بریلیوم

علامت شیمیایی بریلیوم Be و وزن اتمی ۹/۰۱  است. در سنگ قیمتی یاقوت و زمرد وجود دارد. وقتی خورده شود، بسیار کم جذب می شود و کمتر سمی است وقتی مواد معدنی به آب آشامیدنی موش به مقدار ۵ میکروگرم در میلی لیتر اضافه شد، در میزان طول عمر، شیوع تومورها، کلسترول و اوریک اسید سرم تاثیری سو نداشته است.

در مقادیر زیاد مثل تمام عناصر کمیاب، بریلیوم وقتی خورده شود، سمی می شود و سبب راشیتیسم (نرمی استخوان کودکان) شدید می شود که اصلا به درمان با ویتامین D پاسخ نمی دهد. آنزیم آلکالین فسفاتاز اثرات بریلیوم را در چندین بافت مهار می کند.

بعضی از ترکیبات بريليوم وقتی استنشاق شوند، بسیار سمی هستند و سبب ایجاد سرطان به خصوص تومورهای استخوان می شوند. اثرات مشابهی بعد از تزریق مقادیر زیاد بریلیوم دیده شده است. بیماری بریلیوزیس در اثر استنشاق آن در کارگرانی کشف شد که دست اندرکار ساخت لوله های فلوئورسنت بودند.

نتیجه فیبروز ریه ها بود و به این دلیل در ۱۹۴۸م استفاده از این مواد معدنی ممنوع شد. مقدار بسیار کمی از آن در بافت های انسان و خون پیدا شده ولی این ها آشکارا مشکلی را به وجود نیاوردند.