آیدانا | شما آنچه هستید که میخورید
Miss.fazlikhani 
نام فارسی : انجره (Angara) – گزنه
نام علمی: Blepharis persica
نام فرانسه : Blepharie
نام ایتالیایی: Blefaride
نام هندی : Shiriri ، Gutha vil ، Shaupatia
نام عربی: شوک الضب ، شقف (Shuqui) ، زغاف (Zughat)
انجره گیاهی چندساله و دارای ساقه کوتاه، خشن و منشعب از تیره آکانتاسه است. برگ های ساده با ظاهر بیضوی دراز و عاری از دمبرگ دارد. کناره برگ های آن در قاعده ساقه، صاف و دارای خارهای ظریف ولی در قسمت های بالای آن، دندانه دار – خاردار است.
گل های آبی رنگ و زیبای انجره در براکته های نوک تیز و خارداری به طول 2 – 2.5 سانتی متر جای دارد و مجموعا به صورت گل آذین خوشه ظاهر می شود. میوه اش پوشینه، تخم مرغی و نوک تیز، به طول متوسط ۵ سانتیمتر ( گاهی بیشتر) و محتوی دو دانه می باشد.
در منطقه وسیعی از نواحی گرم کره زمین مانند جنوب ایران، عربستان، مصر و حبشه می روید. برگ، ریشه و دانه آن به مصارف درمانی می رسد.
خواص درمانی انجره
برگ تازه گیاه طعم تند و نسبتا مطبوع و اثر قابض، اشتها آور، نیرودهنده و مقوی باء دارد و در موارد مختلف درمانی مانند عدم دفع ادرار و ناراحتی های روحی، مورد استفاده قرار می گیرد. دانه گیاه نیز در موارد عدم دفع ادرار که با ناراحتی و درد همراه است و اینحالت براثر اسپاسم مثانه پیش می آید، اثر درمانی ظاهر میکند.
ریشه گیاه مدر است. برگ آن بطوری که بررسی گردیده اثر بند آورنده خون دارد و از آن در موارد مختلف مانند درمان التهاب، سرفه، آب آوردن شکم و ناراحتی های کبدی و طحال می توان استفاده بعمل آورد. التیام دهنده است.
محل رویش انجره
جنوب ایران، کرمان: کوه جبل، لار، بندرعباس، بین لار و بندر لنگه هرمز، قشم، فارس، برازجان، بلوچستان: مکران، سرباز، رشک، هودیان و خاش در ۱۶۰۰ متری.
نوع دارویی و غیره موجود آن در ایران .Blepharis capensis Pers * است که در آفریقای جنوبی می روید. اعضای هوانی و ریشه آن به صورت دم کرده و به عنوان ضدعفونی کننده، همچنین درمان مسمومین از گوشت فاسد مورد استفاده قرار می گیرد.
