مشکلات صبحگاهی کودک (پارت اول)

با مشکلات صبحگاهی کودک در پارت اول همراه ما باشید.

اگر روز آغاز خوبی داشته باشد، امکان بیشتری وجود دارد که هم والدین و هم بچه ها روز خوبی در پیش داشته باشند. با این حال، ما اغلب چنان گرفتار عادتها و وظایفمان در زمینه بیدار کردن به موقع، مراقبت از بهداشت کودک، فراهم آوردن غذا، رسانیدن کودک و رتق و فتق امور هستیم که این درگیری های اجتناب ناپذیر صبحگاهی می توانند تمام روز را خراب کنند.

در این مقاله کوشش خواهیم کرد تعدادی از مشکلات صبحگاهی کودک و والدین که معمولا موجب گرفتاری های صبحگاهی می شود و هم چنین راه هایی که می توان از آنها اجتناب کرد یا تغییرشان داد را مورد بحث قرار دهیم. هنگامی که راه های پیشنهادی را امتحان کردید، مشاهده خواهید کرد که این راه حل ها چه تغییر عمیقی در شروع برنامه های روزانه خانواده شما و همچنین دیدگاه مثبت تر اعضاء خانواده نسبت به یکدیگر و نسبت به روز در پیش رو، ایجاد خواهد کرد.

 مشکلات صبحگاهی کودک: کودکانی که صبح ها خیلی زود از خواب برمی خیزند

زمانی که کودک شما صبحها چنان زود از خواب برمی خیزد که باعث دردسر شما می شود، چه کاری می توانید انجام دهید؟ اگر کودک شما با زود برخاستن، خواب شما را برهم می زند و یا با پرسه زدن خودسرانه در اطراف خانه موجب نگرانی شما می شود، می توانید به او یاد دهید که در چنین مواقعی دوباره به خواب برود و یا به آرامی در رختخواب خود بازی کند. ولی در درجه اول باید بررسی کنید که آیا میزان خواب او کافی است یا نه. واقعیت این است که بعضی از کودکان به خواب بسیار کمتری نسبت به کودکان دیگر نیاز دارند. میزان خواب کافی در مورد یک کودک می تواند دوازده ساعت و در مورد کودک دیگر هشت ساعت باشد. گاهی کم خوابی می تواند نشانگر فعال بودن بیش از حد (به مقاله اختلال در تمرکز، همراه با بیش کاری مراجعه کنید) باشد ولی معمولا صرفا نمایانگر تفاوت بین افراد است.

اگر میزان خواب کودک شما آن قدر نیست که روز را به خوبی بگذراند، وظیفه شما این است که به او یاد بدهید هنگامی که از خواب برمی خیزد، چطور مجددا به خواب برود و یا اینکه چطور بیشتر بخوابد. ولی اگر با این مقدار خواب، کاملا راحت و شاداب است وظیفه شما این است که به او یاد دهید تا رسیدن موقع مناسب برای بیدار شدن سایرین، در یک مکان امن و یا رختخواب به آرامی و بدون سروصدا بازی کند.

با پرسش های زیر می توانید وضعیت کلی خواب کودک را تعیین کنید.

۱- آیا کودک همیشه نسبت به همسالانش کمتر می خوابد؟

۲- هر شب چند ساعت می خوابد؟ یک هفته میزان خواب شبانه کودک را یادداشت کنید و سپس میانگین آن را محاسبه نمایید. متوسط خواب شبانه کودک چقدر است؟

3- آیا میزان خواب کودک هر شب تقریبا یکسان است و یا اینکه تفاوت زیادی بین مقدار خواب او در شب های مختلف وجود دارد؟

۴- آیا معمولا کودک صبحها شاداب است؟ آیا تا هنگام خواب بعداز ظهر یا خواب شب «دوام» می آورد و یا اینکه مجددا به خواب می رود؟

اگر میزان خواب شبانه کودک تقریبا هر شب به یک اندازه است و معمولا صبحها شاداب است، احتمالا خوابش کافی است و تنها باید آموزش ببیند که وقتی شبها به خواب نمی رود یا اینکه صبح ها زود از خواب بیدار می شود، به آرامی در رختخواب بازی کند. ولی اگر به نظر می رسد که کودک به خواب بیشتری نیاز دارد، می توانید روش های زیر را به کار گیرید تا با تغییر عادت های خوابیدن، کودک بتواند بیشتر بخوابد.

