دندان قروچه در کودکان

وقتی کودکی به طور مداوم دندان هایش را به هم می فشارد یا می ساید، دچار عادتی شده است که آن را دندان قروچه (بروکسیسم ) می نامند. والدین نباید دندان قروچه در کودکان را فقط یک عادت آزاردهنده محسوب کنند، زیرا ممکن است با گذشت زمان تاثیرات جدی روی دندانها و فک ها ایجاد کند.

کودکی که شبها دندانهایش را به هم می فشارد در طول روز نیز این کار انجام می دهد. برای ترک عادت دندان قروچه در کودکان ، بهتر است ابتدا در طول روز جلوی آن گرفته شود.

برای رفع دندان قروچه در کودکان آرامش تدریجی را به کودک بیاموزید.

کودکی که مضطرب و خسته است، ماهیچه های صورت و فک خود را منقبض میکند . دندانهایش را به هم فشار می دهد. در برخی از کودکان این فشار دادن، به تدریج به ساییدن مداوم دندان ها تبدیل می شود. کودک، این رفتار را تا از میان رفتن فشار روانی ادامه می دهد اما به تدریج رفتار یاد شده به شکل عادت در می آید.

به کودک بیاموزید تا آرام شود. اگرچه او دچار انقباض ماهیچه های صورت است، ولی باید روش کسب آرامش را برای کل بدن فرا گیرد. بخش ۲۰۱۰ را ببینید.

بر روی تمرین های شل کردن ماهیچه های صورت تاکید کنید. وقتی کودک در شل کردن کل بدن خود مهارت یافت، روی ماهیچه های صورت، تمرکز کنید. کودک را مجبور کنید تا چندین بار در روز، روی شل کردن صورتش تمرین کند.

پس از مراحل بالا می توانید از نوع دیگری از آرامش تدریجی در رفع دندان قروچه در کودکان استفاده کنید. تمرین مختصری که در بخش ۲۰۱۰ ذکر شده است، می تواند کودک را در تمام طول روز آرام نگه دارد. کودک به خود لبخند می زند، دندانهایش را به آرامی به هم می فشارد و دو نفس عمیق می کشد. پس از دومین بازدم، دهانش را به راحتی باز نگه می دارد و با خود زمزمه می کند: آروم باش، آروم آروم…

با دندان پزشک مشورت کنید.

کودک را نزد دندان پزشک ببرید و در مورد فشردن دندان ها به یکدیگر در کودک خود با او صحبت کنید. دندانپزشک ابتدا وضعیت مفصل تمپورو مندیبولار را بررسی می کند؛ زیرا اشکالات این مفصل می تواند در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد. دندانپزشک، ممکن است با توجه به سن کودک و میزان آسیب به مینای دندانها، یک محافظ پلاستیکی تجویز کند که شب ها در دهان کودک گذاشته می شود.

 آگاهی را به کودک بیاموزید.

این تمرین ها هوشیاری کودک را به دندان ساییدن، افزایش می دهند:

کودک را مجبور کنید تا به چهره خود در آینه بنگرد و حالت صورت خود را در هنگام فشردن دندانها بر هم مشاهده کند. از او بخواهید تا در همین حالت، سومین تمرین آرامش تدریجی را انجام دهد. آیا با این تمرین چهره اش تغییر می کند؟ او را به انجام هر دو فعالیت (فشردن دندانها بر هم و کسب آرامش تدریجی) وادارید تا منظره صورت خود را در جریان هر دو حالت ببیند.

تمرین های بالا باید تا زمانی انجام گیرد که کودک، کاملا از عادت ناپسندش آگاه شود، و بتواند در هر زمانی که مرتکب آن عمل شد، چهره خود را مجسم کند.

برای رفع دندان قروچه در کودکان انگیزه ایجاد کنید.

در کنار کودکتان بنشینید و فهرستی از علت هایی را که براساس آنها ترک این عادت ضروری است، در اختیار او بگذارید. این فهرست را می توانید از منابع گوناگونی نظیر اثر آینه، پاداش هایی که به کودک وعده می دهید و بخش مهمی را نیز در جریان مشورت با دندانپزشک، تهیه کنید.

 برای ترک دندان قروچه پاداش تعیین کنید.

مدت زمان خاصی مانند یک دوره از تعطیلات را که برای چندین روز متوالی در کنار کودک خود هستید، انتخاب کنید. به کودک بگویید که اگر بتواند برای پانزده تا سی دقیقه (هر چه سن کودک بیشتر باشد زمان بیشتری تعیین کنید.) دندانهایش را بر روی هم نساید، یک علامت دریافت خواهد کرد. در آغاز، می توانید به هر سه یا چهار علامت یک پاداش اختصاص دهید؛ اما به تدریج این رقم را افزایش دهید.

 تنفس با دهان باز را به کودک بیاموزید.

هرگاه کودک را در حال فشردن و ساییدن دندان هایش مشاهده کردید، او را مجبور کنید این تمرین را انجام دهد. برای سه دقیقه با دهان باز و به آرامی تنفس کند.  مدتی کودک خودش باید به این تمرین بپردازد.

 حالا روی دندان قروچه شبانه کار کنید.

پس از آنکه کودک توانایی کنترل خود را در روز به دست آورد، کار را بر روی این عادت در شب، آغاز کنید. کودک را وادارید که هر شب قبل از به خواب رفتن، تمرین های آرام کننده را انجام دهد، و از او بخواهید هر روز صبح بررسی کند که آیا فک و دندانهایش در شب قبل، تحت فشار بوده اند یا خیر.