شکایات بدنی بی اساس کودک

شکایات بدنی بی اساس کودک: همه کودکان، گاهی از بیماری به عنوان بهانه استفاده می کنند، ولی در برخی به نظر می آید که نشانه های بیماری ظاهر شده، پس به طور مبهمی رفع می شوند. به هر حال، هیچ گاه ناراحتی جسمانی را نادیده نگیرید و قبل از هرگونه تصور، شکایات تکرار شونده یا نامعمول را با پزشک در میان بگذارید.

در هر صورت، وقتی کودکی درست قبل ازیک امتحان یا در اولین روز رفتن به مدرسه، به نظر افسرده می آید و شکایت هایش ظاهر می شود، باید برای تغییر این رفتار، کوشش کنید. در این بخش راه هایی را برای رفع بیماری های دروغین در منزلتان خواهید یافت.

معیارهای روشنی را در مورد شکایات بدنی بی اساس کودک به کار گیرید.

کودک باید بداند برای آنکه بتواند به خاطر بیماری در خانه بماند، معیارهایی خاص وجود دارند. قوانین را برای کودک توضیح دهید و با ثابت قدمی آنها را به کار ببرید. برای مثال، یک قانون می تواند این گونه باشد که تا دمای بدنش به ۳۸ درجه سانتی گراد نرسد، و یا علائم مشاهده شدنی بیماری نظیر اسهال یا استفراغ وجود نداشته باشد، باید به مدرسه برود.

قانون دیگر می تواند این گونه باشد: کسی که آنقدر مریض است که نمی تواند به مدرسه برود، پس به اندازه کافی بیمار است تا نتواند فوتبال تمرین کند. برخی مدارس برای محدود کردن بیماری های مسری، قوانین خاص خودشان را دارند. این مدارس نیز می توانند معیارهایی را برای شما فراهم کنند.

نمونه ای از رفتار سالم باشید.

گاهی تقلید از بزرگ ترها موجب افسردگی کودکان خردسال می شود. اگر شما همیشه از درد و ناراحتی، و از دکتر و دوا شکایت داشته باشید، کودک شما نیز احتمالا” هم. گونه رفتار خواهد کرد. مراقب چیزی که در حضور کودک می گویید، باشید، حتی وقتی به سئوال ساده ای نظیر «حالت چطوره؟» پاسخ می دهید.

از حمایت بیش از حد خودداری کنید.

اگر کودک زمین خورد و دستش زخم شد، این حادثه را بیش از حد بزرگ جلوه ندهید. با ترس و وحشت به هر عطسهای واکنش نشان ندهید. به خاطر داشته باشید که همه خراش ها به پانسمان احتیاج ندارند و در حقیقت، حتی بدون پانسمان و در معرض هوا زودتر بهبود می یابند. البته خراش پوستی را نادیده نگیرید؛ اما بیش از حد نیز واکنش نشان ندهید. با کودک همدردی کنید، او را ببوسید، و وانمود کنید که اتفاق مهمی رخ نداده است.

شکایات بدنی بی اساس کودک: به کودک بیاموزید، چگونه با تنش روبرو شود.

برای شکم درد، سردرد، یا دیگر نشانه های بدنی که با تنش ایجاد می شوند، از روشی که در مقاله روش کسب آرامش آمده است، استفاده کنید. به این نکته توجه داشته باشید که چنین نشانه هایی حتی اگر ناشی از یک بیماری واقعی نباشند نیز، حقیقی هستند.

راه های جدیدی را برای جلب توجه به کودک بیاموزید.

برخی کودکان برای جلب توجه شما، از شکایت مداوم استفاده می کنند. بکوشید، راه های سودمندتری برای جلب توجه به آنها بیاموزید. و با کودک، همدردی کنید. به کودک بگویید که احساسش را درک می کنید و نظر خود را در مورد آنچه اتفاق افتاده است، برای او توضیح دهید. برای مثال: «هر وقت که دارم به بچه غذا میگم، انگار ناراحتی. می دونم بعضی وقت ها احساس حسادت می کنی و دوست نداری به برادر کوچولو داشته باشی؛ ولی بیا یه علامت رمز با هم داشته به من چشمک بزن.»

باشیم. بدین ترتیب که هر وقت کسی در مورد خوشگلی برادر کوچولوت حرف زد، و چند روش مثبت، برای جلب توجه به او بیاموزید و سپس همراه با یکدیگر به آن ها عمل کنید، نظير مامان، بیا نگاه کن، ببین چی ساختم.» و و وقتی کودک از روش های بالا استفاده کرد، با پاداش او را تشویق کنید. هنگامی که او برای جلب توجه، به شما کمک می کند یا در کاری با شما همراه می شود، او را درک کنید. در مواقعی که تقاضای توجه ندارد نیز با او وقت بگذارنید. و راه های نامناسب او را برای جلب توجه، نادیده بگیرید.

وقتی کودک شما می گوید که دچار سردرد است، یک مسکن با یک استراحت کوتاه را به او توصیه کنید و به کار خودتان مشغول شوید. در صورتی که مسأله جدی نباشد، نگرانی زیادی نشان ندهید.

شکایات بدنی بی اساس کودک – رفتار سالم را تقویت کنید.

برای درمان کودکی که دچار شکایت های بی اساس بدنی است، تحسین و پاداش دادن به خاطر رفتار سرشار از سلامتی اش، بسیار مهم است. فرض کنید، کودک شما قبل از یک امتحان، دچار تب خفیفی شده است، اما به جای آنکه در اثر آنفلوآنزا بی تابی کند، می گوید که اشتهایش خوب است، از ورزش لذت برده، و بدون ناراحتی سر جلسه امتحان حاضر می شود. این رفتار، فوق العاده است! این حقیقت را به کودک بگویید.

با تقلب و تظاهر مقابله به مثل کنید.

حتی اگر اطمینان دارید که کودک شما تظاهر به بیماری می کند، وانمود کنید که بیمار بودن کودک را باور کرده اید. به یک پرستار نگران تبدیل شوید و با یک نقشه خاص او را در خانه کسل کنید. با بیماری بازی کنید، کودک را به بستر ببرید و مجبورش کنید تا در آنجا بماند. فقط نان و چای به او بدهید و توضیح دهید که بیمارتر از آن است که بتواند چیز دیگری بخورد. تلویزیون را خاموش کنید؛ زیرا او باید چندین ساعت بخوابد. با انجام این نقشه، از اینکه دوباره به مدرسه برود و فعالیت هایش را از سر بگیرد، بسیار خوشحال خواهد شد.