 مشکلات صبحگاهی کودک: چطور به کودکان آموزش دهیم که بیشتر بخوابند

بعضی از کودکان به راحتی به خواب می روند، ولی عادت دارند قبل از ساعت مقرر از خواب برخیزند. راه حل های زیر می توانند به چنین کودکانی بیاموزند چطور تا رسیدن ساعت مناسب برای بیدار شدن، مجددا به خواب روند. مقاطع باشید. هنگامی که کودک زود از خواب برمی خیزد، با قاطعیت از او بخواهید که دوباره بخوابد و یا اینکه تا هنگامی که به سراغش نرفته اید در رختخواب بماند. در مورد بعضی از کودکان همین کافی است؛ البته به شرط آنکه کودک حس کند شما واقعا این حرف را جدی می زنید.

انتظار معجزه نداشته باشید. بیشترین چیزی که می توانید انتظار داشته باشید، افزایش تدریجی زمان خوابیدن است. اگر کودک نوپای شما ساعت ۶ صبح از خواب برمی خیزد، از او انتظار نداشته باشید که روز بعد ساعت ۸ صبح از خواب برخیزد. اگر فردای آن روز ساعت شش و پانزده دقیقه و روز بعد ساعت شش و سی دقیقه از خواب برخیزد، پیشرفت زیادی کرده است. سعی کنید در این مورد به تدریج به حالت ایده آل برسید. و به کودک اطمینان خاطر بدهید. بعضی از کودکان نگران این هستند که مبادا بیش از حد بخوابند. آنها را مطمئن کنید که در صورت لزوم آنها را از خواب بیدار خواهید کرد.

و یا اینکه بالای سر آنها ساعت زنگ دار بگذارید. و قانون «پنج دقیقه صبر کن» را اجرا کنید. احتمالا شما نیاز دارید که به جای کودک، خودتان را تقویت کنید. هنگامی که صدای گریه و یا حرکت کردن کودک را شنیدید، سریعا سراغ او نروید. ابتدا پنج دقیقه صبر کنید و سپس به اتاق او بروید؛ مگر مواقعی که فکر می کنید کودک واقعا مشکلی دارد. بعد از چند روز می بینید که کودک بلافاصله یا کمی بعد دوباره به خواب می رود. اگر هنوز زود از خواب برمی خیزد، دوباره این قانون را به کار ببرید.

به کودک پاداش دهید.

در مورد کودکی که حرف ها را به خوبی می فهمد، می توانید از پاداش دادن استفاده کنید. این روش معمولا در مورد کودکان بالای سه سال به خوبی مؤثر واقع می شود. برای کودک اهداف جزئی انتخاب کنید تا به تدریج به آنها برسد. اگر به عنوان پاداش به کودک یک اسباب بازی می دهید، اطمینان حاصل کنید که اگر بدون حضور شما با آن بازی کند، خطری او را تهدید نمی کند. کودکان را با اسباب بازی هایی که به راحتی از یکدیگر جدا می شوند و به صورت اجزاء کوچک قابل بلع در می آیند، تنها نگذارید. همچنین در مورد اسباب بازی هایی که سیم دارند احتیاط کنید. ممکن است بخواهید که جدول جایزه را با مورد بعدی (تمرین مثبت) همراه کنید.

از روش تمرین مثبت استفاده کنید. این روش به کودک شما امکان می دهد که مهارت هایی را فراگیرد و در هنگام لزوم از آنها استفاده کند. بسیاری از کودکان نمی دانند وقتی از خواب برخاستند چطور دوباره به خواب بروند. هنگام روز کنار کودک خود دراز بکشید و با او در مورد اینکه چطور به خواب برود، صحبت کنید. از او بخواهید چشمانش را ببندد؛ سپس با صدایی ملایم و آرام بخش داستانی را با این مضمون تعریف کنید که چطور موجهای ساحل به دنبال همدیگر می آیند تا کنار ساحل بازی کنند و سپس مجددا به خانه بر می گردند.

