گیاهان تیره شوند غالبا بالا رونده، یا به صورت درختچه های کوچک و به ندرت درخت یا علفی می باشند. شامل مجموعا ۲۰ جنس و متجاوز از ۳۰۰ گونه اند که در نیمکره شمالی، مخصوصا در نواحی معتدله و یا در مناطق کوهستانی نواحی مختلف استوا می رویند). عده ای از آن ها نیز به علت دارا بودن گل های درشت و یا معطر، پیوسته در نقاط مختلف پرورش یافته، در منطقه وسیعی از کره زمین پراکندگی حاصل نموده اند.
از اختصاصات گیاهان تیره شوند آن است که برگ هایی متقابل، ساده یا بریدگی دار و یا مرکب از برگچه های متعدد دارند. گل آذین آن ها غالبا به صورت گرزن دوسویه است و یا آن که از نظر طرح کلی، از این گل آذین مشتق گردیده است. در بعضی از آن ها نیز گل ها به صورت دیهیم مرکب و یا به تعداد کم در کناره برگ ها، گرد آمده است.
گل های گیاهان تیره شوند نر – ماده، به رنگ های مختلف سفید، قرمز، مایل به زرد یا مایل به سبز، معمولا ۵ قسمتی و شامل کاسه کوچک و جام چرخی شکل است. جام گل آن ها، در گل های کناری یک گل آذين، وضع ناقرینه پیدا می کند به طوری که لوب های خارجی آن، بزرگ تر از سایر قطعات در می آید. پرچم های این گیاهان، معمولا به تعداد ۵ (گاهی زیادتريا کم تر) و مادگی آن ها شامل ۲ تا ۵ برچه است که مجموعا تخمدانی ۱ تا ۵ خانه و محتوی یک یا تعداد زیادی تخمک به وجود می آورند.
میوه گیاهان تیره شوند به صور مختلف سته، شفت یا پوشینه و محتوی دانه های آلبومن دار باجنين کوچک است. از جنس های مهم این تیره Sambucus (دارای ۷۰-۸۰ گونه)،Viburnum (۱۵۰ گونه)، Lonicera(۱۵۰ گونه) و Linnaea(۱۲ گونه) را نام می بریم.
در تیره شوند گیاهانی با ارزش درمانی زیاد وجود ندارد و فقط در بین آن ها نمونه های دارویی زیر که غالب آن ها در ایران می رویند، قابل ذکر است. درختچه های زینتی مختلفی نیز در این تیره جای دارند.