برم (Brome)

علامت شیمیایی برم Br و وزن اتمی آن ۷۹.۰۹ است. در ۱۸۲۶م از نمک دریاچه و آب دریا جدا و کشف شد. آب دریا حاوی ۶۷ میلی گرم در لیتر نمک برم است. در رشد برخی حیوانات آزمایشگاهی که با تجویز ید دچار عقب ماندگی رشد شده بودند، با مصرف ‌برم واکنش چشمگیری ملاحظه شده است.

اگرچه برم یکی از فراوان ترین عناصر با مقدار کم است ولی به طور قاطع نشان داده نشده که عمل اساسی در رشد گیاهان، ریزسازواره ها یا حیوانات انجام می دهد، ولی به جای کلرید برای رشد جلبک ها و جوجه ها به کار می رود. البته در شرایط عادی کمبود برم در رژیم غذایی موجب کاهش رشد حیوانات نمی شود و افزودن برم در رژیم غذایی نیز سبب افزایش میزان رشد نخواهد شد.

کم بودن غلظت این ماده معدنی در خون بیمارانی که دیالیز می شوند، گزارش شده است و سطح پایین آن در بروز بی خوابی در این بیماران مرتبط است. در آزمایشی روی بیماران دیالیزی، با دادن برومید، خواب آن ها آشکارا بهبود یافت ولی با دادن کلرید بهبود خواب مشاهده نشد. برومید، سال ها برای ایجاد خواب توصیه می شده است. اکنون دیگر برومید با داروهایی جایگزین شده است که هم موثرترند و هم کم تر اثر سمی دارند و به دو منظور خواب آور و ضد تشنج به کار می روند.

به جز در تیروئید، میزان برم در تمام بافت های حیوانی ۵۰ تا ۱۰۰ بار بیشتر از ید است. مقدار برم برخی بافت ها در اثر بیماری تغییر می یابد. مثلا در بیماری قلبی به دلیل آسیب یاخته و در اورمی این میزان افزایش می یابد. میزان دریافت روزانه ‌برم از طریق رژیم غذایی در انگلستان حدود ۷.۵-۹.۳ میلی گرم، در امریکا ۲۴ میلی گرم و در فنلاند ۴.۲ میلی گرم است.

ترکیبات آلی برم به عنوان دود ضدعفونی کننده برای خاک و غلات استفاده می شود و از این طریق امکان انتقال آن طی چرخه غذایی به بدن اندکی افزایش می‌ یابد. برم عنصری است که برای آن اثر آرام بخش سیستم عصبی ذکر شده است به طوری که از ترکیبات آن (برمورها) به همین منظور در تهیه فراورده های دارویی استفاده می گردد. برم، در گیاهان مختلف مانند سیب، انگور، توت فرنگی، خربزه، شیر، مارچوبه، کرفس، هویج، ترب، کلم و غیره وجود دارد.