در هنگام خواب به او یادآوری کنید که چطور به آرامی دراز بکشد، چشم هایش را ببندد و به موج هایی که داستانش را تعریف کرده اید، فکر کند. به کودکان بزرگ تر یاد دهید که چطور در ذهن خود گوسفند بشمارند» و یا صحنه های آرام بخشی را مانند آنچه شما برایشان تعریف کرده اید، پیش خودشان مجسم کنند. از روشهای کسب آرامش استفاده کنید. به کودکان پنج ساله یا بزرگ تر روشهای کسب آرامش را یاد دهید. از روش تمرین مثبت استفاده کنید و از کودک بخواهید که روی این روش ها تمرین کند، تا بداند هنگامی که بسیار زود از خواب برخاست، چه باید بکند.

 مشکلات صبحگاهی کودک: چطور به کودک خود آموزش دهیم که در رختخواب بازی کند

بسیاری از کودکان نمی دانند که چطور باید تا هنگامی که اجازه بیرون آمدن از رختخواب را پیدا کنند، وقت بگذرانند. بنابراین شما باید با ایده های ابتکاری آنها را مشغول نگه دارید. حتما برنامه ریزی قبلی داشته باشید و از شب قبل در مورد اینکه صبح چطور باید گذرانده شود، تصمیم بگیرید. سپس به خاطر داشته باشید کودک را تشویق کنید که یاد بگیرد صبح ها به آرامی و بدون وجود شما بازی کند. در این مورد به بخشهای بعدی مراجعه کنید. سپس ایده های زیر را به کار ببرید:

هنگامی که سراغ کودک می روید تا روی او را بپوشانید، یک اسباب بازی در رختخواب او بگذارید تا صبح هنگامی که از خواب بیدار شد، به طور غیر منتظره آن را پیدا کند. اسباب بازی را هر روز یا هر چند روز یک بار عوض کنید. و کودک را با عکس اشخاص سرگرم کنید. عکس کودکان دیگر، عکس خودتان و یا خواهر و برادرهای کودک را به گهواره و یا جای دیگری که کودک بتواند به آسانی آنها را ببیند، بچسبانید. یا اینکه به جای عکس از یک آینه نشکن استفاده کنید تا کودک بتواند خودش را در آن مشاهده کند.

از روش تقویت مثبت استفاده کنید. از کودک بخواهید تعریف کند هنگامی که صبح زود از خواب برخاست، چه خواهد کرد. این کار را با استفاده از ضبط صوت یا بازی با اشیائی که او نام می برد، تمرین کنید. و یک کیسه صبحگاهی تهیه کنید. از یک کیسه نرم یا روبالشی استفاده کنید و اسباب بازی با لوازمی را که کودک را صبح ها آرام و مشغول نگه می دارد در آن بریزید. آن را به گونه ای که برای کودک خطرساز نباشد، به کنار تشک متصل کنید. هر چند روز یکبار محتویات آن را عوض کنید. مطمئن شوید که کودک می داند این کیسه برای چیست و چطور با محتویات آن بازی کند. و به کودک یاد بدهید که چطور ساعت را بخواند. اگر کودک نمی تواند ساعت را بخواند.

روی یک صفحه کاغذ عکس یک ساعت را بکشید؛ طوری که نشان دهد که شما در چه ساعتی باید بیدار شوید. ساعت کاغذی را طوری نزدیک ساعت واقعی بگذارید که بتواند به راحتی دیده شود. به کودک بگویید که تا زمانی که هر دو ساعت یک شکل نشدند و یک ساعت را نشان ندادند) به آرامی در رختخواب بازی کند. از یک نوار قصه استفاده کنید و یا داستانی را روی نوار ضبط کنید. این داستان می تواند سرگرمی صبحگاهی جالبی برای کودکان نوپا یا بزرگتر باشد.

علاوه بر نوار قصه می توانید یکی از داستانها یا کتاب های مورد علاقه کودک را بخوانید و روی نوار ضبط کنید. مطمئن شوید که کودک طرز کار با ضبط صوت را یاد گرفته است. اگر کتاب را کنار کودک بگذارید، طوری که کودک بتواند هنگامی که به داستان گوش می دهد، عکسهای کتاب را هم تماشا کند، بیشتر سرگرم خواهد شد.

