیاز دارد. همچنین، احساس کودک را در مورد این “مزاحم” دریابید. این مسأله اهمیت دارد که کودک هنگام استفاده از عینک، احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد.

درمورد عینک زدن کودکان تصوری مثبت ایجاد کنید. در حالی که هنوز از عینک استفاده نکرده است، آن را به صورت اتفاقی خاص جلوه دهید. کسانی را که عینک به چشم دارند و کودک، آنها را می شناسد و دوستشان دارد، به او نشان دهید (چه در حضور آنها و چه در تلویزیون باشند). کاری کنید تا او مانند یک دختر یا پسر بزرگ عینک بزند و در گردش خانه آن را به دیگران نشان دهد. به عنوان تشویق، ترتیبی دهید تا با کودکی که هم عینک به چشم دارد، بازی کند.

تجربه را با کتاب تقویت کنید. کتابهای فراوانی در مورد تجارب کودکان باعینک نوشته شده اند. این کتاب ها می توانند بسیار مفید باشند. کودک را در انتخاب عینک شرکت دهید. اگر به اندازه کافی بزرگ باشد، می تواند در انتخاب عینک به شما کمک کند تا از میان انواع گوناگون آن، یکی را برگزیند. اگر کودک عینکش را دوست داشته باشد، میل بیشتری برای استفاده از آن خواهد داشت.

انتخاب های خود را بررسی کنید. از انواع متنوعی که وجود دارد، اطلاع یابید. دسته برخی عینکها انحنایی دارد که با قرار گرفتن در پشت گوش از افتادن آن جلوگیری می کند. می توانید، یک بند چرمی را که در پشت سر کودک محکم می شود، به عینک وصل کنید. این جز اضافی برای کودکانی که مدام عینکشان را از چشم بر می داند، بسیار مفید است.

افزون بر این ها، شیشه های پلاستیکی هم موجود هستند، که در هنگام ورزش یا بازی، مطمئن تر و امن تراند. امکان استفاده از لنزهای تماسی را برای حال و آینده بررسی کنید. قبل از هرگونه تصمیم گیری در مورد انواع انتخاب های آگاهی خود را افزایش دهید.

در رابطه با خودداری کودک از عینک زدن به کودک بیاموزید چگونه با عينک رفتار کند.

او را برای برخورد با کسانی که ممکن است مسخره اش کنند، آماده کنید. برای مقابله با متلکهای اجتناب ناپذیر در مورد عینک، راه حل هایی پیش پای کودک بگذارید. موقعیت را بازسازی کنید و درباره پاسخهای دفاعی فکر کنید. از شخصیت های معروفی که عینک می زده اند، برای کودک تعریف کنید تا در موقع لزوم، الگوهایی برای خود داشته باشد.

یک نظام حمایتی خلق کنید. با معلمش در مورد نیازهای احتمالی کودک،، صحبت کنید. برای مثال ممکن است نزدیک تر نشستن به تخته سیاه برایش مناسب تر باشد. گاهی کمک یک معلم در مقابله با متلک های سایر دانش آموزان بسیار مفید است.

به ویژه در مورد کودکان خردسالی که عینک می زنند، مصاحبت با کودکی مانند خودشان، بحث های کلاسی در مورد فایده های عینک، مطالعه کتاب های مناسب در کلاس یا دعوت از یک چشم پزشک برای سخنرانی در کلاس، می تواند راه را هموارتر سازد.

برای حل مشکل خودداری کودک از عینک زدن از جملات مثبت استفاده کنید.

هنگام درک فواید عینک و استفاده مداوم از آن، باید یک «وابستگی مثبت» ایجاد کنید. کودک را تحسین کنید. به او بگویید، از اینکه به طور مرتب عینک می زند، چقدر خوشحال هستید. ارتباط کودک با پزشک را تقویت کنید. چشم پزشکی را انتخاب کنید که بتواند به سادگی با کودک ارتباط برقرار کند و احساس خوبی را در مورد اطاعت از دستورات پزشک به او القا کند. شاید پزشک بتواند سرکلاس، برای همه آنها سخنرانی کند.

کودک را تشویق کنید تا برای محکم کردن پیمانش با پزشک، یادداشت ها یا عکس هایی را برای او بفرستد.

با استفاده از یک جدول، کودک را تقویت کنید. هربار که کودک به طور صحیح عینک می زند، یک ستاره در جدول بگذارید. منظور از نحوه صحیح عینک زدن آن است که کودک هنگام مطالعه، برای نگاه کردن به تخته سیاه، هنگام تماشای تلویزیون یا همیشه، از عینک استفاده کند. یک کودک خردسال می تواند به وسیله برچسب هایی که والدین در اختیارش می گذارند، خودش در جدول علامت بگذارد و همکاری خود را تقویت کند.

اگر کودک به مدرسه می رود، می توانید یک دسته کارت یا قطعاتی کاغذی برای معلمش بفرستید تا شما را از وضعیت کودک در مدرسه آگاه کند: «مادر عزیز، تام امروز در تمام مدت عینک به چشم داشت و کار بزرگی انجام داد.» کارت ها را جمع کنید تا وقتی به تعداد مشخصی رسیدند، به او یک هدیه بدهید. و از پی آمدهای طبیعی استفاده کنید.

اگر کودک هر روز برای یک مدت مشخص، مرتب عینک بزند، برای تشویق اجازه دهید، به سینما برود یا کتاب جدیدی برای خواندن داشته باشد. در اینجا پاداش از نوعی است که به نحوی با بینایی کودک مرتبط باشد.