Cereus grandiflorus

نام علمی: .Cereus grandiflorus Mill.، Cactus grandiflorus L

Cereus grandiflorus گیاهی گوشت دار از تیره کاکتوس با ساقه استوانه ای زاویه دار، قابل انعطاف و پوشیده از دسته های متعدد خار است و بر روی آن ریشه های هوایی دیده می شود. در جزایر آنتیل، کارائیب، جامائیکا و به طور کلی در غالب نواحی شرقی امریکای مرکزی می روید. گل های آن درشت، زیبا، به رنگ زرد – نارنجی و به قطر ۱۸ تا ۲۰ سانتی متر است.

قسمت مورد استفاده آن، گل و قطعات خشک شده ساقه گیاه است ولی چون اثر درمانی گل آن بیشتر از ساقه است از این جهت در بازار تجارت بیشتر، گل های آن مورد تقاضا قرار می گیرد.

ترکیبات شیمیایی Cereus g‌randiflorus

گل و قطعات ساقه آن دارای مواد چرب، اسیدهای مختلف، موم، گلوکزیدهای رزینی و محلول در آب و الكالوئیدی به نام کاکتین (cactine) و غیره است. اثر درمانی اعضای مختلف این گیاه مخصوصا گل های آن را به گلوکزیدهای رزینی گیاه نسبت می دهند.

خواص درمانی Cereus grandiflorus

گل و ساقه گیاه اثر مقوی قلب دارند و از این نظر پس از یک دوره مداوا با دیژیتال، زمانی که ادامه مصرف آن منع گردد، از فراورده های اعضای این گیاه می توان استفاده به عمل آورد.

مصرف آن در موارد فراخ شدن قلب، تپش قلب منشا عصبی و عدم کفایت آورت، توصیه گردیده است. مصرف آن در معالجه مسمومیت های ناشی از اعتیاد به سیگار و کسانی که به علت سروکار داشتن با توتون، مسمومیت تدریجی پیدا می نمایند، مفید تشخیص داده شده است.

در موارد مذکور با مصرف آن، ضمن آن که دستگاه های عصبی تحت تاثیر قرار می گیرند مقدار دفع ادرار نیز افزایش حاصل می کند. به کار بردن آن در آنژین دوپواترین، غالبا معمول است.

صور دارویی Cereus grandiflorus

عصاره روان گل به مقدار ۱۰ تا ۳۰ و حتی ۶۰ قطره در روز مصرف مقادیر زیادتر آن مانند ۳۰ قطره در هر دفعه و سه مرتبه در روز، حتی به میزان بیشتر و برای مدت طولانی نیز توصیه شده است – تنطور به مقدار یک تا ۴ گرم در روز – عصاره هیدروالکلی حاصل از گل به مقدار ۰.۰۵ تا ۱.۱۵ گرم در ۲۴ ساعت.

باید توجه داشت که به جای گیاه Cereus grandiflorus، گل های مشابه گونه های دیگر مورد استفاده قرار نگیرند زیرا اثر درمانی آن را ندارند. بعضی از انواع زینتی این گیاه در ایران پرورش داده می شود.

از . C. giganteus Engelm.) Cereus gigantea (Engelm.) Brik) که در آریزونا و مکزیکو می روید، ماده ای به نام کارنه ژین به دست آمده است.

کارنه ژین (Carnegine) [پکته نین (Pectenine)]، به فرمول C_۱۳H_۱۹NO_۲ و به وزن ملکولی ۲۲۱.۲۹ است. استخراج آن توسط Hey و سنتز آن به وسیله spath و محققين دیگر انجام گرفته است.

کارنه ژین Cereus gigantea، به صورت مایعی چسبنده است و اگر به همان حالت باقی بماند، تجزیه حاصل می کند. در اتر، الكل، کلروفرم به سهولت حل می شود و اگر معادل ۱۵.۲۳ میلی گرم برحسب یک کیلوگرم وزن، در صفاق موش تزریق شود، موجب مرگ ۵۰ درصد از جانوران مورد آزمایش می شود.

کلریدرات آن با یک ملکول آب به فرمول C_۱۳H_۱۹NO_۲ , HCI , H_۲O و به صورت ذرات مجتمع و خوشه مانند در الكل رقیق به دست می آید. در گرمای ۲۰۷ درجه (اگر به حالت انیدر باشد در ۲۱۱ درجه) ذوب می شود. در آب محلول است ولی در قلیائیات، به مقادیر بسیار کم حل می شود. دارای املاح دیگر مانند برومیدرات و غیره است.