از تلویزیون برای سرگرم کردن کودک استفاده کنید. مسلما رادیو و تلویزیون می توانند کودک را سرگرم کنند. از قبل کانال تلویزیون یا رادیو را برای کودک تنظیم کنید و مطمئن شوید که کودک می تواند تلویزیون یا رادیو را به کار بیندازد. و از جدول «کودک سحرخیز» استفاده کنید.

تمام روش هایی که برای کودکان نوپا یا بزرگ تر مناسب هستند، می توانند همراه با جدول سحرخیزی به کار روند تا او را تشویق کنند که در هنگام صبح خودش را برای مدت طولانی تری سرگرم کند. از اطلاعات ارائه شده در بخش چگونه از جداول استفاده کنیم؟ استفاده کنید تا جدول خودتان را طراحی کنید. پیش از آنکه کودک به خواب شبانه فرو رود، ساعت معینی را برای بیدار شدنش تعیین کنید. اگر کودک نمی تواند ساعت را بخواند از ساعت کاغذی استفاده کنید. سپس برایش جایزهای تعیین کنید که تا ساعت مناسب، در رختخواب بماند.

 مشکلات صبحگاهی کودک: کودکان خواب آلوده

گاهی، به ویژه در مورد کودکان بزرگ تر، شرایط کاملا برعکس است و کودکان مایلند که بیش از حد مقرر بخوابند. مسلما برای شما مشکل است که صبحها وقتی که باید مشغول کارها شوید و یا سر کار خود بروید، کس دیگری را نیز دنبال خود بکشید. این بخش برای والدینی است که کودک آنها بیش از حد می خوابد و اغلب برایش مشکل است که صبح ها از خواب برخیزد و هنگامی که برخاست، مایل به شروع فعالیت روزانه نیست. از آنجایی که این مسئله، تعادل خانواده را به هم می زند، روز با ناراحتی و درگیری آغاز می شود.

پیش از اینکه تصمیم بگیرید راه حل های ما را اجرا کنید، ابتدا باید تعیین کنید که آیا مقدار خواب کودک شما کافی است و یا اینکه بیش از حد می خوابد. این مسأله را بدین ترتیب امتحان کنید که او را کمی دیرتر یا کمی زودتر به رختخواب بفرستید تا دریابید واقعا به چند ساعت خواب نیاز دارد. اگر مقدار خواب کودک کافی است ولی در طول روز احساس خستگی یا کسالت می کند، او را نزد متخصص اطفال ببرید تا پزشک، او را از نظر مشکلات جسمی احتمالی مورد بررسی قرار دهد.

هنگامی که مطمئن شدید مشکل دیگری وجود ندارد، باید یک واقعیت مهم را در نظر بگیرید: شما همیشه نمی توانید یک کودک خواب آلوده را به آدمی سربه راه که به راحتی از خواب برمی خیزد تبدیل کنید. با این حال، می توانید از خواب برخاستن و آماده شدن برای شروع کارهای روزانه را، برای همه اعضاء خانواده خوشایندتر کنید.

بعضی از راه حل ها برای کودکان خردسال و بعضی دیگر، برای کودکانی که می توانند مسؤولیت پی آمدهای خواب آلودگی را بر عهده بگیرند، مناسب ترند.

 کودک را زیرنظر بگیرید و برنامه خواب و بیداری او را تنظیم کنید

هرگز کودک را در حین یک رؤیا از خواب بیدار نکنید. اگر کره چشم کودک در هنگام خواب در حال حرکت به اطراف است به این معنی است که کودک در حال خواب دیدن است و بنابراین چند دقیقه صبر کنید تا رؤیای کودک به پایان برسد. همه ما هر شب به طور متوسط پنج تا ده بار خواب می بینیم. هر رؤیا با اینکه ممکن است طولانی به نظر برسد، تنها مدت کوتاهی به طول می انجامد.

مشکلات صبحگاهی کودک: از انگيزش مثبت استفاده کنید.

تا حد ممکن زود برخاستن و آماده شدن برای رفتن را برای کودک خوشایند کنید. می توانید یک صبحانه عالی تهیه کنید و یا اینکه پیشنهاد کنید که همگی به موسیقی مورد علاقه او گوش دهید. با او به آرامی، نرمی و با محبت سخن بگویید. اگر شکیبایی خود را از دست دهید احتمال کمتری دارد که تمایل داشته باشد برخیزد و کارهای روزانه اش را انجام دهد.

 از یک ساعت جیرجیرکی استفاده کنید.

هنگامی که این ساعت را به کار می گیرید، آن را روی ساعتی زودتر از هنگامی که کودک باید برخیزد، تنظیم کنید. سپس به او اجازه دهید که زنگ ساعت را چندین بار قطع کند تا اینکه به تدریج از چرخه خواب بیرون بیاید. بدین ترتیب این ساعت چندین بار به کودک یاد آوری می کند که وقت بیدار شدن است و موقعیت را کمتر آزار دهنده می کند.

 اتکا به نفس را در او تقويت کنيد.

هنگامی که کودک مسؤول اعمال خودش در هنگام صبح باشد، اغلب به خودش انگیزه می دهد که از فرامین شما تبعیت کند. او را با خودتان بیرون ببرید تا برای خودش یک ساعت زنگ دار بخرد و سعی کنید این بیرون رفتن را یک حادثه مهم جلوه دهید. به او بگویید که چقدر خوشحالید که او بزودی از ساعت شماطه دار خودش استفاده می کند. به او یاد بدهید که چگونه در طول روز از آن استفاده کند و با آن به تمرین بپردازد.

برای نمونه به او بگویید که وقتی مشغول مطالعه با خواندن است، ساعت را روی زمان مشخصی کوک کند و هنگامی که زنگ به صدا در می آید، دست از بازی کردن یا مطالعه بردارد. یادتان باشد که وقتی برنامه ریزی می کند تا به موقع از خواب برخیزد، او را تحسین کنید.

از تحریک فیزیکی کمک بگیرید

بعضی از کسانی که به خواب بسیار عمیقی فرو می روند، برای بیدار شدن نیازمند تحریک فیزیکی هستند. کودک را وادار کنید که صورتش را بشوید و سپس او را به نرمش هایی نظیر کشش و خم شدن وادار کنید تا جریان خون در بدنش بیشتر شود. اگر کودک از ساعت شماطه دار استفاده می کند، آن را در جایی قرار دهید که برای قطع کردن زنگ مجبور به بیرون آمدن از رختخواب شود.

 مشکلات صبحگاهی کودک: کودک را با نتایج کارش روبرو کنید

هنگامی که احساس کردید کودک شما قادر است صبحها مسؤول رفتار خودش باشد (حدود هفت یا هشت سالگی)، باید پی آمدهای مناسبی را برای انجام ندادن کارش در نظر بگیرید و او را با این پیامدها روبرو کنید. به طرز خوشایندی به او بفهمانید که از او انتظار دارید خودش از خواب برخیزد و برای روز آماده شود. به او کمک کنید که اهداف زمانی واقع بینانه ای برای خودش در نظر بگیرد.

از «پی آمدهای طبیعی استفاده کنید. این پی آمدها باید در نظر کودک، منطقی و عادلانه بیاید. یک پی آمد منطقی، پی آمدی است که به طور کاملا طبیعی، از یک عمل حاصل شود. برای مثال، اگر کودک عادت ندارد که برای صرف صبحانه از خواب برخیزد، دقیقا به او بگویید که تنها در یک زمان خاص به او صبحانه می دهید. در این صورت، اگر کودک به موقع سر میز صبحانه حاضر نباشد، صبحانه ای نیز در کار نخواهد بود.

احتمالا اغلب کودک، به دلیل کند بودن، از سرویس مدرسه جا می ماند. نتیجه آن می تواند این باشد که کودک یک تاکسی خبر کند و پولش را از پول توجیبی خودش بپردازد. و کودک را بدهکار کنید. بسیاری از والدین دریافته اند که روش «تو به من زمان بدهکاری» مؤثر واقع می شود. این بدان معناست که کودک در می یابد که هر چند دقیقه صبحها تأخیر کند و یا باعث تأخیر شما شود) به شما بدهکار خواهد بود. سپس باید با انجام کمک در کارهای منزل، این زمان را به شما برگرداند. یا اینکه بدهکاری زمانی را به شما این طور پس بدهد که هر قدر امروز تأخیر کرده است، بایدفردا صبح زودتر از خواب برخیزد.

غرغر صبحگاهی

بعضی از مردم با روحیه ای سرشار از شادابی و نشاط از خواب برمی خیزند، اما بعضی دیگر، هنگام صبح از روحیه مناسبی برخوردار نیستند و آن قدر غرغر می کنند که شادابی را از دیگران هم می گیرند.

همه مردم – حتی کودکان – حق دارند گاهی غرغر کنند. مراحلی در رشد کودک وجود دارد که می توان از آنها به غرغر کردن تعبیر کرد. مثلا در حدود دو سالگی کودکان شروع به اظهار وجود و اعلام عدم وابستگی می کنند. این کار را با دادن جواب «نه» به تمام پرسش ها و درخواست ها انجام می دهند که می تواند به آسانی توسط والدین به عنوان رفتار منفی و غرغر کردن تعبیر شود که در واقع این طور نیست. کودکانی که به سن بلوغ نزدیک می شوند، دمدمی مزاج، زود رنج و حساس می شوند که این نیز حالتی کاملا طبیعی است.

اگر کودک شما معمولا صبحها شاداب است ولی گاهی به طور غیر منتظره ای صبحها شروع به غرغر کردن می کند، می تواند نشانگر این باشد که چیزی (مثلا خواب کم بیماری با فشار عصبی) او را آزار می دهد. این مشکلات نباید مورد بی توجهی قرار گیرند. دیگر قسمت های کتاب نیز دیدگاه ها یا راه حل های دیگری را در این زمینه به شما ارائه می دهند.

این بخش به ارائه راه حل هایی در مورد کودکانی می پردازد که عادت دارند همیشه نق بزنند و به نظر می رسد که همیشه از دنده چپ برمی خیزند. با این حال، این راه حل ها را در مورد کسانی که گهگاه این طور هستند، نیز به کار ببرید.

رفتار او را به طور سنجيده نادیده بگیرید

برای آشنایی با روش نادیده گرفتن سنجیده به مقاله مربوطه مراجعه کنید. در چنین مواردی از پرداختن به خلق و خوی کودک خودداری کنید (نگویید که همه اش نق می زند و در عوض، رفتار پسندیده دیگران را مورد توجه قرار دهید و از آن نام ببرید. هنگامی که کودک سعی در خوشایند بودن می کند، او را مورد تحسین قرار دهید. این کار را به محض اینکه کودک رفتار خوشایندی از خود نشان داد، انجام دهید: «سوزان، چقدر خوبه که دوباره لبخند تو رو می بینیم. واقعا حرف خیلی خوبی به برادرت زدی. آفرین!»

 مشکلات صبحگاهی کودک: زمان برخاستن را تغییر دهید

بعضی از کودکان به این دلیل با خلق و خوی بد از خواب برمی خیزند که معمولا در وسط یک رؤیا از خواب بیدار می شوند. در این گونه موارد، سعی کنید زمان بیدار شدن کودک را به تعویق بیندازید؛ یا اینکه از یک ساعت جیرجیرکی استفاده کنید تا کودک به آرامی با صدای موسیقی از خواب برخیزد.

 به شوخی برگزار کنید

می توانید با استفاده از شوخی و خنده کودک را راه بیندازید و او را از بدخلقی بیرون بیاورید. با این حال، باید اذعان کرد که گاهی طنز و شوخی نتیجه ای کاملا برعکس دارد و کودک نق نقو را عصبانی تر هم می کند. اگر در مورد شما نیز چنین اتفاقی افتاد، صحنه کمدی را بلافاصله قطع کنید. وتأتر بازی کنید. با نمایش حرکات کودک و نشان دادن اعمال کودک به خودش، سعی در فهماندن زشتی کارش بکنید. در این کار، از اغراق کمک بگیرید و یا یک نمایش معروف که چنین شخصیتی را نشان می دهد، اجرا کنید.

روی حالت بدخلقی و نق زدن کودک اسم بگذارید. در هنگام صبحانه مسابقه ایی ترتیب دهید تا بهترین نام را روی یک آدم بدخلق که فرضا در تلویزیون دیده اید، بگذارید. از اسم انتخاب شده بدین ترتیب برای از بین بردن بدخلقی استفاده کنید: «وای، دوباره آقای فلانی آمد.» (فلانی نام آدم بدخلقی است که در مسابقه انتخاب شده است.) بدخلقی ها را «بچلانید». این روش اغلب در مورد کودکان خردسال موثر واقع می شود. کودک را به آرامی در بازوان خود نگه دارید و به آرامی او را فشار دهید و در عین حال به او بگویید که شما در حال بیرون کشیدن اخلاق بد از بدن او هستید.

رفتار بدکودک را به او نشان دهید.

اغلب کودک نمی داند که خلق بد او چه تأثیری روی اشخاص دیگر که با او زندگی می کنند می گذارد. در هنگام روز و مدتی بعد از سرزدن رفتار ناپسندش، با او صحبت کنید و به او کمک کنید که رفتار بلي خود را مجسم کند. یک کتاب کودکانه در این مورد بخوانید و سپس در مورد اینکه چطور یک نفر می تواند روز همه افراد خانواده را خراب کند، صحبت کنید. از کودک بخواهید برای تغییر این رفتار راه هایی را پیشنهاد کند.

 محدودیت زمانی در نظر بگیرید.

به کودک بگویید از حالا به مدت پنج دقیقه می تواند هر چقدر دوست دارد، غرغر کند. با این حال، فقط پنج دقیقه می تواند چنین کند. اجازه دهید در این پنج دقیقه، دیگر اعضاء خانواده نیز به کودک ملحق شوند. پنج دقیقه را برای این منظور در نظر بگیرید که همگی شکایت کنید، غر بزنید، بحث کنید و در نتیجه سبک شوید.

 رفتارتان را عوض کنید.

به کودکان بزرگتر بگویید که شما می خواهید با آنها مثل یک فرد بالغ رفتار کنید. هر کس گاهی بدخلق می شود و شما آن را درک می کنید، ولی این امر برای دیگران بسیار ناخوشایند است. بنابراین، از او بخواهید به جای اینکه موجب رنجش دیگران شود، با صدای بلند بگوید که بدخلق است و نهایت سعی خود را می کند که این حالت را از خود دور کند.

 محرومیت موقت را به کار گیرید.

به کودک بگویید تا وقتی حالش جا نیامده از حضور در جمع خودداری کند. با این حال، حتما به او این امکان را بدهید که هر وقت آمادگی آن را پیدا کرد، دوباره به جمع بپیوندد.

برای نمونه می توانید به او بگویید: «فکر میکنم بهتره با این اخلاقت تنها باشی. ولی هر وقت حالت جا اومد، سریع برگرد! بدون تو، به ما خوش نمی گذره.»

 جدول «خداحافظ بداخلاقی»

در مورد بعضی از کودکان، غرغر کردن و بدخلق بودن در هنگام صبح، به صورت یک عادت درآمده است و ممکن است برطرف کردنش به تدابیر جدی نیاز داشته باشد. ما یک جدول پاداش با ستاره های طلایی را برای اصلاح رفتار کودک در صبح پیشنهاد می کنیم. انتظار موفقیت آنی نداشته باشید! بلکه اهداف خود را واقع بینانه انتخاب کنید. ممکن است هدف شما در چند روز یا چند هفته اول به این محدود شود که کودک با خواهر و برادرهایش دعوا نکند؛ یا اینکه یک رفتار «خنثی» نسبت به آنها داشته باشد. اطمینان حاصل کنید که کودک معیارها را می فهمد و با یکدیگر تصمیم گیری کنید که پاداش ها چه باشد. برای اطلاعات بیشتر به مقاله های چگونه پاداش دهیم و چگونه از جداول استفاده کنیم؟ مراجعه کنید.

 کودک در لباس پوشیدن کند است

لباس پوشیدن کودک کار روزمره ای است که گاهی آن قدر غیرقابل تحمل می شود که بسیاری از پدران و مادران را از کوره به در می برد. مادر جیر دوساله وارد اتاق می شود تا به او لباس بپوشاند، اما با انواع و اقسام بهانه های کودک روبرو می شود. ناگهان موقعی که کودک اصرار می کند وسط زمستان آستین کوتاه بپوشد، مادر بردباریش را از دست می دهد. این امرجک را به بهانه گیری بیشتر تشویق می کند. مادرش که حسابی عصبانی شده جیغ می زند که «جک، یا لباست رو میپوشی یا بد می بینی!» جک لگد می زند و جیغ میکشد. مادرش او را با حرکات دست تهدید می کند. این صحنه، صحنه جنگ عادی روزانه آنهاست. نهایتا تنها با یک برخورد منفی می توان به این کودک لباس پوشاند.

یا اینکه این صحنه را تصویر کنید: صبحانه روی میز حاضر است، تخم مرغها در حال سرد شدن هستند و کودک ده ساله شما هنوز مشغول تصمیم گیری در این مورد است که کدام لباس را بپوشد.

در مورد کودکان خردسال، بهترین کار این است که لباس پوشاندن را به ساده ترین و لذت بخش ترین شکل ممکن انجام دهید.

راه حل های ما شامل پیشنهادهایی است که چطور لباس پوشاندن را برای کودکان به صورت سرگرمی درآوریم و همچنین روش هایی ارائه شده که می تواند به شما کمک کند تا به کودک یاد بدهید چطور مستقلا لباس بپوشد. خردسالان می توانند بین سنین دو تا چهار سالگی تقریبا تمام قسمت های لباس پوشیدن را یاد بگیرند.

در دو سالگی می توانند یک پیراهن یا شلوار را از تن درآورند. در حدود سه سالگی می توانند آنها را بپوشند. در حدود سه سال و نیمگی می توانند دکمه ها را ببندند. در سن پنج سالگی اغلب کودکان می توانند تمام قسمت های لباس پوشیدن به جز بستن بند کفش را، خودشان انجام دهند.

اگر کاری کنید که اولین تلاش های لباس پوشیدن برای کودک خوشایند باشد، بعدا موجب مقاومت کمتر و همکاری بیشتر کودک خواهد شد. هنگامی که کودک مهارت های لازم برای لباس پوشیدن را فرا گرفت، می توانید به این نکته بپردازید که چطور لباس پوشیدن را با سرعت بیشتری انجام دهد. انتظارات واقع بینانه به همراه انگیزش مثبت و برنامه ریزی می تواند سرعت کار را زیادتر کند.

همچنین ما برای کودکانی که به طور نامناسبی لباس می پوشند و یا اینکه به طور غیرعادی لباس پوشیدن را طول می دهند نیز، راه حل هایی ارائه خواهیم داد.

قبل از اینکه هر کدام از این روش ها را امتحان کنید، اطمینان حاصل کنید که زمان کافی را برای لباس پوشیدن کودک در نظر گرفته اید. ممکن است شما بتوانید به سادگی و تنها با کمی زودتر بیدار کردن کودک، مشکلات خود را حل کنید.

 لباس پوشیدن را برای کودک جالب کنید.

لباس پوشیدن باید از آغاز برای کودک جنبه سرگرمی داشته باشد. هنگامی که به نوزاد خود لباس می پوشانید، با او صحبت کنید و یا برایش آواز بخوانید.. هنگامی که کودک بزرگتر شد، هنگام لباس پوشاندن شیء جالبی مانند ماشین اسباب بازي موزیک دار، عکس و یا حیوانات اسباب بازی به او بدهید تا تماشا کند یا با آن بازی کند.

 لباس پوشیدن را با خواندن ترانه به کودک یاد دهید.

کودک خردسال را تشویق کنید تا وقتی شما لباسهایش را می پوشانید با شما آواز بخواند: «جورابای خودمو این جوری می پوشم… این جوری میپوشم… صبح که میشه جورابامو این جوری میپوشم…» کودک به تدریج، ترانه و در نتیجه ترتیب لباس پوشیدن را یاد می گیرد.